TTC

Een gevallen engel, in verwarring om zich heen slaand en dan ook niet meer wetend waar het nu weer over ging.

Binnen de verschillende wereldbeelden die zich kunnen ontvouwen is het een ding om een niveau te overstijgen, het is nog een ander om alles naar behoren te kaderen en vol enthousiasme terug te keren om dan misschien nooit meer boven water te komen. Niemand zal het opgemerkt hebben, hoe hoopvol je ooit ook was.

Ben je gek, het hoeft helemaal niet over de inhoud te gaan, dat zou te schokkend kunnen worden.

Geloof het of niet, uit ervaring weet ik dat het mogelijk is om van mening te veranderen, toegelaten door ook andere inzichten of zienswijzen aandacht te geven. En van mening veranderen is niet altijd een pretje, het kan zwaar inbeuken op je gemoedstoestand en emoties wat je tijdens een herstelonderzoek allemaal mag proberen te verwerken en kaderen zodat je ermee kan proberen te leven.  Maar net daarom is het delen van bepaalde inzichten helemaal geen pretje, dit is sterk afhankelijk van de thema’s en op welk niveau ze betrekking hebben. Het valt me op dat dit bij de nieuwe GGZ nog niet zo geheel duidelijk is, alsof we gepromoveerd zijn tot herstelclowns die absoluut zitten te wachten op applaus terwijl we het willen hebben over de toekomst van onze kinderen en onze planeet. Er zijn mensen die om dezelfde redenen zelfmoord plegen, prachtige mensen die niet eens herstelclown hebben kunnen spelen wegens te laat. Geloof het of niet, uit ervaring weet ik dat het mogelijk is om van mening te veranderen, soms zelfs wenselijk.

Mijn nuchtere conclusie is dat je totaal geen idee hebt waar we het over hebben, en dat is misschien maar best ook. 

Als ik al een bijdrage zou kunnen leveren tot herstel in maatschappelijke zin dan zou ik biflatie willen opperen, het probleem is echter dat het een onbegrepen begrip is waardoor de interpretaties nogal eens uit de pan willen swingen, vaak tegengesteld aan wat ik tracht te zeggen en me machteloos maakt. Dit doet echter geen afbreuk aan de vele toepassingsmogelijkheden dan wel vereist het training om hier gepast mee te leren omgaan. Participatie van de GGZ zie ik daarom niet enkel als wenselijk maar ook noodzakelijk, met een zware domper op de feestvreugde aangezien de GGZ dit niet eens kent. Op deze manier kom ik op een doordachte manier tot de ontwikkeling van het OPS-lijderschap, rationeel en wetenschappelijk perfect te onderbouwen maar daar blijft het jammer genoeg dan ook bij. En erger, biflatie verstoort aanvankelijk het auto-conforme denken waardoor verwarring en chaos het zicht ontneemt op de orde en het herstel dat in het verlengde ligt. Daarom, technisch gezien is er geen probleem, in psychologische zin een heel andere kwestie. Om dezelfde reden kunnen we dan ook zeggen dat WOIII waarschijnlijker is dan dat we ooit een consensus gaan realiseren met betrekking tot dit op zich eenvoudige thema. Hartenpijn, verdriet, hoop, angst, zorg, machteloosheid, stigma, eenzaamheid … en vooral kijken naar een weerzinwekkende wereld waar oplossingen op de tafel liggen maar schijnbaar onmogelijk realiseerbaar zijn, ondanks alles. En voor de goede orde, ik bedenk dit niet zomaar, het is er.

Zalig de pioniers.

Veel mensen kunnen veel verschillende scenario’s bedenken, het ene nog mooier dan het andere. Een fluweelzachte doorgang komt er door een aantal obstakels weg te werken door ook andere denksporen te exploreren met als paradoxale resultaat dat het vanzelfsprekend wordt, eenvoudig en mensvriendelijk. Althans, dat is wat pioniers je zouden kunnen zeggen na het doorlopen van een dergelijk proces, als een imaginaire brug die we oversteken op een veilige manier. Ja, misschien wel, het is net de eenvoud die je misschien doet twijfelen waardoor je nooit te weten komt wat dit alles in essentie nu betekent. Kies maar, het zijn hapklare brokken, dankzij de pioniers.

Zodat de verloren zoon zijn toestand en die van de wereld waarin hij zich bevindt bewust wordt, en zich omkeert.


 
En dan wordt dit misschien teruggelezen en begrepen waar het over ging. Het Goede Nieuws en de wijze van ontvangst daarvan.  Hoewel de kans waarschijnlijk groter is dat dit dan nog harder verdrongen wordt. 

Niet naar de zin van velen, maar dat heb je natuurlijk als waarachtigheid zich aanbiedt. 

Al zal het voor velen wellicht een bevreemdende gedachte zijn, als we middels meditatie, mindfulness of diepe contemplatie contact kunnen maken met niets dan schieten we ver voorbij aan de oerknal, met een niet-iets dat hieraan vooraf gaat.

Wonderen krijgen door de naamgeving vaak een strikt religieuze connotatie waardoor nog voor enig begrip verschillende kampen kunnen ontstaan, dit gaat voorbij aan de neutrale aard van het wonder en weinig doordacht. Wonderen kunnen ook strikt wetenschappelijk benaderd worden, op een haast ijzingwekkend rationele manier zonder gevoel alsof we geen mensen zouden zijn. Toch is een dergelijke attitude soms raadzaam, wonderen kunnen, naargelang inhoud, namelijk ook in het verkeerde keelgat schieten en leiden tot de omgekeerde effectiviteit. Om kort te zijn, het wonder dat naar z’n inhoud meer verbinding en harmonie inspireert zou dan prompt ook de aanleiding kunnen worden van een volgend wereldconflict. Paradoxaal genoeg, het wonder is er ook om net dat te vermijden, niet anders dan zeggend dat wonderen toch niet altijd zo goed begrepen worden dan de vreedzame puurheid die ze herbergen en ook uitstralen voor wie het ziet. Ja, wonderen, ondanks begrijpelijk ook mysterieus, de naamgeving niet zomaar.

Leg hem maar eens in het haardvuur en kijk wat er gebeurt. 

Op de vraag of de duivel bestaat is het antwoord redelijk verwarrend, alsof gevallen engelen ook het noorden kunnen kwijtspelen en de weg naar Rome er eentje wordt van miljoenen gefolterde lichamen om redenen die sterk het vermoeden wekken dat de duivel wel moet bestaan.

Als hogere impulsen gekaapt worden voor de allerlaagste doeleinden dan zal het beslist anders zijn, vandaar wellicht het drama.

Je zal ook rekening dienen te houden met de verticale groei, dit heeft ook een invloed op het ervaren van de wereld en bijhorende aspiraties. Het is sowieso een totaalpakket dat we in balans proberen te houden, met diverse stadia die steeds meer ontvouwen over de werkelijkheid waarin we leven. 

Terroristen krijgen meer aandacht dan psychisch kwetsbare mensen, zelfs al creëren we daarmee misschien nieuwe terroristen. Maar volgens de economische paradox van Mandeville is dat op zich geen probleem, het schept immers werkgelegenheid en het doet de statistieken stijgen. Het enige dat je niet mag doen is hierover beginnen nadenken, het zou immers goed kunnen dat je dan ook tot de psychisch kwetsbaren gaat horen, die misschien als terroristen gezien worden omdat ze op het idee kwamen hierover in alle vreedzaamheid de GGZ te interpelleren. Ja, het zijn koans, net zoals derde orde veranderingen kunnen helpen om deze cyclische processen te doorbreken op zo’n manier dat een co-creatieve tendens zich verder kan ontvouwen.

Einstein stelde dat negatieve mensen voor elke oplossing een nieuw probleem bedenken, hoe dat komt kan de GGZ proefondervindelijk perfect in kaart brengen en deskundige rapporten over schrijven. Wat rest is leven in de verzekerde wetenschap dat er geen gebrek is aan oplossingen dan wel het niet toepassen hiervan toewijzen aan demonische krachten, zij het in politiek correcte termen verwoordt. En zo komen we finaal tot een berg verklaringen die we bovenop de oplossingen leggen, om ons vervolgens druk te maken over de aanhoudende reeks perverse effecten waar we een oplossing voor zoeken. Ja, Einstein had een punt, zacht gezegd.

Ja, niets is mogelijk, enkel zo snel mogelijk verbergen.

Het is een meditatietechniek, interessant is vooral de gedachten die traditioneel niet in je bewustzijn verschijnen, voor een aantal kan dat wel even duren.

Ja, het zijn doorgaans pijnlijke tekorten die zomaar niet te herstellen zijn, dat vergt inspanning. 

Zich thans misschien te pletter denkend hoe het kwam dat het niet eerder gezien werd, al is dat geen zekerheid.

Of net niet, we komen mi nu net dichter bij dat punt dat we zoeken in dit topic. Zoals omschreven wordt als een 'een heerlijk feit'.

Dat 'feit' heeft te maken met ons ontwikkelingspotentieel, iets dat bereikt kan worden na veel strijd en ontbering.
 

Het 'breken' van het lichaam wordt ook omschreven als 'onthechten' van het lichaam, velen hebben daar rapport over gemaakt maar zonder deze ervaring blijft het onbevattelijk. Psychologische werken verwijzen naar dit proces, vaak omschreven als 'piekervaring'. De term piekervaring wordt gebruikt om een bepaalde bewustzijnsstoestand te beschrijven die kan optreden tijdens een transpersoonlijke of extatische belevenis waarbij vooral gevoelens van eenheid, harmonie en verbondenheid aanwezig zijn. Mensen die dit overkomt geven aan dat zij de mystieke aard van deze ervaringen niet onder woorden kunnen brengen. (bron)
God heeft mensen een vrije wil gegeven, waarom zouden we dan de schuld op God willen afschuiven?