Nynthe

Als we het zo gaan bekijken hebben veel mensen in onze maatschappij een 'lage waarde' (jeugh, dat ik het daadwerkelijk zo opschrijf zeg!)

De waarde van iemand wordt niet ontleend aan zijn of haar beroep, gelukkig niet. Want alhoewel sommige mensen op ze neerkijken, ben ik enorm blij met alle vuilnismannen en vakkenvullers. En al die mensen die het huishouden draaiende houden en van een huis een thuis weten te maken.

Mijn man zou het ideaal vinden denk ik. Het huishouden doen, voor de evt kids zorgen en daarna op de koffie bij de buurman

Briljant, ik ben te oud!

Ik heb er eentje gekocht... Maar nu ben ik weer aan het nadenken of maken toch niet leuker is. Maar goed, we hebben nog even tot sinterklaas

Ik weet niet of ik nou bang of benieuwd ben naar die reacties

Maar dat ze komen is zeker. Breid die beveiliging van hem maar vast uit

Opkomen en staan voor je geloof is één ding, maar dat is wel heel erg extreem...

Ik vraag me ook af hoe ik dat voor me moet zien. Ga je mensen dan ook bij een beginnend contact vragen of ze christelijk zijn ja of nee?

Bij mensen zijn, omgang hebben met mensen is heel wat anders dan hun gedrag over nemen. Met wandelen wordt ook vaak mee gaan in bedoeld. En dat is iets wat ik absoluut niet doe. Sterker nog, door vriendschappen te hebben met ongelovigen heb ik waarschijnlijk veel meer de kans om het over God met ze te hebben dan een ander.

Het is niet dat ik niet snap wat je bedoeld, en laten we ook maar hopen dat je nooit in die situatie terecht komt. Ik denk echter dat 'vreemde gevoelens' wel het minste zal zijn van wat je dan voelt en denkt.

Er zijn een heleboel mensen die wél in die situatie zitten/gezeten hebben. En de reactie: God is de nemer en gever van het leven is dan wel zo vreselijk. Ze heeft al iets vreselijks meegemaakt en krijgt dan nog zo'n fijne trap na. Alsof het allemaal al niet moeilijk genoeg is.

Ik zeg niet dat ik voor abortus ben, zeker niet. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen begrip op kan brengen voor sommige situaties. En dat is gewoon een beetje wat ik mis in dit verhaal.

Wil niet zeggen dat je niet alsnog die mening kan hebben, want ik geloof dit ook. Maar helaas kan je niet alles zo naar je hand zetten en mensen overhalen om een kindje wel te houden. En al helemaal niet na zoiets. Want je moet wel verdorie stevig in je schoenen staan als je dat trekt.

Daar gaat het mij even niet om. Ik probeer jou te doen inzien dat de zaken niet zo zwart wit zijn als je stelt.

Ah, kijk, maar dat is een ander verhaal. Iedereen is namelijk zelf bij zijn eigen daden. Als jij weet van jezelf dat je daar niet sterk in bent, moet je dat niet doen. Maar bij mij is dat geen enkel probleem, dus zie ik totaal niet in waarom ik alleen maar gelovige vrienden zou moeten hebben.

En een beetje inlevingsvermogen ook. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je overtuiging prachtig. Maar snap je ook ergens dat zeker in het geval van een verkrachting de dingen niet zo makkelijk liggen?

Stel voor dat je vrouw bruut in elkaar geslagen wordt en verkracht. Na een tijd blijkt ze zwanger te zijn. Daar zit je dan. Je vrouw een wrak en jij zit opgezadeld met het idee dat je eigen vrouw die je enorm veel liefhebt zwanger is van een vreselijke man, zijn kind in haar lichaam draagt. Dat ze zwanger is van hem en niet van jou. Dan zal de zin: God is de gever en nemer van het leven vast niet de eerste zijn die dan door je hoofd schiet.

Dat klopt, maar er zitten wel meer haken en ogen aan die situatie, dus ik denk dat het niet mogelijk is om het zo zwart wit te stellen.

Nu las ik laatst toch echt dat een meisje van 22 weken geboren en heeft het overleeft. Was in Miami Amerika.

Zoals sommigen ook al konden lezen, ik heb een vriendin die nu ondertussen 20 weken zwanger is. Alles erop en eraan, hartje klopt en dat wil ze laten weghalen. Ik schrok eigenlijk best dat het zover in de ontwikkeling nog weg gehaald wordt. In Nederland is het mogelijk tot 24 weken.

Kun je nagaan. Dat meisje was 22 weken, heeft inderdaad wel intensieve zorg gehad, maar leeft wel. Terwijl ze het tot 2 weken daarna nog hadden kunnen aborteren.

Als we dat echt gaan doen, kunnen we net zo goed meteen ophouden met evangeliseren.

Op vrijdag 30 november 2007 17:58:07 schreef Light Jr. het volgende: Volgens mij leid je een ongezond leven (veel roken, alcohol, energiedrank), als je nog een keer kinderen wil, verdienen ze een gezonde moeder Get up and move your booty lil' lady!

Zozo, da's kort door de bocht. En hou mijn evt kinderen er buiten.

De aanleg is het probleem niet, ik vind het gewoon een stomzinnige bezigheid. Sta ik daar in die sportschool en sta ik me af te vragen wat ik daar nou toch eigenlijk aan het doen ben. Beetje aan die gewichten te trekken, alsjeblieft zeg, ik lees liever een goed boek of hang rond in het café. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er mensen zijn die dit meerdere dagen in de week doen...

Oh help, wat heb ik nou toch weer voor een afspraak gemaakt? Ik ook altijd met mijn grote mond

Ik zou op dit moment zeer gelukkig worden van een grote zak geld (gevuld met papier geld graag als het even kan, al ben ik ben eurocentjes ook wel blij )

Dat snap ik, dat is het punt ook niet. Maar je kan wel nadenken over hoe je dat brengt. En hopelijk brengt dat denk werk iemand dan tot de actie om andersgelovigen niet onnodig te kwetsen.

Zoals in de OP staat, ik heb niet het idee dat het nodig is om je negatief uit te laten over anders gelovigen, alleen omdat ze iets anders geloven dan jij.

Maar ook die waarheid kan op verschillende manier gebracht worden. Ga je iemand de grond in trappen, of ga je iemand deelgenoot maken van jouw visie op een respectvolle manier?

De boodschap is hetzelfde, de manier waarop is anders.

Als hier andersgelovigen komen, kan ik me niet voorstellen dat het de bedoeling van iemand kan zijn dat die persoon hier weer gillend vertrekt.

Je zou bijna denken dat we een soort van 'tot 10 tellen' systeem nodig hebben. Dat je drukt op 'post' en dat je daarna de reactie krijgt: 'weet je het zeker?'

en ik ben zeker voor frustraties uiten. Ik ben alleen wel tegen kwetsen. Ik denk dat die twee dingen niet automatisch handjes hoeven vast te houden.

@Laila: Nogmaals het verzoek om ontopic te blijven. Als jij feedback wilt geven op de manier waarop je bejegend wordt dan is daar het subforum 'feedback' voor. Maar als er gesproken wordt over de sfeer in het algemeen, dan is dat niet de plek om dat te uitten.

Het is niet dat jouw vragen niet mogen, de plekken waar ze gesteld worden is niet zoals de afspraak is. Waarschijnlijk is het een goed idee om de FAQ nog eens door te lezen?

Ontopic: Ik ben me er terdege van bewust dat er verschillende meningen zijn en dat is ook mooi. Maar soms krijg ik wel het gevoel dat er alleen gezocht wordt naar verschillen en het oog voor de overeenkomsten kleiner wordt.

Zelfs met anders gelovigen kan je in heel veel dingen dezelfde visie hebben. Ik denk dat het goed is daar af en toe daar wat bewuster bij stil te staan. Dat iemand iets anders gelooft wil niet zeggen dat zijn of haar mening minder waardevol is.

Het geven van cadeautjes en samen die dag doorbrengen kan je ook anders zien. Het is een manier voor een gezin om bij elkaar te zijn, te bespreken hoe het met elkaar is, genegenheid voor de ander te tonen en soms ook dmv cadeautjes, laten weten dat je de ander ziet.

Ik heb wel zo'n ontzettend verschrikkelijke megagrote hekel aan sport!!!

Waarom, waarom vraag ik mezelf dan af heb ik die deal gesloten met mijn moeder om vanaf januari te gaan sporten???

Hopelijk vergeet ze het...

Ik ga er straks maar eens eentje opduikelen

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk zeggen ze toch altijd? Ik denk dat God bij machte is om door alles en iedereen heen te werken. Het komt niet altijd uit de hoek die je verwacht, dus het kan heel goed via niet gelovigen komen denk ik.

zo, jij bent nog snel van begrip zo in de vroege ochtend!

Maar ik ben inderdaad benieuwd: Wat deed je/ging er door je heen/ veranderde er in de manier waarop je in het leven stond (doorhalen wat niet van toepassing is) toen je de conclusie trok dat God niet bestond (voor jou)