Stephanie1990

@ Kurt: ik hoop niet dat dat het geval is. Ik snap wel dat het geloof een hele opgave kan zijn. Maar omdat hij zei dat hij al geloofde, leek het me geen grote opgave. Hij zegt dat hij wel Gods Wil wil volgen zoals het hoort en z'n best ervoor wilt doen. Maar hij wil er niet meer mee doen dan dat. Af en toe mee naar de kerk als hij zin heeft, maar niet elke zondag (dat doe ik ook niet, dus ik verwacht dat ook echt niet van hem..). @ Barbapapa: ja ik ga naar een Evangelische gemeente, maar ben er niet echt ingeschreven, dus ken er niet echt contactpersonen. Ik zal eens proberen met iemand te g

Het was met mn ex, waarbij de relatie gewoon goed ging. Het voelt alsof ik gebruikt ben achteraf. Spreek hem nooit meer en anders gaat het over mn huidige vriend (stelt hij vragen over onze relatie waar ik niet op inga of op in wil gaan; "hoever zijn jullie gegaan"). Heb het er met een vriend over gehad, en heb er nu opeens gewoon spijt van. Ik ga het inzien dat ik het niet had moeten doen. Edit: je hebt wel gelijk, ik zal het vanaf nu proberen om te draaien en er misschien niet teveel over na te denken. Maar toch vind ik het fout van mezelf (op dat moment niet, maar nu wel).

Ja oke, maar had hij toen ik nog niets met hem had, niet moeten zeggen dat hij best meewil naar de kerk en zich erin wil verdiepen. En nu opeens zegt dat hij daar geen behoefte aan heeft en ik beter alleen kan gaan.

Dat hij dat wel zegt, maar uiteindelijk niet gaat doen. Daar ken ik hem nu goed genoeg voor. Als het hem nu niet interesseert, waarom later dan wel? Lekker makkelijk omte zeggen: "nu even niet, doe ik later wel. Wie weet overlijdt je wel vroegtijdig, weet hij veel. Zegmaar.. En ik kijk niet graag naar de toekomst en hij heeft altijd gezegd dat hij ook geloofde en er het zelfde over dacht. En nu opeens niet meer nu hij me toch in "de pocket" heeft.. zo voelt het nu voor mij. Beetje veraden. En wil ook niet overal alleen naartoe nu ik nog jong ben.

Ja ik heb er al voor gebeden, maar hij heeft er nu geen behoefte aan, maar liever "later, nu nog niet". Dat is zijn opmerking al begin ik er over tegen hem. HIj zet dat hij gelooft, maar wil niet naar de kerk of naar flevo/opwekking/eo/praise avonden.. daar baal ik van dat ik altijd maar alleen moet. Mijn geloof staat nu erdoor op een laag pitje, omdat ik zo twijfel en het niet meer weet + dat de relatie momenteel niet zo goed loopt (verwijten over en weer..)

Heb het gedaan en het is niet meer terug te draaien. Wel spijt van ja.

Mijn vriend gelooft niet. We hebben een jaar en aan het begin zei ie dat ie wel geinteresseerd was en op zn eigen manier geloofde. Maar nu opeens wil hij er maar weinig mee te maken hebben en ik zit er nu (verschrikkelijk) mee. Dacht dat de liefde het zou overwinnen.

Volgend jaar MBO, dierenarts assistente, Barneveld. (verkorte havo opleiding, dus 2,5 jaar) Daarna misschien HBO dierverzorging in Dronten, 2 jaar

Zit in 5 havo en doe dit jaar ook examen! Ben nu al verschrikkelijk zenuwachtig... Cultuur en Maatschappij met in het vrije deel biologie en ckv 2+3. Gemiddeld wat ik nu sta: Nederlands: 7,2 (nog discussie en samenvatting tentamen te gaan) Engels: 6,2 (nog mondeling en zakelijke brief) Duits: 6,9 (nog mondeling en formele brief) Maatschappijleer: 6,8 (nog tentamen en PO) Geschiedenis: 6,4 (nog mondeling en 2 repetities) Biologie: 6,2 (nog tentamen, Practicum, tentamen herkansing) Economie: 6,9 (nog 1 tentamen...18 hfd.) Ckv2: 5,7 ofzo (nog 2 tentamens) Letterkunde: 7,3 (

Zou wel graag een christelijke vriend willen ja