Geven en loslaten

[Robert Frans 1.572]

GEVEN EN LOSLATEN

Stel, je geeft iemand voor zijn verjaardag een prachtig cadeau, waar je veel zorg aan hebt besteed bij het uitzoeken. Maar later kom je erachter dat diegene helemaal niets met het cadeau doet, of dat hij het zelfs heeft weggegeven aan iemand anders.

Stel, je besluit voor je kind zijn vervolgopleiding na de middelbare school te betalen. Dit omdat hij echt geen geld heeft door allerlei problemen, maar toch een opleiding nodig heeft. Maar later blijkt dat je kind niet echt zijn best doet op de opleiding.

Het zijn van die situaties waar mensen die iets geven niet vrolijk van worden. Want als je iets geeft, dan wil je graag dat de ander er op juiste en verantwoordelijke wijze mee omgaat. Dat hij zichzelf of een ander er geen kwaad mee berokkent.

Ik vraag me weleens af of dat wel het volmaakte geven is. Immers, als je iemand iets geeft, dan geef je het hem geheel in eigendom. Hij mag ermee doen wat hij wil. Als je dan tóch wilt bepalen wat hij er wel en niet mee mag doen, in hoeverre heb je het dan nog gegeven?

Het moeilijkste van geven is hetgeen wat je geeft ook loslaten. Het ook volledig in de handen van de ander geven, zonder nog de gift te willen beïnvloeden. Het zou dan eigenlijk niet moeten uitmaken wat diegene met de gift doet; het is immers niet meer van jou.

Veel mensen zijn verontwaardigd als je een geschenk aan iemand anders doorgeeft. En sommige ouders willen wel invloed hebben op de studiekeuze van hun kinderen, als ze de opleiding betalen. Het geschenk is dan eigenlijk niet voor de ander, maar nog steeds van de gever.

Heb jij soms ook zo'n last van het niet kunnen loslaten bij het geven? Of heb je over het geven én loslaten zo je eigen gedachten? Laat je horen!

[audacity 0]

ik heb een huisbaas die een huis gekocht heeft voor zijn dochter. Dochter heeft dit jaar in totaal 2 weken er geslapen en woont bij vriendje aan de andere kant van nederland, doet niets aan haar opleiding die geheel door papa wordt betaald. Nu heeft papa ook nog problemen omdat hij geen verhuurdersvergunningen heeft en zijn huurders eruit moet gooien, waaronder ik.

dat is zomaar een voorbeeldje heel dicht bij.....

verder ik probeer meestal geen cadeautjes te kopen die doorgegeven moeten of kunnen worden. Tenzij ik bij een vage vriendin op de verjaardag ga en niets in huis heb, dan zal ik misschien wel de fles wijn uit de koelkast pakken die ik van iemand anders heb gehad.

Ik heb het wel gehad dat ik cadeaus heb gehad waar ik niet op zat te wachten. Vorig jaar zat ik me echt te verheugen voor een mp3speler voor mijn verjaardag, krijg ik een magnetron, altijd handig, maar ok.

Ik heb ook wel is een printer voor mijn verjaardag gehad, die het na drie keer niet meer deed en die ik niet meer aan de praat kreeg. Het heeft heeft anderhalf jaar geduurd voor ik die heb laten kunnen verdwijnen tijdens een verhuizing.

Als ik cadeaus geef, wil ik eigenlijk niet weten wat de ontvanger er mee doet. Ik zal zeker aan mijn familie vast wel cadeaus hebben gegeven die ze hardstikke stom vonden.....en eerlijk gezegd wil ik dat geeneens weten.

ik vind eigenlijk aandacht geven en krijgen veel belangrijker. Dat doet veel meer met me....

[LodewijkNapoleon 0]

Ik weet niet, de lol zit 'm wat mij betreft in het geven zélf. Het is wél zo dat ik het leuk vind als iemand het cadeau waardeert en er no wat over zegt o.i.d. maar toch van minder belang.

Wat me wel zeer kan doen is als iemand het niet kan ontvangen...

[Jyoti 0]

Mwah, jouw argument van dat iets wat je weggeeft niet meer van jou is en dat je dus ook geen eisen mag stellen aan wat er mee gebeurt werkt in mijn ogen niet helemaal. Als een dierbare zijn eigen spullen, geld of wat dan ook in mijn ogen totaal vergooit vind ik dat ook jammer en zal ik daar misschien ook met die persoon over praten, ook al gaat het dan niet om een geschenk van mij. Het is gewoon niet prettig om te zien dat dierbaren met hun eigendommen omspringen op een manier die jij als verkwistend of ondoordacht ervaart.