audacity 0 Geplaatst 15 juli 2007 Rapport Share Geplaatst 15 juli 2007 Ik zal ook is mijn getuigenis geven. Ik ben Marlies, 25 jaar. Ik ben de oudste van vijf kinderen. We zijn heel creatief en muzikaal opgevoed. Iedereen had muziekles. Schilderijen op de keukentafel waren de normaalste zaak van de wereld en we werden in onze creatieve ontwikkeling heel erg gestimuleerd. Mijn beide ouders zijn op latere leeftijd tot geloof gekomen, mijn moeder een half jaar voor mijn geboorte en mijn vader toen ik drie was. Ik ben wel als kind gedoopt, maar een paar maanden na mijn doop heeft mijn moeder zich volwassen laten dopen. Tot mijn elfde leek er niets aan de hand te zijn in ons gezin. Mijn vader was wel afwezig, maar ja ik wist niet beter. Toen ik elf was, werd mijn vader ziek. Hij kreeg epileptie en stortte psychisch in. Hij dacht na een jaar aan het werk te kunnen, na een opname in het ziekenhuis op de psychiatrische afdeling. Toen is hij weer ingestort. Dit keer is hij langer ziek geweest. Die tijd thuis was afschuwelijk, mentaal geweldadig. Ik ben nog blij dat alleen de hond alle hoeken van de kamer heeft gezien en wij niet. Ik ben op mn 11e tot geloof gekomen. We zaten in een evangelische gemeente, toen net het hele gebeuren rond de "Toronto Blessing" opkwam. Ik heb op een kamp een keer echt een visioen gehad, maar toen dacht ik dat ik de gave van profetie had en ben ongeveer elke week met een zogenaamde profetie naar voren gegaan als twaalfjarige. Ondertussen was de kerk waar ik zat aan het scheuren op het onderwerp "de gaven van de Geest". Ik heb me toen ook volwassen laten dopen. Als ik nu terugkijk op deze periode, denk ik echt zo iets van: waar was ik mee bezig??????? Ik was inmiddels 14 en toen werd het thuis wat rustiger. Mijn vader ging zich laten omscholen, mijn moeder had inmiddels werk, er was weer geld zowaar. Toen werd ik zelf zwaar depressief. Totdat ik op een gegeven moment zelfmoordgedachten kreeg en toen heb ik God aangeroepen en toen was Hij er wel heel even. Ik werd punker, ging metal en punk luisteren. Op mijn 16e kwam ik erachter tijdens werkweek in Praag, dat ik mijn thuissituatie kon missen als kiespijn en dat mijn thuissituatie niet normaal was. Ik bleef zitten en mn vader liet het huishouden versloffen en dat heb ik overgenomen. Toen ging mn vader op eens in zn eentje op vakantie naar de VS. Toen hij terugkwam, zei hij dat hij wilde scheiden tegen mijn moeder (een gesprek waar ik helaas bij was). Op mijn zeventiende zijn mijn ouders dus gescheiden en mijn vader is naar de VS vertrokken. Het was daarna wel een hectische tijd en ik was het eerste jaar steun en toeverlaat voor mijn moeder. Toen kwam mijn stiefvader om de hoek kijken een jaar na de scheidng van mijn ouders. Ze zijn binnen een half jaar getrouwd en vanaf dat moment trok mijn stiefvader ook bij ons in. De kerk waar ik zat, wat een kleine anarchistische charismatische gemeente was, was uit elkaar gevallen. Samengevoegd: Ik ging met mijn moeder en stiefvader naar een grote charismatische gemeente. Na een jaar zijn mn moeder en stiefvader daar weggestuurd omdat ze het niet eens waren met het beleid van de kerk. Ik ben gebleven, ik raakte bevriend met een jongen die lid was bij NSR, een christelijke studentenvereniging. Na een jaar, ik was inmiddels 20, ben ik daar lid geworden, in het tweede jaar van mijn studie. Bij NSR heb ik voor het eerst echt fatsoenlijk bijbelstudie gehad. Daar leerde ik ook praten over wat ik geloofde en dat geloven ook meer was dan dingen ervaren. Na twee jaar werd ik nestor, een taak met grote inhoudelijke eindverantwoordelijkheid. Dat was een heftig jaar waar ik veel geleerd heb op allerlei gebieden. Voordeel van zoveel verantwoordelijkheid was, dat ik persoonlijk werd gecoacht. Op een gegeven moment is een staflid mij pastoraal gaan begeleiden, wat wel nodig was. Ze zorgde dat ik ook professionele hulp kreeg en iemand die mij na dat jaar ook pastoraal verder kon begeleiden (waar ik nu nog steeds bijbelstudie mee doe anyway). Samengevoegd: Ik ging in die tijd ook nadenken over wat nou mijn manier van geloofbeleven was. Ik kreeg meer vrienden uit allerlei kerken. Ik had vooral veel discussies met vrienden die hervormd waren en had twee vriendinnetjes die vrijgemaakt waren. Op een gegeven moment ben ik een tijdje meegaan lezen op refoweb. Ik kwam interessante dingen tegen, zoals de opwekkingsprediker Jonathan Edwards, waardoor ik mijn charismatische ervaringen in kaders kon plaatsen (waar al mijn ervaringen trouwens buiten vielen). Vorig jaar zomer kwam ik tot de conclusie dat de charismatische manier van kerkzijn, niet mijn manier van kerkzijn was. Ik ging verschillende kerken bezoeken, waaronder ook een hervormde kerk aan de andere kant van de stad waar ik woon. Op een gegeven moment, het was afgelopen januari, was ik 's ochtends naar de kerk geweest en ik had opeens het idee, van laat ik is 's middags naar de kerk gaan. Het was koud, ik was te laat dus toen ik tien minuten gefietst had, bedacht ik, van wacht er zit ook nog een hervormde kerk bij mij in de straat, ik ga daar naar toe. Samengevoegd: En sinds dien ben ik eigenlijk nergens anders meer heen geweest. Het is een rustige stabiele gemeente, met een missionaire inslag. Het heeft even geduurd voor ik alle charismatische vooroordelen kwijt was over hervormde gemeentes. Inmiddels ken ik wat mensen, heb een paar gesprekken gehad met de dominee. Ik ga volgend jaar belijdeniscatechesatie doen, want ik moet natuurlijk nog wel veel leren over de gereformeerde traditie en de belijdenisgeschriften. En ik ga afstuderen, ook niet onbelangrijk. Ik hoop dat ik een beetje stabiliteit ga vinden. Ik ben blij dat ik toch catechesatie mag volgen, ondanks dat ik nog zo onzeker ben, of het me gaat lukken in deze kerk te blijven hangen. Op dit moment gaat het goed en leer ik een heleboel nieuwe dingen en ben ik elke week blij dat ik weet wat ik in de kerk kan verwachten. Ik kijk voor het eerst sinds jaren echt uit naar de zondag.....en dat is gaaf. Voor de rest probeer ik mn leven zo rustig mogelijk te houden. Het is een enorm verhaal, je hoeft het echt niet helemaal te lezen hoor.......maar dit was het wel zo'n beetje Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 15 juli 2007 Rapport Share Geplaatst 15 juli 2007 Mooi. Indrukwekkend! Ik vond het een eer om het te mogen lezen. Link naar bericht Deel via andere websites
hopeloos 0 Geplaatst 16 juli 2007 Rapport Share Geplaatst 16 juli 2007 mooi hoor Link naar bericht Deel via andere websites
MarieMol 0 Geplaatst 16 juli 2007 Rapport Share Geplaatst 16 juli 2007 Zeker mooi om te lezen hoe je toch zo je plekje hebt gevonden. En ik geloof dat God je rust kan geven als je alle zorgen bij hem neerlegt. Link naar bericht Deel via andere websites
Michiel 14 Geplaatst 16 juli 2007 Rapport Share Geplaatst 16 juli 2007 Titel gewijzigd... Mooie getuigenis, succes met de catechese. Link naar bericht Deel via andere websites
audacity 0 Geplaatst 16 juli 2007 Auteur Rapport Share Geplaatst 16 juli 2007 tnx voor de reacties Link naar bericht Deel via andere websites
Thorgrem 430 Geplaatst 30 augustus 2007 Rapport Share Geplaatst 30 augustus 2007 Ik heb het gelezen. Een mooi verhaal. En gelukkig heb je nu je plaats gevonden. Link naar bericht Deel via andere websites
Taam 1 Geplaatst 30 augustus 2007 Rapport Share Geplaatst 30 augustus 2007 Mooi verhaal marliesje, fijn dat je het wilde delen. Veel succes met je cathegese en ik hoop dat je de rust mag vinden en je je volledige thuis in deze kerk ligt Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten