Rutger

Oh, en de vraag of ik dan merk dat je een christen bent? Ik ben bang van niet, want ook ongelovige mensen kunnen zo zijn. Het verwarrende is natuurlijk dat veel van onze algemene normen en waarden, gelovig of niet, toch uit onze christelijke geschiedenis komt. Dus iedereen, gelovig of niet, weet dat je niet moet stelen, moorden of een ander benadelen en dat vloeken niet netjes is. En veel mensen hebben ook iets over voor de ander, vooral als het om vrienden en familie gaat. Zo zijn we allemaal wel min of meer opgevoed. Het hangt m.i. namelijk niet van je geloof af, maar van je aard en je in

Ja, maar daar komt het m.i. wel op neer. Wees gewoon eerlijk en vriendelijk tegenover de mensen om je heen, doe je je best en steek je je handen uit je mouwen? Dat geldt voor iedereen dat klopt, maar beoordelen we iedereen niet gewoon op basis van het simpele feit: vind ik de ander aardig of niet? Kruisjes, visjes, t-shirts, het zegt allemaal vrij weinig en is soms erg genant, als een auto je al toeterend voor je sokken rijdt en ie een visje op z'n achterklep heeft zitten. Als christen pretendeer je een set normen en waarden na te leven. Doe dat dan ook, maar wees er eerlijk in. Als het je n

Ja, ik snap je punt. Ik denk alleen niet dat we het met elkaar eens worden, maar dat geeft niet Ik weet t, het kan ook gewoon thuis op de bank, die sfeer van aanbidding. Daar hoef je in principe niemand voor nodig te hebben, al hoewel anderen wel dat zetje nodig hebben. Je kunt die sfeer namelijk zelf creeren door een bepaalde emotie aan te spreken. Want meer is het niet, een emotie. Ik kan dat zelf ook en ik kan er helemaal in opgaan als ik mezelf eraan overgeef, dat voelt gewoon heerlijk. Vroeger dacht ik dat ik daarmee gods geest aansprak, maar helaas. Een bepaalde groep mensen voelt zi

Precies, dat geloof ik ook. Ik ken alleen heel veel gelovigen die die sfeer, dat gevoel bestempelen als de aanwezigheid van gods geest (vooral in evangelisch/charismatische kringen). Als die sfeer er is, is god in de zaal. Maar het is geen geestelijk maar een psychologisch gebeuren. Het is gewoon een kwestie van de juiste snaar raken, letterlijk en figuurlijk. Maar met dit uitstapje probeer ik te zeggen, dat de zogenaamde geestelijke ervaringen en vruchten/gaven, mijns inziens niet meer zijn dan een psychologisch spel, bewust of onbewust. Onze hersens/emoties kunnen ons goed voor de gek houde

Pietje? Ik heet Rutger hoor Onberouwlijk betekent dat je er geen berouw/spijt van zal krijgen, niet dat als je er eenmaal eentje hebt je het mag houden. Ik kan namelijk ook nog steeds mensen in aanbidding leiden. Op zeker dat ze een geweldige tijd hebben en gods aanwezigheid ervaren. Hoe kan dat dan?

Ja, er word van alles over geroepen en reken maar dat je op veel plekken niet zal worden geaccepteerd. Eigenlijk geldt dat voor onze hele samenleving nog steeds, dus het zal niet nieuw voor je zijn. Christenen zijn ook maar mensen he. Zolang je maar gelooft dat God het prima vindt en je er zelf vrede mee hebt, laat je verder niet gek maken.

Ik geloof al jaren niet meer en spreek nog steeds in tongen. Hoe kan dat nou?

Het leven is helaas geen videogame, waarin je met een druk op de knop een Engel voor je kan laten vechten. Het zou wel handig zijn, dat wel

Ik wordt eerlijk gezegd niet helemaal wijs uit de beginpost. Geloofde je niet en dat werd niet geaccepteerd, of werd het autisme niet geaccepteerd? Geloofde je niet omdat je autistisch bent? En wil je nu toch geloven om geaccepteerd te worden? Ikzelf heb Asperger (vorm van autisme) en weet dat het voor iemand die erg op zijn verstand moet leunen lastig is om iets te accepteren wat heel gevoelsmatig is, zoals geloof. Het is niet anders, het is een lichamelijke handicap waar nog weinig aan gedaan kan worden. Geloven is voor een autist dan ook vooral een verstandelijke afweging. Als je geac

Het verbaast me hoe makkelijk dingen uit de bijbel worden aangehaald als 'rechtvaardig'. Neem nu bovenstaand voorbeeld van de Farao. Farao neemt de uitdaging aan, dus het is tot daar aan toe wat God en Farao met elkaar doen. Vervolgens doodt God alle eerstgeborenen van het land, en dat vinden christenen dan rechtvaardig. Wat hadden die zonen met de strijd tussen God en Farao te maken, waarom worden zij het slachtoffer van een strijd waar zij niet voor gekozen hebben? Dit is toch volstrekt zinloos! Massamoord zeg ik, naar het internationaal gerechtshof ermee! Hetzelfde geldt voor Job. Leuk ho

Ik hou wel van mensen als Jeremia, die God ter verantwoording durven te roepen. Net als Job en koning David en meer van dat soort figuren. Het lijkt wel of dat tegenwoordig uit den boze is, alsof je geen dialoog met God mag aangaan? Sterker nog, degenen die dat wel deden hebben nog weleens wat voor elkaar weten te krijgen. Ik heb namelijk nergens in de Bijbel een gebod gelezen dat iets zegt als "Gij zult de Heere uw God niet tegenspreken"

Dat vind ik altijd zo lekker krom: homo's mogen wel van elkaar houden maar geen seks met elkaar hebben. Je zou het eens moeten omdraaien: hetero's mogen wel van elkaar houden en samenwonen en trouwen en alles met elkaar doen, maar geen seks hebben! Dat houdt toch geen hond vol. Zolang het niet logisch en werkbaar is, lijkt het me ook geen goede onderbouwing.

Dat kun je op veel verschillende manieren antwoorden. Persoonlijk vind ik van niet, maar wie dan wel? Ik denk dat iedereen deelt in de oorzaak van ellende, maar ook in de ellende zelf. Het hoort gewoon bij het leven. Of het relevant is dat God rechtvaardig is? Zelf vind hij van wel, en de Bijbel vind dat ook, hij beweert immers van zichzelf dat hij rechtvaardig is. Blijkbaar vind hij dat een belangrijke eigenschap. Persoonlijk vind ik het in een goede relatie sowieso belangrijk. Het zegt namelijk veel meer over iemand dan of hij goed oordeelt, het zegt ook of iemand betrouwbaar is, rekening h

Dan ben ik erg benieuwd naar je vervolg! Het lijkt me overigens een prima onderwerp om een gesprek/discussie over te voeren.

Ja, dit vind ik een terechte vraag waar niet alleen Luther mee worstelde. Het geloof zegt dat God rechtvaardig is, want het staat zo in de Bijbel. Als ik naar de praktijk kijk, zie ik het tegenovergestelde. Je kunt het proberen te verklaren, maar in mijn oren klinkt het altijd als een smoesje van de gelovige om de grilligheid van zijn God te verdedigen: "Dat doet ie anders nooit hoor!"

@Redactie: dat had ik zelf kunnen schrijven, het is mij min of meer ook zo vergaan. De vraag is of het iets is om je zorgen over te maken? Ik maak me ook zorgen om de mensen die, ondanks dat ze zien dat hun geloof gaten vertoond, die gaten gewoon negeren en hardnekkig volhouden. Maar wil je t gewoon kwijt of wil je een reactie/discusie losmaken? @Oceanos: sjonge wat een lap tekst, misschien had je beter een linkje kunnen neerzetten? Op zich best leerzaam voor een gelovige en er staat heel wat in om op te reageren, maar ik weet niet of de TS op nog een bijbelstudie zit te wachten.

Ik doelde op het bericht van WonderfulStar: ze zei dat als ze God zou zijn de mensheid zou uit willen roeien. Daarop reageerde ik dat God dat al eens heeft willen doen dmv de zondvloed.

Het was Gods idee ook, totdat een zekere Noach hem op ander gedachten bracht Ik zou de Bijbel herschrijven. Niet zozeer de inhoud ervan veranderen, maar wel op zo'n manier herschrijven dat er geen misverstanden en -interpretaties meer kunnen bestaan. En dan ook zelf voor alle vertalingen zorgen. Dat zou volgens mij al een hoop ellende schelen.

Het is volgens mij niet meer dan een ritueel. Sommigen gaan ermee om alsof het een soort van magische handeling is, alsof het de handoplegging zelf is die iets teweeg brengt, maar dat vind ik nogal twijfelachtig.