Hongerige Wolf

Ik lees De barre winter van negentig van Herman de Man (een Jood die katholiek werd overigens).

Hier een verhaaltje van Geschiedenis24 erover:

Er zijn van die boeken die je tot de 'klassiekers' van onze winterliteratuur kunt rekenen. Boeken die verplicht op de literatuurlijst van elke schaatsminnende middelbare scholier zouden moeten staan. 'Moortje' van Bredero hoort daar natuurlijk bij, als eerste vaderlandse schildering van het 17e-eeuwse wintervermaak. Wie kennis neemt van de modernere literatuur komt 'ijsklassiekers' tegen als 'Elfstedentocht' van Jef Last en, in mijn ogen de mooiste moderne ijsroman, 'De barre winter van Negentig' van Herman de Man.

Herman De Man wordt terecht een streekromanschrijver genoemd. Helaas heeft de term 'streekroman' na de oorlog een wat negatieve bijklank gekregen. Daardoor is het genre -denk aan Anne de Vries (Bartje) en Antoon Coolen (Dorp aan de rivier)- wat in de vergetelheid geraakt. Geheel ten onrechte, wat mij betreft.

Voor de onderzoeker van de oude ijscultuur is 'De barre winter van Negentig' een ware goudmijn. De Man baseerde zijn boek op de verhalen die in zijn tijd -De Man werd in 1898 in Woerden geboren- nog overal de ronde deden over de barre winter van 1890/91. Zoals in alle boeken van De Man stammen de verhalen uit zijn geboortestreek de Lopikerwaard, een wat christelijk-conservatieve streek met een rijke schaatscultuur, een gebied ook waar De Man zijn leven lang een haat-liefdeverhouding mee onderhield.

'De barre winter van Negentig' is allesbehalve een geromantiseerd epos van de zo vaak bezongen vaderlandse ijscultuur. Integendeel. In het boek wordt tot in de kleinste details beschreven hoe de kou en de ellende de arme streekbevolking volledig uitmergelt. Zo erg, dat elke vorm van beschaving verdwijnt in de strijd om te overleven. De climax in het boek is het ijsfeest dat bij Vreeswijk op de Lek gedurende twee dagen wordt gehouden. Ondanks een heersende cholera-epidemie laten de uitgehongerde dorpelingen zich het feest niet ontnemen. De burgemeester probeert het te verbieden maar het blijkt dat de Wet op de Besmettelijke Ziekten alleen van toepassing is op kermissen en jaarmarkten. IJsfeesten zijn boven elke wet verheven. Nadat op de eerste dag al heel wat dorpelingen het leven laten, wordt het feest de tweede dag gewoon voortgezet.

'De losse zinnen werden losser, de eerbaarheid van het landsvolk, waaraan deze gewesten toch vroeger gekend waren, kon hier heel niet meer gelden. Vrouwvolk en manvolk vergaten om weeldelust hun schaamte geheel, de goddeloze woestheid wier ongekend… en wèèr looien de klokken; dit keer bekant al de klokken van Vreeswijk tot Schoonhoven en verder. Want de ziekte vrat ongenadig voort in het uitgemurgelde volk zonder weerstand. Wat viel daar tegen te doen? Heden nog gezond, morgen dood. Dàn maar feest. En er wàs feest. Dierlijk hong het uitgelaten vrouwvolk in de armen der jonken, de een schaamde zich den ander niet meer; trouw kon hier niet gelden. En daarom slierden huisvaders over de banen met lochte juffie's uit de stad. En de huisvrouwen zaten ('t is zonde maar waar) onbeschaamd in de dranktenten, op de schoot van ander manvolk hier of gunter of ievers vandaan. Over het ijs hing een weeë lucht van vettig gebak en drank. Overal wier gehost, veelal met de schaatsen aan. Dat leverde gebroken beenen en verzwikte enkels, maar daar kon in het vertier heel niet op gelet worden. En schennende liederen, geleerd van de liedjeszangers uit de stad, galmden boven het volk uit. Daar was een lied bij over 't vergaan der wereld en dat de mensch nu nog maar gauw en gulzig tot zich nemen moest, wat straks niet meer te behalen zou zijn.'

Het klassieke verhaal van het einde der tijden, maar dan in een winterse ijsvariant. Jeroen Bosch zou er niet van opgekeken hebben.

Schop!

Ik had ineens zin in zuurkool, dus ik maak zuurkoolstamppot. Met worst, zonder spekjes (had ik niet meer).

Op mijn werk moet ik weleens afbeeldingen bij teksten regelen en zo'n auteur geeft dan soms de zotste 'aanwijzingen' voor de fotograaf: foto van drie vrouwen in vrijetijdskleding die over kinderdagverblijven praten. Liefst fleurige kleding en verschillende rassen.

Dit hele topic doet me daar aan denken, en dat is goed.

Hongerige Wolf is onlangs gesignaleerd langs de weg

Ik lag mijn roes uit te slapen.

Uhuh.

Skippy poging 2:

RK diaken:

Skippy:

En ik?

Ik verwacht eerder dat in vijf tot tien van die kerken uitwassen zijn en dat 490 tot 495 kerken een gezonder leer hebben.

Gezonde leer?

Ik zit prinsheerlijk te lunchen met van thuis meegebrachte groentesoep met ballen, + broodje Franse stinkworst met mosterd en augurk. O en een ei.

Burp.

Wat een bruisend weekend!

Mijn werkweek is meestal dermate bruisend dat ik zo'n weekend inderdaad heerlijk vind.

Ken, ouwe stalker.

Zo, lekker zaterdag. M'n administratie bijgewerkt, nu even boodschappen doen en nieuwe boeken kiezen bij de bieb.

Ik wil dat het weekend is. NU! Maar dat duurt nog twee uur.

Haha, ik lach me een hoedje om de 'chille megapicknick', met vijf kipstukken en twee bakka bana's.

Uhm. Illegaal?

Ik heb net ontzettend kneuterig van kliekjes een huzarensalade gemaakt om mee naar m'n werk te nemen. Gekookte koude aardappelen, wortelen, erwten, stukjes appel, stukjes augurk, stukjes gekookt ei grof door elkaar gestampt met mayonaise, beetje azijn, peper en zout. Misschien koop ik in het bedrijfsrestaurant nog wat salami voor erdoor.

Ik had linzensoep met kokosmelk gemaakt. ik had er ook nog knoflook en verse gember in gedaan, was erg lekker.

Ik vind zo'n site ook niet nodig, maar ik vind dat billboard wel weer hilarisch grappig. Vooral omdat ik de SGP met hun gezeur zeer onsympathiek vond. Moraal is één ding, en vreemdgaan of aanzetten tot vreemdgaan of ander onkuis gedrag is zeker immoreel, maar ik ben er een groot tegenstander van om alles maar te gaan verbieden en de burger zo te betuttelen.

AMSTERDAM - Met een even opvallende als provocerende reclamecampagne is de van oorsprong Amerikaanse datingsite Ashley Madison in Nederland gelanceerd. Met een gigantisch reclamebord deelt het bedrijf achter de digitale ontmoetingsplek voor overspelige mannen en vrouwen een sneer uit aan de SGP.

"Beste SGP, binnenkort hebben we meer leden dan jullie!â€, zo luidt de tekst op het billboard dat op een druk kruispunt nabij de Amsterdamse RAI staat. De slogan verwijst naar de strijd die de gereformeerden eerder voerden tegen een radiospotje van de gelijksoortige website Second Love. In de reclame roept Second Love getrouwde mensen op om vreemd te gaan. De Stichting Reclame Code nam de klacht van de SGP uiteindelijk niet in behandeling.

Bron: De Telegraaf

Overigens gaat IN Network er een serie aan wijden: link

Zonder alle wijsheden hierboven gelezen te hebben wil ik vooral zeggen hoe blij ik ben met deze uitspraken. Mensen gaan voor, dan pas praten over regels.

Ja, dat gaat spannend worden hoe de katten ermee om zullen gaan. Maar goed daar doe je weinig aan.

Wat vind jij dan leuke stoelen bv.?

Ik weet niet, ik hou gewoon van dit soort designklassiekers en ik ga weleens naar een vakantiehuisje waar exact deze stoelen staan. Sindsdien ben ik een beetje geobsedeerd geloof ik.

Jeej, zaterdag ga ik via Marktplaats twee leren stoeltjes (dit idee) kopen die ik al heel lang zocht. Blij mee.