TTC

Als tijd niet langer als strikt lineair ervaren wordt dan worden een aantal zaken als vanzelfsprekend, in schril contrast met hoe de omgeving hierover denkt. Er ontvouwt zich een andere manier van kijken binnen het spel van goed en kwaad, net zoals diverse katalysatoren zich spontaan aanbieden die een ethische upgrade faciliteren maar geen impact hebben zonder communicatienetwerk waarbinnen ze tot meer bewustwording kunnen leiden. 

Wellicht iets dat we ventileren uit je haatcampagnes, en destructie van elk ernstig discours onder het mom van christen zijn. 

Heel eenvoudig, het opgaan van de gemeente veronderstelt een scheiding tussen gelovigen en ongelovigen. Veel mensen sterven vandaag, wie blijft er dan over en waar gaan de stervende zielen naartoe? 

De oorspronkelijke eigenaar is God, wetend dat het door ego- en etnocentrisme steeds opnieuw zal mislopen, vandaar een sociale correctiemaatregel. Door het corona-verhaal komt het allemaal spontaan bovendrijven, in die zin een mooie periode tot bewustwording. Maar we zullen het zien straks, hoe religieus we zijn. 

Vooral bijzonder om zien hoe tijdloos de bijbel is, pas een paar woorden aan en je zit in het hier en nu. Morgen wellicht niet anders, alleen het decor waarbinnen het spel van goed en kwaad gespeeld wordt, verandert qua beeld. 

Ja, heel het geldverhaal is als een fata morgana, ook dat is geloof waarin de menselijke geest zichzelf om de tuin leidt, en daarmee ook anderen. En hier komt theologie om de hoek kijken, zo binnen, zo buiten. Een collage van de stellingen Einstein volstaat om een en ander systematisch te doorgronden, wat natuurlijk pas kan als mensen daartoe ook bereid zijn en niet de simplistische destructie van een dergelijk proces.  
(01) De mensheid krijgt haar problemen niet opgelost met dezelfde manier van denken dan waardoor ze veroorzaakt worden.
(02) Maak alles zo eenvoudig mogelijk, maar ook niet eenvoudiger dan dat.
(03) De gehele wetenschap is niets meer dan een verfijning van het alledaagse denken.
(04) Creativiteit is besmettelijk, geef het door.
(05) Als bij aanvang een idee niet absurd is, dan is er geen hoop voor.
(06) Blijf weg van negatieve mensen, ze hebben een probleem voor elke oplossing.
(07) Een vraag die me soms in vertwijfeling brengt, ben ik gek of de anderen?
(08) Twee dingen zijn oneindig, de menselijke domheid en het universum, ik twijfel nog aan het laatste.
(09) Als je het niet eenvoudig kan uitleggen, dan heb je het zelf niet goed genoeg begrepen.
(10) Elke gek kan weten, het punt is om te begrijpen.

Wat een miserie, het is christus die kijkt. Trol rustig verder, je was blijkbaar weer even toe aan een schijnbeweging. 

Verinnerlijking en introspectie mag ons doen herinneren aan datgene waarin alles verschijnt, voorbij aan goed en kwaad als een ondefinieerbare bron. Zijn zonder meer, zonder concepten, zonder manifestaties waarmee het zich vereenzelvigen kan, voorbij aan de identificatie, als een eenheidservaring die als een tweede geboorte het innerlijke kind beroert en verlevendigt, om er vervolgens de getuigenis van te worden in woord en daad.  

Wat ik niet hoop is dat deze uitzonderlijke situatie ook aanleiding geeft tot nog grotere drama’s, in weerwil van het doorbraaktraject dat herstel van onze planeet in versneld tempo zou kunnen dienen. Alles lijkt vandaag mogelijk, het goede en het slechte nieuws, een doorbraak in het financieel economische beleid dat gekaapt kan worden door het resoluut verlaten van de USD als reservemunt. De doemscenario’s die je niet wenst maar wel realistisch blijven, in schril contrast met het menswaardiger scenario dat gedragen wordt door een vreedzame kritische massa die misschien, hoe hartverwarmend ook, niet opgewassen zal zijn tegen het geweld dat in de expressie van het doemdenken verstrengeld zit. De wereld in een bipolaire worsteling met zichzelf, de wereldziel gespleten om redenen die niet enkel onze hachelijke positie transparant maken maar ook als onwaarschijnlijk doen voorkomen, zij het beperkt tot hen die er in verbijstering en verschrikking aandacht voor hebben. Maar goed nieuws dus, we hebben een keuze, tenzij we ze niet eens kennen.

Mijn suggestie zou kunnen zijn om straks nieuwe verkiezingen te houden en de zorgsector in z’n totaliteit als een nieuwe politieke partij te lanceren, zodat ze hun eigen subsidies kunnen regelen en andere virussen bestrijden. Misschien dat we dan ook nog een leger psychologen kunnen gebruiken om het uit te leggen, dat optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen helemaal niet zo moeilijk is dan een aantal het doet lijken, ontdaan van de, in hoeverre gekend en begrepen, epistemologische obstakels die we verkeerdelijk voor normaal nemen. Of wetenschap afschaffen, in deze wereld weet je maar nooit hoe goedbedoelde suggesties onthaald worden, het kan alle kanten op.     

Dat was om blindheid te accentueren, middels een eenvoudige oefening en dan te zien wat er allemaal gebeurt, wat niet iedereen ziet.
Het verhaal van het pleroma?
Er zijn verschillende opties, alles is goed om maar geen oefeningetje te moeten oplossen, zo zouden de neveneffecten misschien wegvallen. 

Schopenhauer zei het nog, geld is menselijk geluk in abstractie, vervolgens hechten en spiegelen we ons aan dit illusoire geluk. Wetend dat er ook zoiets bestaat als de geldillusie waarin nominaal en relatief met elkaar verwisseld worden, dan krijg je al een goede impressie van hoe het moet worden wanneer we een economie onderhouden die berust op beperkte rationaliteit, wat amper iemand weet en door een aantal anomalieën vrijwel auto-immuun gevoed wordt. Kortom, binnen deze context is quasi elk debat gedoemd om te mislukken, met in het kielzog allerhande neveneffecten die mensen tot OPS-lijders maakt, soms puur gevoelsmatig of intuïtief, soms technisch eenvoudig aanwijsbaar. Tijdens een herstelonderzoek kunnen we hier steeds meer inzicht in verwerven, tussen weten en begrijpen ligt dan ook een morele dimensie die je linea recta om hulp doet vragen bij GGZ-experten, of jezelf laat wegkruipen onder een steen in de hoop dat je niet heel de wereld op je dak krijgt, die je dan eigenlijk in je draagt omwille van dit innerlijke weten, ondraaglijk voor het mensenhart. In liefde, hoop en vertrouwen op een goede afloop, van harte.
Wishfull thinking wanneer het past, alsof de rest van de wereld achterlijk zou zijn. 

Relevante vragen die enig inlevingsvermogen vergen, wat denkt een coronavirus? En wat als je zou te weten komen wat het denkt, zou je het virus dan kunnen helpen zodat het ons met rust laat? Ik weet het, aparte vragen, alles is goed om van deze wereld een betere plaats te maken, verbeeldingskracht is zoals altijd redelijk gratis.
Hebben nu de oefening nader bekeken, het is dan ook amper geloofwaardig.
Heeft te maken met het vertekende beeld van de werkelijkheid, en wat vooral niet gezien wordt. 

Heraclitus vond ik het treffend verwoorden, ongeloof verhindert inzicht. Kunnen hiervoor zelfs eenvoudige oefeningen presenteren, velen komen niet eens tot de fase van het ongeloof waardoor het inzicht zelfs niet kan verhinderd worden. En zo zie je hoe hoop tot de catacomben van het bestaan kan verdrongen worden, met inbegrip van diegenen die er expressie aan geven. Hierna komt het cliché van het paard en het water, wat voor velen betekenisloos blijft zonder van het water te drinken, waarin die hoop gratis is maar niet begrepen wordt met alle gevolgen van dien, onbewust en in alle onwetendheid, zonder verwijt. 

Ja. Voor een blinde lijkt het gemeend. Daar is eenoog koning. 

Holisme en parallelle werelden, niet altijd eenvoudig. Wellicht te simpel, zo zat ik me net nog te bedenken dat de mensheid tracht immuun te worden voor het coronavirus, iets dat ons lichaam spontaan doet zonder dat we (ik toch niet) hier inspraak in hebben. Op deze manier zou je kunnen zeggen dat er in een andere wereld een wereldoorlog bezig is, een aanval van buitenaf op dat niveau maar wel ergens in ons als collectieve mensheid. Enfin, het is maar hoe je het bekijken wil, snap er eigenlijk niks van, van al de rest ook niet.

Bij zelfrealisatie wordt gesteld dat het ware zelf zich herinnert als zichzelf en het valse zelf als het middel om een waarachtiger zelf tot expressie te brengen, zich uitend in de spontane drijfveer om meer gelijkheid, rechtvaardigheid en harmonie te realiseren. De manier waarop kan verschillen, de grondsmaak niet waardoor een netwerk van gelijkgestemden kan ontstaan, met leiders en volgers zoals zich laat opmerken in een overweldigend aanbod aan religieuze vertakkingen, steeds meer naarmate de tijd vordert. Syncretisme betekent dan het naar elkaar laten toegroeien van al deze takken, een dialectiek van het bos en de bomen, als een grote vereniging.

Hoogbegaafden kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan de kenniseconomie, lees ik. Ook dat is pijnlijk, in de ban van het coronavirus kunnen we immers ook opperen dat er virussen in het economische geslopen zijn, hoogbegaafd wordt dan bijzonder relatief en onkruid vergaat niet. Kortom, ik maak me ernstige zorgen over de neveneffecten van een GGZ die het meest fundamentele met betrekking tot onze economie niet begrijpt, zelfs ontwijkt op manieren dat straks alle klanten hoogbegaafd doet lijken, omdat het zo simpel is.

De propagandamolen stopt maar niet, heb je de oefening nu al kunnen oplossen? We weten het, gebruik je verstand, zei Jezus nog.

Verzachting en verheldering kon ik vinden in het verruimen van m’n referentiekaders, hierover diepgaander te reflecteren waardoor ik ook een en ander beter kon kaderen. Kortom, het vinden van een verklaring gaf dan wel enige verlichting en in die zin ook verheldering, het is de tegenpool die m’n psychisch ongemak elke dag voedt. Het getuige zijn van een wereld die elke dag, elke minuut, elke seconde perverse effecten genereert door een economisch systeem te onderhouden dat haar eigen beginselen heeft uitgesloten. En dat verdwijnt niet door bij de ziekenkas een cursus mindfulness te volgen, het zijn inzichten die hier nu net het resultaat van zijn, wat veel minder aandacht krijgt omwille van de overweldiging die hierin besloten ligt.

Afschuwelijke wereld waarin we leven, een virus dat heel de mensheid zomaar eventjes kan laten verdwijnen en een economie die als een kanker evenzeer onze leefwereld vernietigt, en dan gaan we het hebben over liefde, derde orde veranderingen en co-creatie? Op dat moment kan je maar beter aan niets denken en aan de wereld verzaken, met niemand contact hebben en dat alsof het als OPS-lijder al niet zo is, omdat je een paar hulpvragen had aan de GGZ. Ja, blijven lachen, alsof er niets aan de hand is, hopend op een fluweelzachte transformatie die ons morgen wakker maakt en deze wereld laat herinneren als een nare droom, in stralende eenvoud en door schitterende bloemen omgeven, dartel als spelende kinderen in de wei, zo gewoon menselijk, normaal.

Ergens op aarde moet er een plek te vinden zijn waar een economie bestaat die ons dient, waar de basisfuncties nog gewaardeerd worden om zodoende herstel van onze planeet te bevorderen, en de mens te rehabiliteren tot mensheid, in verbinding. Die plek heb ik al gevonden, zelfs al gelooft niemand dat er ook zo een economie mogelijk is, heb me dan meer dan waarschijnlijk ook van planeet vergist, sorry. Absurd is het woord biflatie, raadzaam om hier niet over door te denken, écht het laatste dat je wil weten als ervaringswerker in de GGZ.

Er is nog een kleine kans dat de E-therapie aanslaat, omdat het zo eenvoudig is. Vlindereffecten zijn vreemde dingen, als een coronavirus in reverse.

Nu zijn het de chinezen weer, wetenschappers hebben eerder een soortgelijk virus ontwikkelt, las ik ergens.

Als de stilte spreekt dan zijn vandaag de randvoorwaarden ideaal om ze nog beter te kunnen horen, nu de ruis voor heel even gaan liggen is en we ons kunnen bezinnen over het vervolg. Alsof we in een film zitten, een mondiale lockdown van waaruit spontaan een nieuwe wereld geboren wordt, prachtig en hartverwarmend. Sorry, ik denk te realistisch, in stilte, eenzaam en verlaten.
Weet het, zij zien dat anders, als zij hun schulden niet meer hoeven te betalen, dan kunnen ze dat geld gebruiken om migranten naar huis te sturen. Of heel hoge muren bouwen, ze beraden zich nog.