Mijn getuigenis!

[NeverFearTheDark 0]

nou okeej ik ben net nieuw maargoed,

hier is mijn getuigenisje over mijn leven

voor mijn doen is het nog kort gehoude want met mijn doop mocht ik het niet te lang houde

nou na mijn laatste getuigenis was het dus nog niet over dus hier een volledige ben nu net gedoopt en er is zoveel verandert de afgelopen paar maanden

srry als het lang is xD

het is opgesplitst in 2 delen omdat ik wereldse en geestelijke kant veel heb meegemaakt .....

wereldse kant;

Het begon allemaal op de basisschool.

Ik was een klein vrolijk kind net als alle anderen.

Ging naar school, leerde dingen net als alle anderen,

Maar het duurde niet lang of het begon al.

Ik zat net in groep 3 of ik kwam bij een groepje in de klas.

Dat groepje bestond uit 2 jongens en 2 meisjes.

Het begon gewoon met kinderachtig plagen,

Maar zelfs dat kan al heel erg inslaan bij iemand van zoon jonge leeftijd.

Al snel werd het erger en begonnen ze me op te wachten na schooltijd,

Ze duwde me, gooide zand in men gezicht,

Op de grond gooien en al dat soort akkefietjes.

Op zich klinkt het niet echt erg ofzow,

Maar toch, ik was elke dag bang om naar school te gaan.

En ook om weer naar huis te gaan,

Ik wist nooit hoe snel ik de school uit moest zijn,

Als de bel ging, rende ik als een dolle de school uit,

Vol angst en tranen in men ogen,

Bang dat de andere eerder zouden zijn en me weer staan opwachten.

Dag in dag uit hetzelfde.

Hun hadden lol erin,

Maar ik was altijd bang, en dit sloeg echt in op mij,

Alleen met dit al had ik het jaren lang moeilijk.

Maar in groep 5 ging ik verhuizen.

Nieuwe start, nieuwe mensen, nieuwe vrienden.

Maar helaas, de pret was al snel over.

Ik zat nog geen week op die school of daar begon het ookal.

Ik was lelijk, althans dat vonden hun,

Daardoor werd ik gelijk het pispaaltje,

En liepen ze me altijd uit te laggen,

En ook op die school gingen ze me opwachten.

Ze schopte me, ze sloegen me,

Al dat soort dingen.

School kon er niks aan doen want buiten de schooltijden ging het verder.

Ik raakte van jongs af aan al gedeprimeerd,

Ik had wel een paar vrienden,

Maar die Wouden me er alleen maar bij hebben,

Zodat ze me uit konden lachen en belachelijk konden maken als ze niks te doen hadden.

Niemand durfde normaal of alleen met me om te gaan omdat ze bang waren om zelf uit gelachen te worden.

Ze schaamde zich ervoor om alleen naast mij te lopen.

Weer dag in dag uit, Bang om naar school te gaan.

Dit ging door tot en met groep acht.

En in groep acht moesten we een keuze maken.

Een keuze van welke school we gingen doen,

Iedereen ging naar een school waar je havo en alles kon doen.

Ik ging maar naar mavo, terwijl ik makkelijk havo kon doen.

Maar ik durfde daar niet heen omdat daar dus al die jongens zaten uit mijn klas.

Dus ik ging naar de mavo, en weer een nieuwe kans,

Nieuwe mensen, nieuwe vrienden.

Maar helaas, daar begon het gedoe pas.

Vol blijheid dat ik van de basisschool weg was ging ik de vakantie in.

Eindelijk van het gezeur op school af.

En vol vertrouwen naar het nieuwe schooljaar toe.

Ik had er weer echte hoop in dat het dit keer goed zou gaan,

Nieuwe kansen, nieuwe mensen, nieuwe vrienden.

Maar die vertrouwen sloeg alweer snel om in angst.

Ik zat nog maar effe op school,

Of iedereen beschouwde me al als een pispaaltje.

Iedereen zeikte me af, schopte me, sloegen me.

Ze konden me niet eens normaal bij mijn naam noemen.

Leraren hetzelfde.

Bijna geen een leraar kon normaal tegen me doen.

Niets was goed aan mij.

De kleren die ik aanhad was fout,

Ookal was het hetzelfde als iedereen.

Mijn stem was waardeloos.

Ik had een lelijk tyves hoofd volgens hun althans.

En iedereen was maar beter af zonder mij.

Dit werd ook erg vaak tegen mij verteld van,

Als je nou eens dood gaat kunnen wij verder blij leven,

Zonder elke dag jouw rotkop aan te moeten zien.

Kreeg elke minuut wel te horen van hoe lelijk ik wel niet ben,

En iedereen maakte maar lol over me,

Leraren zette me voor de klas,

Zodat iedereen me uit kon lachen en de leraren leuk leken.

Alleen dat al gaf iedereen de aanleiding om mij te pesten.

Ik had hier echt letterlijk geen vrienden,

En niemand wist wat van mijn situatie af.

Ik lachte altijd maar leuk net alsof het me niks kon schelen,

Maar achter dat masker kwijnde ik letterlijk weg.

Thuis wist ook niemand er vanaf.

Mijn ouders dachten eindelijk dat het goed met me ging,

Terwijl het tegenovergestelde realiteit was.

Maar ik wou men ouders niet ongerust maken,

Ze hadden het al moeilijk genoeg met men broer die ook gepest was.

Hierdoor kropte ik alles op,

Ontwikkelde een enorme haat en woede in mezelf.

Gemixt met alle pijn vormde dit een muur om mijn hart.

Om mezelf een beetje te kunnen beschermen.

Al snel kreeg ik suïcidale gedachtes.

Ik begon mezelf te haten,

Het liefste wou ik dood, maar vanwege mijn ouders,

Kon ik op dat moment geen einde maken aan mijn leven.

Ik zat altijd maar alleen op mijn kamer weg te rotten.

Alleen met mijn vriend de computer.

Die maakte iig geen rot opmerkingen.

Jaren gingen voorbij, ik raakte steeds dieper in de depressie.

Tot ik het niet meer hield,

Aan het eind van de 3e klas wou ik zo graag dood.

Ik kon niks meer in me houden.

Alles in mij knapte open.

Het scheelde niet veel of ik had zelfmoord gepleegd.

Maar er was iets dat me tegenhield.

Mijn ouders kwamen erachter omdat ik me niet meer kon verbergen achter een lach.

Ik zat er helemaal doorheen en kon echt niet meer.

Ik wist zeker dat er een god was,

En dat hij mijn enige uitweg was.

Ik gaf mijn hart aan hem.

Ik geloofde dat hij de enige was die mij kon genezen.

En voor even ging het goed.

Maar al vlak daarna storte ik compleet de diepte in.

geestelijke;

Vanaf kinds af aan heb ik ervaringen met demonen.

Ipv dat er engelen rond mijn bed stonden toen ik kind was,

Stonden daar demonen.

Had altijd gevoel dat er meer bij me was.

Ik zag schaduwen op zolder lopen,

Terwijl als ik boven ging kijken, er helemaal niemand was.

Zag allemaal rare dingen, had heel veel nachtmerries.

Klauwen die achter mijn bed vandaan kwamen,

En een stem die iets tegen me vertelde.

Dit herinner me ik nog alsof het gister was,

Terwijl het gebeurde toen ik iets van 4 jaar oud was.

Als acht jarig kind, was ik op vakantie met men opa en oma.

Ik werd midden in de nacht wakker en ik zie een wit, eng gedaante boven me hangen.

Ik kan me nog steeds herinneren hoe het voelde toen die me oppakte.

Ik weet nog hoe ik gilde en hoe ik terug gesmeten werd in mijn bed.

Ik weet niet wat ik ooit in mijn leven gedaan heb dat ik dit uitgelokt hebt.

Of wat dan ook dat dit had kunnen veroorzaken.

Op gegeven moment verhuisde we dus.

Een gloednieuw nieuwbouw huis, geen huis waar mensen rare rituelen hadden kunnen uitvoeren.

Maar hier ging het verder.

Allemaal geluiden op de zolder, of er mensen rond liepen,

Schaduwen over de muren.

De angst die in mij was, zo immens.

Ik durfde eigenlijks niet eens alleen naar boven om men tanden te poetsen.

Ik klom mijn bed in en zag klauwen onder mijn bed vandaan komen.

Vol angst ging ik naar bed om te slapen.

Met angst stond ik op om naar school te gaan.

Naar mate ik ouder werd werd het erger.

Werken lang nachtmerries, en dan midden in de nachtmerrie wakker worden.

En dat het in de realiteit verder gaat.

Lamp aanzetten, die dan uit flikkert.

En een persoon dat naar me toe zat te kijken van bij het raam.

Het klinkt zo onrealistisch, maar voor mij was het realiteit.

Na mijn keuze voor god.

Ging het dus even goed, maar al gauw storten ik compleet in.

Demonen verschenen steeds meer en steeds heftiger aan mij.

Ik wist niet veel van god af, had geen hulp ermee,

En ik durfde er nooit over te praten.

Hierdoor viel ik terug, in mijn oude depressie.

Alleen dan nog stukke dieper.

Ik haatte mezelf,

Ik begon mezelf te snijden.

Dit werd een verslaving voor mij wat ik dagelijks deed.

Ik kwam in satannistische muziek.

Ik begon van alles binnen te halen.

Daagde vanalles uit.

Ik liet demonen toe in mijn hart, en in mijn leven.

Meerdere malen raakte ik bezeten door mijn muziek.

Of door de dingen die ik deed om satan uit te dagen.

Ik zag demonen naast me zitten in mijn kamer.

Die op gegeven momenten zeiden van, ik waken over jouw.

Ik kreeg op gegeven moment een aantal vrienden die me meenamen naar trin,

Van die aanbiddings diensten.

Maargoed met wat ik bezig was, en waar hun mee bezig waren konden niet samen,

Dat botste heel erg.

Zodra ik een dienst binnen stapte begon van alles te branden in mij

Ik raakte vaak controle over mezelf kwijt.

Ik werd ook wel eens vrijgebeden,

Maar de meeste wisten niet eens echt waar ze mee bezig waren,

Of ze gaven me daarna geen opvang waardoor het me al snel terug over nam.

Soms zei ik al van ik voel dat er nog iets fout zit.

Maar ze zeiden van dat komt omdat je je nog nooit goed gevoelt hebt.

Maar dat was het niet.

Het was dat nog niet alles uit mij weg was, en dit nam me na een tijdje weer kompleet over.

Hierdoor raakte ik steeds dieper omdat steeds meer demonen mij lastig vielen.

Ik sneed omgekeerde kruizen in mijn arm, en het teken 666 als teken dat ik van hem was.

Ik gaf mijn hart aan satan.

Gelukkig is het 666 als zo goed als weggetrokken uit men lichaam.

Maar vanaf dat moment ging het nog erger met mij,

Ik wist niet wat liefde was.

Ik had vrienden maar zelfs dat kon ik niet eens ervaren.

Ik kon niet geloven dat er mensen om mij gaven.

En hoe meer ik het ging proberen om te geloven ,

Hoe dieper ik de shit in raakte.

Mijn vrienden steunde me heel goed,

En probeerde vanalles voor me te doen,

Ik ben ze tot op de dag van vandaag dankbaar,

Voor alles wat ze voor me gedaan hebben ook al verklote ik het vaak weer.

Zonder hun was ik hier niet meer

Er ging hier een best lange tijd overheen,

Tot op een avond ik helemaal knapte.

Ik raakte compleet van de kaart.

Het enige wat ik wou was dood,

Ookal betekende dat naar de hel te gaan,

Het interesseerde me niets meer.

Ik liep naar buiten uit het gebouw, waar al mijn vrienden ook waren.

Ik liep naar het kruispunt,

Met de enige gedachtes die door mijn hoofdgingen, dood was.

Ik moest dood. Dat ging er door mijn hoofd.

Ik had geen controlle meer over mezelf en liep naar het kruispunt.

Gelukkig was het niet druk en kwam er geen auto aan.

Ik stond daar tot er een vriend met tranen in zijn ogen naar mij toe kwam.

Ik draaide me om en ik vergeet nooit meer zijn ogen.

En toen realizeerde wat ik mijn vrienden aan deed.

Ik barste van binnen.

Ik had echt iets van waar ben ik mee bezig?!

Ik was net gestopt met men nieuwe opleiding,

Was klaar met men vmbo en zat alleen thuis te niksen.

Ik wou wel dat men leven ging veranderen maar wist niet hoe.

En op gegeven moment kwam een vriend van me met het eh traject,

Een half jaar traject voor mensen die gestopt zijn met opleiding.

Waar je dieper in zou gaan op je relatie met god en alles.

Ik had eerst zoiets van please nee.

Maar toch kwam ik tot inkeer en ging ik het maar doen,

Met zoiets naar god toe van, dit is jouw laatste kans om jezelf aan mij te laten zien,

Dit is mijn laatste kans om het goed te doen.

Daarna als het nog niet goed gaat,

Dan is het allemaal over.

Op het eh traject leerde ik peter kennen,

We konden gelijk goed opschieten en over diepe dingen praten,

Voelde me heel vertrouwd bij hem vanaf het begin.

Hij nam me op een gegeven moment mee naar huis en naar zijn vrienden.

Ik kwam aan de praat met zijn pleegvader martin.

Ik heb heel wat goede gesprekken gehad die mij ertoe zetten om toch weer volledig voor god te laten gaan.

Ik nam met hem heel men leven door,

Hij hielp mij, hij vertelde dingen die mij nooit waren verteld.

Hij gaf mij de hulp die ik nodig had.

Hij gaf mij de steun en aanwijzingen die ik nodig had.

Voor het eerst voelde ik me echt goed.

Ook van binnen.

Ik had satan achter gelaten. En echt alles verbroken en ruimte gemaakt voor god.

En voor het eerst ging het goed met me en begon ik voor god te leven.

tot op de dag van vandaag leef ik met vallen en opstaan maar gaat het super goed eigenlijks,

heb nog wel eens contact of aanvaringen met demonen,

maar dit keer is het niet dat zei wat over mij zeggen,

maar ik over hun.

[gewoon Paul 8]

Bij jou getuigenis moet ik denken aan dit:

Het maakt niet uit hoe donker het om e heen is, er is altijd een lichtpunt.

Ik weet niet waar ik het gehoord heb, of van wie het is, maar het past een beetje bij je getuigenis vind ik. Het is welke heftige BTW!!

[audacity 0]

hee, jij bent hastetheday van het soulsurvivorforum

welkom

[Bronze 0]

Quote:

Op vrijdag 21 december 2007 15:41:23 schreef NeverFearTheDark het volgende: maar dit keer is het niet dat zei wat over mij zeggen, maar ik over hun.

Geweldige getuigenis, satan zal nu bang voor jou zijn, door Jezus Christus!

Rom 8:35-39

35 Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking of benauwdheid, of vervolging of honger, of naaktheid, of gevaar, of het zwaard? 36 Gelijk geschreven staat:

Om Uwentwil worden wij de ganse dag gedood,

wij zijn gerekend als slachtschapen.

37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem, die ons heeft liefgehad. 38 Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, 39 noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here.

In Jezus Christus zijn wij meer dan overwinnaars, en hoe satan ook zal proberen jou te scheiden van Christus, niks zal jou scheiden van Hem die Zijn kostbare leven aan jou gaf.

[Weslii 0]

Dat van die demonen om je heen ken ik.

De laatste maanden heb ik heel erg veel last van nachtmerries. Maar het zijn andere dingen als nachtmerries alsof je tussen dromen en realiteit in zit. Vannacht had ik nog zoiets dat ik in mn bed lag en mn handen waren zo stijf als iets ik kon ze niet meer bewegen. Maar daartussen kwam in een keer n rode bol. Ik duwde het weg en toen kwam het in een keer terug. Ik zag geesten en demonenen mn lichaam in gaan.

Ik heb zulke dingen vaak gehad maar nooit echt bij stil gestaan. Maar vandaag kon het niet langer verder. Ik dacht echt dat ik bezeten was door n onreine geest en heb het in de naam van Jezus weg laten gaan en gebeden om de heilige geest. (Echt n uur geleden of zo) Er kwam een geweldig gevoel van euforie over me heen. Ik heb maanden lang n soort paranoia gevoel over me heen gehad. En het is nu ineens helemaal weg. Geweldig.

Ik vraag me van mezelf af waarom ik dit niet eerder heb gedaan. Ik heb er niet echt bij stil gestaan maar er was echt iets aan de hand.

Mooi verhaal trouwens. Veel sterkte nog verder.

[Eulogía 0]

Mooi verhaal.

Ik geloof inderdaad dat Gods kinderen van Jezus Christus de autoriteit hebben gekregen om met het Woord van God de duivel alle hoeken van de kamer te laten zien.

Gods Zegen

[Liset 0]

Welkom in de strijd

[Dboor 0]

Quote:

Op zaterdag 12 januari 2008 23:48:47 schreef Liset het volgende: Welkom in de strijd

Idd

Een heel heftig verhaal. Succes met alles!

[bartus3 0]

hele mooie getuigenis

ik heb het zelf ook ervaren van de duisterkant maa gelukkig niet zo sterk als wat jij had.

maar ondanks dat is het een heftige strijd geweest.

onlangs 17-02-08 heb ik mij ook laten dopen.

ik ben alles kwijt van waar ik last van had

God is echt zo sterk en machtig.

en ik ben echt super blij voor jouw keuze, prijs de Heer

[Michiel 14]

Admod note: off-topic post verwijderd die niets van doen hebben met deze getuigenis.

[Gast Anon_phpbb]

Wat een heftige getuigenis zeg. Echt geweldig om te horen hoe God in mensen werkt en hoe Hij mensen dicht aan Zijn hart trekt.

Gods zegen

[Timon 0]

Hey Daniel,

Ik heb hier gewoon over heen gekeken, had nog niet gezien dat je hier je getuigenis had gegeven. Maar ik vind het zo'n indrukwekkend getuigenis blijven, ook omdat ik het van zo dichtbij meemaakte. Jouw doop was voor mij een van de mooiste momenten van mijn leven.

Ik heb daarover ook geschreven in mijn levensverhaal dat ik voor school moest schrijven

"Ik heb Daniel leren kennen in Maart 2006 en toen was hij heel depressief. Zijn hele leven was hij al gepest en de grond in gestampt. Zijn hele leven was doorspekt met afwijzing en pijn. Hij zocht zijn uitvlucht in “foute†muziek en werd daardoor demonisch beïnvloed. Ik heb geprobeerd er voor hem te zijn en hem uit die put te helpen. Vaak voelde ik me verslagen of teleurgesteld, omdat het hem niet leek te helpen. Hij worstelde met zelfmoordgedachten en het was een heel spannende periode voor mij en anderen die om hem heen probeerden te staan. Omdat hij was gestopt met zijn opleiding overtuigde ik hem bij wijze van een soort laatste wanhoopspoging ervan dat het EH-Traject erg goed voor hem zou zijn. Hij gaf er gehoor aan en schreef zich in. Op het traject kreeg hij al snel vrienden die hem goed begrepen en echt tijd voor hem hadden. In Juli liet hij zich dopen, iets wat ik een half jaar ervoor niet had kunnen dromen.

Zijn doopdienst was heel erg gaaf. Zijn getuigenis was zo indrukwekkend dat veel mensen toch wel een traantje moesten wegpinken. Mensen waren diep onder de indruk. Het gejuich toen hij uit het bad naar boven kwam was oorverdovend en hield zeker een minuut lang aan, als het niet meer was. De doopdienst deed echt recht aan de situatie van Daniel en was echt heel erg bijzonder. Waar Daniel iets meer dan een jaar eerder nog (bijna) geen vrienden had, waren er nu voor niemand zoveel mensen gekomen als voor hem. Het was heel mooi om te zien hoe God door alles heen heeft gewerkt, zelfs als wij het niet meer wisten. Dat hij mij heeft gebruikt, hoewel ik vaak geen idee had wat ik moest doen en de moed mij zo vaak in de schoenen zonk. Maar het was ook een teken dat God elke duisternis kan overwonnen, hoe uitzichtloos de situatie ook lijkt."

Echt heel gaaf hoe God werkt, hoe Hij je uit de put heeft getrokken. Jouw verhaal is een bewijs dat God werkelijk machtig is mensen uit de meest onmogelijke situaties te redden en dat er altijd hoop is

[Eli7 0]

Ik ben best wel onder de indruk...

Indrukwekkend en uiteindelijk zeer prachtig verhaal!

[Xander 0]

Heb je ooit overwogen dat je moeielijke verleden

waarschijnlijk een aaneenschakeling van leugens van satan is geweest.

Hieruit zou je dan ook kunnen concluderen dat het nooit gebeurt is. Want leugens bestaan/ zijn niet echt. En dat je echte/complete verleden nog ingevuld wordt door God.

Ik bedoel dit hoe ik het zeg, voorstellend, letterlijk, figuurlijk, oprecht.

[Étoile 0]

Quote:

Op donderdag 03 april 2008 16:50:21 schreef Xander het volgende: Heb je ooit overwogen dat je moeielijke verleden waarschijnlijk een aaneenschakeling van leugens van satan is geweest. Hieruit zou je dan ook kunnen concluderen dat het nooit gebeurt is. Want leugens bestaan/ zijn niet echt. En dat je echte/complete verleden nog ingevuld wordt door God. Ik bedoel dit hoe ik het zeg, voorstellend, letterlijk, figuurlijk, oprecht.

Leugens bestaan niet? Iets zegt me dat deze redenatie niet klopt.

[Xander 0]

Leugens hebben geen recht om te bestaan.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op donderdag 03 april 2008 17:21:36 schreef Xander het volgende: Leugens hebben geen recht om te bestaan.

Dat iets anders dan wat je in je andere post zo stellig zei.

[Xander 0]

Quote:

Op donderdag 03 april 2008 17:22:26 schreef Thorgrem het volgende: [...] Dat iets anders dan wat je in je andere post zo stellig zei.

Nee, het is alleen een toevoeging.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op donderdag 03 april 2008 17:29:40 schreef Xander het volgende: [...] Nee, het is alleen een toevoeging.

Want leugens bestaan niet. Leugens hebben geen bestaansrecht.

Dus leugens bestaan wel?

[Xander 0]

Quote:

Op donderdag 03 april 2008 17:33:32 schreef Thorgrem het volgende: [...] Want leugens bestaan niet. Leugens hebben geen bestaansrecht. Dus leugens bestaan wel?

Ik vind van niet.

[audacity 0]

heren, geen ruziemaken in een getuigenistopic. Ik ga een TR indienen hoor

[Xander 0]

En hoop dat jij er ook zo over denkt.

---

Samengevoegd:

Ha ha.

---

Samengevoegd:

Thorgrem, ik hoop dat je dit nog leest;

Ik bedoelde alleen te zeggen dat leugens geen realiteit zijn.

Ik bedoel, als je niet in leugens gelooft, zullen ze je ook niet verteld worden.

[rickky 0]

vind dit echt een mooi verhaal. ben er gewoon stil van....

vind het ook echt super knap van je dat je dit nu zo kan vertellen.