Omgeving & vechtsporttraining

[metalhead4christ 0]

Mijn vriendin en ik doen beiden aan Pencak Silat (indonesische vechtsport). We trainen graag samen en zijn ook niet bang om de ander een beetje pijn te doen - tenslotte moet je natuurlijk realistisch trainen etc.

Het bijzondere is nu dat onze omgeving daar nogal vreemd op reageert. Men laat merken dat het 'raar' is om 'elkaar pijn te doen'. Overigens moet je hierbij denken aan bijv. het uitvoeren van klemmen of stoten, waarbij je soms wel eens op de grond kunt vallen. We willen elkaar dus niet bewust 'pijn doen' - het is meer gewoon een bijverschijnsel van de training.

Wat ik overigens merk, is dat veel mensen een 'dubbele houding' hebben. Zo wilde onze vechtsportdocent eerst niet dat we samen trainden, omdat hij bang was dat we dus niet goed met elkaar zouden kunnen trainen, maar nu lijkt hij eerder bezorgd dat we te 'hard' trainen...

Nu de vraag: Wat vinden jullie hiervan? Is het normaal om het niet erg te vinden om je vriend/vriendin 'pijn te doen'?

[Raido 0]

Mijn vriendin verkoopt mij zo nu en dan ook wel eens een tik hoor

[diakio 0]

Ik vind het vrij normaal. Ik deed vroeger kempo, een full contact chinese stijl met stokken en blote hand/voet. Vrij pijnlijk zo nu en dan, maar dat hoort bij de sport. Als mijn partner dezelfde sport had gedaan, dan zou dat niets hebben uitgemaakt. In tegendeel, ze zou het me kwalijk nemen als ik haar niet de kans zou geven voluit te sporten.

[Hiëronymus 0]

Zolang het binnen de sport is lijkt me dat geen punt. Bij het trainen moet je natuurlijk wel beetje realistisch te werk kunnen gaan, iig zolang je de ander geen bezwaar heeft.

[Robert Frans 1.653]

Hehe, hier in de buurt hebben we een broederschap zitten (de Broeders van St. Jan) en in één van hun foldertjes las ik over een cursus spiritualiteit en vechtsport. Of zoiets. Ik zag meteen al die broeders in hun zwartgrijze habijten de meest strakke martial arts-technieken a la The Matrix uitvoeren.

In een vechtsport leer je vooral jezelf te beheersen, je lichaam te controleren en enkel in geval van nood je op efficiënte wijze te verdedigen, zonder dat het je onnodig energie kost, of dat je iemand méér beschadigd dan noodzakelijk. Juist als je iemands zwakke plek weet, kun je deze zodanig efficiënt raken, dat het niet méér schade oplevert dan strikt noodzakelijk. En in andere gevallen weet je in elk geval waar je hem níét moet raken.

Het kan dus juist heel goed zijn om op een vechtsport te gaan, als je moeite hebt met jezelf te beheersen of je agressie in toom te houden. Je leert als het goed is dus niet dat je er zomaar op los mag slaan of als een wilde hond je op iemand mag storten, maar het tegendeel. Als je de vechttechnieken dan goed beheerst, dan kunnen ze je van dienst zijn als iemand anders wordt aangevallen en je te hulp wilt schieten.

[diakio 0]

Quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 21:51:02 schreef RobertF het volgende: In een vechtsport leer je vooral jezelf te beheersen, je lichaam te controleren en enkel in geval van nood je op efficiënte wijze te verdedigen, zonder dat het je onnodig energie kost, of dat je iemand méér beschadigd dan noodzakelijk.

nou....

wat wij leerden was toch gewoon efficient schade toebrengen. Dat in geheel sportieve setting natuurlijk, maar de stijl die we leerden was bepaald niet gericht op "niet meer schade dan nodig"

[Sacerdos 0]

Vroeger deden wij Goedendag Beuken,bang zijn was er niet bij,als je naar het oefenlokaal ging wist je nooit of je ook weer naar huis ging dat was het risico van Goedendag Beuken

dus nietzeuren over een beetje pijn bij Pencak Silat.

[diakio 0]

Quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 21:56:14 schreef Sacerdos het volgende: Vroeger deden wij Goedendag Beuken,bang zijn was er niet bij,als je naar het oefenlokaal ging wist je nooit of je ook weer naar huis ging dat was het risico van Goedendag Beuken dus nietzeuren over een beetje pijn bij Pencak Silat.

[Robert Frans 1.653]

Quote:

nou.... wat wij leerden was toch gewoon efficient schade toebrengen. Dat in geheel sportieve setting natuurlijk, maar de stijl die we leerden was bepaald niet gericht op "niet meer schade dan nodig"

Sjaloom diakio,

Alleen, het idee achter efficiëntie is toch juist dat je zo snel mogelijk, met zo min mogelijk energie zo precies mogelijk iemand raakt? Ik bedoel, het is dan toch efficiënter om iemand hard op de slaap te slaan om hem meteen uit te schakelen, dan eerst op het gezicht, in de buik en waar dan ook te slaan, voordat hij eindelijk eens op de grond neerzakt? En de erecode is over het algemeen toch ook: alleen ter verdediging en niet verder gaan als het gevaar geweken is. Dat bedoelde ik eigenlijk met "niet meer schade dan nodig."

[Sacerdos 0]

Quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 21:57:03 schreef diakio het volgende: [...]

[diakio 0]

Quote:

Op zaterdag 30 augustus 2008 22:00:04 schreef RobertF het volgende: [...]Sjaloom diakio, Alleen, het idee achter efficiëntie is toch juist dat je zo snel mogelijk, met zo min mogelijk energie zo precies mogelijk iemand raakt? Ik bedoel, het is dan toch efficiënter om iemand hard op de slaap te slaan om hem meteen uit te schakelen, dan eerst op het gezicht, in de buik en waar dan ook te slaan, voordat hij eindelijk eens op de grond neerzakt?

zeker

Quote:

En de erecode is over het algemeen toch ook: alleen ter verdediging en niet verder gaan als het gevaar geweken is. Dat bedoelde ik eigenlijk met "niet meer schade dan nodig."

Ik weet dat dat in Nederland er meestal bij verteld wordt. Ik heb niet de indruk dat dat in Japan de basis is, en wat ik deed was een Chinese stijl, daar gold dat zeker niet.

[anastasia 0]

Als je vriendin met een ander traint en die doet haar pijn, dan vlieg je er toch ook niet als een dolle stier op af om die ander eens op zijn falie te geven....

Het is training, je weet prima wat je wel en niet kunt doen en ik neem aan dat als je partner wil dat je stopt ze dat aangeeft en vice versa. Ik zie het probleem niet.

Enige risico is, als er al dan niet beuwst een stukje wrok of oud zeer zit door een stomme ruzie over de wc-bril, het keukenkastje of haren in het doucheputje, tandpasta dopjes of wat zwaarwegender issues. Dan zou je onbewust wel eens feller kunnen trainen dan je normaal zou hebben gedaan.

Is je trainer eerst bezorgd dat jullie niet hard tegen elkaar durven te zijn en ziet hij vervolgens een iets te harde houding, denk daar dan over na, vraag je af of je niet bezig bent te bewijzen dat je wel degelijk hard kunt zijn voor elkaar, of dat er wellicht wat oud zeer zit. En bedank je trainer iig voor zijn opmerkingen.

[Robert Frans 1.653]

Sjaloom diakio,

Ik zelf dacht dat in oosterse landen de vechtsporten juist verweven zijn met het beheersen van lichaam en geest en dat meditatie juist in de landen een grote rol speelt bij de vechtsporten. Dat het vechten er juist eerder ondergeschikt is aan het eigenlijke doel: totale controle van lichaam en geest middels traditionele oosterse meditatietechnieken en dus ook de vechtbewegingen. En dat in het westen de nadruk weer veel meer op de vechttechnieken ligt.

Zo zie je bijvoorbeeld bij het sumo-worstelen dat wij westerlingen gewoon op die mat kruipen en dik gaan worstelen, maar dat in Japan er een hele cultus van tradities en rituelen bij komt kijken waar wij geen bal van begrijpen. Gestrooi met rijst, bepaalde bewegingen en houdingen, traditionele kleding, een volgens speciale richtlijnen vervaardigde mat, dat soort werk. En dat het eigenlijke vechten daar dus ondergeschikt aan is. Maar ik kan me vergissen hoor...

[diakio 0]

Quote:

Op zondag 31 augustus 2008 14:56:20 schreef RobertF het volgende: Sjaloom diakio, Ik zelf dacht dat in oosterse landen de vechtsporten juist verweven zijn met het beheersen van lichaam en geest en dat meditatie juist in de landen een grote rol speelt bij de vechtsporten. Dat het vechten er juist eerder ondergeschikt is aan het eigenlijke doel: totale controle van lichaam en geest middels traditionele oosterse meditatietechnieken en dus ook de vechtbewegingen. En dat in het westen de nadruk weer veel meer op de vechttechnieken ligt. Zo zie je bijvoorbeeld bij het sumo-worstelen dat wij westerlingen gewoon op die mat kruipen en dik gaan worstelen, maar dat in Japan er een hele cultus van tradities en rituelen bij komt kijken waar wij geen bal van begrijpen. Gestrooi met rijst, bepaalde bewegingen en houdingen, traditionele kleding, een volgens speciale richtlijnen vervaardigde mat, dat soort werk. En dat het eigenlijke vechten daar dus ondergeschikt aan is. Maar ik kan me vergissen hoor...

Ik ook

Ik kan alleen spreken uit wat ik van mijn eigen sport weet.

[metalhead4christ 0]

Het verschilt natuurlijk van vechtsport/kunst tot vechtsport/kunst, maar over het algemeen is het wel het 'vecht' aspect waar op gefocust wordt natuurlijk .

Bij pencak silat is dat net zo, natuurlijk leer je door zo'n vechtsport dat geweld het laatste redmiddel is, maar dat leer je juist doordat je weet hoe dodelijk het is.

Maar nu de volgende vraag, wat vinden jullie van de reacties van de omgeving als we elkaar 'pijn' doen. Blijkbaar zijn het hier op het forum dus vooral mensen die het niet erg vinden, en dat is mooi. Maar er zijn in onze bekendenkring veel mensen die toch vinden dat je elkaar in een relatie geen pijn dient te doen. En als wij dan zeggen dat we het enkel doen vanuit sport, of dat we het niet erg vinden en er beiden goed tegen kunnen, vinden ze het erg raar.

Dus, wat vinden jullie van deze reacties van de omgeving, zijn die overdreven, en wat zouden jullie tegen mensen die zo reageren zeggen .

[Robert Frans 1.653]

Sjaloom metalhead4christ,

Je doet de ander pijn als je iets doet wat diegene niet wil, als je over de grenzen van de ander gaat en de ander echt beschadigt. Bij het trainen doen jullie elkaar fysiek wel pijn, maar stemmen jullie er beiden van harte mee in en willen jullie daarmee een bepaald doel bereiken. Het is dus geen pijn zoals dat nooit in een relatie zou mogen voorkomen. Ik denk dat daarin wel een groot verschil zit.

[metalhead4christ 0]

Zo denken wij er inderdaad ook over. Maar wij vroegen ons dus af of er hier ook mensen zaten die er zo over dachten. Of mensen die er dus net als onze omgeving anders over denken, en waarom ze er zo denken .