TTC

Als Heraclitus het al zegt, waarom zou ik het dan willen betwisten of tegenspreken? Herstelonderzoek is divers, je kan de atomen in je lichaam beginnen tellen en het na drie weken opgeven, of het aantal sterren en planeten even onder de loep nemen, het spectrum ruim. Of zoals ik, zoeken naar schuldenbergen die niet bestaan, onvindbaar. Maar het kan ook veel dichter bij huis, als de parkiet van je buurvrouw je obsessief wetenschappelijke aandacht trekt, het is divers.

Om het brein al even op te warmen, er zitten een aantal bijzonderheden in verweven.
 

Heel eenvoudig dus, het bloedvergieten zit dus niet in de oplossingen maar in de reacties daarop, dat is onwetendheid. 

Synchroniciteit zijn kleine wondertjes, anonieme geschenken van het universum. Ze komen als een aangename verrassing, als wonderlijke schakels die ons leven van het ene op het andere moment kunnen veranderen. Ze bieden spannende, nieuwe mogelijkheden die tot groei en inzicht leiden. Dit bracht me in het verlengde tot het Elaboration Likelihood Model, wat niet anders zegt dan dat aandacht en de bereidheid tot diepgaander reflectie een wereld van verschil kan betekenen, sterk afhankelijk van welk inzicht gedeeld wil worden. In praktijk zijn er veel voorbeelden te vinden, in termen van religie zou dat kunnen betekenen dat God geen voorkeur heeft voor deze of gene strekking, noch voor deze of gene persoon, of een groep die zichzelf als uitverkorenen zou kunnen benoemen. Wat echter wel zou kunnen is dat een groep zich rondom een aantal inzichten gaat vormen en zich hiermee afzondert van de rest, wat een vertekend beeld geeft naargelang de interpretatie en soms leidend tot een nogal weerbarstig mythisch lidmaatschap. Ter dialoog. 

Zeggen ze, is het niet hoe we ons verstand en allerhande kennis aanwenden, tot welk doel? 

Is de combinatie afgeschaft ondertussen?
Wat bedoel je precies met gnostische rotzooi, zelfkennis? 

Simpel, staat toch in de boekjes? Elk holon of entiteit heeft zijn/haar eigen graad van ontwikkeling en kan verstrikt raken in allerhande systemen, en wanneer je dat overstijgt ga je er ook een aversie voor ontwikkelen en misschien in die fase te blijven hangen. 

Systematische theologie vergt wellicht enige inspanning om alles op z'n specifieke niveau te beoordelen, het is dan ook meerlagig. 
Dubbele bindingen lijken me zo’n beetje op die vraag om naar een God te zoeken die overal is. Je kan alle richtingen uit en nergens is God te bespeuren. De dubbele binding oplossen geeft je dan het antwoord dat niemand ziet. Wat dan weer logisch is voor de ene. Onbegrijpelijk voor de andere. Daarom, met optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen komen we al heel eind. Zelfs wanneer achteraf ook dat een misvatting is gebleken. De hartenpijn niet te harden. De beste manier om alles en iedereen belachelijk te maken en daar nog fier op te zijn ook, is door te trollen. Het enige dat niet gezien wordt, is te denken dat het niet gezien wordt, zo gaat het gewoon verder zonder dat er ook maar iets gezien wordt. 

Kunnen de parels bespreekbaar stellen op een christelijk forum, zo heb je een veel groter bereik. 

Waar gaat onze aandacht naartoe? Interessant is alweer de saliency map, het is een model uit de neurobiologie en psychologie dat beschrijft hoe opvallende details van de visuele omgeving in de hersenen met voorrang worden behandeld. Extreem gesteld, in een beeld kan iemand aandacht hebben voor een fladderende vlinder maar niet voor de oorlog die elders in het beeld woedt, noch voor de remedies die deze oorlog kunnen neutraliseren. En als de vlinder aandacht heeft voor de remedies dan zal het een hele klus worden om die onder de aandacht te brengen in het midden van het oorlogsgebied. Fragiele vlinders, broken wings.

Leren goochelen met biflatie, hoe doe je dat? Heel simpel, dit doen we in een eilandmodel om niet verstrikt te raken in een kluwen van teveel transacties, dit maakt het mogelijk om verschillende denkpistes in kaart brengen en een verschillenanalyse op te maken. Dit resultaat vergelijken we met de realiteit van alledag wat voeding geeft aan hulpvragen voor de GGZ, het is niet meer dan dat.

Het E-pad is niet zomaar wat, het zou dom zijn om iets te willen vertellen wat je zelf niet begrijpt, denk je ook niet? 

Het spel van de parels heb ik leren kennen door me een dagje bezig te houden met het Jahori-venster, sindsdien is het niet meer gestopt en het kan nog eeuwen verder gaan.
Klopt, en die ene God kan duizenden goden scheppen, het zit perfect in elkaar. 

Ik weet dat het belachelijk is maar tijdens een lockdown schiet er vanalles door mensen hun hoofd natuurlijk, ook een beetje egoïstisch eigenlijk. Maar het volgende, als ik nu op heel de wereld verliefd zou worden, zou ik dan ook heel m’n leven op een roze wolk kunnen leven? Heb voor alle zekerheid alvast een patent genomen op dit idee, zelfs zonder te weten of dit nu wel zo’n goed idee is. 

Wie zegt dat je daar de Kerk voor nodig hebt? Het is iets dat van binnenuit komt, tenzij van buitenuit als iemand anders je daar attent op maakt. Precies moeilijk om te begrijpen? 

Je bent precies verliefd op die machthebbers, bizar.

Ja, maar dat ligt allemaal gelegen binnen de toxische gordel, wat een aantal psychiaters platland noemen. In platland liggen ook veel parels gewoon op de grond, heel mysterieus is het. 

Dat is het bijzondere misschien, we hoeven zelf niet eens oplossingen te bedenken omdat het al eens bedacht werd. En zo zien we dat allerhande oplossingen spreekwoordelijk door de lucht zweven maar toch weten mensen dat niet, en waarover men niets weet, kan men niets zeggen. Wat wel kan, alles afbreken, niet wetend dat het eigen welzijn hiermee niet gediend wordt. Het leven, als een tragische grap, maar dan wel een heel mensonterende, in volle onbewustheid.  

In de Bijbel staat zelfs zoiets als een Jubeljaar, heb nog niet veel christenen EUREKA horen roepen, heel bizar.

Het door elkaar haspelen van verschillende copingstijlen kan tot mixomatose leiden, dat weet iedereen onderhand wel. 

We zouden eerst de verschillende referentiekaders naast elkaar kunnen leggen, en dan zien wat we niet zien. Maar 'zien' vergt een cognitieve transitie in de hersenen, het zou dus kunnen dat we iets zien maar het toch niet zien, dat is natuurlijk wel heel vreemd.

Er bestaan zelfs visualisaties van, zelfs zoveel dat je zou denken dat een aantal geslapen heeft. Dit geeft een paradoxaal wereldbeeld, alsof er strikt theoretisch geen probleem is, en toch blijven we die problemen cultiveren of geloof aan hechten. Systematische theologie, toch net iets anders dan een wees gegroetje. 

Eeuwige wijsheden zouden ook tijdloos zijn, het dus evengoed gisteren al opgelost kunnen zijn. 

Uiteraard, op die manier worden ook die verschillende wereldbeelden transparant, zo ontstaat er ook verwarring met deze of gene reactie. Het is zelfs mogelijk om daarin verstrikt te blijven zitten, en de parels blijven tijdloos schitteren. Echt prachtig is het, als het gezien wordt tenminste. 

Meer verbondenheid, harmonie en vrede wordt hier gezien als een upgrade, afhankelijk van de diepte.