BookerT 0 Geplaatst 15 november 2008 Rapport Share Geplaatst 15 november 2008 Ik heb het gewoon even nodig om van me af te praten. Ik vraag me wel eens af, of ik, als autist, wel geschikt ben voor het huwelijk. Op een één of andere manier zie ik autisten om me heen wanhopig op zoek naar een levensgezel, maar ik herken dit niet altijd. Ik ben erg op mezelf, en op een één of andere manier heb ik, sinds ik gestopt ben met zoeken naar een vrouw,(ondanks mijn bisexualiteit wil ik geen relatie met een man)ook geen behoefte meer. De sexuele aandrang blijft, maar dat valt nog wel te negeren. Nu rest alleen de vraag; is dit wat ik voor altijd wil? Soms heb ik wel behoefte aan een vrouw, niet eens seksueel, maar gewoon een intieme band hebben met iemand. Dit heb ik met diverse mensen wel, maar niet op relatie-niveau. Ik heb het celibaat wel eens overwogen, maar dat gaat me, in ieder geval voorlopig, toch een stap te ver. Toch zou het heel bevrijdend kunnen werken, het is alleen zo definitief. Ik heb nou eenmaal weinig met romantiek en elkaar aanvoelen, dat schiet er toch een beetje bij in, hoewel ik van mezelf behoorlijk lief kan zijn. Dat ik niet weet wat ik wil, vind ik misschien nog wel erger dan dat ik vrijgezel ben. Ik heb daarom besloten niet meer te zoeken naar een vrouw, maar ik gooi de deur ook nog niet defintief dicht. Het voelt alleen zo halfslachtig, en die onzekerheid, nooit weten waar je zult eindigen, die anderen zo spannend vinden, vind ik erg irritant. Soms overweeg ik of het kloosterleven iets voor mij is, maar goed, laat ik nou eerst maar eens gedoopt en gevormd worden, first things first. Link naar bericht Deel via andere websites
Gast Anon_phpbb Geplaatst 15 november 2008 Rapport Share Geplaatst 15 november 2008 - Link naar bericht Deel via andere websites
BookerT 0 Geplaatst 15 november 2008 Auteur Rapport Share Geplaatst 15 november 2008 Misschien is dat wel zo...Ik weet het ook niet, het was slechts een hersenspinsel zoals ik er wel meer heb...99 procent vertel ik echter niet...Op een één of andere manier zoek ik zekerheid, iets dat ik mijn hele leven kan blijven, maar in het leven is er geen zekerheid, dat is de enige zekerheid naast God. Hersenspinsels moeten rijpen voordat ze uitgevoerd worden, dat zal ik met deze ook zeker doen. Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Eigenlijk is het heel simpel.. Het antwoord dan he? Je zult, linksom óf rechtsom hard met jezelf aan de slag moeten en inderdaad de band met God aan moeten trekken. Daar vloeit al het andere uit voort. Link naar bericht Deel via andere websites
anastasia 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Wellicht heb je hier wat aan, de ervaringen van iemand die een relatie heeft gehad met een autistisch persoon. (derde antwoord) wil natuurlijk niet zeggen dat het altijd zo gaat. Ook iemand met een autistiforme storing is een individu. Maar ik kan me voorstellen dat het voor de partner een stevige belasting is en dat je, als je ooit aan een relatie begint, een stevige en psychisch zeer solide vrouw nodig hebt die goed is in het grenzen bewaken. link Als iemand met een autisme stoornis zul je zelf ook ontzettend je best moeten doen in een relatie, dat vergt heel veel energie. Mocht je lasthebben van rotzooi, rommel, te veel drukte, dan moet je ook drie keer nadenken over het hebben van kinderen. Niets gaat dan meer volgens plan, je komt speelgoed op de gekste plaatsen tegen, ze ruziën en schreeuwen tegen elkaar en als er storm in de lucht zit heb je ook storm in huis. Een plekje waar je je dan terug kunt trekken, je kunt onttrekken aan alle drukte zul je dan mogelijk hard nodig hebben en de consequentie is natuurlijk dat moeders er soms echt even alleen voor staat. Ook moeten de kinderen al jong leren hoe ze met vader om moeten gaan. Moeder zal regelmatig even moeten bemiddelen als pa signalen mist of als de kinderen onduidelijk zijn naar pa toe. Natuurlijk houd je van je partner, natuurlijk ga je 100% voor je kinderen. Dat maakt het ook zo ontzettend lastig als je echt niet begrijpt wat er die dag nu weer is mis gegaan. Een huwelijk, een gezin, dat is chaos, drukte, geen moment (of veel minder dan je zou wensen) voor jezelf. En als ze jong zijn, dan gaan ze nog om zeven of acht uur naar bed, maar in de puberteit gaan ze soms later dan jij...Je moet er maar tegen kunnen. Zo, even alle lastigheden die ik kan bedenken opgesomd. Is het onmogelijk, dat niet. Is het moeilijk, dat wel. Loopt het vaak mis? Ja, dat ook. Het is geen onwil, geen gebrek aan goede bedoelingen en geen gebrek aan liefde. Sommige mensen met autistiforme storing functioneren wel heel goed in een lat relatie. Je zult echt voor jezelf moeten uitzoeken wat voor jou mogelijk is, waar jou plafond ligt en een partner vinden die goed voor zichzelf op kan komen, goed kan organiseren, structureren zonder zichzelf kwijt te raken, die heel direct kan communiceren en jou in wezen niet nodig heeft. (wat trouwens voor elke relatie een gezonde basis is. Niet elkaar nodig hebben, maar voor elkaar kiezen) Overigens is niet zoeken, het loslaten (in vertrouwen) één van de beste manieren om te vinden wat je nodig hebt. Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Hallo Mijn vorige vriend was een autist, hij had het syndroom van Asperger, in de relatie werd snel duidelijk dat hij autistischer was dan ik dacht. Wat Silverrap hier aanhaalt klopt als een bus. In een relatie met een autist ben jij het die steeds geeft en eigenlijk maar weinig of niets terugkrijgt. Jij bent het die laat zien dat je van hem houdt, attent bent, aan hem denkt. Een autist is door zijn stoornis niet echt bewust dat die ander ook liefde nodig heeft dat men met die ander ook rekening moet houden. Ze hebben nood aan structuur, strakke regels (afhankelijk van de graad van autisme) en verlangen, dat de ander deze vanzelfsprekend volgt en overneemt. Dit doen ze niet met opzet het vloeit allemaal voort uit het autisme. Door hun autisme is het veel moeilijker om rekening te houden met een ander met zijn wensen, zijn verlangens. Zij hebben een bepaald ding voor ogen, hebben een plan in hun hoofd en de ander moet dit willens nillens aannemen. Ze kunnen niet of moeilijk van hun plan afwijken, ze zijn niet flexibel in hun denken. Om een voorbeeld te geven: mijn ex-vriend was dol op de lunchgarden en op Italiaanse restaurants, dus als ik met hem ging uiteten was het ofwel de lunchgarden ofwel een Italiaans restaurant. Er was gewoon geen plaats voor een andere keuze ik had niets in de pan te brokken. Overal zocht hij dus de lunchgardens of de Italiaanse restaurants op, door den duur irriteerde het mij echt, ik wou wel eens iets anders. Wel zulke dingen maak je continu met een autist tegen. Je moet dus vaak jezelf wegcijferen en dat is niet leuk. Verder moet je vaak een helpende hand toesteken bij het organiseren, beheren van geld, lezen van de kaart, aanpakken van problemen, helpen in de luchthaven bij het inchecken. Hoeveel je iemand moet helpen hangt natuurlijk af van persoon tot persoon, het IQ en de graad van autisme spelen een rol. Heb je dus een partner met een ernstigere vorm van autisme en/of geen hoge intelligentie heeft, dan ga je natuurlijk meer moeten helpen. Kijk hiervoor uit want dit helpen kan heel belastend zijn. Het helpen situeert zich op verschillende vlakken. In een boekje over autisme schreef men dat de niet autistische partner de zware taak heeft om zijn autistische partner continu in te tomen, te beschermen, stimuleren, wijzen op, verantwoordelijkheid nemen. Dit is wat het leven met een autist eigenlijk inhoudt. Het is niet eenvoudig het vergt veel geduld, je moet verschillende functies vervullen, enerzijds moet je jezelf veel wegcijferen,de baas spelen, een moeder zijn. Dit alles kan heel veel energie opslorpen en je kan er echt door uitgeput raken, in mijn geval was ik vaak echt doodop als mijn partner een dag bij mij was geweest. Omdat de situatie niet houdbaar was heb ik het afgemaakt. Het vergde veel te veel energie van mij, ik was uitgeblust. Met een autistische partner, stel je bij het begin van de dag samen een dagschema op, waarin je toch probeert om ook aan je eigen eisen en verlangens tegemoet te komen. Je kan ook weekschema's opstellen sommigen hebben dit liever, zorg alleszinds voor veel structuur en vermijd wijzigingen in het plan, dit veroorzaakt agressie, frustratie bij hen. Verander de dingen niet van plaats, zorg voor continuïteit. Deze mensen hebben namelijk een verbrokkeld zicht en nemen de wereld anders waar dan ons. Duidelijkheid en structuur is voor hen de enige manier om iets van onze wereld te begrijpen, om zich veilig te voelen. Breng zoveel mogelijk routine aan, vermijd onverwachtse veranderingen, bereid de dingen zoveel mogelijk voor wanneer je een uitstap plant, op reis gaat. Sommigen kunnen erg gehecht zijn aan bepaalde gerechten of bepaalde voedingsmiddelen, het is soms zelf zo dat ze ook merkgebonden kunnen zijn, ze willen bijvoorbeeld alleen earl green tea van lipton, ze willen steeds puree bij het middageten. Verder is het ook zo dat autisten gevoelens, non verbalen signalen en sociale signalen moeilijk kunnen vatten, ze kunnen ook slecht tussen de regels lezen. Wanneer je je droevig voelt dan moet je dit expliciet zeggen en het niet insinueren in de trant van pff "ik zie het niet meer zitten, ik weet niet wat ik heb". Een sip gezicht zullen zij niet altijd opmerken of kunnen interpreteren, dit kan voor misverstanden (andersverstanden) zorgen. Hun inlevingsvermogen is beperkt, dus bij hen komt later pas de klik dat je je niet goed voelt, hier moet je rekening mee houden. Ook zullen zij wanneer je iets vertelt nogal koel kunnen reageren, je krijgt dan het gevoel dat ze niet met je inzitten. Maar dit klopt niet want in tegenstelling tot de niet-autist die empathisch luistert en pas in een veel later stadium een oplossing probeert te vinden, kunnen zij de zaak veel nuchterder bekijken en sneller oplossingen vinden. Dit kan handig zijn want soms heeft men wel nood aan iemand die de dingen nuchter op een rijtje kan zetten om zo helder te kunnen denken. Vermijd te veel onduidelijke gebarentaal, maar maak zoveel mogelijk gebruik van het gesproken woord, vermijd ook woorden zoals misschien, we zullen eens afspreken dat is allemaal veel te vaag voor hen, bovendien hebben ze de neiging om dingen letterlijk te interpreteren. Je moet dus opletten met grapjes irronie enz, verduidelijk dat het een grap is. Wat sexualiteit betreft ja dat verloopt stroever hé, ook daar hebben ze de neiging om een bepaald plan op te stellen, het gebeurt niet echt spontaan. Ook hier kunnen ze aan bepaalde rituelen vasthouden zoals kaarsjes, muziek die steeds moet opstaan bij het intiem zijn. Het is ook zo dat zij het leuk vinden om stevig geknuffeld te worden, zachtere strelingen vinden zij meestal niet leuk, deze worden vaak als pijnlijk ervaren of hierbij moeten ze te veel nadenken om het te voelen. Soms kunnen ze op sexueel vlak nogal raar uit de hoek komen als je met zijn wensen echt niet akkoord bent dan moet je dit expliciet zeggen, doe niets tegen je zin. Je moet niet steeds aan zijn wensen voldoen omdat hij/zij autisme heeft. Ik hoop dat ik jou wat heb geholpen met mijn ervaringen. Ik heb een autistisch zusje, heb een autistische partner gehad en heb dus al veel over autisme gelezen Dit is toch verschrikkelijk? Link naar bericht Deel via andere websites
anastasia 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Ja, dat is het. Iemand met een autistiforme hersenstructuur en iemand met een andere structuur verstaan elkaar heel moeilijk. Het kost iemand met een vorm van autisme onnoemelijk veel energie om goed te verstaan en goed verstaan te worden, en andersom geldt dat ook. Het is sterk afhankelijk van de mate waarin de hersenen autistisch gevormd zijn, van de intelligentie van de personen in kwestie (van beide kanten) en van de bereidheid om de ander te laten zijn wie hij is. Maar het is niet een volledig irreeel beeld. Ik heb veel varianten van deze verhalen gehoord. De nood aan structuur, gehechtheid aan rituelen, vaste plekken voor spullen, moeite met onverwachte zaken verschilt van persoon tot persoon en is bij sommigen slechts uiterst minimaal aanwezig. De autistische persoonlijkheid zal deze dwangmatigheden zelf niet als storend ervaren, ze zelfs misschien uiterst logisch vinden, maar voor de wat rommelkonterigen mensen met een andere hersenstructuur is het soms idd verschrikkelijk moeilijk om te hanteren. Er zijn mensen die een relatie goed kunnen volhouden, omdat de verwachtingen van elkaar realistisch zijn, omdat beiden ook een hecht netwerk van vrienden hebben, individueel, maar ook samen. De behoefte aan warmte en liefde en de behoefte om die ook te geven is bij iemand met een autistiforme hersenontwikkeling absoluut hetzelfde als bij mensen met een andere structuur, de manier waarop het naar buiten komt verschilt en zorgt voor "lastigheden" in de omgang met elkaar. Daar moeten beiden veel energie en tijd in steken. Er is weinig vanzelfsprekend, omdat de communicatiemisverstanden zo prominent op de loer liggen. Je moet niet vergeten dat veel mensen nu niet heel erg direct communiceren en vaak gaat het ook in relaties tussen mensen die niet autistisch zijn ook mis, omdat er slecht gecommuniceerd wordt, dat er verwacht wordt "dat de ander dat toch wel kan weten, ook al is het niet gezegd" "dat de ander dat toch zou moeten aanvoelen" Als je iets kunt leren in relatie met iemand met een andere hersenstructuur is het helder en duidelijk communiceren, verwachtingen uit te spreken. Het is alleen een kijkje in de ervaringen van iemand die van buitenaf naar een autistisch gevormde mens kijkt. Booker en jij zullen je in veel van het beschrevene niet herkennen, maar ook jullie hebben je eigenaardigheden die voor iemand die anders denkt niet altijd makkelijk te volgen zijn en die voor veel ellende en verdriet hebben gezorgd en nog zullen zorgen. Het kost jullie veel energie om met ons raar denkende mensen om te gaan en omgekeerd ook. Een relatie vergt veel energie en goede wil, van beide kanten, dat is al zo in een "normale" relatie en daar moet nog een schepje bovenop. Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Nou, het is in elk geval verschrikkelijk om dingen wél in de reflectieve modus te snappen, er onder gebukt te gaan, maar er in real time toch moeilijk naar te kunnen handelen. Een kwelling is het. Samengevoegd: Beroerde vorm van humor trouwens. Ik zeg: dat stukje jaagt me de stuipen op het lijf, kortom: DOE ES TROOSTEN!!! en wat doe jij? Verder uitleggen. Leuk leermomentje dan wel weer voor mij Link naar bericht Deel via andere websites
WonderfulStar 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 hey er is één ding wat ik wil zeggen. het is niet zo dat je om ja autisme niet geschikt bent voor een relatie. een relatie zal moeilijker zijn dan een relatie tussen 2 eh.. 'gezonde' (sorry voor dat woord, ik weet geen andere verwoording. je weet wat ik bedoel?) mensen maar het kan. het kan echt. het zal alleen hard werken worden, aan jezelf, aan je relatie. misschien is het moeilijker om iemand te vinden maar het is een keuze die je maakt. wil ik alleen blijven of wil ik (nu, in de toekomst, maakt niet uit wanneer) toch een relatie. het kan werken. met de juiste persoon. (je kent mijn verhaal misschien een beetje, schizo affectieve stoornis en dat soort geblaat. veel mensen met mijn stoornis blijven lang, zij het niet de rest van hun leven, alleen. ik ben echt niet van plan om alleen te leven, al moet ik de aarde er voor op zijn kop zetten. en dáár komt de keuze, wil je veel tot alles geven wat je hebt voor een geslaagde relatie, of wil je dat niet?) op verdere vragen, twijfels etc. heb ik geen antwoord. * WonderfulStar geeft knuffel Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Ik weet... Dankje. Ik moet gewoon weer wat rust hebben voor al die informatie en plaatsje te gev. Link naar bericht Deel via andere websites
anastasia 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Nou, het was ook niet bedoeld om jou te troosten, maar om de "normale" mensen even met hun neus op de feiten te drukken dat zij in veel gevallen de onduidelijke communicatoren zijn. Maar troostend: jij bent voor mij niet moeilijk om mee om te gaan, goed, we miscommuniceren wel, maar dat komt tussen iedereen voor en jij bent altijd bereid te luisteren, te verteren en commentaar te geven en te besluiten dat dat waar we het over oneens zijn niet wezenlijk is voor onze relatie. Je snapt en doet je best om te snappen waar ik behoefte aan heb, wat ik wel en wat ik niet wil en heel vaak pik je subtiele en niet altijd even duidelijk uitgesproken signalen wel goed op. En dat is van mijn kant "petje af" Oké, nu even weer met beide beentjes op de grond:Je bent soms zo goed in "normaal" doen, dat een ander denkt dat het allemaal met jou wel meevalt en zich niet meer realiseert dat dit van jou kant inzet en energie vergt en dat zo iemand dan teleurgesteld is op die momenten dat jij even geen energie meer hebt, omdat ze het vanzelfsprekend zijn gaan vinden, vergeten dat je wel degelijk ook een autistiform brein hebt. Dat komt omdat je altijd zo vreeeeselijk lief bent en je best doet voor de ander. Een goede kwaliteit, maar ook één die de ander gemakzuchtig kan maken. Dan gaat het mis, niet omdat jij bent wie je bent, maar omdat de ander vergeet wie je bent. En natuurlijk ben ik het eens met WS. Is het onmogelijk, welnee, het is hard werken, zoals elke relatie werken is, en dan nog een schepje er boven op. Van beide kanten. En het helpt ook als beide kanten een stevige dosis levenservaring hebben. Ik ervaar Booker, jou en WS als fantastische mensen, waarvan ik blij ben dat ik ze ken. Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Ok, dat is beter, je bent weer in de gratie. Samengevoegd: Ik ga mezelf fijn verwennen en die post van je in m'n profiel zetten, heb ik wel verdient na dat slapeloze getob. Link naar bericht Deel via andere websites
Holla 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 @Pius: 'autisme' is ook maar een label he. Er zijn ontelbare 'schakeringen' in, en wat voor de ene autist geldt, geldt niet voor de ander. Degene die dat stuk hierboven geschreven heeft had een partner met een vrij hevige vorm van autisme blijkbaar, en bovendien heeft ze waarschijnlijk gewoon een after-relatie-dip waarbij ze alles negatief bekijkt Ik bedoel: zeg nou eens eerlijk, wat herken je uit dat verhaal nu werkelijk bij jezelf? Niet enkel wat neigingen of trekjes, maar dat het echt zo is zoals het er staat? (enne: kapen we nu niet een beetje BookerT's topic? ) Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Quote: Op zondag 16 november 2008 23:24:53 schreef Holla het volgende: @Pius: 'autisme' is ook maar een label he. Er zijn ontelbare 'schakeringen' in, en wat voor de ene autist geldt, geldt niet voor de ander. Degene die dat stuk hierboven geschreven heeft had een partner met een vrij hevige vorm van autisme blijkbaar, en bovendien heeft ze waarschijnlijk gewoon een after-relatie-dip waarbij ze alles negatief bekijkt Misschien, die tweede factor valt niet meer zo goed te achterhalen. Quote: Ik bedoel: zeg nou eens eerlijk, wat herken je uit dat verhaal nu werkelijk bij jezelf? Niet enkel wat neigingen of trekjes, maar dat het echt zo is zoals het er staat? Nou waar ik zo van schrok, is dat ik inderdaad zo ben als ik er niet constant bij nadenk. Maar goed, als ik er bij nadenk, dan gaat het weer op andere vlakken mis. Er moet zo'n enorme emulatiemotor meedraaien. Tot dat iemand mijn handleiding snapt/in vertouwd gebied is. (ik ben eigenlijk juist zó ontzettend simpel ) Dan valt het wel mee. Aan de andere kant, als ik alles uitzet, ben ik meer naturel, heb ik weliswaar het sociaal vermogen van een player, maar ook de aantrekkingskracht ofzo. En dat wil ik zó ontzettend niet. Ik wil mensen humaan behandelen. Maar ja, af en toe heb ik het wel nodig om mezelf een beetje op de borst te kloppen. Want lief zijn levert veel gedoe en pijn op, maar toch bezwijk ik er niet voor om weer in player-achtige toestanden te komen. Terwijl de verleiding wel groot is voor m'n ego. Want nu lijk ik af en toe zo'n l*lletje. Quote: (enne: kapen we nu niet een beetje BookerT's topic? ) Weet ik eigenlijk niet. Samengevoegd: Quote: Maar ja, af en toe heb ik het wel nodig om mezelf een beetje op de borst te kloppen. Niet het playergedoe uiteraard, maar het op de borst kloppen. Link naar bericht Deel via andere websites
BookerT 0 Geplaatst 16 november 2008 Auteur Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Ik herken niks uit dat stukje, ze zeggen ook wel dat autisten niet kunnen liegen. Als er één ding is wat ik goed kan...... Al doe ik dat liever niet. Wroeging enzo, en je hebt er uiteindelijk alleen jezelf mee. Niemand weet of je te vertrouwen bent....Dus ik doseer het tot mensen die toch niks voor me betekenen. Op Credible zal ik niet snel liegen. Link naar bericht Deel via andere websites
anastasia 0 Geplaatst 16 november 2008 Rapport Share Geplaatst 16 november 2008 Misschien verwar je het sociale spel meespelen met liegen? Ik heb geen idee waar je op het nogal brede spectrum zit. Ik heb het ook niet gepost om te ontmoedigen, maar meer als een verhaal wat ik wel eens vaker heb gehoord in minder erge varianten tot net zo erge. Alleen om aan te geven dat het van beide kanten veel energie zal vragen om een relatie te doen slagen. In dit stuk heb ik soms wel het idee dat deze ex heel vaak vergat om zijn best te doen (wat ook wel weer voorstelbaar is, want het kost veel energie) en dan wordt een relatie wel een eenzaam gebeuren. Als je de energie op kunt brengen van beide kanten, dan is een relatie misschien wel mogelijk. Misschien weet Vegaloog hier iets zinnigs over te zeggen? Link naar bericht Deel via andere websites
donniedark 0 Geplaatst 17 november 2008 Rapport Share Geplaatst 17 november 2008 Tip: kijk de film Donnie Darko eens! Ik ben nog steeds verliefd op de actrice Jena Malone omdat zij zo'n lieve rol speelt. Ik zou er alles voor over hebben om zo'n soort vriendinnetje te krijgen... Ik dacht altijd dat mijn gedachten vreemd waren, en te diep gingen en daardoor mezelf schaamte dit te laten blijken omdat ik altijd bang was dat mensen dachten dat ik overal moeilijker over wilde doen dan nodig was. Ik heb altijd een hekel gehad aan school, het enige wat me interesseerde waren meisjes, en het opsommen van de domheid van de autoritaire schoolleiding die het naar mijn mening altijd iets te vaak met elkaar eens waren, en iets te vaak lieten blijken hoe goed zij wel niet waren, in tegenstelling tot hun leerlingen. Ik heb hier zo'n naar gevoel aan over gehouden. Ook hadden leraren snel de neiging een oordeel te vellen, alsof zij wel wisten wat er in mij omging, ze moesten eens weten... Ik heb op de middelbare school in feite niet 1 keer mijn boeken thuis open gehad, op huiswerkbegeleiding vond ik het heerlijk om net te doen alsof ik aan het werken was, en ondertussen alleen maar heerlijk aan het wegdromen was. In groep 8 was ik nog wel zo verbaasd over mijzelf, want ik had een hoge score, nooit verwacht, maar ook niet verwacht dat het laag zou zijn, ik dacht eigenlijk helemaal niet. Als ik eraan terug denk was het een tijd waarin ik heerlijk in een konijnenvacht zat. Overigens zeg ik nu heerlijk, want ik vond het geweldig om naar de middelbare school te gaan. Dat ik in een brugklas van havo/vwo zat boeide me vrij weinig, ik ging voornamelijk om met tweedejaars, doordat ik daar een vriendinnetje kreeg. Ik ben vaker uit de klas gezet dan dat ik erin heb gezeten, en vond het best relaxt, want ik vond het toch allemaal maar onzin. Nietsvermoedend solliciteerde ik er natuurlijk naar om van school te worden gezet vanwege het missen van enige motivatie. Mijn ouders werden geadviseerd om mij naar een speciale school te sturen, voor kinderen met adhd en dislectie, wat een 5-jarige mavo school was. En ik vond het juist wel fascinerend, de mavo moest wel een makkie zijn waar ik alleen maar legaal zou mogen lantefanteren, en dan nog eens 5 jaar lang, hoe mooi kan het leven zijn. Maar deze illusie hield zich maar twee jaar lang vol, waarna ik vervolgens de traagheid wel gezien had en in een jaar mijn examen aflegde op een particuliere school. Ik weet nog altijd dat ik in feite het onderste van mijn kunnen heb bereikt. Ik weiger ook naar een mbo te gaan. Ik werk nog liever dan dat. Afijn, waar mijn verhaal naar toe gaat, is dat ik nu een gelukkig mens ben, omdat ik ritaline gebruik, ja dat is een concentratieverhogende drugs, en ik wordt er compleet rustig van. Heerlijk, alleen heb ik mij jaren verzet dat ik met medicatie pas het beste in mij naar boven zou moeten halen. Maar goed, ik weet nu wel beter. En misschien dat ik door deze medicatie eindelijk eens mijn grote droom kan waarmaken om filosofie te gaan studeren, en dat alleen maar door mijn probleem te erkennen, en met beide handen aan te grijpen, overigens schaam ik mij nog steeds om te zeggen dat ik adhd heb, eigenlijk alleen add, aldus mijn psychiater, maar ik denk dat het niet erg is om je te schamen, dat is nogal menselijk. Het goede in jou bericht, is dat je beseft wat je probleem is. Mijn psychiater wilde mij doorsturen naar een onderzoekscentrum voor autisme, waar ik aanvankelijk niet veel voor voelde, maar ik heb het adres toch eens gebeld, maar er staat een maandenlange wachtlijst, dus dat vond ik niet zo erg. Maar deze centra proberen autistische mensen te helpen, ook bij het zoeken naar een vriendin! Ikzelf voelde me daarin niet zo thuis, als ik ergens goed in was, dan waren het meisjes dacht ik, het enige waar ik vrolijk van werd waren ook alleen meisjes. Zeg ik nu als kluistenaar.. Link naar bericht Deel via andere websites
BookerT 0 Geplaatst 17 november 2008 Auteur Rapport Share Geplaatst 17 november 2008 En dan is er nog het stuk van intimiteit missen, je ziet mensen om je heen relaties krijgen, sommigen stappen met het minste gemak vanuit de ene relatie naar de andere en dat ontmoedigt me zo...waarom hun wel en ik niet? Op sommige momenten lijkt de behoefte te zijn verdwenen, op die momenten ben ik het gelukkigst..... Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 17 november 2008 Rapport Share Geplaatst 17 november 2008 Quote: Op maandag 17 november 2008 15:51:47 schreef BookerT het volgende: En dan is er nog het stuk van intimiteit missen, je ziet mensen om je heen relaties krijgen, sommigen stappen met het minste gemak vanuit de ene relatie naar de andere en dat ontmoedigt me zo...waarom hun wel en ik niet? Als je van de éne in de andere relatie stapt, hoeveel intimiteit beleef je dan? En andersom, zijn mensen zonder relatie altijd zonder intimiteit? Ik weet dat dat bij mezelf i.i.g. geen kwestie van relaties in die zin zijn. Link naar bericht Deel via andere websites
BookerT 0 Geplaatst 19 november 2008 Auteur Rapport Share Geplaatst 19 november 2008 Ik haal veel intimiteit bij Maria....het kloosterleven is iets wat ik nog steeds overweeg, maar niet omdat ik moeilijk aan een vrouw kom.....ik wil graag eens op retraite dus als iemand een fijn klooster weet....ik durf de meeste van mijn ambities niet uit te spreken eigenlijk, omdat ik bang ben om uitgelachen te worden, maar ervaar wel degelijk een roeping en het begint vormen te krijgen, alleen weet ik niet of dit een ingeving van de Heilige geest of van mijzelf is, maar goed...ik ga in ieder geval die bibliotheekopleiding doen en daarna kan ik altijd nog wel zien Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 19 november 2008 Rapport Share Geplaatst 19 november 2008 Twee heel verschillende, maar allebei fijne kloosters: link link Als je niet zo heel veel geld hebt, dan kun je bij de laatste in goed overleg vaak wel wat schikken. Link naar bericht Deel via andere websites
Gast Anon_phpbb Geplaatst 19 november 2008 Rapport Share Geplaatst 19 november 2008 - Link naar bericht Deel via andere websites
Annatar 0 Geplaatst 20 november 2008 Rapport Share Geplaatst 20 november 2008 Thijs we hebben er al over gesproken. Het kan goed zijn om eens een retraite te volgen maar het is vooral belangrijk om jezelf niet omver te lopen. Stap voor stap. Eerst maar eens rustig de doctorine van de Kerk in je opnemen en die gaan leven. En daarna katholiek worden. Dan kan je daarna altijd verder zien. Maar voorlopig alles in de juiste proporties. Link naar bericht Deel via andere websites
Propje 0 Geplaatst 20 november 2008 Rapport Share Geplaatst 20 november 2008 soms zou ik bijna katholiek willen worden en ook een klooster ingaan.. maar de calvinist in me is te sterk Link naar bericht Deel via andere websites
wateengedoe2 0 Geplaatst 20 november 2008 Rapport Share Geplaatst 20 november 2008 Quote: Op woensdag 19 november 2008 20:47:28 schreef Pius_XII het volgende: Twee heel verschillende, maar allebei fijne kloosters: link link Als je niet zo heel veel geld hebt, dan kun je bij de laatste in goed overleg vaak wel wat schikken. Bij de eerste ook. Samengevoegd: Quote: Op donderdag 20 november 2008 20:37:07 schreef Propje het volgende: soms zou ik bijna katholiek willen worden en ook een klooster ingaan.. maar de calvinist in me is te sterk Calvijn was ook katholiek, hoor! Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten