hann

Zombiehapje.

oh dat vind ik echt schattig klinken!

dikbil

hmmmm morgen eet ik erwtensoep, altijd lekkerder als ie de dag van te voren is gemaakt!

dat is weer een heel andere vraag, maar dat is er eentje waar ik geen idee van heb. Ik vraag het me ook steeds af. Kijk, ik snap best dat mensen niet altijd eens zijn over de manier van geloven maar om mensen daar dan op aan te vallen? Daar zie ik de zin niet van in. Dus ik heb geen idee waarom zoveel geloofsstrijd er is.

beetje bizar om die voorbij te zien komen tussen het scheldtopic haha.

zaagselhoofd

Maarja, even weer on-topic. Je speelt al voor God door iemand aan de beademing te leggen. Maar kan je ook niet stellen dat je al voor God speelt als je kinderen inent tegen ziekten? Als God had gewild dat ze immuun zouden zijn dan zouden ze dat toch vanzelf wel zijn geweest..? De beademing verlengt je leven, maar die inentingen doen dat ook. Elke medische handeling zou je kunnen zien als 'voor God spelen'.

Maar als je aan de beademing legt en iemand heeft daardoor de kans om weer gewoon verder te leven als hij/zij beter wordt dan verleng je niet alleen het leven, maar dan krijgt diegene ook weer een bepaalde kwaliteit van het leven. Niet alleen maar kwantiteit. Stel dat iemand eerst longkanker heeft en diegene wordt geopereerd, daarna zal hij/zij weer gewoon verder kunnen leven met nauwelijks of geen bijwerkingen. Hiervoor moest hij/zij wel tijdelijk aan de beademing, maar de kans dat hij/zij er zelf weer bovenop zou komen was zeer groot. Dan heb je dus de afweging gemaakt: verbeterd de kwaliteit van het leven en de kwantiteit van het leven? Stel dat de operatie dusdanig riskant zou zijn dat diegene waarschijnlijk de rest van zijn leven aan de beademing in het ziekenhuis of ergens zou moeten liggen en niks meer zou kunnen, dan moet je de afweging maken of je kiest voor kwantiteit of kwaliteit. Met inentingen is het risico dat er iets gebeurt zo klein dat je en de kwaliteit van het leven en de kwantiteit van het leven vergroot. Dus ik denk dat het wel een hele andere situatie is.

Ik denk dat het een hele sterke invloed heeft. Je omgeving bepaalt je gedrag, waarom dan niet je geloof? Als jij vanaf dat je een kind was al mee werd genomen naar de moskee of kerk en je kreeg daar te horen dat het waar was en dat je moet geloven, dan neem je dat altijd nog een stukje mee. Zelfs al zet je je later tegen deze dingen af, het zal altijd een rol blijven spelen. Al is het op de achtergrond. Natuurlijk kun je als christen moslim worden, als moslim christen en dat soort dingen. Maar aangezien je opvoeding je vormt en religie ook je soort opvoeding vormt blijft er altijd een stukje van dat geloof en die levenswijze.

Dus veel gelovigen die een bepaald geloof aanhangen geloven allemaal iets anders?

nee dat zeg ik niet, ik zeg alleen dat heel veel mensen beïnvloed worden door de omgeving en daardoor misschien een andere invulling kunnen geven aan het geloof. Maar het blijft hetzelfde waar ze in geloven. In Nederland heb je toch ook hervormd, baptist, evangelisch etc. toch geloven we allemaal in 1 God alleen op een andere manier, zo is dat ook met moslims zo. Maar ik bedoelde meer dat mensen alles wat ze van jongs af aan meekrijgen meenemen de rest van hun leven. Als geloof daar onderdeel van uitmaakt denk ik dat je als persoon sneller de keuze zal maken om dat geloof te accepteren dan een heel nieuw geloof te gaan accepteren. ik hoop dat ik het zo een beetje normaal heb uitgelegd!

haha statisch dus? dan moet je het met water kammen, dat doe ik ook altijd als ik daar last van heb!

Ik denk dat het een hele sterke invloed heeft. Je omgeving bepaalt je gedrag, waarom dan niet je geloof? Als jij vanaf dat je een kind was al mee werd genomen naar de moskee of kerk en je kreeg daar te horen dat het waar was en dat je moet geloven, dan neem je dat altijd nog een stukje mee. Zelfs al zet je je later tegen deze dingen af, het zal altijd een rol blijven spelen. Al is het op de achtergrond. Natuurlijk kun je als christen moslim worden, als moslim christen en dat soort dingen. Maar aangezien je opvoeding je vormt en religie ook je soort opvoeding vormt blijft er altijd een stukje van dat geloof en die levenswijze.

@Lobke hopen dat je wint dan

ik ben vandaag blij met een ochtendje rust thuis en dat ik omringt ben met hele mooie boeken die ik allemaal kan lezen!

maar het ging hier toch niet om de euthanasiekwestie? Volgens mij gaat het hier meer over het voor God spelen, het zij dan door een einde aan een leven te maken het zij door een leven langer te rekken dan eigenlijk goed is. En nou is het eerste punt: eind aan een leven maken al veel meer besproken dan het andere punt: namelijk het leven te lang rekken. Volgens mij denken we hier te veel richting Euthanasie is goed of slecht en draaien we om het discussiepunt dat morphogenesis hier neerzette heen.

pannenkoek! (okee stiekem is dat wel een koosnaampje want pannenkoeken zijn lekker!)

aardvarken

Dilemma's:

- Zijn we voor God verplicht elke mogelijkheid tot leven aan te pakken, voor onszelf maar ook voor die patient?

nee, dit denk ik niet. Het is een deel kwantiteit en kwaliteit. Je kan iemands leven heel lang rekken, maar als dat daardoor veel pijnlijker wordt zie ik de meerwaarde er niet van in. Als jij 83 bent en altijd goed gezond bent geweest en je krijgt een hartaanval, laat je je dan nog reanimeren? Je kan alsnog sterven, je breekt hoogstwaarschijnlijk een paar ribben, je kan nog meer verwondingen oplopen. Hierdoor kan je de rest van je leven alleen nog maar doorbrengen in een verzorgingstehuis en zal je nooit meer alles kunnen wat je hiervoor kon. Wat kies je dan? En als je kiest voor reanimatie, denk je niet dat misschien wel Gods wil was om jou eerder te laten gaan en dat je leven extra gerekt wordt?

- Wordt dit anders wanneer deze persoon gelooft in God noch gebod?

nee dat denk ik niet, ook dan heb je de afweging kwantiteit/kwaliteit, het enige dat dan nog kan meespelen is misschien angst voor de dood of niet.

- Door de stekker eruit te trekken, spelen we dan niet voor God

als we iemand überhaupt in de status brengen dat ie nog aan de stekker moet liggen, hebben we dan niet al voor God gespeeld?

- En wat als de patient, bij verstand, er zelf voor kiest om te sterven door te stoppen met eten en drinken? Moeten we dan een sonde inbrengen, of is dat eigen verantwoording van de patient?

Mijn oma weigerde nog te eten op het laatst, hadden we haar op 91jarige leeftijd nog een sonde moeten laten inbrengen terwijl ze het opgaf? De familie koos ervoor van niet. Als diegene bij volle verstand het leven opgeeft denk ik dat je het zo moet laten. Maar dat is ook wel van de situatie afhankelijk.

blobvis

hm, hier het enige waar ik last van heb haha

hebben meer mensen hier last van bevroren tenen?

octoberbaby, supermooie film.

dat klinkt niet al te best haha!

zelfzuchtige chimpansee

winterrrrr

ik kan niet meer lopen

nou, ook dan is er een emotionele band aanwezig. Want hoewel misschien niet gewenst geef je alsnog die helft van de genen af én groeit het binnenin je, leeft het omdat jij leeft en ontwikkeld het zich door jou. Voel je dingen die je nog nooit hebt gevoeld en verwonder je over die dingen. Het is zeker een hele andere band, maar desondanks denk ik nog steeds emotioneel.

Dat lijkt me alleen het geval als het een ongelukje betreft en je er nog over twijfelt. Of als je eerst altijd zei "Ik wil echt nooit kinderen", maar nu je ineens zwanger bent daar anders over begint te denken. Maar als je echt niet zit te wachten op een kind (voor wat voor reden dan ook), dan is die emotionele band volledig afwezig. Dat 'ding' dat in je zit kan je niet anders zien dan als een parasiet die je er gewoon zo snel mogelijk uit wilt. Die liefdevolle band van de moeder en andere familieleden die het embryo/de foetus waarde gaven is er niet. We hadden het net over dingen die het leven van mensen waarde geven (emotioneel besef van zijn/haar bestaan, rationaliteit), maar geen van die dingen is aanwezig in een foetus. Die band met de moeder/familie is het enige dat een foetus eventuele waarde kan geven. Dat de foetus potentie heeft om een volwaardig mens te worden is in dit geval niet echt irrelevant want het gaat om de moment-opname; wat geeft de foetus op dit moment genoeg waarde om beschermd te worden? Zodra het een mens is geworden is er wel weer sprake van rationaliteit, een besef van zijn/haar bestaan, etc, dus heeft het leven waarde gekregen, maar daarvoor tijdens de eerste paar weken in de baarmoeder..

Ik vergeet nu Diaken's antwoord even, de bezieling. Als christen geloof je natuurlijk dat mensen een ziel hebben, en zoiets zou inderdaad best waardevol zijn . Maar als je niet in de ziel gelooft is er eigenlijk niets dat het leven van een ongewilde foetus waarde geeft. Misschien dat men nu een beetje kan begrijpen waarom niet iedereen abortus als moord ziet

zeer goed punt. Maar goed, ik denk er nog steeds anders over en inderdaad dat heeft weer te maken met de ziel. Het is een complex gebeuren en daarom snap ik ook dat mensen er anders over denken.

sukkeldraak

alle potjes op een deksel.

okee sorry, waarschijnlijk iets te gepikeerd gereageerd. excuus.