GerardB

Samen met mijn man heb ik een aantal jaren geleden belijdenis van het geloof afgelegd. Wat was het mooi om samen over het geloof te praten en uiteindelijk samen 'ja' te zeggen tegen God!

Toen je dat deed heb je toen ook in het bijzonder God daarbij betrokken? Dit vraag ik omdat ik mensen ken die ook belijdenis hebben gedaan en zodra je die mensen vraagt of ze gelovig zijn, dan dreunen ze hun geloofsbelijdenis op met zoveel ergernis, dat je bespeurd dat Gods Liefde daar nooit entree heeft gekregen. Zo kan dat ook zijn met je vader en je man. Immers, zodra je tot (oprecht) geloof komt, dan krijg je de Heilige Geest: Joh_14:26 Maar de Trooster, de Heilige Geest, Welken de Vader zenden zal in Mijn Naam, Die zal u alles leren, en zal u indachtig maken alles, wat Ik u gezegd heb. hetgeen wil zeggen dat wanneer jij de Bijbel bestudeert de Heilige Geest je het inzicht geeft wat of er werkelijk staat geschreven, zodat je zogezegd ook leest wat er tussen de regels staat geschreven.

Zijn vader is jaren geleden bij een sekte gegaan, de Scientology. Sinds een aantal jaren hebben mijn man en zijn vader weer heel intensief contact. Daar was ik heel blij mee. Tot ik merkte dat zijn vader wel een heel grote invloed op hem heeft. Sindsdien is hij me gaan ontglippen. Ik ben helaas niet zo slim en beleerd als zijn vader, die de Bijbel van voor naar achter kent en een hoop dingen ontkracht. Gister heeft mijn man openlijk gezegd dat hij niet meer in de Bijbel kan geloven, omdat er te veel dingen volgens hem niet kloppen.

hetgeen hij eigenlijk zegt is dat hij het nooit heeft geloofd, zelfs niet bij de aanvang ervan. Dat het slechts een formaliteit was om toestemming een lid van de Gemeente te worden en verder niks.

Denk maar aan de zaaier.."Mat 13:3 En Hij sprak tot hen vele dingen door gelijkenissen, zeggende: Ziet, een zaaier ging uit om te zaaien.

Mat 13:4 En als hij zaaide, viel een deel van het zaad bij den weg; en de vogelen kwamen en aten datzelve op.

Mat 13:5 En een ander deel viel op steenachtige plaatsen, waar het niet veel aarde had; en het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde had.

Mat 13:6 Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden; en omdat het geen wortel had, is het verdord.

Mat 13:7 En een ander deel viel in de doornen; en de doornen wiesen op, en verstikten hetzelve.

Mat 13:8 En een ander deel viel in de goede aarde, en gaf vrucht, het een honderd-,het ander zestig-,en het ander dertig voud.

Mat 13:9 Wie oren heeft om te horen, die hore."

Pak je Bijbel er maar bij om in de vervolgverzen te lezen wat of het betekent, waardoor je ook gaat begrijpen waarom zijn vader en hij de leugen aanvankelijk liever hebben dan de Waarheid(Joh_14:6)

Wat kan ik doen? Met de Bijbel kan ik niet aankomen, omdat hij deze niet meer als hele waarheid aanneemt. Ik kan hem niet verbieden naar zijn vader te gaan. En met de eenvoud van het geloof bereik ik ook al niet veel, tenminste niet zo lang zijn vader aan de andere kant op hem inpraat. Ik wil ons kindje op laten groeien met God, maar kan dat wel als papa niet eens in God gelooft? Hoe kan dit gebeuren? Er staat toch dat God nooit los laat wat Zijn hand begonnen is? Betekent dit dat ik voor mijn kind moet kiezen en hem alleen moet opvoeden met het christelijk geloof? Ik weet het niet meer...

Je bent gelovig zoals je zelf zegt, waarom betrek je God in dit alles dan niet, bidt voor je schoonvader als je man een zegen en leg als wat je kwijt wil bij God, Hij is Wijsheid en weet precies hoe of Hij dat moet aanpakken. Vertrouw wat meer op God, de kans is groot dat wat je Hem eventueel gevraagd hebt, het antwoord al krijgt voordat je Amen hebt gezegd! En doe geen overhaaste beslissingen, als je God hebt gebeden, dan richt je je naar Zijn Schrift, met name het Nieuwe Testament en vul je daarmee, het zal je troost geven maar ook wijsheid hoe of je moet handelen.

Ik weet gewoon niet HOE ik dit kan overwinnen.

Waarom betrek je God er niet mee opdat Hij je daarbij helpt?

Stel ik me aan? Is er iets mis met mij?

Hoi Pinkiepink

Vertrouw jij op jezelf?

If so? Waarom wantrouw jij dan zijn liefde voor jou?

.

Enfin. Ik blijf achter met heel veel pijn en vragen. Wat ik nu eigenlijk het liefst zou willen, is een veilige plek. Een soort klooster of opvangtehuis waar ik ongestoord een paar maanden kan leven, tot rust komen in mijn vrije tijd, nadenken over waar en op wat voor plek ik me wil vestigen. Wie weet zoiets, of wil helpen zoiets te zoeken? Het liefst in de buurt van Utrecht, waar ik werk.

Ik begrijp volkomen dat je dat zoekt, maar het is niet goed en ik zal uitleggen wat of ik daarmee bedoel. Als je iemand waarvan je van houdt, ineens weg gaat, dan doet dat heel veel pijn. Ik heb hetzelfde meegemaakt en je hebt voor jezelf de indruk dat je dat niet dragen kunt, en ongeacht ik bij jou vergeleken gezond ben, zeg ik je het zo niet te doen.

Je hebt tijd nodig, tijd heel alle wonden, ik weet het, het is een dooddoener, maar 't is wel zo. Je hebt tijd nodig om te rouwen, en dat kun je het beste op jezelf doen, én met God, betrek Hem in jouw leven en in je verdriet. Ik wou dat ik dat destijds kon doen, maar ik kende Hem toen nog niet. Kijk niet vreemd op als het misschien een jaar of zelfs nog langer duurt, maar juist afhankelijk van God te zijn en Hem alles te kunnen zeggen, maakt dat je groei in God vele malen groter wordt... en dat niet alleen. Je moet namelijk niet uitsluiten dat wéér zoiets kan plaatsvinden. En oké the first cut is the deepest, en de tweede snee doet lang zo'n pijn niet als de eerste. En dat stuk eelt moet als het ware groeien zodat je bent opgewassen tegen de volgende dreun die je moet verwerken. Hij, God, wil immers dat we niet alleen krachtig in Zijn Woord worden maar dat we ook krachtig zullen zijn in ons leven, want wat jij hebt meegemaakt, kun je weer delen met een derde opdat die ook mag worden gesterkt!

Oh, en ter aanmoediging.. een man mag huilen hoor, dus leg jezelf niet in de weg en geef de emotie plaats, van huilen knap je op (dat komt omdat je met traanvocht heel veel toxische stoffen afvoert).

Wellicht dat ik verslaaft ben? Heb het idee dat het mij sociaal belemmert. Hebben meer mensen dat ook? En verstoort de masturbatie ook de relatie met God? Ben je man/vrouw? En kun jij ook zonder? Of doe je het toch nog?

God heeft de mens geformeerd uit stof en Hij zei dat het goed was, nadien trok Hij Adam nog een rib uit zijn lijf en maakte daarna Manninne (Eva) en beide waren zij uitgerust met hormonen zodat 'de soort' niet zou uitsterven.

Destijds, de tijd van de Bijbel, werden jongens en meiden, al vroeg in de echt verbonden wanneer zij geslachtsrijp waren. Dat is nu heel anders omdat je eerst school moet doen daarna werk moet zoeken en pas dan een vrouw mag zoeken.

Dus tja, als je tussentijds niks hebt er masturbeert en je hebt het idee dat je daardoor zondigt, zeg dan gewoon tegen God, Heer, U heeft mij gemaakt met hormonen en U ziet wat ik doe, als U Zich er aan stoort, zegt U het me dan. Dat heb ook ik gedaan en ik heb tot dusver nog geen vers in de Bijbel gelezen, noch een stem uit de hemel gehoord dat het niet mag. Dus ga daar lekker mee door als ik die behoefte voel.

Ach.. en wat is verslaaft? Via via vernam ik dat masturbatieverslaafden zo vér gaan dat ze de hele boel stuk trekken en dat hun genitaliën onder de zweren en puisten zit. Naar ik aanneem is het bij jou zo niet gesteld.. en indien dat wel het geval is, dat kun je twee dingen doen: je zoekt een partner of je vraagt God of Hij je 'dimt', er zorg voor draagt zodat het niet langer een verslaving is.

Maar contact maken met vreemden gaat soms nog met horten en stoten. Ik vind dat gewoon eng.

Daar verschil je niet in of je nu autisme hebt of je hebt het niet, maar beide partijen hebben dezelfde moeilijkheden. Als ik een mooie meid zie dan komt er van verlegenheid geen stom woord uit mijn mond, terwijl ik stof genoeg heb om over te praten. En leeftijd maakt daarin geen verschil, denk maar aan Hennie Vrienten van Doe Maar, 32 jaar trillend op je benen.. voor hetzelfde geld kun je er zelf een leeftijd als 50-60 achter plaatsen want velen hebben met dat ongemak van doen.

Hallo, allemaal mijn naam is Thijs. Ik wilde jullie wat vertellen over mijn belevingen als single. Het kan ontzettend fijn zijn om single te zijn, ik vind het vreselijk. Ik heb autisme maar ik heb best wel een hoog niveau, deze groep wordt altijd vergeten door de meeste mensen,daar wij niet overdreven begeleid hoeven te worden, maar die wel degelijk nodig hebben. Ik voel mij verschrikkelijk eenzaam

Hoi Thijs.. er zijn toch ook meisjes die hetzelfde hebben als jij, het is toch niet geslachtsgebonden? Misschien zijn er wel autistische meisje die nét zo'n verlangen hebben als jij en je elkaar juist beter zal begrijpen als wie ook. 't Is maar een hint en als je liever 'n gewoon (wat is gewoon) meisje blieft, misschien is het dan eens goed om precies uit te leggen wat autisme eigenlijk is, dat het, zoals ik dat ooit van de vrouw van iemand vernam die Asperger heeft, gelijk een kapotte telefooncentrale is, waardoor bepaalde factoren uitvallen en je die niet begrijpen kan, Misschien is er wel eenvoudige lectuur zodat je het iemand kunt duidelijk maken.. want ik denk dat het meestal vooroordelen zijn zonder te weten hoe en wat, en als je dat wegneemt heb je evenveel kansen als wie dan ook. En mocht iemand je dan alsnog afwijzen, ga er dan maar vanuit dat die gewoon niet voor jou bestemd is en laat het dan los.

Stel dat je af en toe in gezelschap iemand tegenkomt die je (erg ) leuk vindt, en waar je eigenlijk weleens iets mee zou willen drinken. Hoe pak jij dat dan aan in zo'n geval? Eerst vrienden worden op Facebook, telefoonnummer vragen ... ?

Welnee, als je niet te verlegen bent, vraag je het zodra je haar ziet en dan zeg je ook gelijk dat je haar leuk vindt en dat je eventueel verkering met haar wilt. Vergeet niet dat er meerdere jongens zijn die misschien haar ook te gek vinden.

Zij kon tot een jaar geleden geen fysieke aanraking verdragen en het is dan ook heel bijzonder dat haar mag aanraken en knuffelen.

Dat wijst op dat ze een opvoeding heeft gehad waar geen liefde of genegenheid werd gegeven. Ik zou haar willen adviseren het boek Grenzen van Townsend en Cloud te gaan lezen/bestuderen.

Om dezelfde reden heeft zij moeite met seks wellicht, en dus is het jou geraden rustig aan met haar te doen. Als je echt van haar houdt dan kun je je eigen egoïsme wel ter zijde zetten om meer vertrouwen in te boezemen. Hoe meer ze jou vertrouwd, hoe meer zij zichzelf zal durven geven, en op de lange duur wordt het meisje een volwassen vrouw.

Voor kinderen (onmondigen) is er wet, voor die wassen naar zoonschap (volwassen) hebben geen wet van node behalve de twee van het liefhebben van je Vader en je Naaste (enkelvoud) als jezelf.