HelenaV

De tweede nacht dat ik thuis was, werd ik minstens drie keer wakker denkend dat ik in Noord-Korea ben.

Het rare is trouwens dat ik daar geen last had van het tijdverschil (in China is het 6 uur verder en in Korea 7). Daar maakte mijn moeder zich zorgen om voor de reis.

Maar nu ik thuis ben, heb ik er wel last van. Ik kwam terug om een uur of 8 's avonds, ging een paar uur dingen vertellen en cadeautjes uitpakken enzo en ging om een uur of 11 slapen van uitputting.

Maar de dag daarna ging ik om een uur of 6 's avonds slapen en werd ik om 3 uur wakker en kon ik daarna niet meer in slaap vallen. Logisch, want toen ik op reis was, was het een uur of 9-10 in de ochtend.

Wat heeft dit te betekenen, dat ik meer daar hoor dan hier? Maar ja, eigenlijk is dat wel zo... Ik voelde me wel op mijn plek... In Noord-Korea...

En, wie wil over mijn reisje horen?

I'M BAAAAAAAAAAAACK!!! Bangapsumnida!

Hebben jullie me gemist?

Welkom terug! Ik moet zeggen dat ik eventjes bang ben geweest dat je nu in een heropvoedingskamp voor imperialistische zwijnen zou zitten. Dat valt dus nog wel weer mee. Hoe was de reis?

Hey Ik zit nog in Beijing trouwens, maar ik ben zo uitgeput dat ik gewoon in het Ping An Fu hotel blijf chillen tot ik morgen wegga.

Ik ga niet ontkennen dat Noord-Korea een knotsgek land is, maar ik moet zeggen dat ons beeld ervan toch scheef is. We krijgen alleen het raarste en het ergste te zien, maar het merendeel van het leven is niet zo, hoe arm en onvrij het ook is. Ik vond de mensen niet echt anders dan bij ons. En het is ook niet zo dat ik alleen toneel voor de toeriste heb gezien, Noord-Korea heeft niet de middelen om dat voor elkaar te krijgen. Ik heb het idee dat totalitarisme niet bestaat, alleen pogingen daartoe. Het leven is niet maakbaar, hoeveel je er ook aan rommelt. Het doet me denken aan he begrip regression to the mean, dat dingen in de prakijk niet zo extreem zijn als je verwacht of wat uit de metingen komt. Je kunt er vanalles mee proberen maar het lukt nooit om de hele samenleving, het leven principieel op dat niveau te krijgen. Het leven heeft eigen wetten, je kunt het alleen heel erg verstoren, maar niet veranderen.

Maar ik zal thuis meer vertellen.

Groetjes uit Beijing!

PS: Ik heb het lijk van Kim Il Sung gezien. Hoe stoer is dat.

I'M BAAAAAAAAAAAACK!!! Bangapsumnida!

Hebben jullie me gemist?

Groetjes uit Beijing! Sorry dat ik wegging zonder doei te zeggen. Dat is echt onbeschoft, maar ik vergat het

I wantid to sei goodbai... But I forgetted it

Twee weken

Dankje

Vandaag is de dag, kameraden!

Ik ga trouwens niet alleen. Het is een Belgische reis dus ze vroegen mij eerst of ik naar Brussel wilde net zoals iedereen, of dat ze moesten proberen om het zo te regelen dat ik alleen via Amsterdam gaen mijn groep in Beijing ontmoet. Ik twijfelde even, ik wil Brussel best zien en bovendien is alleen in Brussel verdwalen niet zo erg als alleen in Beijing verdwalen. Maar Brussel-Beijing-Pyongyang leek me toch te veel voor een keer, zowel praktisch als emotioneel. Dus koos ik maar voor Amsterdam. Maar later bleek dat de hele groep vanaf Schiphol vertrekt, al weet ik niet waarom.

Zie je, soms moet je dapper zijn en je eigen zin doordrijven, hoe irrationeel het ook is, en krijg je de wind mee

mmm churros zijn lekker!!

http://en.wikipedia.org/wiki/Churro

Dat kan je wel stellen. Heerlijk. Als ik een kraampje tegen kom met dit Spaanse lekkernij dan neem ik graag een portie!

Brrrrrr, duisterrrrrrr!

Jeej! Verder werken aan mijn 3D Horsemen en blij wezen.

Goedzo

http://www.youtube.com/watch?v=1WV4cYoqIXI Wow, deze is echt weird. Maar volgens mij gaat het over mij

(De vertaling is trouwens niet 100% correct, dus denk buiten de doos).

Ik heb nog eens naar Tom and Jerry en Nu Pogodi zitten kijken en er is best iets om over na te denken. Tekenfilms worden door volwassenen gemaakt, door intelligente volwassenen welteverstaan. Maar wel voor kinderen. Dus probeer maar eens iets te maken wat inhoud heeft EN op de belevingswereld van het kind aansluit. Als je die tekenfilms kijkt zie je dat de thematiek best serieus is.

Het hoofdverhaal is hetzelfde, een schurk zit achter een klein, onschuldig beestje aan. Maar als je beter kijkt, in Nu Pogodi is er een duidelijk goed-slecht scheiding. De wolf is een domme klootzak die het haasje probeert te vangen en daardoor steeds in de problemen raakt en voor schut komt te staan. Het is wel de bedoeling dat we om hem lachen maar zijn vervelende situaties zijn meestal pech en niet door iemand bedoeld. Plus ze zijn vrij mild.

In Tom and Jerry daarentegen is het geweld een stuk erger, bijv dat Jerry Tom's staart in een broodrooster legt zodat het helemaal verbrandt of zijn kont brandmerkt of dat Tom kogels in zijn ogen krijgt. Plus de boodschap lijkt te zijn dat de grootste klootzak wint. In deze aflevering bijvoorbeeld, zit feitelijk slavernij, vernedering en marteling. Maar Tom en Jerry doen het elkaar aan en Jerry wint uiteindelijk en Tom is een loser. Oftewel, in Nu Pogodi moeten we lachen om de wolf omdat hij een klootzak en idioot is die anderen het leven zuur maakt, in Tom and Jerry moeten we lachen om Tom omdat hij niet erg genoeg was. Wreed zijn is oke, zolang je maar de overhand hebt. Wat een geweldige boodschap voor kinderen

Het doet me denken aan een boek dat ik over Pol Pot las, daarin stond dat de Cambodiaanse kinderverhalen de schurken vereren, in tegenstelling tot de verhalen uit andere landen. Je mag best slecht zijn, als je er maar iets mee bereikt. Je bent verachtelijk als je faalt, niet omdat je slecht bent. Dus men denkt dat deze boodschap het denken van Pol Pot had beïnvloed. En dan zit er ook nog verschil tussen verhalen die door het volk worden bedacht en op de jongere generatie doorgegeven, en aan de andere kant een kliek slimme meneren die dit soort verhalen expres bedenken en er beelden van maken om aan de onvolgroeide hersentjes op te dringen. Wow Best deprimerend.

Doe nou niet zo streng tegen me Ik heb in mijn leven al genoeg geleden.

In principe wel.... Maar toch heb ik het gevoel dat ik lelijk ben. Of moet zijn, of zoiets.

Ik ga trouwens geen rare foto's meer maken, als ik al op de foto ga. Ik vind het ongepast, sinds... een jaar.

Wat is het nut van die vraag, als je over het algemeen alleen maar foto's van jezelf plaatst waar je bewust een lelijk hoofd trekt?

Ik plaats de laatste tijd geen foto's.

Nou, ik bedoelde uiterlijk... Maar als je me innerlijk lelijk vindt mag je dat natuurlijk zeggen.

Vinden jullie me lelijk?

Ik lag laatst, net wakker, en dacht terug aan die film, Flying Over the Cockoo's Nest, aan die scene aan het einde waarin die Indiaan dat loodzware ding optilt dat het water tegenhoudt, door het raam gooit en vlucht. En toen werd het me voor het eerst duidelijk dat het bruisende water staat voor de vrijheid die wordt tegengehouden door dat ziekenhuis en dat hij heeft vrijgelaten. Dat had ik eerder niet beseft, ik heb de afgelopen maanden helemaal niet aan die film gedacht. Maar toen ik daar zo lag, net over de grens van het wakker zijn, was het als een soort licht in mijn hoofd. Als je het zo vertelt klinkt het belachelijk, maar ik vind het bijzonder, zeker op dat moment was het zo. Het is echt alsof er iemand in je hoofd zit die dat allemaal tegen je zegt. Zie je, Gogol had gelijk, je weet echt maar een klein deel van wat je weet. Ik heb dat de laatste tijd heel vaak, dat iets me in mijn slaap duidelijk wordt, of vlak erna. Maar dit is de enige keer dat ik het heb onthouden.

Maar dat heb ik al langer, dat ik het gevoel heb dat er iets in mijn hoofd zit dat mij de antwoorden geeft zonder dat ik zelf moeite moet doen daarvoor. Het is alsof normale kennis van buitenaf en expliciet komt zeg maar, maar ik heb vaak dat dingen vanbinnenuit aan het oppervlak komen. Of zo. Dat had ik op school met talen altijd. Ik deed echt geen ene moer om iets te leren, alles zat er in een keer in. Ik kon niet zeggen hoe ik dat wist. Een keer waren we op schoolreis in Parijs en we zaten in de metro en er werd iets door de omroep gezegd. De lerares vroeg wat het was en ik zei: "Dat we moeten oppassen op het opstapje" en zij zei dat het klopte. Iedereen keek me aan, zo van "Uuuuuh". Ik was zelf heel verbaasd want ik had er geen woord van verstaan, maar op een of andere manier wist ik wat er werd gezegd. Het was echt alsof ik alleen maar met mijn mond had bewogen en iets anders in mij het antwoord had gegeven. Ik heb sowieso vaak dat ik een bepaald idee heb en het gevoel krijg dat ik helemaal gelijk heb, maar dan krijg ik zoiets van, "naaaah, wat een onzin, waarom dacht je dat?" En even later lees ik het ergens terug, uit een zeer autoritatieve bron. En dan zie ik dus dat ik inderdaad gelijk had.

Meeeh.

Ben ik mee bezig, maar dat is toch maar 3 nummers, waarvan 2 verschillende versies ziin van een nummer

Misschien moet ik er wat Sovjet-muziek bij gooien

Ik zit me nou af te vragen of ik muziek moet meenemen naar Korea of niet. Ik heb speciaal een mp3 speler gekocht maar nu denk ik dat het misschien een goed idee is om me 2 weken lang zo veel mogelijk af te sluiten van het normale leven. En die muziek is sowieso slecht voor mijn hormonen.

Het is weer crisis in mijn leven. Ik loop rond met een rugzak terwijl ik weet dat ik eigenlijk een serieuze, nette, vrouwelijke schouder- of handtas moet hebben. Met een rugzak zie je er knullig uit, maar het is handig en ik ben het gewend. Ik MOET nu echt een normale tas hebben, maar ik blijf er bang voor. Het is echt een drama.

Hier nog wat Noord-Korea materialen:

Korte video's:

Holiday: North Korea

Video Inside North Korea - exclusive footage

more North Korean children

North Korea - Hell March - New Footage 720P

Documentaires:

Een van de leukste:

Deze is denk ik mijn favoriete: North Korea - Suspicious Minds - Part 1 of 3

Deze is triest dus je bent gewaarschuwd: 1/2 Escapee of North Korea's brutal prison camp tells his horrifying story Volgens mij zitten er geen schokkende beelden in, though.

Welcome to North Korea by Peter Tetteroo and Raymond Feddema

Deze week Korea

Cool. Ik zou je een geweldige reis toewensen, maar waarschijnlijk word er dan gesuggereerd dat ik een "hidden agenda" heb.

Ik weet niet waar je het over hebt