Waar je het niet over wilt hebben

[LodewijkNapoleon 0]

\"Druk niet op dit knopje\", \"Wie dit leest is gek\", \"probeer vooral niet te denken aan...\"

Ik heb dat dus erg vaak bij mensen. Ik ben slecht in sociaal gedrag, granted. Maar wat ik wel erg vaak 'zie', dat is zeg maar het onderwerp dat onbesproken moet blijven omdat het gevoelig ligt. Ik weet niet waarom dat gebeurt, misschien omdat veel mensen nogal opzichtig iets proberen te verbergen (de keizers kleren) of dat het wel meevalt en dat ik daar 'oog' voor heb.

Maar goed, het probleem is dan dat ik de hele tijd bij mezelf denk: \"ik moet het vooral niet over dat onderwerp hebben\" en ik dus in allerlei vreemde fratsen terecht kom en zo kunstmatig dat onderwerp ga vermijden dat het gewoon op gaat vallen.

Herkenbaar? Tips?

[Credible 0]

Gewoon op die knop drukken. Van fratsen wordt je niet gelukkig.

Dan maar liever je lompe zelf blijven. Is wel zo echt.

[Naeva 182]

Je kunt zeggen dat je denkt te merken dat iemand ergens mee zit, en vragen of 'ie het erover wil hebben.

Zo nee: erover ophouden. Misschien zeggen dat áls 'ie het erover wilt hebben, je er bent.

Zo ja: voorzichtig zijn en vooral de persoon zelf laten praten. Terughoudend zijn in het opentrekken van blikken met vragen en goede raad.

Als je dat lastig vindt, die terughoudendheid, dan help het misschien om jezelf in te peperen dat niet alles in één dag opgelost hoeft te zijn, en dat er ook niet in één dag oplossingen bedacht hoeven zijn. Tijd geven & nemen is belangrijk.

"Je lompe zelf blijven" ten koste van het vertrouwen van de ander, is niet mijn favoriet.

[Credible 0]

Even voor de duidelijkheid: "gewoon op die knop drukken" is inderdaad benoemen wat je ziet of voelt. Om daarmee te voorkomen dat je jezelf ongemakkelijk gaat voelen of die ander kwetst.

Jezelf blijven, lomp is wellicht niet het meest geschikte woord, behoeft niet ten koste te gaan van het vertrouwen van de ander. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan mensen die recht voor zijn raap zijn. Dat is wel zo duidelijk en heel betrouwbaar.

Nadeel is dat een dergelijke houding je ook 'vrienden' kan kosten. Dat zijn dan mensen die liever hebben dat jij fratsen uithaalt om hun gelukkig te maken.

Voor mensen die alleen maar lomp zijn en mij verder niets te bieden hebben, gaat ook bij mij het deurtje dicht.

[LodewijkNapoleon 0]

Ik lees het, neem het in me op, maar heb er nog niet direct een antwoord op.

Zonder meteen zielig te willen doen; maar ik merk dat m'n verleden hierin ook een rol speelt, mijn moeder was iemand die echt in het extreme de schijn wilde ophouden, het heeft ook een rol gespeeld in haar dood. Ik prikte daar altijd doorheen, niet expres, maar gewoon omdat ik zei wat ik zag, en te vaak niet wist hoe m'n mond te houden. Nou ja, dan werd ik afgetuigd of later toen ik terug begon te meppen, met woorden, wat erger was. Maar dat werd dan ook weer afgewisseld met periodes van het extreem tegenovergestelde, dat mijn moeder me in alles in vertrouwen nam enzo...

Niet om het één of ander, maar dit komt zo in me op.

[audacity 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 11:47:43 schreef Hester het volgende: Je kunt zeggen dat je denkt te merken dat iemand ergens mee zit, en vragen of 'ie het erover wil hebben. Zo nee: erover ophouden. Misschien zeggen dat áls 'ie het erover wilt hebben, je er bent. Zo ja: voorzichtig zijn en vooral de persoon zelf laten praten. Terughoudend zijn in het opentrekken van blikken met vragen en goede raad.

met de toevoeging dat een luisterend oor soms ook al helpt (en zeker bij een vrouw, want die wil vaak niet dat je haar problemen oplost) of een knuffel indien mogelijk.

[Mister_L 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:10:19 schreef Marlies het volgende: (en zeker bij een vrouw, want die wil vaak niet dat je haar problemen oplost)

*zucht* vrouwen

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:10:19 schreef Marlies het volgende: met de toevoeging dat een luisterend oor soms ook al helpt (en zeker bij een vrouw, want die wil vaak niet dat je haar problemen oplost) of een knuffel indien mogelijk.

Dit is me nu vaker gezegd, en ik probeer dit ook te doen, echt waar. Voor mijn idee ben ik dan ook niet 'sturend' bezig, probeer ik niks op te leggen en zoveel mogelijk 'open' vragen te stellen. En inderdaad, lief zijn, ook niet ingaan op gekat enz.

Maar dan krijg je inderdaad het fenomeen dat je heel hard probeert het ergens vooral niet over te hebben. En daar ben ik nog ontzettend onhandig in. Van een afstandje bezien lijkt het wel grappig, maar voor mij is het toch wel lastig. Dat gezegt hebbende zaten hier wel nuttige tips tussen die ik moet overdenken, en straks maar met de psych bespreken.

[Naeva 182]

Als mensen het er écht niet over willen hebben en je het onderwerp toch op tafel legt, kan dat tot felle reacties leiden. Die persoon voelt zich dan misschien in z'n nakie gezet.

Wat in mijn ogen eigenlijk vaker voorkomt: Als mensen het ergens zogenaamd-niet-want-ik-weet-niet-hoe-en-ik-ben-bang-dat-je-het -niet-snapt-maar-eigenlijk-wel-over-willen-hebben.

In beide gevallen geldt: vertrouwen is alles. En dát heeft soms simpelweg tijd nodig.

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:10:19 schreef Marlies het volgende: [...] met de toevoeging dat een luisterend oor soms ook al helpt (en zeker bij een vrouw, want die wil vaak niet dat je haar problemen oplost) of een knuffel indien mogelijk.

Bij mij is het zelfs zó erg:

H: "Bweh" of één of andere manier van duidelijk maken dat er een onderwerp is waar ik het zogenaamd-niet-want-ik-weet-niet-hoe-en-ik-ben-bang-dat-je-het -niet-snapt-maar-eigenlijk-wel-over-wil-hebben

Ander: Wil je het erover hebben?

H: Neh

Ander: Oke.

(5 min. wachten)

H: Nou ja, weet je.. *verhaal over waar-ik-eigen-best-graag-over-wil-hebben*

[audacity 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:16:31 schreef Pius_XII het volgende: [...] Dit is me nu vaker gezegd, en ik probeer dit ook te doen, echt waar. Voor mijn idee ben ik dan ook niet 'sturend' bezig, probeer ik niks op te leggen en zoveel mogelijk 'open' vragen te stellen. En inderdaad, lief zijn, ook niet ingaan op gekat enz.

misschien moet je gewoon vaker koetjes en kalfjes bespreken.....voor de afwisseling, grapjes maken....

Quote:

Maar dan krijg je inderdaad het fenomeen dat je heel hard probeert het ergens vooral niet over te hebben. En daar ben ik nog ontzettend onhandig in. Van een afstandje bezien lijkt het wel grappig, maar voor mij is het toch wel lastig. Dat gezegt hebbende zaten hier wel nuttige tips tussen die ik moet overdenken, en straks maar met de psych bespreken.

misschien kun je moeilijke gespreksonderwerpen gewoon overlaten aan de ander.......als ze je echt vertrouwen, dan komen ze wel. En als iemand naar jou komt met een verhaal dan is er ook ruimte voor dialoog. Koetjes, kalfjes en grapjes kunnen nuttige dingen zijn hoor, al is het maar om het serieuze dragelijk te maken.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:20:38 schreef Hester het volgende: In beide gevallen geldt: vertrouwen is alles. En dát heeft soms simpelweg tijd nodig.

Misschien moet ik dit ook wat meer op mezelf betrekken, mezelf daar ook wat ruimte voor geven. Mijn eigen 'angst' daarin voorkomend vanuit het verleden enzo.

[Naeva 182]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:16:31 schreef Pius_XII het volgende: Maar dan krijg je inderdaad het fenomeen dat je heel hard probeert het ergens vooral niet over te hebben. En daar ben ik nog ontzettend onhandig in. Van een afstandje bezien lijkt het wel grappig, maar voor mij is het toch wel lastig.

Dat lijkt me zeker lastig. Hoe komt het dat je heel hard je best doet om het er niet over te hebben? Waar ben je bang voor?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:24:15 schreef Hester het volgende: Dat lijkt me zeker lastig. Hoe komt het dat je heel hard je best doet om het er niet over te hebben? Waar ben je bang voor?

Dat ik mensen wegjaag, pijn doe, en m'n geweten dat (voor mijn gevoel bijna buiten mijn macht om) me gigantisch kwalijk gaat nemen.

Let wel, dit is wel allemaal 'work in progress' hoor. Ik probeer hier echt veel aan te doen.

[Holla 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:16:31 schreef Pius_XII het volgende: En inderdaad, lief zijn, ook niet ingaan op gekat enz.

Ik heb een vriendin die behoorlijk kattig kan doen, en ze werd er helemaal gek van dat haar vriend nooit eens iets zei als: 'Nou ja zeg, doe eens even rustig alsjeblieft want zo praat ik niet verder met je'. Je hoeft echt niet altijd gekat over je heen te laten komen.

(zomaar een zijspoor)

En verder vind ik dat Hester wel hele waardevolle dingen zegt.

[Credible 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:06:36 schreef Pius_XII het volgende: Zonder meteen zielig te willen doen; maar ik merk dat m'n verleden hierin ook een rol speelt ... Niet om het één of ander, maar dit komt zo in me op.

Wél om het één of ander, dit komt niet zomaar in je op daar is een goede reden voor.

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 12:28:04 schreef Pius_XII het volgende: [...]Let wel, dit is wel allemaal 'work in progress' hoor. Ik probeer hier echt veel aan te doen.

Dat lees ik inderdaad. Je bent keikard aan het werk en met veel motivatie.

Je angst dat je mensen weg zal jagen of pijn zult doen is misschien wel terecht. Hoe minder mensen de moeite nemen zich in een ander (jou in dit geval) te verdiepen, hoe meer ze zichzelf als het centrum van de relaties met anderen, des te gemakkelijker laten ze zich wegjagen.

Mensen met wie jij een oprecht contact hebt, die jij respecteert en die dat ook jou doen, die zullen zich misschien soms gekwetst kunnen voelen door een opmerking van jou. Maar nooit dodelijk verwond.

Dat heelt wel weer.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 11 november 2008 11:47:43 schreef Hester het volgende: Als je dat lastig vindt, die terughoudendheid, dan help het misschien om jezelf in te peperen dat niet alles in één dag opgelost hoeft te zijn, en dat er ook niet in één dag oplossingen bedacht hoeven zijn. Tijd geven & nemen is belangrijk.

Hoever ik nu ben; ik kom er, naar mijn idee, niet zélf mee. Ik vertel heel eerlijk hoe ik tot een bepaalde gedachte ben gekomen. Ik ben er niet trots op, en vaak ook niet blij mee. Dat vertel ik erbij. Ik stel me kwetsbaar op, vind het totaal niet erg als de ander denkt dat ik er meters naast zit, sterker nog, ik help het ze bijna hopen (dat vind ik al dubieus, maar ik wil zo duidelijk mogelijk maken dat het geen wedstrijdje is).

Ik bedoel, waarom kan het niet gewoon zó zijn:

Ik Heuj, ik denk dit en dit, en zo en zo is dat volgens mij gekomen.

Ander Nou dat klopt echt zo totaal niet, volgens mij ben jij gekke Gerritje.

Ik Ok

Ander Ok

Ik

Ander Oh dus het is niet iets wat je van me wilt dat ik doe?

Ik Nee, ik zie het gewoon. Van mij part zit ik er vér naast. Meer niet.

Ander Ooooooooooh, maar da's niet erg! Weer vriendjes?

Ik Was al zo.

Maar zelfs dat is niet genoeg. Zie dit:

link

Dat valt dan nog wel mee met de reacties, maar dat is dan ook niet heel persoonlijk. Maar wat persoonlijk is of niet is ook nog eens zo moeilijk te onderscheiden.

Misschien is het gezeur hoor, maar ik vraag me gewoon af, naast de énorme moeite die het gaat kosten om van alles binnen te houden, (ergens ben ik bang dat ik er echt stapeldol van ga worden) te letten op wat persoonlijk is of niet, gevoelig is of niet, óf het wel zo ethisch is om het allemaal te doen. Ergens stuit het me zó tegen de borst, in mijn ogen gaat het verdacht veel op liegen lijken. Moet je dit wel willen als Christen? (kijk, en deze laatste zin is dus ook niet pusherig bedoeld, maar, een letterlijke vraag)

Ik ben i.i.g. blij dat die psycholoog kennelijk affiniteit heeft met het Christendom, maar ik zie het, op het moment, pikzwart in.

[anastasia 0]

Ik denk dit of dat en zo en zo is dat gekomen....Dat is een stelling. Dat is "ik zie bij jou wat jezelf niet ziet"

Mijn reactie zou ook zijn (in gedachten)"Waar bemoeit ie zich mee. Als ik een therapeut wil dan zoek ik er wel eentje op" Verder zal iemadn het vervelend vinden dat je een in hun ogen verkeerd beeld hebt. Dat jij het zo ziet, en meer niet, is niet acceptabel. Het is immers niet zo. Zo wil die persoon niet gezien worden.

De formulering "ik zie het gewoon" heeft al in zich dat jij het goed ziet en dat de ander er niet aan wil. De ander zal je altijd willen corrigeren en je vertellen dat je de dingen die je DENKT te zien, dat je die verkeerd ziet. En voordat je het weet loop jij dan te verdedigen waarom je het zo ziet, omdat je niet verkeerd begrepen wil worden en de ander roept terug MAAR je ziet het niet goeoeoeoeoeoeoeoeoed.

Ik denk dat het al heel erg helpt als je meer vraagt i.p.v. stelt.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 26 november 2008 09:53:52 schreef anastasia het volgende: Ik denk dit of dat en zo en zo is dat gekomen....Dat is een stelling. Dat is "ik zie bij jou wat jezelf niet ziet"

Maar dat is dan toch een driedubbele dosis inlegkunde van een ander toch? Als ik het als een stelling zou poneren, dan zou ik toch niet een hele strategie gaan weggeven over hoe ik er toe kom, waar de zwakke plekken zitten én toegeven dat ik er ook niet op zit te wachten.

Quote:

Mijn reactie zou ook zijn (in gedachten)"Waar bemoeit ie zich mee. Als ik een therapeut wil dan zoek ik er wel eentje op" Verder zal iemadn het vervelend vinden dat je een in hun ogen verkeerd beeld hebt. Dat jij het zo ziet, en meer niet, is niet acceptabel. Het is immers niet zo. Zo wil die persoon niet gezien worden.

Dat snap ik heel goed. Dan val ik 'm bij en zeg ik dat ik het ook niet prettig vindt wat ik zie, erken dat mijn beeld gruwelijk incompleet kan zijn doordat ik een hoop informatie kan missen. Enz. enz.

Maar nu lijkt het zo alsof ik iets verkeerds doe door iets waar ik niets aan kan doen.

Quote:

De formulering "ik zie het gewoon" heeft al in zich dat jij het goed ziet en dat de ander er niet aan wil.

Nee, niet mee eens, zeker niet met de uitleg die ik erbij geef. Maar ook zonder uitleg staat er gewoon: ik zie, en dat is een constatering van een feit, en dat sluit prima in dat ik het verkeerd kan zien.

Quote:

Ik denk dat het al heel erg helpt als je meer vraagt i.p.v. stelt.

Ja, maar dán wordt het juist een discussie-iets.

(en dank je dat ik even m'n ei kwijt kan. Oeh!!! Wat zi mij dit hoog. )

[anastasia 0]

Hoe denk je dat het werkt als ik mijn dochter haarfijn ga vertellen wat ik zie. Haar geworstel met wie ze is, haar verlegenheid, gebrek aan zelfvertrouwen, haar uitstel gedrag, haar faalangst en dan concludeer dat ik helemaal snap waarom ze kiest voor een vriendje als de huidige, wat ze daar stoer aan vindt, wat hij heeft dat zijniet heeft, al uit zich dat in risicovol gedrag en dat dat niet erg is, dat ik toch altijd haar moeder blijf.

Ik heb voor het grootste deel gelijk op basis van de feiten die ik heb (en dan heb ik ook nog het voordeel dat ik veel meer "feiten" van mijn dochter ken dan wat de meeste mensen met wie ik omga van zichzelf laten zien) maar ik heb er tegelijkertijd voor gezorgd dat ze de kamer uitstormt haar deur met geweld achter zich dichtsmijt, en op haar 18e pakt ze haar koffer om de deur uit te gaan.

Terwijl, als ik haar vraag wat ze nu het leukste vind aan haar vriendje en als ik haar vraag hoe ze haar toekomst ziet, wat ze graag wil bereiken. Als ik haar vraag en haar zelf laat verwoorden hoe ze in elkaar zit en dat heel omzichtig doe, zodat het niet op kritiek gaat lijken, dan wordt het haar ook veel helderder.

Als mijn dochter blowt dan kan ik haar neutrale info geven. Zeggen dat ik me op basis van wat ik er van weet toch een beetje ongerust maak en vervolgens vragen hoe zij er over denkt. Vragen of ze bereid is me een beetje gerust te stellen door me te vertellen wanneer ze geblowd heeft. Vragen of ze wil opletten in haar omgeving hoe mensen reageren als ze geblowed hebben. Op die manier blijft ze me vertellen wat er in haar omgeving gebeurd en door me dat te vertellen krijgt ze een realistisch beeld van wat blowen doet. Het inzicht groeit bij haar zelf.

Als ik zeg dat ik weet dat ze blowt en dat ik weet dat dat stom is, omdat zus en zo, dan roept ze: zeur niet zo, stampt de kamer uit en vertelt me absoluut niks meer.

Vooral als het gaat om persoonlijke ontwikkelings dingen bij mensen, dan moet je heel voorzichtig zijn en heel zeker weten dat je je neus daar in mag steken van de ander.

---

Samengevoegd:

Je neus er buiten houden, niet verwoorden wat je meent te zien, soms is dat trouw zijn, een echte vriend zijn. Iemand de tijd geven zichzelf te ontwikkelen in zijn eigen tempo en hem/haar niet te haasten, omdat je vanuit jouw perspectief een helderder kijk hebt. Dat vraagt geduld, dat vraagt wachten. Dat vraagt er zijn, maar niet aandringen, wachten of je gevraagd wordt en dan, niet alles wat je weet uit storten ( ook voor mij een puntje )

[LodewijkNapoleon 0]

Mijn God, zo klinkt het weer heel anders...

Al was het maar omdat ik misschien kinderen krijg. Hoe moet ik dit ooit voor elkaar krijgen? Er draait nu al een loodzware 'emulatie' mee, waar ik moet nadenken wat anderen voelen. Voorlopig heb ik echt zoiets val: dit is teveel!!! Telkens als ik weer een 'truukje' geleerd heb, dan wordt er weer wat anders 'gevraagd'.

En *handen over elkaar-modus* mijn vader en mijn opa zeiden ook altijd wat ze voor de voeten kwam. Nu ben ik daar heel dankbaar voor.

Maar goed, ik ratel maar wat, ik ben bang, boos en bedroefd. Alles protesteert in mij, het is gewoon te veel!

[annzie 1]

* annzie knuffelt pius

Heb jij wel eens een sociale vaardigheidstraining gedaan? Ik heb het idee dat jou dat misschien best wel eens zou kunnen helpen. Misschien zou een soort sova voor autisten dan nog beter zijn, als die bestaat (bestaat dat? iemand?)

* annzie vind het stom dat pius het zo moeilijk heeft met dit soort dingen en knuft nog meer

[anastasia 0]

Ja, maar gelukkig hoef je niet direct iedereen op de wereld te helpen en/of te vriend te houden. De ander heeft ook altijd de verantwoordelijkheid om zich, als ie zich geprikkeld/beledigd voelt, na te vragen of zijn gedachten wel kloppen.

En ik geef je op een briefje, dat leer je met vallen en op staan en daar moet je "oud" voor worden en dan nog trap je in de valkuil je gedachten over een situatie voor de situatie zelf te houden en vlieg je elkaar soms door onbegrip in de haren. Dat heet nu eenmaal mens zijn.

Er is geen standaard recept over hoe je met mensen moet omgaan. En met sommige mensen blijft het mis gaan, van beide kanten. Mijn vader liep regelmatig rond met blauwe schenen, hij had de tact van een olifant en mijn moeder had iets teveel tact. Dus als pa op een gezellig diner weer eens te bot was, naar haar mening, dan schopte mijn moeder hem onder tafel

Het ligt heus niet allemaal bij jou als er weer eens misverstanden zijn. Er zijn drie dingen die in relaties voorop staan. Help nooit ongevraagd met adviezen en observaties en als het je wel gevraagd wordt, laat een ander er dan mee doen wat ze willen ook als het anders is dan jij verstandig acht (en als het dan toch misloopt, zeg dan vooral niet: dat had ik je toch gezegd ) Als een ander zegt (al dan niet direct) dat ie ergens niet over wil praten,dan laat je het liggen (verandering van onderwerp betekent meestal: laten we ergens anders over praten, ik wil het hier (nu) niet meer over hebben).

En het is ook veel. Vooral omdat je het veel te graag allemaal goed wil doen en een ontzettende lieve idealist bent.

[annzie 1]

Quote:

Op woensdag 26 november 2008 17:29:01 schreef anastasia het volgende: En het is ook veel. Vooral omdat je het veel te graag allemaal goed wil doen en een ontzettende lieve idealist bent.

[Asteraceae 0]

Het is niet alleen jij, het is ook altijd het gedrag van de ander. En zoals jij je verantwoordelijkheid om PROBEREN (en daar zit het hem bij jou niet in) het goede te doen, heeft de ander dat ook. Maar blijf je dan realiseren dat wat jij met de ander hebt, de ander dat misschien ook met jou heeft, dat je niet weet hoe je moet reageren en het gevoel hebt dat je het alleen maar fout doet.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 26 november 2008 17:27:07 schreef annzie het volgende: Heb jij wel eens een sociale vaardigheidstraining gedaan? Ik heb het idee dat jou dat misschien best wel eens zou kunnen helpen. Misschien zou een soort sova voor autisten dan nog beter zijn, als die bestaat (bestaat dat? iemand? )

Sterker nog, ik krijg een privé psycholoog. Mjah... Moet het allemaal nog maar laten bezinken hoor.

Bedankt voor de knuffels en aanmoedigingen i.i.g.