TTC

Bedoel je hiermee dat de ziel dan verinnerlijkt en z'n ware afkomst herinnert, om vanaf dan een andere rol te spelen in het leven? Of zoals Jezus suggereerde, het zit van binnen? Waar zouden we uitkomen als we dat voorbeeld volgen? 

Het is werkelijk verwonderlijk hoe eenvoudige remedies voor complexe problemen zo doeltreffend kunnen zijn, net zoals het verbazingwekkend is hoe ze telkens versmacht worden binnen het complexe denken waartoe ze nu net een oplossing willen zijn. Op deze manier wordt de verwoestende impact van interferentie dan ook transparant gemaakt, om vervolgens nuchter te kunnen besluiten dat de mensheid strijdt tegen problemen die al opgelost zijn. Kortom, het is eenvoudiger om Einstein te begrijpen dan er geloof aan te hechten, wanneer hij stelt dat absurde ideeën ons hoop bieden, voor vanuit dat standpunt absurde problemen.

Succesvol veranderen is gestoeld op drie vormen van bewustzijn, omgevingsbewustzijn, sociaal bewustzijn en zelfbewustzijn. Deze niveaus van bewustzijn dragen bij aan succesvolle verandering en aan je eigen ontwikkeling. Je kunt alleen bewust zijn als je de rust neemt om naar jezelf te kijken, tijd hebt om aandacht te geven aan anderen en de ruimte neemt om waar te nemen wat er in je omgeving gaande is.

Soms zegt men dat één van de grootste problemen in de Westerse samenleving de kloof tussen arm en rijk is, dat is waar. Echter, dit is een ‘Westerse’ manier om ernaar te kijken, louter gekwantificeerd als de inkomenskloof. En hoe alarmerend die kloof ook is, er is nog een zorgwekkender kloof nl. de innerlijke kloof, een cultuurkloof, een kloof in bewustzijn, een kloof in de diepte. Als het zwaartepunt van een samenleving meer en meer verschuift, als steeds meer mensen overgaan van egocentrisch naar etnocentrisch en wereldcentrisch, dan plaatst dit een zware last op de samenleving om die mensen ‘verticaal’ te integreren op verschillende diepten in hun eigen ontwikkeling. En hoe dieper het zwaartepunt van een cultuur ligt, des te groter is de noodzaak en de last van deze verticale integratie. Zoals altijd maakt het nieuwe en hogere zwaartepunt de beschikbaarheid van de hogere of diepere structuren voor individuele burgers mogelijk, maar garandeert het die niet.

Er zijn verschillende werelden, die andere is alleen niet gekend. En erger, die krijgt geen toegang tot het bewustzijn door al die trolacties.

Er bestaan veel verschillende vormen van de homo ludens, tot puerilisme aan toe. Bizar genoeg, de reacties daarop vertonen een soortgelijke inhoudelijke signature, alsof het zo bedoeld is en mensen dat zelf niet doorhebben. 

Het verhaal van Roodkapje is anders wanneer de wolf het vertelt.

Oplossing? Het probleem bestaat niet vanuit het B-perspectief, vreemd voor je wellicht. 

De E-therapie is wellicht zowat de meest eenvoudige therapie die we kunnen bedenken, het resultaat veel oplossingen voor alledaagse problemen waar we in alle onwetendheid tegen strijden, maar ook ontkend zal worden wanneer ze vrij aangeboden worden. Het wereldbeeld dat hierdoor ontstaat kan dan ook als weerzinwekkend gezien worden, wat ethisch gezien amper geloofwaardig is maar niet onverklaarbaar op basis van het prachtige studiewerk van de GGZ.

Bij een paradigmashift worden dialogen oneigenlijk door de schijnbare onverenigbaarheid van de verschillende referentiekaders, daarom is het nuttig om eerst goed het nieuwe te integreren alvorens enig nuchter oordeel kan geveld worden. Van hieruit ontstaat een AB-perspectief, vanuit het co-creatieve B-perspectief wordt het A-perspectief als amper geloofwaardig en weerzinwekkend beschouwd, simpelweg omdat veel problemen berusten op systemen van beperkte rationaliteit die binnen het A-perspectief als norm gehanteerd worden en heel wat turbulentie en perverse effecten vrijwel auto-immuun genereren. 

Wat weinigen deert, ontgaat velen. 

Het houdt maar niet op, de E-therapie is een verwijzing naar de stellingen van Einstein waar sommige mensen nog elementair respect voor kunnen opbrengen, en deze naar hun intrinsieke waarde onderzoeken op waarachtigheid. En dat het resultaat is nu niet bepaald iets om mee te lachen, ondanks bijzonder hoopvol en zowaar religieuzer dan veel clichés waar mensen mee doodgeknuppeld worden. 

En dit moet allemaal een ernstig christelijk forum voorstellen, waar we aandacht hebben voor het menselijke lijden vanuit onze christelijk empathische vermogens die tot meer verbinding en harmonie zouden moeten leiden. Op die manier wordt alles als wachten op Godot, wat dan plots een heel andere betekenis blijkt te krijgen, waarvoor dank om ons tot dit verrijkende inzicht te leiden, meerwaardig. 

In volle onbewustheid blijft de zon nog steeds schijnen, tegelijk zijn er anderen die zich diep van binnen ernstig zorgen maken om redenen die in die onbewustheid niet gekend zijn. Het verstoren van die onbewustheid lijkt daarom ook niet gepast, ondanks misschien wel wenselijk in relatie tot wat volgt in de toekomst. En dat is niet omdat we dat zomaar verzinnen maar omdat we kennis hebben toegelaten die voor iedereen vrij beschikbaar is, van waaruit nuchter doordacht heel andere dingen blijken die als minder prettig ervaren kunnen worden, ondanks de zon. Maar als het niemand deert, we blijven toch graag in het reine met ons geweten, en bijkomstig psychisch lijden.

En wie daar geen angst voor heeft, wordt wakker in een onwaarschijnlijke wereld waar de clichés je rond de oren vliegen zonder dat er ooit over nagedacht is geweest maar wel pretenderend expert te zijn. 

Mensen groeien verticaal, het zijn dimensies of een groeipotentieel dat in platland niet (h)erkend wordt. 
Wie van de drie denk je te zijn? Er zijn veel gradaties tussenin uiteraard, maar er is eigenlijk geen probleem.

De ervaring van de kritische instabiliteit die tot doorbraken leidt, gaat meestal gepaard met hevige emoties, zoals angst, verwarring, zelftwijfel of verdriet. Dit kan zelfs het karakter van een existentiële crisis aannemen. Uiteraard hoeven niet alle crisis- en doorbraakervaringen extreem te worden ervaren. De hevigheid van de doorbraakervaring kent vele gradaties, van kleine, plotselinge inzichten tot pijnlijke en euforisch stemmende transformaties. Wat ze met elkaar gemeen hebben, is het gevoel van onzekerheid en verlies aan houvast dat op zijn minst onbehagen wekt. Creatieve mensen weten dat zij deze onzekerheid en dit verlies aan houvast moeten omarmen. Na deze onderdompeling in onzekerheid, verwarring en twijfel wordt het plotseling verschijnen van een noviteit zelfs makkelijk ervaren als een magisch ogenblik.

De beste is nog steeds dat je een paard wel naar het water kan leiden maar niet verplichten om te drinken, als klant kan je je dan de kosten van een GGZ-expert besparen. Extra voordeel is dat de wachtrijen korter worden, en in het beste geval heeft een begrafenisondernemer er ook nog wat aan. En nu gaan we naar de klant luisteren en niemand weet wat een aantal stoornissen inhoudelijk betekenen, wat niet anders dan de voorbode van wonderen kan zijn, logischerwijs.  

Op een christelijk forum lijkt dat precies ook geen licht gegund, wat menig een natuurlijk met verstomming verbaasd, vooral zij die Jezus volgen. 

Het gaat om epistemologische obstakels die diep in het vigerende denken verankerd zitten, en de gevolgen daarvan. Ja, principieel hebben we zelfs geen geld nodig om heel deze wereld tot een paradijs te maken, dat weet iedereen. De belangrijke punten zijn dat we onwetend zijn, je weet niet eens over wat het gaat. 
Ja, Jezus adviseerde om ons verstand te gebruiken, en onszelf te herinneren. En nu staan we te kijken naar een samenleving die niet eens weet wat de gevolgen zijn van een systeem dat berust op beperkte rationaliteit, zelfs niet eens wetend waar dat nu vandaan komt. En toch is het geen geheim, we geven alleen de boodschap door. 

Grappig, en dat noem je niet egocentrisch? Het is net andersom, het is de geesten verenigen en bekrachtigen wat er al lang geweten is. Het is alsof je zegt dat we de bijbel maar gewoon in de prullenmand moeten droppen, de omgekeerde wereld. Tijd om wakker te worden, dat is alles. 

Herstel is niet zomaar wat, dialogen worden echter oneigenlijk wanneer blijkt dat fouten tegen de logica hierin onbewust meespelen, zo zou je het idee kunnen krijgen dat je met de duivel te doen hebt door de continue verwarring die onbewust de open dialoog en beter begrip versmacht. Maar net daarom dat herstel ook een zeer individueel proces is, desgevallend geholpen door ervaringswerkers die reeds eerder tot deze ontnuchterende vaststellingen zijn gekomen en je daarin kunnen helpen met kleine dingen die vaak aan de aandacht ontglippen. En veel ruimer dan dat, hoe dat heel ons leven en de alledaagse realiteit bepaalt, als een ondoordringbaar kluwen van meningen maar zonder zich bewust te zijn van de dubieuze logica die onderliggend heel het systeem voedt.

Het Dunning-Krugereffect speelt op veel vlakken, iets kan immers perfect kloppen binnen dit referentiekader en bijhorende logica, tegelijk totaal absurd en oerdom wanneer het bekeken wordt vanuit een ander referentiekader. En een mens hoeft echt geen raketwetenschapper te zijn om te zien dat chaos en tumult ontstaat door ze door elkaar te halen, waardoor het vanuit het andere referentiekader bekeken des te tragischer wordt. Maar dat begrijpen de meeste mensen niet, enkel jij weet wat je elke dag kapot maakt. 

Ik weiger te geloven dat mensen zo dom zijn dan dat politici denken, ik geloof echter wel dat mensen blindelings politici kunnen vertrouwen en ze domweg napraten. Herstel is dan ook een ieder voor zich proces, desgevallend geholpen door het delen van verhelderende inzichten.
Onwetendheid is een keuze, staat in zowat elk ernstig studiewerk. 

Onwetendheid zit in kleine dingen, en wanneer we een obstakel doorzien dan volgt een cascade die nog veel meer laat zien, zelfs mensen die helemaal niets zien. Heel bizar fenomeen is het, nochtans dat iedereen hetzelfde voor zich krijgt.