Ann

Haha

Grappige reactie

Waarom zou dat dom zijn. In een droom is alles net echt, in het echte leven zou je ook kapot zijn van verdriet en andere gevoelens die daarbij horen. Logisch dat je dat bij een droom ook hebt. Dat heb ik ook hoor En anderen die zulke dingen dromen waarshcijnlijk ook.

Ik maakte maar een grapje hoor

3 a 4 seconden? Mijn vis weet nochtans perfect wanneer hij gevoerd gaat worden en dat uit zich in zijn gedrag.

Ik droom nog steeds evenveel dan toen ik jong was maar meestal vind ik het ook heel leuk.

Als kind had ik eens dezelfde droom, 7 dagen lang. Van een goed draakje dat slecht en groot werd en dan moest ik me gaan verstoppen zodat hij me niet zou opeten of bijten (weet ik al niet meer).

En als kind had ik ook vaak dat ik in ijn droom wist dat ik droomde (lucide dromen dus) dat heb ik nu wel minder.

ha leuk je werkt bij het asiel? Zou ik ook graag doen maar ik vind geen dicht in de buurt

Ok dat zal ik doen, dan moet mijn moeder maar wat geduld hebben. De vijver ligt hier op 15 minutjes fietsafstand. Mijn moeder wil hem met de auto ernaartoe brengen.

En eerlijk gezegt ga ik die vis missen

Maar wat ik me nog afvroeg. In die vijver zitten best grote goudvissen, het is een natuurlijke vijver, geen tuinvijver. Het water is dus volledig bruin, je kan er niet door kijken.

Kan die goudvis daar wel overleven? Ik weet het is een vis, maar hij leeft al zijn hele leven in een aquarium en ik ben niet echt een kenner.

Ah cool Van de dierenbescherming en asiel een beestje in huis halen is altijd beter dan het daar te laten zitten.

Mijn aquarium kuis ik nooit echt volledig uit hoor, er blijft altijd wel wat "troep" in die kiezeltjes zitten. Maar ik maak het glas schoon met een doekje (zonder middel ofzo erop) en de filter uitkuisen, want die zit na een tijd vol.

Het lijkt wel of mijn goudvis voortdurend naar het toilet gaat Er hangt altijd een sliert uitwerpselen aan zijn...ja hoe noem je dat bij een goudvis he, zijn kont haha

Ik ben tegen het houden van huisdieren, behalve als het dier uit het asiel komt. Gewoon omdat ik vind dat dieren thuis horen in hun natuurlijke biotoop. Jammer dat de mens zoveel dingen gekweekt heeft...

De goudvissen van mijn broer die heb ik op mijn kamer gezet omdat ze daar meer licht krijgen. Ik ga ze binnenkort vrijlaten in een grote vijver bij andere goudvissen.

1 goudvis heeft zelfmoord gepleegt, die is uit het aquarium gesprongen toen ik er niet was (en ik kan hem begrijpen). De andere is nu helemaal alleen maar binnenkort niet meer.

Ik voer hem blijkbaar ook op de verkeerde manier, al is hij al 10 jaar en hij heeft nog nooit op zijn kop gezwommen. De andere goudvis was ook zo oud, maar dubbel zo groot. Echt een giant goudvis was dat.

Ik heb vlokjes, en doe er smorgens wat van in het water. Die drijven dan boven en dan gaat zij (of hij) ze opeten. Het aquarium is altijd proper, ik heb een filter, dus geen beslagen ramen of vuil water. Na een tijdje kuis ik het altijd wel eens uit.

hahah Ja mijn ma keek ook nogal raar toen ik het haar daarnet vertelde. En ze zei: jij hebt altijd hele verhalen.

Maar dat heb ik altijd al gehad, daarom droom ik zo graag behalve nachtmerries natuurlijk. Al word ik zelden doodsbang wakker gelukkig.

Waarschijnlijk teveel horrorfilms gezien toen ik een klein kind was.

Ja dromen kunnen echt heel raar zijn. En dan denk ik ook wel eens: waar halen die hersens dat toch allemaal vandaan

19 Ik verzeker het jullie nogmaals: als twee van jullie hier op aarde eensgezind om iets vragen, wat het ook is, dan zal mijn Vader in de hemel het voor hen laten gebeuren.

gevaarlijk hoor

Omdat ik het oude topic niet meer kan vinden maak ik maar een nieuw nachtmerrie topic. Ik vroeg me af of meer mensen zulke "dromen" hebben zoals ik vaak heb. Vannacht had ik weer een heel enge nachtmerrie.

Ik droomde eerst dat we op reis waren in spanje en Thomas (een vroegere vriend van mijn ouders die avontuurlijk is) zat bij ons op de boot. We hebben hem irl al een tijd niet meer gezien.

We zaten dus (ik mijn ouders en thomas) in onze zodiac en we stapten uit op onze camping.

Toen was er ergens een weerbericht die zei dat er zware windhozen in het noorden van spanje en aan de kust gingen zijn.

Ik werd super bang en zei dat we weg moesten, dat het niet veilig is en zeker niet op een camping. Maar mijn ouders wouden niet luisteren.

Dan waren er opeens nog andere mensen, vrienden van mijn ouders die ook in de duikclub zitten waar mijn ouders bijzijn, vrienden van mij.

We gingen eten en mijn broer en mijn neef die gingen ergens heen bij vrienden. Maar ik wou niet meegaan.

Maar toen veranderde de droom, ik was in een soort school, en er was een of andere wedstrijd. En mijn moeder zat in het publiek. En opeens kwam ik te horen dat ik 1 van de 2 was die overbleven in de wedstrijd. En toen zei de presentator: wordt volgende week vervolgt! en iedereen feliciteerde het andere meisje die ook bij de laatste 2 was, en mij niemand, mijn moeder was nergens meer te zien en ik wou ze zoeken.

Het was al donker en dat ene meisje liep met me mee. Het was opeens liesbeth geworden , mijn vroegere beste vriendin. Alles was heel onheilspellend. Ik wou ergens over een koer gaan naar een afdak, maar daar stonden 4 figuren onder, grote figuren. Mannen ofzo. Ik dacht dat het vampiers ofzo waren en ik voelde me heel bang, er was iets veranderd. Ik en liesbeth liepen vlug naar binnen en verstopten ons . We legden ons plat op de grond achter een klein muurtje. Normaal als ze zouden zoeken zouden ze ons wel zien liggen maar gelukkig was dat niet zo. Er was daar een lift.

Achter ons was een deur en liesbeth was te bang om te blijven liggen en ze liep die deur in. Ik zei: nee!! blijf hier! maar ze luisterde niet. Inmiddels stonden die jongens voor de lift dus ik kon inet rechtstaan want dan zouden ze me zien en ze waren 2 meter van mij verwijderd.

Opeens keek ik door de ogen van liesbeth (ik was dus liesbeth) en ik ging die gang binnen en opeens zag ik daar een jonge man zitten, met een heel rare blik en hij sneed de buik van een pop open en er kwam allemaal bloed uit. Het klinkt misschien niet vies maar het was vreselijk om te zien, en dan die sfeer. Ik (of liesbeth) rende super hard weg en hij wierp een mes en dat bleef steken in mijn been. Ik trok het eruit en vluchte een andere kamer in. Daar lag het vol echte lijken die opengesneden waren enzo.

Er gebeurde nog vanalles maar dat ben ik gelukkig vergeten.

Ik kon op een gegeven moment toch ontsnappen en ik ging een kamertje binnen. (het was er echt een doolhof van gangen en kamers en gruwelijke toestanden). In dat kamertje stond een stapelbed, en het was super super klein! ik verstopte me achter de dikke ijzeren deur. Maar opeens kwam die man binnen en ik verzon iets. Ik zei: eigenlijk wil ik met je trouwen, ik heb zolang op jou gewacht. Hij geloofde het en ik ging met hem mee. En ik betoverde hem soort met woorden, ik wist precies wat te zeggen om hem kalm te houden, ook al bleef hij onvoorspelbaar.

Toen was ik aan het koken ofzo :S (ik ben dus nog steeds liesbeth denk ik, allesinds ik was daar in haar plaats ofzo)

En toen kwam ikzelf binnen, ik weet niet goed meer wat ik deed maar probeerde normaal te doen.

Plots was liesbeth weg en was ik er alleen nog. Ik deed hetzelfde als ervoor, doen of ik hem graag zag en met hem wou trouwen.

Opeens stak hij een mes in mijn been. ik zei: waarom steek je een mes in mijn been?

Hij zei dat hij het niet wist.

De deur was zo dichtbij maar ik durfde nog niet te gaan lopen, ik dacht: nee het is nog te vroeg, ik moet hem meer in mijn macht zien te krijgen en dan kan het lukken. Met zo'n gek proberen te ontsnappen is echt je leven op het spel zetten.

Op een gegeven moment veranderde alles weer... het was de dag der rampen ofzoiets en ik zag ijs, rotsblokken op het water van ijs, en dan enkel nog soms een opening waardoor ik het ijs zag. Ik moest door die opening.

Het is niet zoals in het echt, maarja dromen zijn raar, het was een raar beeld.

Dat meisje(normaal liesbeth maar ze was in iemand anders veranderd) dook door een opening en ik dacht: ik moet er ook door voor er geen openingen meer zijn en dan zit ik hier voor eeuwig in het donker opgesloten! Dus ik dook door een opening, het ging moeilijk maar het lukte mij. We belanden samen op het ijs en liepen naar elkaar.

Opeens was mijn hond er ook En naast ons was een berg met sneeuw enzo en we liepen erop. ik zag veel wilde dieren, en we hielden ons stil zodat ze ons niet zagen.

Ik zag een poema, zo'n grote kat, of hoe dat ook heet. Ze leek ons niet te bemerken dus we liepen snel verder. Na een lange tijd (in een droom weet je zoiets) kwamen we aan in de bewoonde wereld waar alles was begonnen. Op het nieuws hoorden we dingen over de enige 2 overlevenden enzo. En toen ze mij en dat meisje zagen zeiden ze: daar zijn ze!! en we waren heel vuil, en gewond enzo, kapotte kledij. Een man met een pak kwam ons feliciteren. Ik zocht nog steeds mijn moeder, en opeens veranderde dat meisje in Petra, een vriendin van op mijn school die ik al lang ken. Petra haar ouders kwamen aan in een auto en ze ging ernaartoe en ik bleef alleen achter. Ik dacht: wat als mijn ouders in de rampen zijn doodgegaan. Ze zouden anders al lang gebeld hadden... dus ik dacht dat iedereen dood was en ik zei: als dat zo is maak ik mezelf kapot. Ik was heel verdrietig.

Opeens zag ik dat gebouw weer, waar die gek in zat en waar die lijken waren.

Binnenin waren er fotograven enzo. Ik droeg een schedel en een soort mantel... maar die schedel was geen mensenschedel, het was een rare schedel. Een driehoekig voorhoofd en kin ook, een soort alien schedel.

Ik ging alles nog eens bekijken en ik zag in de hoek van een kamertje een klein lijkje vol bloed. Ik smeet die schedel erbij. Iemand vroeg me: heb je die niet meer nodig? En ik zei: nee, en ik hield de mantel bij me en vertrok.

En toen werd ik wakker door geluiden op straat.

ben het eens met Audiphile, Pius en de andere

Ja ik heb wel discipline hoor. 2-3 dagen op voorhand(v.h examen) vat ik heel die cursus samen, dan begin ik te studeren, etenstijd zijn mijn pauzes Soms als ik gek wordt van het studeren neem ik wel nog eens een pauze. En ben er gelukkig op alles door

oh ok bedankt, weer wat bijgeleerd voor even

Op dinsdag 31 juli 2007 09:34:46 schreef Liset het volgende: [...] Hey! Zo'n opleiding wil ik ook

Verhuis naar Belgie en volg hogeschool

Kos, nog nooit van gehoord. Waar ligt dat ergens?

Op maandag 30 juli 2007 20:28:33 schreef NienkeJ het volgende: Reizen belgen dan zo veel heen en weer wanneer ze in een andere stad studeren, of studeren ze veel vaker dichterbij hun ouderlijk huis, of beginnen ze later met studeren? Ik kan wel thuis blijven wonen, maar dan ben ik meer dan 3 uur aan het reizen wanneer ik een college heb. En als je dan een paar dagen in de week school hebt, ben je nogal wat tijd kwijt met reizen. En dan ga ik nog naar een universiteit die het op-een-na-dichts bij mijn ouderlijk huis ligt. edit: ik heb het even nagerekend: De universiteit waar ik nu heen ga, kost me 1.46 uur reistijd. De universiteit die het dichts bij ligt, kost me 1.45 uur reistijd edit2: er is er nog één die ook relatief dichtbij ligt, kost me 1.48 uur reistijd

Ik moet maar 20 min fietsen , 20-30 op de trein en 10 stappen. Dat vind ik zelf vrij weinig, daarom ga ik altijd naar huis.

Maar ik ga zowiezo niet erg vaak naar de lessen, veel te saai, en zonder er te zitten haal je het ook.

Berouw, en haat tegenover de zonde vooral die ken ik heel goed<. Maar dat andere niet. Simpelweg omdat ik niet geloof dat eenieder die zijn volle best doet, zou bestraft worden in een hel.

Ik ben nu 20 en woon nog thuis zoals de meeste 20'ers die ik ken Eigenlijk allemaal.

Hoelang ik hier nog woon weet ik niet, maar ik heb nog 2 jaar (normaal gezien) te studeren.

Ik ga zondag met mijn oma naar de zee, ik blijf er een paar dagen en dan ga ik weer naar huis. En erna gaan we een weekend naar Normandie.

Mijn pa die is atheist,zijn ouders katholiek maar ze geloven wel niet in een hemel enzo...ze denken dood is dood. Al denk ik wel dat oma wel in een hemel geloofd maar dat ze dat niet durft toegeven met opa erbij.

Mijn moeder is beetje zoals ik, maar nog wel anders. Ze heeft veel interesse in budhisme enzo maar omschrijft zichzelf wel als christelijk. Ze gelooft in Jezus maar niet meteen dat je in hem moet geloven om gered te zijn etc.

Als er eens een gesprek over geloof is, dan zal mijn pa al snel beginnen over de slechte dingen die de kerk gedaan heeft, het geld en het goud en de mooie kledij etc... Dus commentaar op al het gedoe eromheen.

De rest van mijn familie is ook volledig ongelovig. Sommigen geloven wel in iets maar kunnen niet beslissen wat dat "iets" is.

Oh en mijn broer...tja die moet niks hebben van geloof. Die vind het belachelijk enzo

Ook ik herken waar jullie over spreken. Mijn idealisme heeft vat op bijna alles en dat naleven is niet altijd makkelijk, maar soms ook te min. Wat ik zelf doe vind ik nooit goed genoeg want het kan altijd beter en dat is een feit. Maar ik kan aanvaarden dat ik op bepaalde momenten in mijn leven niet "meer" kan doen of geven.

Mijn geloof is een heel lastig geloof omdat er moeilijk iets op te plakken valt. Ik doe wat ik kan en ik wil ook alleen maar God kennen, maar ik kan geen specifieke religie aan hangen. Er is nergens echt vaststaand bewijs dat die of dat waar is (toch niet wat ik kan vatten) dus hoe kan ik beslissen over zoiets belangrijks. Geloven vind ik het allerbelangrijkste want het draait om God, en ik wil enkel bij God zijn met heel mijn hart. En zolang ik in al die religies wat waarheid zie, kan ik er niet 1 uitkiezen.

Wat de toekomst brengt dat zie ik wel. Ik vraag God om mijn hart te leiden voor wat ik moet doen. En door die vraag ben ik zelf erg veranderd (veel principes en waarden bijgekregen die ik ervoor niet had etc) Mijn familie verklaart me vaak voor gek en ze zijn niet altijd even blij met mijn keuzes, maar ze houden wel van mij hoor. Ze denken dat ik wel zal veranderen.

Ik volg mijn idealen erg na in mijn gedrag en draag eraan bij, maar het zou veeel beter kunnen en ik hoop dat ook volgend jaar te doen. Want je kan wel goede doelen steunen maar het belangrijkste is nog steeds er zelf bijzijn denk ik. Geld kan veel helpen maar zegt zo weinig.

Ik heb dan ook een lastige richting voor mij gekozen, sociaal werk, en ik ben niet echt sociaal ingesteld. Maar ik wou altijd mensen en dieren helpen. Gelukkig is alles goed gegaan en volgend jaar heb ik voor de eerste keer stage; Ik ben er heel bang voor, omdat ik bang ben voor afwijzing enzo, dat ik het niet ga kunnen enzo.

Dan zal ik allesinds mijn idealen nog veel meer kunnen uiten, en daar ben ik blij om.

ja mijn oma woont er ook

ja zeer mooi Onweer fascineert me echt enorm maar tegelijkertijd ben ik er bang van vervelend haha, maar toch ga ik altijd buiten kijken enzo, behalve als het te hard hagelt.