Gaitema

Het gaat mij boven de pet, maar één ding weet ik: enkel God, de engelen en de hemelbewoners zijn in staat andere planeten te bezoeken, omdat ze geen last van een vleselijk lichaam hebben.

Nou weet je, het klinkt mooi, maar ik geloof niet dat het ooit mogelijk is. Maar je mag het van me geloven

Wat kan ik daar nog aan doen dan? Jezus zei zelfs een keer tegen mijn vrouw: "koop gerust een benzineauto, want de aarde is toch al naar de knoppen." ik weet dat je dit niet geloofd, maar ik vond het toch toepasselijk het te melden. We zijn immers al ruimschoots te laat om de aarde met zijn plastic soep nog te redden.

Ik geloof dat elders leven mogelijk is, maar ze zouden nooit of te nimmer de aarde kunnen bereiken. Je zou met snelheden van lichtjaren moeten vliegen. Dat wordt niet wat.

Ik denk dat ik het wel weet. De welvaart leidt ons af. Mensen komen amper zo aan God toe.

Wat is ons doel? Wat of wie maakt ons gelukkig? Denken de Nederlanders nog Jezus nodig te hebben? Of kunnen ze het zelf en zien ze dat bewezen door om zich heen te kijken... En daarnaast, wat maakt het dat er maatschappelijk teleurgestelden zijn en toch zingeving zoeken? Vanwaar de toename aan zelfdodingen, alleenstaanden en een gevoel van eenzaamheid?

Tot zo ver met je eens. Het is buitenkant allemaal. Niemand kan dat geluk mee in het graf nemen. Eens zullen we namelijk allemaal sterven en dan kan het wel eens omgedraaid zijn. De ongelukkige hier, treft daar hemels plezier en de genotszoeker nu, blijkt daar arm en leeg te zijn.

Ik krijg het idee dat je niet ziet wat de huidige problemen van een ontkerstende samenleving zijn. Met het badwater is het kindeke Jezus weg gegooid. Eigenlijk zeg je dat kerken door de eeuwen heen nutteloos waren en we niks missen nu, na de vele kerksluitingen en het terugkeren van een modern heidendom. Mensen uit warme culturen hebben terecht problemen met onze koude cultuur. Mensen leven immers geheel vervreemd van elkaar.

Op Arktis staat er. Ik heb het opgezocht en dat is bij Spitsbergen. Dus wel de Noordpool. Ingewikkeld, die tegenstrijdigheden in de nieuwsgeving.

Die warmte was niet slechts van na de oorlog. Alle westerse landen hadden een warme cultuur, dat door de huidige individualisme omgebogen is tot een koude cultuur. Hoe dat kan en wat daarvoor de oorzaken zouden zijn is een interessante vraag.

Je blijft jouw eigen blindheid demonstreren. Die tijd van vroeger, had mijn moeder over. De tijd van voor de grote welvaart. Nederland had ooit een warme cultuur, zoals nu nog in de meeste niet westerse landen.

Ik zie dit ook in de draad over het ontmaskeren van satan. De reacties leggen pijnlijk bloot, dat christenen daar ernstig moeite mee hebben. Satans aanvallen gaat hoofdzakelijk gepaard met het aanklagen van broeders en zusters en hij misbruikt ons daarvoor. In de EO Visie las ik eens dit: "door angst, ontmoediging en intimidatie slaagt satan er vaak ik om overwinnaars van God te laten geloven, dat ze verliezers zijn."

Verder niemand die zich er verder er in wil verdiepen? Lijkt me een teken aan de wand van deze tijd dit ?

Maar ook jij stookt flink mee in deze draad. Je lijkt partij te kiezen, terwijl je het toch moet weten dat dit vervloekingen met zich mee brengt. We dienen elkaar te zegenen en niet te vervloeken, staat er in het boek wat je me cadeau gaf. Wat hier gebeurd, is dat christenen elkaar bevechten en zo vervloekingen over elkaar uitspreken.

Dus wat ik hier nu bespeur is strijd tegen elkaar onder de kudde van Jezus. Een patroon van dat iedereen zegt dat de ander moet bekeren, terwijl die zelf al bekeerd is. Klopt dat, zo samen gevat? Ik denk namelijk dat jullie allemaal al bekeerd zijn en op een persoonlijke ontwikkeling ten aanzien van Jezus Christus staan. Lekker belangrijk wat die geestelijk blinde leiders bedachten, omdat ze het geloofswerk van de gelovigen niet aan Jezus toe vertrouwden, maar het zelf meenden te moeten opstellen ? Volgens jouw geloof. In mijn hokje ben je welkom. We drinken lev

Dat is zeker zo.

De rups is een mooi beeld wat je aanhaalt. Ik ben het in wat je hier zegt het met je eens. Zo wordt het een vlinder in een cocon. Hij moet kracht zetten om er uit te breken. Door dat kracht zetten stroomt de bloed in de vleugels en kan het daardoor vliegen. De weerstand van een cocon is ook beeldend voor de weerstand die we in ons leven ervaren.

Maar dan nog, God bouwt op. We zijn er niet direct. God grijpt van alles aan in ons leven, om van ons een nieuwe schepping te maken. Concreet: ik leerde Gods trouw en almacht kennen om ons werkelijk te leiden.

Het staat in relatie met elkaar. Dan is het ook zo dat geloof kan groeien.

Er zat een gereformeerd vrijgemaakte christen op een ander forum, die me vertelde op zijn werk (hij werkte met verstandelijk beperkten) een cliënt zichzelf telkens in de vingers zag knippen. Hij sloot vervolgens deuren en ramen. Was alleen met de cliënt en gebood satan haar te verlaten. Daarop begon ze te schuimbekken enzo en sinds dien knipte zij zich niet meer in de vingers. Dergelijke voorbeelden hoor ik af en toe. Ik ga er van uit dat iedere christen daartoe bevoegd kan zijn.

In mijn geval hoopte ik dat God me zou helpen, maar ik twijfelde er aan. Ik heb ook een neef die me eens zei: "Ik geloof niet in God, maar hoop wel dat Hij bestaat."

Toch heb ik de ervaring in tijden van nood soms weinig tot geen geloof in Gods leiding te hebben gehad. Geloof wordt je dan door God geschonken om weer door te kunnen. Vaak is het ook de hoop wat je overeind houdt.

Nee, nog niet. Ik heb nog een hele stapel liggen. Heb een boek van jou uit over zegeningen en vervloekingen. Ben nu met Wilkin van der Kamp bezig over de laatste uren van Jezus tot aan de kruiziging en nog een ander onbekende schrijver over bevrijdingspastoraat. Maar ik moet wat toe voegen: "Als ik geen nood had gekend, had God minder wonderen kunnen doen. Juist Zijn voorzienigheid in nood deed mijn geloof aansterken en maakt het dat ik nu sterker door noden heen ga. In de storm leer je op de Heilige Geest te vertrouwen. Zo'n sterk geloof zou ik weer niet hebben gehad, als alles alleen ma

Mijn ervaring is dat ik in tijden van voorspoed God heel gemakkelijk vertrouw, maar als ik mijn huis uit moet of werk verlies of dergelijk onheil mee maak, bemerk ik dat ik vaak mijn vertrouwen in Jezus verloor. Ik begon in de nood aan Zijn Leiding te twijfelen. Ik zie dat ook bij anderen. Nood maakt dat ze terneergeslagen en wanhopig werden. Het gevoel overheerst dat God weg is. Satan zei tegen God: " geen wonder dat hij in U gelooft, want het gaat hem goed! Neem alles van hem maar weg en hij zal zijn geloof in U vast verliezen." Ik moet zeggen, ik heb vaak in de nood het geloo

Ik bevestigde dit en zei nog iets: wie God laat werken in zijn leven, al gelooft die nog niet, zal ook sneller tot geloof komen (Jezus openbaard zich dan), dan iemand die zijn hart afsluit voor alles wat de Heilige Geest doet. En dus (demonisch belast) zondigd tegen de Heilige Geest.