biajas

nou, hoe kunnen wij dan, wanneer we weer geperfectioneerd zijn, zonder zonden blijven in het eeuwige rijk?

daar al eens over nagedacht?

Snuffie, jij vat hem

en de reden dat ik dit opende is dat christenen uitkijken naar een nieuw leven. Er zijn ook mensen die uitkijken naar de dood, omdat de last die zij meedragen erg zwaar is, maar zij belasten hun omgeving er niet mee, zij verlangen naar iets, maar zullen het nooit uitspreken en zeker nooit uitvoeren.

Het is geen zwakte, het is moed en schaamte...

dit doet mij ook denken aan een stukje van Submission, waarin een tiener aan haar moeder zegt dat haar oom op onzedelijke wijze aan haar zit. Haar vader wordt boos, want zij tast met haar gepraat de eer van oomlief aan... Een paar maanden later is oomlief plots weg, want dit tienermeisje blijkt zwanger te zijn.

In wanhoop zegt ze tegen haar allah dat zij maandenlang om bescherming vroeg, maar mu hetliefst direct zouwillen sterven, vanwege de schaamte.

als ik kijk naar het perfectionistisch beeld dat er van Adam en Eva geschetst wordt, zul je zien dat de mensheid zo weer in die verboden vrucht zal bijten.

Als hulpverlener en docent ben ik meer van dit soort mensen tegengekomen dan jou lief is.

Mensen die iets met zich meedragen, maar het nergens kwijt kunnen, want om iets kwijt te kunnen bij een ander, vergt vertrouwen, en niet zo'n beetje ook.

De wijze waarop jij reageert laat jouw kortzichtigheid en gebrek aan mensenkennis blijken.

Wanneer er een zware last drukt op een persoon, die geen aandacht wilt trekken, zul je een persoon van buiten zien, die altijd vrolijk is, een luisterend oor heeft, weinig te zeggen heeft, maar van binnen is het iemand die een wrak is... een wrak dat zelf zoekt naar een vertrouwd en luisterend oor.

Zo zitten mensen in elkaar.

wat???? is fout???

maar hier wordt een persoon geschetst waar klaarblijkelijk niets aan mankeert.

Een persoon die haar gevoelens verbergt achter een glimlach.

Een Gothic zeker niet...

Er zijn veel mensen met een zware depressiviteit.

Soms ben je er niet bewust van, maar sommigen hebben een ondragelijke pijn, omdat zij zichzelf in de weg staan.

Achter de glimlach verscholen.

Daar loopt ze dan weer over de straten, bekenden spreekt ze vrolijk aan.

En als er gevraagd wordt hoe het gaat? \"goed\" is het antwoord met een vrolijke lach.

Werkend maakt ze veel plezier, samen met haar collega's

En met haar familie en vrienden lacht ze altijd vrolijk mee.

Velen bewonderen haar om haar 'engelengeduld'.

Nooit wordt ze kwaad en de rust straalt zij van nature uit.

Een gezellig lief mens, met wie de de and'ren maar al te graag mee optrekken.

Doch is zij niet zo vrolijk gestemd, en geduldig allerminst.

Vaak heeft ze dat gevoel van woede, maar dat houdt ze fier verborgen,

achter die stralende lach.

En achter die lach zijn tranen verborgen, niet één, niet twee, maar een hele zee.

Haar emoties houdt ze geheel verborgen,

de onmacht, het verdriet, de woede en de pijn mogen niet door anderen gezien worden.

Daar loopt ze dan, met haar gedachten, met het leed dat ze met niemand deelt.

Zoveel mensen om haar heen, toch voelt zij zich zo alleen.

Niet wetend wat zij aanmoet met zichzelf.

Het gevoel dat zij zichzelf in de weg loopt.

Dat alles houxdt zij dapper verborgen, achter die lieve lach.

Zo gaat haar leven dan voorbij,

het oneindige leed meedragend,

van binnen droomt zij stiekem van de dood, als verlosser van haar pijnen.

vele mensen hoort zij daaglijks aan, zij dromen van een beter leven.

van een tijd zonder kwaad en pijn,

allen dromende van een eeuwig leven.

Haar dromen reiken verder dan de and'ren.

zij droomt van het einde van de pijn.

Geen last meer mee hoeven te dragen,

en voornamelijk de rust, waar ze een leven lang verlangende naar uitgekeken heeft.

Velen rondom haar heen, zien de dood als een nieuw begin, zij ziet deze echter als een verlossing.

Wat grappig Marinuscopy,...

Een tijd geleden heb ik me deels iets vergelijkends afgevraagd. Ik geraakte in een discussie met een member op: www.hetchristelijkgeloof.nl.

Door die discussie heb ik een topic geopend.

Zie hier de openingspost:

Bij het topic hoe vind jij troost/ kracht in het geloof ben ik onder de indruk geraakt van een posting van Mysterious.

Zij heeft het over mensen die zij lief heeft gehad, en waar zij afscheid van heeft moeten nemen.

Ik kan mij nog goed herinneren dat mijn oma, anderhalf jaar na het sterfbed van mijn opa ook op har sterfbed lag.

Zij had er vrede mee, het deed haar pijn om afscheid te moeten nemen van haar nakomelingen, maar ik zag vrede in haar ogen omdat zij in de veronderstelling was mijn opa daarboven weer te mogen zien.

En mijn oma was een goed mens. Zij is mijn groot voorbeeld.

Zij sprak geen kwaad van anderen, en haar geloof was echt oprecht.

Waar ik naartoe wil?

JA, dat is nu de vraag...

Na je overlijden en met het oog op het christelijk Evangelie, weet ik zeker dat mijn oma en opa het eeuwige leven verdient hebben, zij waren niet van die arrogante kwallen die alleen vroom deden.

De afgelopen jaren heb ik ook op andere wijze met de dood te maken gehad.

Zo heeft een 23-jarige collega zichzelf van 11 hoog naar beneden laten vallen.

Hij zag geen andere weg, en niemand die het begreep.

Het was ook plotseling, niemand die het aan heeft zien komen.

Erg verdrietig.

Zo las ik dat ook Mysterious afscheid heeft moeten nemen van mensen die haar lief waren.

Volgens de Schrift zijn deze mensen verloren gegaan.

Iets wat erg verdrietig klinkt, want bij hun dood zie je niets troostends wanneer je de Schrift leest.

Ik vraag mij dan ook af... Indien je toegelaten wordt tot het Eeuwige rijk, heb je dan wel echt geen verdriet, pijn en gemis?

En in welke toestand zul je dan verkeren? Want dan, als je die gevoelens niet meer hebt en "voltallig gelukkig" zal zijn... Ben je dan wel in staat om gevoelens te hebben en te uiten?

Martha

link

Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel.

2 Korinthe 5:17

De tekst uit Het Woord heeft het over: \"in Christus\".

Wat wil dat zeggen?

\"in Jezus Christus\" is een zeer opmerkelijke uitdrukking die herhaaldelijk in God's Woord voorkomt.

Paulus spreekt erover dat hij alle dingen schade en drek wilde achten, opdat hij Christus mocht gewinnen en in Hem gevonden worden. Daarnaast spreekt hij ook over gestorven gelovigen die in \"Jezus ontslapen zijn\".

Wat betekent deze gezegende uitdrukking? Dat zij die tot Christus gevlucht zijn, tot God behoren alsof zij een deel van Christus waren. Zijn kruisiging wordt hun toegerekend. Zijn vlekkeloze gehoorzaamheid wordt hun toegerekend. God ziet in hen geen ongerechtigheid. Hij ziet hen aan in het aangezicht van Zijn Gezalfde. Evenals Christus in ons was toen Hij in onze plats stonden zo volkomen met onze zonden werd bedekt dat er niets meer van Zijn heiligheid te bespeuren viel; Alzo zijn wij in Christus als we ons onderwerpen aan Zijn dierbare gerechtigheid. Wij zijn zó bedekt dat geen van onze zonden in Gods reine ogen verschijnen.

Maar het is niet genoeg om 1X in te stemmen om in Zijn bloed gewassen te worden en bekleed te worden met Zijn gerechtigheid. U moet hierin blijvend volharden, zelfs tot uw dood. Wanneer iemand in Christus is, is hij een nieuw schepsel geworden; dan is al het oude voorbijgegaan. Er vindt een Goddelijke verandering plaats in de ziel, die wondelijker is dan de schepping van de wereld.

Hoe staan jullie hier tegenover?

Martha

die begeerte ... dat stuk laat duidelijk blijken dat God het liever heeft dat je ongehuwd blijft. Om dat stukje hebben velen in het verleden gekozen tot het leven in een klooster.

ik ben nu Het Atheïstisch manifest en de Onredelijkheid van religie aan het lezen

Dit boek heb ik al erg lang op mijn lijst staan, omdat ik het interessant vind om te achterhalen waarop Philipse zijn boek baseet.

Het voorwoord van Ayaan Hirsi Ali is sowieso voor een ieder het lezen waard.

Het boek dat ik net uitgelezen heb heet:

In de wachtkamer van de dood

door: Anne Mei The

Een boek dat leven en sterven beschrijft met dementie in een verkleurende samenleving.

Deze schrijfster, een antropoloog heeft een lange tijd in een verzorgingshuis doorgebraxcht. Daar beschreef zij de druk op de zorg, het magere budget, de bewoners en hun familieleden en... het sterven.

Ook wordt er over het Blauwbörgje gesproken. Een verpleeghuis in Groningen dat in 1997 in kwaad daglicht gesteld werd door deze zaak:

poging tot moord

NOS Journaal, 24 juli 1997. "In Groningen is het psycho-geriatisch verpleeghuis 't Blauwbörgje in opspraak gekomen. Een Gronings gezin beschuldigt het verpleeghuis van poging tot moord op een familielid. (...) Verplegend personeel zou de 62-jarige patiënt zonder toestemming van de familie hebben laten uitdrogen om hem zo een zachte dood te bezorgen."

De beschuldiging is niet alleen bij de plaatselijke kranten Groninger Dagblad ("Instelling laat man uitdrogen") en het Nieuwsblad van het Noorden ("Blauwbörgje ontkent beleid van bewust uitdrogen") voorpaginanieuws, maar ook bij landelijke media als NRC Handelsblad: "Verpleeghuis liet patiënt uitdrogen." Het verpleeghuis heeft de patiënt volgens deze krant "willens en wetens laten uitdrogen."

Het is het begin van een maanden durende stroom van publiciteit over 'versterving', een term die pas enkele dagen later opduikt, maar die na verloop van tijd een macabere connotatie zal krijgen.

Volgens de aanklacht die de familie Mulder indient tegen het Groningse verpleeghuis 't Blauwbörgje zou de medische staf de Alzheimer-patiënt R. Mulder bewust voedsel en vocht hebben onthouden. Mulder, die al tien jaar dement is, wordt thuis verzorgd tot hij vanwege een darmafsluiting en een ontsteking aan de genitaliën voor een behandeling in het Martini Ziekenhuis wordt opgenomen. Op 11 juli wordt hij voor verder herstel opgenomen in het Groningse verpleeghuis, waar hij voor zijn opname ook al in de dagbehandeling was geweest. Vanaf woensdag 16 juli eet Mulder niets meer. Mevrouw Mulder en haar dochter treffen hem op 19 juli in coma aan waarop zij hem in allerijl overbrengen naar het Martini ziekenhuis. Daar krijgt de patiënt een infuus en komt hij weer bij kennis. Justitie in Groningen stelt onmiddellijk een onderzoek in. "Persofficier van justitie mr. J. de Valk zei gisteren dat het 'niet niks is' wat er is gebeurd. Volgens hem wijst veel op poging tot moord of doodslag." In de periode daarna zal Justitie lopende het onderzoek geen mededelingen meer doen.

Voor de media vormen de uitspraken van de familieleden een zeer belangrijke informatiebron, omdat de woordvoerder van het verpleeghuis wel ontkent, maar niet inhoudelijk op de zaak wil ingaan. "Er is geen sprake van dat verpleeghuis 't Blauwbörgje patiënt R. Mulder heeft laten uitdrogen," aldus directeur Van der Lei. Dat leidt tot de nodige 'hearsay' in de kolommen met allerlei uitspraken die de verpleging gedaan zou hebben. Dochter Gea: "Toen we hem zaterdag in coma vonden vroegen we waarom hij geen vochtinfuus had. 'Dat is tegen de regels. Wij voeren een uitdrogingsbeleid want dat is een humane manier van doodgaan.' zei de verpleegster toen." Directrice De Bie van 't Blauwborgje gebruikt dat woord niet, maar spreekt van "een unaniem beleid op het terrein van levensbeëindiging." Door niet op de zaak zelf in te gaan, krijgt het verpleeghuis de schijn tegen zich, hetgeen nog eens wordt bevestigd door de emotionele verhalen over het "levensreddend' optreden van de de ex-vrouw en de dochter.

Het vaak terugkerend woord "uitdrogingsbeleid" wekt de indruk dat er in het geval Mulder sprake is geweest van doelbewuste euthanasie zonder medeweten van de familie. De term komt hard aan. De kwestie roept meteen associaties op met de recente Martha U.-zaak en de Haagse verplegersmoorden. Het beeld van verpleeghuizen als gevaarlijke eindstations waar het personeel de patiënten bewust laat verkommeren, is gewekt.

meer meldingen

De affaire breidt zich verder uit als de media op 26 juli berichten over nog vier families die bij de Groningse politie melding maken van familieleden die onder "dubieuze omstandigheden zijn overleden in 't Blauwbörgje." Een geval blijkt zich al vier jaar geleden te hebben voorgedaan. Enkele dagen later maken de kranten melding van een scriptie van verpleeghuisarst in opleiding E. Fischer van de Vrije Universiteit. Schokkend zijn niet zozeer de uitkomsten van het onderzoek als wel de formuleringen die bijvoorbeeld De Telegraaf gebruikt: "Nagenoeg de helft van alle sterfgevallen in een Noord-Hollands verpleeghuis voor psychogeriatrische patiënten blijkt het gevolg van 'versterving', waarbij iemand niet meer te eten en te drinken krijgt en daardoor volledig uitdroogt tot de dood erop volgt. (...) Fischer ontdekte een doelbewust beleid tot uitdroging." Pas aan het eind van het artikel blijkt dat de onderzoekster versterving niet als dubieuze maar als een natuurlijke doodsoorzaak beschouwt.

Op dezelfde dag is te lezen dat "het aantal dubieuze (bijna) sterfgevallen in verpleeghuis 't Blauwbörgje is gestegen tot elf." "Nieuwe gevallen van versterving in Brielle en Eindhoven," meldt het Groninger Dagblad op 9 augustus. "Tweede geval van ongewenste versterving." aldus NRC Handelsblad. Een breed schandaal lijkt in de maak met tientallen dubieuze sterfgevallen, waarbij verplegers lijken te beslissen over leven en dood. Bovendien blijkt versterving niet alleen in verpleeghuizen voor te komen maar ook in psychiatrische klinieken volgens het Nieuwsblad van het Noorden, alleen: "hoe vaak weet niemand." Dat het in Brielle niet gaat om een nieuw geval, maar om een klacht uit 1996 waarover de Inspectie voor de Gezondheidszorg nu een uitspraak doet en dat de patiënt niet is overleden, blijft onduidelijk.

geen vervolging

Op 28 augustus komt het het verrassende nieuws naar buiten dat het Openbaar Ministerie geen vervolging instelt aangezien het verpleeghuis "niet onjuist heeft gehandeld." Wel berispt justitie het verpleeghuis wegens gebrekkige communicatie met de familie Mulder. "Justitie: geen versterving patiënt van Blauwbörgje," schrijft Trouw op 29 augustus, waarmee het beeld wordt bevestigd dat versterving een ontoelaatbare vorm van actieve levensbeëindiging is.

Hoewel er nog geen nieuws is over de andere klachten tegen de verpleeghuizen, dooft de berichtgeving na dit besluit van Justitite nog lang niet uit, de stroom opiniestukken, nieuwsberichten, interviews en achtergrondartikelen gaat gestaag door. Vooral columnisten schromen niet om fors uit te pakken, Marcel van Dam bijvoorbeeld maakt vergelijkingen met nazi-praktijken.

Ook de politiek komt in actie. Zo willen minister Borst van Volksgezondheid en staatssecretaris Terpstra dat de Inspectie voor de Gezondheidszorg gaat onderzoeken hoe en op grond van welke criteria wordt besloten patiënten geen voeding en vocht meer toe te dienen. Eind september worden er kamervragen gesteld aan Borst en minister Sorgdrager van Justitie.

De berichtgeving over versterving krijgt 4 oktober een nieuwe impuls door een onderzoek waaruit blijkt dat verpleeghuisartsen jaarlijks bij 5.600 sterfgevallen in de laatste levensfase hebben afgezien van het kunstmatig toedienen van vocht en voeding. Dat is bijna een kwart van alle sterfgevallen in verpleeghuizen. De resultaten van dit onderzoek komen in een heel ander daglicht te staan door de voorafgaande negatieve beeldvorming rond versterving. Koppen als: "Kwart sterfgevallen verpleeghuizen door versterving." (Trouw ) of: "Versterving meest toegepast op demente patiënt." (Nieuwblad van het Noorden ) versterken die trend. Half oktober vraagt de Unie KBO per brief aan minister Borst om duidelijkheid over versterving en een voorlichtingscampagne om onterechte onrust bij haar leden weg te nemen. De formuleringen in de berichtgeving lijken die onrust juist te versterken. Zo schrijft het Nieuwblad van het Noorden in het artikel over de Unie KBO: "Vorige week werd bekend dat jaarlijks rond de 10.000 mensen overlijden omdat zijn geen vocht en voedsel meer krijgen toegediend."

verschuivende definitie versterving

Dat de media veel aandacht besteden aan 't Blauwbörgje is op zich niet vreemd, wel opmerkelijk is dat het begrip versterving de betekenis krijgt van een actieve vorm van levensbeëindiging op grond van de beslissing -vaak van het medisch personeel- dat het leven van deze (demente) patiënten niet meer zinvol is. Deze invulling komt sterk naar voren in de eerste berichten over 't Blauwbörgje. Zo omschrijft de Volkskrant versterving als: "het laten overlijden van patiënten door uitdroging en verhongering" en het Groninger Dagblad als: "patiënten laten sterven door uitdroging en onthouding van voedsel." Vanuit dit perspectief gaan journalisten vervolgens de daarop volgende nieuwsfeiten, ontwikkelingen en onderzoeksresultaten (tienduizend van dergelijke verstervingsgevallen!) interpreteren.

Daarmee gaan de media op basis van één geval afwijken van de oorspronkelijke, in ieder geval in de verzorgingssector ingeburgerde term versterving. Door vervolgens die nieuwe definitie te projecteren op allerlei andere gevallen en gegevens ontstaat een onrustbarend beeld van verpleeghuizen waar op grote schaal patiënten aan hun einde komen omdat hen doelbewust voeding en vocht wordt onthouden.

In de zorgsector wordt versterving gehanteerd in de betekenis zoals omschreven door onder meer psychiater B.E. Chabot : het is een natuurlijk proces waarbij de patiënt -voornamelijk chronisch zieken- steeds minder behoefte heeft aan eten en drinken. De beslissing tot versterving, voor zover daar al sprake van is, neemt de patiënt zelf. Als de patiënt wils onbekwaam is, moet de arts in samenspraak met de familie beslissen of het leven gerekt moet worden met behulp van sondevoeding. Terwijl Chabot de nadruk legt op het natuurlijke en passieve karakter van versterving -de patiënt "beslist" zelf- geven journalisten het begrip een actieve invulling -de arts beslist en "pleegt" versterving. In hun stukken maken de verslaggevers vaak geen onderscheid tussen "bewust laten uitdrogen" en "bewust niet toedienen van vocht", terwijl er toch een groot verschil is tussen dood maken versus dood gaan.

versterven: een schande

Vooral medici doen op de opiniepagina"s hun uiterste best het ontstane schrikbeeld te ontzenuwen, zo brengt Trouw op 5 augustus een artikel van verpleeghuisarts Hans van Dam onder de kop "Versterven: een schande als het niet gebeurt". Dat de genuanceerde opiniestukken van medici niet echt doordringen tot de meeste journalisten blijkt uit de definitie van versterving in de nieuwskolommen. Ondanks de corrigerende artikelen van deskundigen blijven de kranten 'actieve' definities hanteren.

Het verstervingsbeleid in verpleeghuizen blijft verdacht, want tenslotte eet het demente slachtoffer zoals ook in NOS Journaal te zien is "vol levenslust weer spinazie en vla." "Misschien trapt hij deze herfst zelfs een balletje met zijn kleinzoon," speculeert deze krant optimistisch.

"Ja misschien open hij wel een supermarktketen," constateert verpleeghuisarts Bert Keizer cynisch in een paginagroot opiniestuk in Trouw , waarin hij kritiek levert op de berichtgeving die zich volgens hem volkomen los heeft gemaakt van de werkelijkheid. Bert Keizer in een interview : "Als je tegen het einde van je leven door een chronische ziekte slecht eet en drinkt dan ga je dood. Als gezondheidswerker zeg je dan niet, 'die mevrouw is aan het versterven, nee dat mens gaat dood.' Toen kregen we daar paniek over en achterdocht in de media, toen zei men, nee die mensen gaan niet dood, die worden dood gemaakt. Deze man was al een jaar of tien dement en die at en dronk heel slecht, dat is de situatie, donderdag komt hij bij het verpleeghuis en zaterdag is ie aan het doodgaan, maar zo gaat dat niet, dat kan niet in drie dagen. Er zijn 56 duizend Nederlanders in verpleeghuizen. En al die media-aandacht leidt ertoe dat mensen angstig worden over wat er met hun ouders in jouw verpleeghuis gebeurt. Bij veel sterfbedden krijg je een moeizame atmosfeer, mensen komen met die beschuldigingen uit de krant naar je toe en zeggen, 'we gaan moeder niet versterven, dat is niet de bedoeling.' "

opwinding

In het najaar wordt de berichtgeving rustiger en worden de omschrijvingen van versterving genuanceerder. Bovendien zijn er ook geen nieuwe ontwikkelingen meer die de eerdere beeldvorming kunnen bevestigen. Ook de in totaal negentien andere aangiftes die werden ingediend nà de moord-beschuldiging tegen 't Blauwbörgje leiden niet tot vervolging, versterving is niet strafbaar aldus het OM als dat plaatsvindt in het kader van normaal medisch handelen. Ook het hoger beroep in de zaak Mulder levert niets op. En zo dooft de mediahype over versterving langzaam uit, maar het is de vraag of de negatieve beeldvorming rond versterving en verpleeghuizen daarmee ook zal zijn verdwenen.

Marjoleine de Vos (NRC Handelsblad) blikt terug op de berichtgeving. "Ik denk dat ik ook meegesleurd ben door de opwinding daarover, want je denkt, wat is het schandelijk dat die familie niet weet wat er met die man gaat gebeuren en dan blijkt die onderhevig te zijn aan een verstervingsbeleid. En het duurde ook een poos voordat duidelijk werd hoe het dan eigenlijk zat. Want het Blauwbörgje bleef wel zeggen dat er niet onzorgvuldig was gehandeld, maar hoe het precies was gegaan en waarom dit dan niet heel eigenaardig was dat was in eerste instantie niet zo duidelijk. Dan stort je je in een soort opwinding en dat is eigenlijk niet goed. Waarom het zo is gegaan? Ik denk dat iedereen heel erg geschrokken is en het raakt aan een angst die iedereen heeft, je bent oud, je bent weerloos, en ze doen maar met je."

------------------------------------------------------------- ---------------------------

De vraag die men dan ook duidelijk in het boek stelt is wat de nadelen van levensrekkende middelen zijn.

Ik ben tot 1 conclusie gekomen: Het Blauwbörgje handelde goed met het oog op de verzorging, maar faalde m.b.t. de communicatie met de familie an betreffende cliënt.

Een aangrijpend boek, zeer aan te raden!

Zeer realistisch!

We lopen nog maar 1% achter op de tegenstander....

wie helpt ons?

Vereniging Spierziekten Nederland

Vriendelijke groet,

Martha

Maar is de seks die wordt beschreven in de Bijbel, niet alleen voor in het huwelijk bedoelt maar daarnaast alleen ter voortzeting van het geslacht?

Orale seks is slechts voor het genot.

Dus: ben je dan toch niet fout bezig volgens de schrift?

nieuwsbrieven gezonden aan alle members die lange tijd niet gepost hebben, en tijdens bepaalde discussies refereren naar je eigen site, en nu i nene binnen 2 weken meer dan 10 nieuwe members!!!

ok... ja... ik zat te kijken waar die het beste paste.. maar prikbord is goed hoor...

heel boeiend, maar ik ben zelf te druk met mijn eigen ite:

link of be

die is nu aan het herleven nadat het deels was doodgebloed.

nee dit is voor het goede doel!!!

gewoon een vraag of iemand zal willen stemmen.

en bedankt voor je stem, Booster!

Ik zal er nog even wat verder op ingaan, aangezien het voor velen een "ver van je bed show" is.

Ikzelf ben moeder van een dochtertje van 3,5 jaar oud met een niet veel voorkomende spieraandoening.

Regelmatig kom je samen met je kind nogal wat problemen tegen in de opvoeding en ontwikkeling.

Bij ieder probleem dat zich voordoet, is het eerste aanspreekpunt je eigen huisarts.

Van veel aandoeningen weet een huisarts niet veel af. De aandoening die mijn dochter heeft, klonk deels bekend in de oren, maar wat doet zoiets allemaal met je en waar moet je op letten als arts?

Omdat artsen vooral bij verschillende spieraandoeningen niet voldoende op de hoogte zijn van het beeld van de ziekte, kost het soms veel moeite om het juiste specialisme te vinden.

Zelf kan ik zeggen dat we een geweldige huisarts hebben. Iemand die echt met ons meedenkt. Er zijn er velen waar je als cliënt maar een nummertje bent.

Toen ik lid werd van de VSN, kreeg ik ook een boekje en dergelijke thuisgestuurd. Er staat gewoon zoveel informatie in waar mijn huisarts wat aan heeft!

Vandaar ik vraag om dit initiatief te steunen!

waarom vind je dat er een slotje op moet?

De VSN heeft samen met de huisartsenorganisatie NHG het project De patiënt als informatiebron ontwikkeld. Dit project is met drie andere projecten door het artsenblad Medisch Contact genomineerd voor de Communicatieprijs 2007. Met uw hulp kan de VSN deze prijs winnen. Ga naar de website van Medisch Contact en stem op het VSN-project: http://medischcontact.artsennet.nl/content/mc/. Met iedere computer kan eenmaal gestemd worden. Stemmen kan tot 15 december.

Lees meer over de het project en de nominatie op link

de VSN is een vereniging die zich inzet voor mensen met een spieraandoening:

link

link

Het jammere van het christendom en andere religies is, dat men op grond van zijn/ haar religie andersdenkenden en mensen die hun eigen weg volgen afkeuren. Vaak zonder dat men kijkt wat men zelf op hun eigen kerfstok heft, want dat is: n.v.t. omdat men toch al gered is vanwege het Bloed van het Lam.

bedoel je bannen ik de PKN? Bannen in de orthodox reformatische kerk?

of welke andere Protestantse stroming?

Ach, Marinus, je bekende beheerdertje van FT hier (je weet wel wie, ben hier bij biajas thuis, als je het nu niet weet dan ga je maar gokken). Je kent toch het credo uit het Romeinse recht wel? "Wie de goden lastert, laat de goden zichzelf verdedigen." En ach, daarnaast is er ook nog: "God is een door de mensen gecreëerd wezen om de eigen wensen en vooroordelen op te projecteren." (Laatste was meen ik van Bertrand Russel of Ingersoll als ik me niet vergis.)

Ik begrijp ook niet waarom luxuria zulke problemen heeft met jouw huwelijk...

kan het niet zijn dat deze persoon zeer angstig is voor het einde der tijden.

met iedere niet-christen die de maatschappij volgens christelijk normen en waarden laat verloederen, komt dit veel sneller in zicht dan waar men op gerekend heeft...

en ja... als je zelf dan niet zo zuiver bent,... kom je niet in dat eeuwige rijk.

great idea