Micha en zn godenbeeld

[The_Eyez 0]

Lees: Richteren 17-18

Het gaat over een godenbeeldje dat Micha's moeder had laten maken en in Micha's huis stond.

...heel verhaal...

Uiteindelijk werd het godenbeeld meegenomen door de Danieten en zij gaven het een plaats/richtten het op. En zolang het heiligdom van God in Silo was, stelden zij(de Danieten) zich onder het godenbeeld.

Ik snap dit niet; God laat dit blijkbaar toe want er wordt verder niets aan gedaan(~door God of wie dan ook). Maar waarom? Hoe kan God het nou toelaten dat men zich 'onder godenbeelden stelt'?

En wat moeten wij 'leren' van zo'n verhaal in de Bijbel?

[Robert Frans 1.653]

In die tijd was er nog geen koning in Israël; iedereen deed wat hij goed vond.

Deze zin kom je in Richteren (of Rechters) regelmatig tegen. En hij verklaart al een heleboel vreemde of foute acties van de Israëlieten. Er was geen echt Israëlisch rijk, laat staan een centrale godsdienst, af en toe greep er een richter in als er weer herrie in de tent was en verder waren het gewoon losse stammen die dan samen een volk zouden volken. Kortom, het was er chaos en iedereen deed maar wat. Pas later zou Israël een serieus koninkrijk worden, waarin de Wet van God weer stelselmatig verkondigd zou worden, en waarin later een centrale tempel zou komen voor de offerdienst.

[The_Eyez 0]

OK, dat snap ik, maar waarom staat dit stuk ik de Bijbel? Over het algemeen worden dit soort zaken(een afvallig Israel(of stam(men) en afgoderij) kort omschreven en blijkt dat God het er, op z'n zachtst gezegd, niet mee eens is. Normaal gesproken is zoiets als dit juist de inleiding tot een nieuw verhaal; dit stuk is echter afgelopen op het punt dat de 'afgoderij' begint.

Wat moeten we leren van dit verhaal? Waarom zo uitgebreid verhalen over een godenbeeld(+ dat er niets aan gedaan werd)?

[E-line 0]

Het is een stukje van de voorgeschiedenis van de beeldendienst van Jerobeam. Die plaatste uiteindelijk 2 beelden: één in Bethel en één in Dan. Dat daar niet zoveel weerstand tegen was, verbaast je wellicht iets minder als je de voorgeschiedenis kent.

Verder zie je ook dat God niet altijd gelijk straft. Lees bijvoorbeeld 2 Koningen 17 maar. Daarin wordt verteld waar de ballingschap een straf op was.

En kijk ook maar naar bijvoorbeeld teksten als Deut 9:4-6 en Gen 15: 16 (en ook later: Daniël 11:36 en 1 Tess 2:16). De Here is óók in het straffen geduldig.

En waarom we nergens lezen dat er een richter op de Danieten af is gestuurd? Wellicht omdat God hier een andere oplossing gaf: eerst Samuël als richter (erkend ook in Dan: 1 Sam 3:20), en daarna Saul en David als koning. Van David staat er ook bij dat hij koning was van Dan tot Berseba.

[edit]Ook zou je de geschiedenis die erna staat kunnen zien als een (indirecte) straf op deze afvalligheid. Israël raakt in burgeroorlog...[/edit]

Wat we hiervan kunnen leren?

Aan de ene kant dat God soms het kwaad gewoon door laat gaan, tot de maat vol is (en dat is vrij lang, Hem zij dank!), en dat mensen verschrikkelijk eigenwijs zijn aan de andere kant. Want ze hadden het toch echt wel kunnen weten dat ze de Here niet via een beeld mochten dienen (denk aan het gouden kalf, was er door Mozes én door Jozua behoorlijk ingepeperd, lees hun (afscheids)redes maar).

[Nunc 0]

Richteren geeft heel veel van dit soort verhalen. Het lijkt erop dat men gewoon geschiedenis wilde geven, óók met de rotte kanten ervan. Het is in zekere zin juist een 'klaaglied' over hoe het allemaal verkeerd loopt (zoals het refrein over 'geen koning' al laat zien).

Misschien heeft het ook wel tot doel om ons te laten zien hoe ernstig het allemaal wel mis kan gaan als je afwijkt van God. De consequenties daarvan mogen best eens scherp beschreven worden. Dat hoeft niet altijd, maar een enkele keer is wel nuttig, lijkt me.

Het kon ook voor de latere israelieten als waarschuwing dienen. Iets wat maar een heel klein beetje fout is, kan uitgroeien tot een grote zonde. Dat zie je in veel van die verhalen. Denk bv aan Jefta (richt.10-12) die een verkeerde eed zweert, denk aan Simson die wel Gods instrument moet zijn, maar door z'n eigen hormonen en stomheid z'n eigen ondergang wordt (rich.13-16). In dat rijtje past ook het verhaal van deze Micha waar ook iets van klein kwaad tot steeds groter kwaad wordt, wat uiteindelijk een hele stam in de afgoderij mee sleept.

Het boek richteren laat de deplorabele situatie zien van het volk, en dat is allemaal het gevolg van het niet willen dienen van de Here.

[E-line 0]

Wat ook nog meespeelt, is dat in Jozua én in Richteren beschreven wordt hoe God zich houdt aan zijn belofte, dat Hij Israël het land als grondgebied in bezit zou geven. Ook al houdt Israël zich niet aan Gods regels - het ligt niet aan Hem.

Verder is het ook vrij ironisch dat een leviet zich laat 'overhalen' door 600 man om toch maar ontrouw te worden. Je ziet hier overigens ook nog een verschuiving in focus: de leviet (die in dienst van God stond) wordt werknemer van een stam, in plaats van een leider en wegwijzer naar God op Gods gezag.