Lawrencelot

Zo was het in mijn ogen ook met Adam en Eva, ze hadden de keus om God te vertrouwen, maar hebben zich laten misleiden, dat God niet het beste met hen voor had en het niet beter wist.

Zonder kennis van goed/kwaad; zonder verschil daartussen zijn God en de duivel zo'n beetje gelijk. Een nogal domme actie om te verwachten dat je kinderen naar jou gaan luisteren als ze geen enkele reden hebben om niet naar iemand anders te luisteren. God en de duivel zijn dan als vader en moeder. Van vader mag je niet dat koekje pakken voor het avondeten, maar dan zegt mama dat het wel mag. Naar wie luister je dan? Naar degene die zegt dat je dat mag pakken wat je hebben wilt, of naar degene die zegt dat dat niet mag? Bedenk dan ook even dat je nog nooit gestraft bent, je hebt nog nooit pijn gevoeld, je weet niet hoe het is om iemand's vertrouwen in jou te schaden, en je kan leugens niet van waarheid onderscheiden.

Stel jij bent een klein kind en je ouders vertellen je dat je geen snoep van vreemden mag aannemen. Je hebt nog geen kwaad meegemaakt en kent ook het begrip 'liegen' niet. Dan ga je buiten spelen, en er komt een kinderlokker die je een snoepje aanbiedt. Je zegt dan dat je van je ouders geen snoepjes van vreemden mag aannemen. Dan zegt de kinderlokker 'ja maar dat doen ze omdat ze alle snoepjes voor zichzelf willen' of een ander excuus (kan zo gauw niks beters bedenken).

Even snel deze vergelijking bedacht, maar ik hoop dat het een beetje mijn punt illustreert. De slang was in mijn ogen een vreemde voor ze, misschien hadden ze hem wel eerder zien rondlopen maar ze hadden in ieder geval een relatie met hun Schepper en ik geloof dat ze wisten dat God degene was die ze had gemaakt en die ze al die mooie vruchten had gegeven (ze hadden meer dan genoeg vruchten, ze hadden die ene van kennis van goed en kwaad echt niet nodig). God was hun Vader. Ze konden kiezen om naar hun Vader te luisteren of om zelf het heft in handen te nemen, te luisteren naar die vreemde en niet op God te vertrouwen. En die keuze heeft elk mens sindsdien gehad, en elk mens maakt sindsdien van nature de verkeerde keuze en probeert dat gemis van God op allerlei manieren op te lossen.

Als iets wetenschappelijk te verklaren is, betekent dat niet dat er opeens niks geestelijks meer aan is. Ik geloof dat God de natuurwetten ingesteld/geschapen heeft (en bv. de big bang veroorzaakt heeft, als die inderdaad gebeurd is); dat betekent niet dat, als ik snap hoe zwaartekracht werkt, dat ik dat opeens niet meer aan God maar aan Newton moet toeschrijven. Newton heeft de kracht beschreven en de wet ontdekt. Jezus heeft laten zien door bijvoorbeeld op water te lopen of een storm te stillen, dat God de maker is van de natuur en er dus boven staat en autoriteit over heeft. Daarom zijn de wonderen uit de Bijbel wel belangrijk voor mij, ze laten de macht van God zien.

God zelf. En Hij heeft de schrijver(s) van Genesis geïnspireerd. Maar ik ben er niet van overtuigd dat Hij een letterlijke omschrijving heeft doorgegeven. Sterker nog, ik denk dat het voor de mens volstrekt onmogelijk is om dat te kunnen bevatten.

Inderdaad, als God geen letterlijke omschrijving heeft gegeven, dan kunnen de schrijvers alleen opschrijven wat ze zelf snappen. Vandaar dat het er allemaal ook volgens hun wereldbeeld in staat.

dan zal de HEERE de deur voorbijgaan en de verderver niet toestaan om uw huizen binnen te komen om u te treffen.â€

Deze tekst toont duidelijk dat God niet doodt, maar dat het de verderver is die doodt.

Dus God heeft een handlanger die het vuile werk voor hem doet?

Misschien is die gedachte zo gek nog niet. Kijk naar Jezus die stierf aan het kruis en weer opstond: wie zorgde ervoor dat Jezus aan het kruis stierf? Joden? Romeinen? God? Satan? Jezus/God lieten duidelijk toe dat Jezus stierf, wat laat zien dat ze alle macht hebben, maar Jezus heeft zichzelf niet aan het kruis genageld.

Ik zie in de dingen die wetenschappelijk niet juist zijn, zoals dat de zon om de aarde draait, een platte aarde, of een vleermuis als vogel, eigenlijk helemaal geen probleem. Nu weten we dat de aarde om de zon draait, en toch zeggen we dat de zon opkomt en ondergaat. Waarom? Dat is wat je ziet. Hoe het precies in elkaar steekt is voor het dagelijks (geloofs)leven minder relevant. Dan moet je maar een wetenschappelijk boek gaan lezen, dat is de bijbel niet. Ook worden er nu meer dan genoeg dingen opgeschreven waarvan later zal blijken dat het niet klopt, daar ben ik van overtuigd want zo is het altijd gegaan.

Plus, de bijbel is helemaal niet in eerste instantie bedoeld voor ons. In de brieven in het Nieuwe Testament kun je dat duidelijk zien aan de eerste paar verzen van het eerste hoofdstuk. Wij mogen meekijken en kunnen er veel van leren, en God kan de teksten gebruiken om tot ons te spreken, maar dat kan Hij ook met muziek/natuur/gelovigen of niet-gelovigen om je heen, etc. Elk bijbelgedeelte moet in zijn eigen context worden gezien voordat je kijkt wat het betekent voor hier en nu. Vroeger noemde men misschien een vliegend dier van bepaalde grootte altijd een vogel, nou dan is een vleermuis dat toch ook gewoon.

De vraag wordt interessanter als je naar het karakter van God kijkt. Daarin Oude en Nieuwe Testament en deze tijd met elkaar te laten rijmen is uitdagender, maar ik weet niet of je de discussie die kant op wil laten gaan.

Ik vergelijk de relatie tussen God en mensen altijd met een vader-zoon relatie (of moeder-zoon). Een klein kind heeft ook nog geen besef van goed of kwaad. Toch komen de geboden (niet het vuur aanraken bijv.) soms eerder dan hun besef van goed of kwaad. Als het kind iets doet wat niet mag zitten daar gevolgen aan, of ze nou besef hebben van goed en kwaad of niet.

Of een kind luistert naar zijn ouders hangt meer van vertrouwen af dan van besef van goed en kwaad. Vertrouwt het dat zijn ouders het beste met hem voor hebben en het ook beter weten dan hijzelf, en erkent het hun autoriteit? Zo was het in mijn ogen ook met Adam en Eva, ze hadden de keus om God te vertrouwen, maar hebben zich laten misleiden, dat God niet het beste met hen voor had en het niet beter wist.

Iets wat ik me net bedacht waar het water vandaan zou kunnen komen: de gemiddelde hoogte van al het land op aarde is minder dan de gemiddelde diepte van de oceaan. De landmassa uitspreiden zou er dus ook voor kunnen zorgen dat alles op aarde onder water komt te staan. Probleem is dat hier geen bijbelse argumenten voor zijn en geen wetenschappelijke en dat je 'best veel van Gods kracht' nodig hebt om dit in enkele dagen te laten gebeuren, maar vond het wel grappig om even te noemen.

Misschien moeten we daar een topic over maken, of er een os in de stal heeft gestaan

Veranderd je relatie met God als je de Bijbel al dan niet als onfeilbaar ziet? Is er iemand hier die eerst fundamenteel gelovig was en later meer vrijzinnig is geworden, of andersom?

Ik ben niet van het ene naar het andere geswitcht, maar ben wel heel erg op zoek de laatste paar jaar (bijv. geloof en wetenschap, evolutietheorie, Genesis letterlijk opvatten of niet, gesprekken met atheïsten etc.). Ik merk dat veel christenen die ik ken zulke dingen niet durven, omdat ze bang zijn hun geloof te verliezen o.i.d. Maar bij mezelf merk ik dat mijn relatie met God juist sterker wordt: als een klein kind dat zijn ouders eerst als bovennatuurlijke wezens ziet die ze van liefde en voedsel en onderdak en regels voorzien, maar ze bij het opgroeien steeds meer persoonlijk leert kennen. Ik heb nog steeds veel vragen en snap heel weinig, maar bij het luisteren naar andersgelovigen is mijn relatie met God in ieder geval niet negatief veranderd.

Bedankt voor de antwoorden allemaal. Ik ga zelf niet verder reageren op wat er over God gezegd wordt hier, want in dit geval ging het er mij juist om hoe je ermee omgaat als je niet in God gelooft, dus als je God er gewoon helemaal niet bij betrekt. Als er nog meer over te zeggen valt, of als er nog anderen zijn die antwoord willen geven, hoor ik dat graag.

Ik vind het een rare gedachtengang dat er een gegeven manier/proces moet zijn om het te verwerken of te accepteren.

Tijd heelt de wonden en erover praten ook wel denk ik. Ik kijk persoonlijk dan naar de positieve dingen in het leven en laat me zo min mogelijk beïnvloeden door het negatieve.

Daarnaast is niet elke atheïst hetzelfde en is er niet een 'perfecte' manier om een tegenslag of onrecht te verwerken.

Daar ben ik het mee eens, daarom is het ook een persoonlijke vraag.

Vergeving. Dat God de mens zijn/haar zonden zal vergeven, of mensen onderling?

Ik kan zelf vrij makkelijk vergeven, tot een bepaalde grens. Daarna is het over en uit. Na me 5 keer doelbewust bedonderd te hebben, 5 keer spijt te hebben gehad en het 5 keer nooit meer te zullen doen komt er geen zesde keer. (Waarschijnlijk die 5e ook al niet. Ligt aan de ernst van de situatie en wat de persoon voor me betekent of in hoeverre ik m'n verstand gebruik)

Ik zie geen reden om iemand iets te vergeven wat diegene stuk en doelbewust blijft flikken. Ik zie overigens geen enkele reden om zo iemand nog in mijn leven te moeten hebben.

Ook al zei ik dat ik het hier juist niet over God wou hebben, ik ben dan toch benieuwd naar wat je vindt van wat Jezus zei over vergeven: dat je de ander 70*7 maal moet vergeven (Matteüs 18:22)

Wil je misschien ook vertellen wat je ervaring is met die organisatie? Mijn idee is juist om kritische vragen te stellen namelijk.

Hoe gaan jullie om met (zware) tegenslag en onrecht?

Het christendom zit vol met 'tips' hoe om te gaan met tegenslag. Mensen zijn er om elkaar te troosten, maar soms/vaak schieten mensen tekort omdat het imperfecte wezens zijn. Voor christenen is er dan altijd nog God (of in de eerste plaats natuurlijk). Ook speelt vergeving een belangrijke rol in het christendom. En we geloven in een God die uiteindelijk over alles zal oordelen. Ik vraag me af hoe niet-gelovigen hiermee omgaan; wat als de troost van mensen om je heen niet genoeg is? Of wat als je onrecht is aangedaan?

Ik wil het wel organiseren (als het niet teveel tijd eist)

wat moet ik doen?

Leuke vragen verzinnen waar je twee antwoorden op kan geven: zowel voor jezelf, als voor je droomman/vrouw. En alle kandidaten moeten de antwoorden naar jou sturen. De antwoorden maak je dan pas later openbaar.

Trouwens, op zich kan iedereen wel meehelpen met vragen verzinnen eigenlijk. Er hoeft alleen maar iemand zijn waar de antwoorden naartoe gestuurd worden, joon dus in dit geval.

Nee want ik ben zelf kandidaat . Ik kan trouwens geen PB's sturen, als alle anderen dat wel kunnen wil ik het wel organiseren (alleen de kandidaten moeten iets sturen)

Wat dacht je van dit systeem: 1 iemand die zelf niet meedoelt, verzint een stel vragen. De kandidaten geven anoniem (via e-mail?) twee antwoorden op die vragen: 1 antwoord heeft betrekking op henzelf, het andere antwoord op hun ideale man/vrouw. En dan daarna de resultaten bekend maken

Voorbeeld: wat is je kleur ogen? Antwoord: mijn ogen zijn blauw/bruin/groen, en die van mijn ideale man/vrouw zijn blauw/bruin/groen (doorhalen wat niet van toepassing is)

De moeilijkheid is om goede vragen voor dit systeem te verzinnen... en we moeten wel genoeg kandidaten hebben natuurlijk. Misschien kunnen niet-singles gewoon voor de lol meedoen.

De mensheid heeft in haar geschiedenis van alles uitgevonden. Sommige zaken zijn technisch van aard, zoals riolering en gloeilampen. Maar er zijn ook andere niet materiële uitvindingen. Een ervan noemen we de argumentatieleer. Dit is de studie van hoe je met logisch redeneren tot conclusies kunt komen die gebaseerd zijn op premissen. Een premisse is een aanname.

Hier gaat het al fout, aangezien de theïst begint met de premisse: God bestaat. (Lees bijvoorbeeld het stuk van Olorin, waar hij dit letterlijk zegt)

Dat kan, en gebeurt inderdaad meestal, maar je hoeft niet per se met die aanname te beginnen, er zijn heel veel startposities (bijvoorbeeld dat de realiteit bestaat, dat het universum bestaat, dat je zelf bestaat). Mijn eigen aanname is dat toeval niet bestaat: als toeval niet bestaat is de beste verklaring die ik heb voor alles, een persoonlijke God. Het grappige is dat ik wiskunde studeer.

De atheïst ziet geen reden om met die premisse te beginnen. Die zegt: Laten we beginnen met iets waar we het allebei over eens zijn, en kijken of je vandaar naar het bestaan van GOd kunt redeneren. (Volgens de regels die we hebben vanuit de argumentatieleer) Het blijkt dat dit niet mogelijk is want er is nooit een stap waarbij het billijk is (wederom volgens de geldende logica) om God te introduceren.

Tuurlijk wel. Stel je begint met 'het universum bestaat', daar zijn we het over eens. Iets dat bestaat moet ontstaan zijn, of het was er altijd al. Het universum was er niet altijd al, dus het is ontstaan. Iets kan niet uit niets ontstaan, dus was er 'daarvoor' al iets. Dat 'iets' zou God kunnen zijn. Als je hierop wil reageren zou leuk zijn, ik heb hier nooit een discussie over gehad dus ben benieuwd wat er aan deze logica schort, ook al heb ik het hier super simplistisch neergezet.

Met argumenten kun je God dus niet bewijzen.

Dat is waar, maar je kunt er wel mee betogen dat God de beste verklaring is voor alles, of het tegendeel.

Met de premisse God bestaat verval je slechts in cirkelredeneringen. (Hier hebben we er vele van voorbij zien komen op dit forum)

Hoeft niet. In de natuurkunde gebruik je toch ook aannames, en als er uiteindelijk iets niet klopt verander je de theorie. Zolang het allemaal wel klopt noem je de hele natuurkunde toch ook geen cirkelredenering? Je hebt pas een probleem als je de aannames gaat proberen te bewijzen, dat gebeurt inderdaad nog wel eens.

De atheïst heeft het in zekere zin dus makkelijker. Hij 'hoeft' niks te beargumenteren met behulp van de argumentatieleer want hij claimt niks. Hij verwerpt slechts een premisse. (En kan dat desgewenst beargumenteren met logica)

De theïst kan zijn geloof niet beargumenteren met de gangbare logica. Probeert hij het wel, dan wordt hij steevast op drogredenen betrapt.

De atheïst heeft wel wat te beargumenteren, namelijk dat alles prima te verklaren is zonder God, of dat de argumenten voor het bestaan van God niet overtuigend zijn. Daar kunnen net zo goed en net zo veel drogredenen in voorkomen als wanneer een theïst zijn geloof beargumenteert.

Ik hoorde laatst een preek van een man die ergens vast kwam te zitten met de auto en het was noodweer. Toen kwam er een man aan, in het wit gekleed, en hij leidde ze naar een plek om te schuilen en hielp ze met de auto en daarna ging hij weer weg. En die man dacht: ooh, ik heb een engel gezien. Maar hij zag dat hij toen hij wegliep een sigaret opstak, dus het was toch geen engel.

Misschien roken ze in de hemel wel. Daar is toch geen longkanker (Op 21:4) dus ze schaden er niet zichzelf of anderen mee

Ik heb ooit eens een bedelaar gezien. Ik liep hem eerst straal voorbij, maar nadien ben ik terug gegaan en gaf wat geld. Hij keek op en hij had de meest helderblauwe ogen die ik ooit heb gezien. Het leek alsof ik Jezus wat geld gaf

Ik had een keer het tegenovergestelde. Ik was in Zuid-Amerika in een afgelegen stad, en een bedelaar liep op mij af en begon mijn blauwe ogen helemaal de hemel in te prijzen en mijn gezicht aan te raken enzo. Hij gedroeg zich alsof hij Jezus zelf had gezien... blijkbaar waren blauwe ogen iets heel nieuws voor hem.

Hallo allemaal. Ik zag ergens in dit topic dat iemand een vraag had over wat de gemeente Europoort in Rotterdam met TRIN te maken had. Nu vroeg ik me dat zelf ook af, en ik heb een afspraak kunnen maken met Daniel Renger (die naam is hier ook al een paar keer voorbijgekomen). Bij hem ga ik nog een paar vragen stellen die ik zelf heb over TRIN, maar als jullie nog iets willen weten van iemand die nauw betrokken is met TRIN (maar er niet echt bij zit), geef ze aan me door en ik zal kijken of ik ze kan vragen en of ik de antwoorden hier neer mag zetten.

Ik heb nu geen geluid dus kan het filmpje niet kijken, maar ik vind zelf de oerknaltheorie het meest aannemelijk voor hoe het heelal ontstaan is. Maar dat komt meer doordat er weinig alternatieven zijn (God heeft het heelal kant en klaar geschapen, dat lijkt me vreemd, ik ben zelf ook niet kant en klaar geschapen maar gegroeid na een bevruchting). Wel vind ik de hele theorie zoals ik hem ken nogal een grote stap: we zien het heelal uitdijen terwijl we vooruit gaan in de tijd, dus als je teruggaat in de tijd krimpt het heelal, dus uiteindelijk moet het in 1 punt begonnen zijn (als dit niet de theorie is moet je het even zeggen, ik kan het filmpje dus niet zien). Deze stap is voor mij veel te groot, je kan niet alles zomaar extrapoleren: nu groeit de wereldbevolking bijvoorbeeld veel sneller dan 1000 jaar geleden, dus als je wil weten hoe groot de wereldbevolking vroeger was kun je niet de huidige groei gebruiken daarvoor, je kunt niet extrapoleren. Daarom zitten er voor mij nogal wat haken en ogen aan, maar een beter alternatief dan de oerknal ken ik niet.

Even tussendoor een interessant filmpje over een hetero christen die doet alsof hij homo is puur uit solidariteit: http://www.huffingtonpost.com/2012/10/1 ... 63657.html

Wow dit is voor mij een totaal nieuwe manier om naar de bijbel te kijken... ik moet hier nog over nadenken, weet je misschien waar ik hier meer over kan vinden? (wat heeft je hiertoe geïnspireerd bijv.)

Want het geweten blijft nog altijd het hoogste primaat binnen de Kerk, zelfs nog boven Schrift en gebod.

Dit vind ik een interessante stelling. Zou je dit in een ander topic of berichtje een keer willen toelichten? (dit is niet de plek daarvoor)

Om even inhoudelijk te reageren op Oceanos (ik snap niet waarom dat niet gewoon gedaan wordt): bedankt voor de moeite die je in hierin hebt gestopt, je hebt mij in ieder geval overtuigd dat Paulus inderdaad gewoon bedoelde dat hij niet vond dat in de Nieuw-Testamentische gemeente mannen met andere mannen gemeenschap hoorden te hebben, tenzij iemand anders nu nog met goede argumenten daartegen komt. Mijn vraag is nu: waarom zou dat ook nog gelden in onze maatschappij van nu, terwijl we zo veel meer weten over homoseksualiteit. We zeggen toch ook niet tegen vrouwen in de kerk dat ze stil moeten zijn? Paulus schrijft op sommige andere plekken dat iets specifiek zijn mening is, en niet per se een woord van God. Hij wist veel van de wet, had veel met God meegemaakt, maar is niet de hoogste autoriteit op alle gebieden, dat is Jezus alleen. Waarom maak je uit het vers in korinten op dat het ook voor onze maatschappij moet gelden? Paulus geeft namelijk geen reden waarom mannen niet bij mannen mogen liggen (misschien was zijn reden wel dat je dan geen kinderen krijgt of dat je er ziek van wordt o.i.d. Terwijl bij sommige wetten in de bijbel wel erbij staat wat de reden is: als je je niet aan de reinheidswetten houdt kun je ziek worden bijvoorbeeld)

Mijn vraag aan jou zou dan eigenlijk zijn, waarom de kerk zich aan moet passen aan de huidige generatie? Aan de kerk kun je wennen, en er zijn veel mensen die wel gewend zijn aan wat je noemt in de post. Moet je die mensen dwingen een andere vorm van dienst te gaan volgen, alleen voor de nieuwelingen?

Omdat het naar mijn idee (kan met mijn achtergrond te maken hebben) niet de bedoeling is dat de enige mensen die in een kerk erbij komen, de mensen zijn die daar geboren zijn. Of ja, die in een gezin geboren zijn dat naar die kerk gaat. Het zou toch fijn zijn als uiteindelijk iedereen Jezus kent, of ze nou de kerk van kinds af aan gewend zijn of niet? Ik vind het jammer dat iemand die Jezus leert kennen en graag naar de kerk wil zich dan aan iets moet aanpassen wat alleen maar door mensen zo is ingesteld, dus bijvoorbeeld of je wel of niet klapt in je handen, welke muziek wel en niet goed is, en hoe lang de preek duurt. Dat hij/zij zich aanpast aan het koninkrijk van God en alles wat bij christen-zijn hoort, dat lijkt me duidelijk, dat zijn dingen waar je voor kiest als je Jezus gaat volgen, maar er zijn heel veel dingen die in de kerk gebeuren die niet per se horen bij het volgen van Jezus. Ze zijn dan ook niet fout, maar passen gewoon niet bij iedereen. Mijn voorbeelden waren zingen en lang naar een preek luisteren zonder eigen inbreng, maar er zijn vast veel meer voorbeelden.

Het is binnen in elk geval de katholieke Kerk en ook veel traditionele protestantse kerkgemeenschappen gewoonte dat de eredienst op de eerste plaats gericht is op de gelovigen zelf.

Ik denk dat ik mezelf niet goed heb uitgedrukt RobertF, ik heb het namelijk niet over andersgelovigen of buitenstaanders. Waar ik het over heb zijn mensen die tot geloof komen (voor Jezus gekozen hebben), maar geen kerkelijke achtergrond hebben. Ik ken bijvoorbeeld iemand die puur door het geloof rationeel te benaderen en na te gaan wat het zou betekenen als er wel of geen God is, eigenlijk zonder kerkelijke setting tot geloof is gekomen (hij ervaart trouwens niet echt die 'problemen' die ik in de eerste post neerzette). Ook ken ik een paar mensen die wel in een gelovig gezin zijn opgegroeid, maar door praktische problemen nooit naar een kerk gingen en dus ook niet in een hokje passen en niet gewend zijn aan zingen of de preek of sacramenten e.d. Dus ik heb het hier niet over andersgelovigen, dat heeft meer met evangelisatie te maken en niet de eredienst zelf, ik heb het over hoe de eredienst overkomt op mensen die geloven maar geen kerkelijke achtergrond hebben.

Ach, speciaal voor de mensen die het niet meer zien zitten met hun liefdesleven: het koppeltopic! Schrijf de eisen maar op waar een jongen/meisje aan moet voldoen en wie weet komt er wel een match uit

Disclaimer: dit kan gevaarlijk zijn! Toen ik dit voor het eerst deed zat ik in een groep mensen die ik goed kende. En één van de meiden voldeed precies aan mijn eisen, wat een vreemde situatie opleverde...

ik denk dat sommigen het wel interessant vinden dus ik vertel maar verder. Ik was eigenlijk al een beetje half verliefd op dat meisje maar ik had het zelf niet door, was meer onbewust. Toen kreeg ik het dus wel door en probeerde ik juist expres alle eigenschappen van dat meisje te ontwijken om niks te laten merken, wat het nog vreemder maakte.

Goed, of het uiteindelijk iets geworden is houd ik geheim, wat volstaat om te zeggen is dat ik op dit moment vrijgezel ben dus bij deze hebben we nog een mannelijke kandidaat erbij

Ik bid zelf met mijn ogen dicht en handen gevouwen, tenzij ik iets aan het doen ben (tijdens het fietsen is dat niet zo handig bijvoorbeeld). Dat doe ik vooral omdat ik het gewend ben en omdat ik dan beter gefocust ben op God, maar er zijn geen regels voor hoor. Ik kan wel aanraden om andere vormen te proberen, zoals je gebed opschrijven (zorgt ervoor dat je het terug kan lezen en er meer over nadenkt), of hardop bidden of je nou alleen of met anderen bent, of creatief uiten waar je mee zit door bijvoorbeeld muziek/tekenen/dichten of iets anders. Doe wat het beste bij je past en wat voor jou het beste werkt, God begrijpt je in ieder geval.

Ik had laatst een discussie met iemand over de kerk in deze moderne maatschappij. Vroeger had zo'n beetje iedereen een kerkelijke achtergrond, daarna is dat steeds minder geworden maar mensen hadden wel vaak ouders of grootouders die gewend waren naar de kerk te gaan. De huidige of komende generatie heeft ook dat niet meer: veel mensen zijn niet gewend om naar de kerk te gaan en kennen ook niemand die dat wel doet. Ik heb hier geen cijfers van maar dit is gewoon een algemene trend die me opvalt, dat de samenleving hier steeds meer naartoe gaat.

Zelf vind ik dit geen positieve of negatieve ontwikkeling, het is gewoon een observatie. Wat ik wel negatief vind is dat de meeste kerken hier weinig aandacht aan besteden en gewoon stug kerk blijven zijn op de manier zoals ze gewend zijn. Er zijn wel veel jongerenorganisaties gekomen (YWAM, YFC, etc) en studentenbewegingen (Navigators, IFES, etc) maar binnen de kerk lijkt er niet zo veel te veranderen behalve dat de muziek iets onrustiger wordt, zo is mijn observatie.

Misschien wordt mijn punt wat duidelijker met een voorbeeld: stel ik heb nooit christelijke vrienden of familie gehad, maar woon wel mijn hele leven in nederland. Op een dag ontmoet ik wat christenen, bijvoorbeeld als ik naar een nieuwe middelbare school, hogeschool of baan ga, en ik vind het interessant wat ze allemaal zeggen. Ik ga op onderzoek uit, doe uiteindelijk een alpha cursus en kom zo tot geloof. Heel mooi allemaal, maar wat dan? Ik besluit een kerk te zoeken en kom bij 1 bepaalde stroming terecht. Of ze nou psalmen, opwekking of hillsong zingen doet er niet toe, maar ze zingen. Terwijl ik nooit zing; Ik heb daar niets mee, dus vind dit ook niks, terwijl het wel minstens de helft van de dienst in beslag neemt. Dan komen er mededelingen, ok dat is tenminste 'normaal' maar nog steeds heb ik daar niets mee. Dan komt er een preek van een half uur. Ik ben geboren in de 21e eeuw of iets daarvoor, ik luister niet meer een half uur lang naar iemand, ook op tv en op de computer is alles interactief geworden (bijv. social media, tv-programma's waarbij je kan stemmen of twitteren) en zelfs op school is het niet meer zoals vroeger. Dus ook bij de preek vind ik het raar dat de communicatie eenrichtingsverkeer is, ik wil graag mijn mening geven want ik ben een postmoderne mens, maar hier krijg ik geen ruimte voor.

Waar ik het dus over wil hebben is: hoe kunnen kerken meer aansluiten op de huidige generatie en samenleving, zodat de drempel niet te hoog wordt voor mensen die interesse hebben in het geloof of net tot geloof zijn gekomen maar niet gewend zijn de dingen te doen die in de kerk gedaan worden?