joon

Altijd heel fijn als jouw droom je verteld wanneer je zeer dringend naar de toilet moet. Ik droomde dat ik was gaan wandelen, maar eerst snel naar de wc moest. en na de wandeling terug dringend naar de wc. Ik werd wakker en moest echt dringend naar de toilet.

Wat een talenten zeg @ ebbeloe: die omschrijving moest zelf niet, ik zag direct wat het was. echt waar!

voor de geinteresseerden het vervolg van de notitieblok: I gave her strength to carry her husband through his faults and fashioned her from his rib to protect his heart.

Ik duim voor je!!

ik heb ook gestemd. staat nu op 8.0/10 en wat je zegt van het gemiddelde van 5.. Denk dat er soms wel mensen zijn die andere sites dwarsbomen.. Want mocht ik een site niet goed vinden, dan zou ik er zelfs niet eens voor stemmen, tenzij ik echt echt echt een hekel heb aan die site

Dat was bij ons ook vaak de reactie: jullie zijn gewoon vrienden, ik dacht dat jullie een koppel waren? Praat er met hem eens over op een plaats waar jullie alleen kunnen zijn. dus zonder de kans om gestoord te worden. Ik duim voor jou

Vandaag hebben we samen "beslist" dat we elkaar gaan laten totdat we het elk verwerkt hebben. Hij zei dat we elkaar moesten laten, en ik beaamde hem erin, want hoe kan je over iemand geraken als je hem telkens hoort? Dit maakt het echt extreem moeilijk, ik ga hem gedurende een lange tijd niet meer horen.. Ik ga hem zo hard missen. Dit is echt een beproeving voor mijn geloof. Ik vertrouw op God dat Hij voor hem gaat zorgen, maar nu ik hem moet loslaten is het des te moeilijker

als hij dat inderdaad zo gevraagd heeft, dan zou ik mijn kans wagen ook al is dat voor ons (als omstaander) gemakkelijk te zeggen. Zei hij het op een "lachende" manier, dan zou ik het wel niet proberen.

Hej! Helemaal hetzelfde meegemaakt ik had een goede vriend waar ik echt alles meedeed (ok, die alles niet te letterlijk nemen). ik zag hem wekelijks, en de gevoelens kwamen ook op. Ik had dit tegen een vriendin gezegd, die op haar beurt haar mond niet kon houden en hem allemaal vertelde. Toen hij het mij vlakaf vroeg of ik gevoelens voor hem had, draaide ik me om en loog: nee, uit schrik voor zijn reactie. Toen zei hij ook van niet.. Maar een week later waren we toch een koppel, want langs zijn kant waren er toch ook gevoelens. Ik durfde het hem nooit zeggen dat ik gevoelens, maar toen i

Ik denk dat ieder gezond persoon dit wel doet Maar of je daardoor verder van God gaat, daar heb ik geen idee van

klopt, maar Joon suggereert dat God DE oplossing voor alles is ipv bv een psycholoog Voor mij - als gelovige - is dit zo. Ik zeg nu wel niet dat je voor geen kwaaltje naar de dokter mag/kan gaan. Er zijn dokters, maak er gebruik van. Maar ook als zij geen oplossing kunnen bieden, dan is God er nog

Thx voor de reacties.. het is een bevestiging van wat al een tijdje in mijn hoofd speelde. Tijdens onze relatie bad ik altijd dat hij tot geloof mocht komen, het is echt een vurig verlangen. Jammerlijk genoeg is het niet gelukt. Toen het uitging had ik plots de volgende gedachte: als je God om iets vurig bid, moet je het durven loslaten en dan pas kan hij ervoor zorgen.. Dat mijn vriend ongelovig was, knaagde wat, God wil dit immers niet. Maar ik heb nooit zelf de stap gezet om het uit te maken, ik durfde hem niet loslaten. Nu dat gebeurt is, kan God hem mss tot bekering brengen. Ik moet he

Ik kan, op dat vlak, toch wat bemoediging gebruiken ik vertelde eergisteren iets aan een vriend over het verhaal dat Abraham zijn zoon Isaak moest offeren van God.

Als Christen kan je daar wel wat mee. Als ongelovige is dit misschien moeilijk te snappen of zeer raar, maar het helpt wel degelijk. toch bij mij dus jij denkt bv depressieve mensen die steevast blijven bidden, vroeg of laat door God 'genezen' worden, zonder interventie van een psycholoog? Dat is perfect mogelijk. Toen ik naar het eerste middelbaar ging, had ik echte paniekaanvallen. Ik ging daarvoor op school bij een psycholoog, ondertussen werd er ook voor me gebeden. De paniekaanvallen verdwenen, maar telkens als ik wist dat ik naar die psycholoog moest, kwamen die paniekaanvallen ter

Hej Allemaal, Telkens ik een nieuw topic start, dan gaat het steeds over hetzelfde. Dat komt omdat het op dit moment een zeer grote impact heeft op mijn leven en gedachten. Enkele weken terug, gingen ik en mijn niet-gelovige vriend uiteen doordat het verschil op geloofsvlak gewoon té hard ging door wegen op onze toekomst. (met gevoelens nog aanwezig langs beide kanten) Voor mij was dit Gods plan.. Maar ik blijf toch voor hem bidden opdat hij toch God mag vinden. Ook heb ik niets liever dat het opnieuw in orde komt tussen ons, op voorwaarde natuurlijk dat hij zou geloven. Ik heb hierom tot

Vroeger vooral metal. Heb lang naar HIM geluisterd, tijdje stilgelegen, nu nog soms een keer. COB, Sabaton (heerlijk), Alestorm, The Killers, muse, Epica, nightwish. Maar ook bart peeters nu heb ik niet echt meer de behoefde om die muziek te luisteren. Het lijkt alsof, als ik naar die muziekgenre luister, dat het minder met me gaat op geloofsvlak. De muziek van Reni en elisa kan ik echt wel smaken

Op de wikipagina staat haar discografie, mss moet je ook eens op de engelse wikipagina gaan, daar staat mss wat meer. Ik heb even gekeken: ze speelde op Greenbelt in 1994.

Ik had schrik om naar de foto's te zien. onwaarschijnlijk en bijna niet te geloven dat dit kon gebeuren. Zo'n verandering Jammer dat zo'n ingrijpen door God, door niet-gelovigen als toeval wordt gezien..

Je klinkt net zoals mijn ex-vriendje ik had hem dat ook gezegd dat ik het zal als Gods plan, en dat het zo moest zijn. Hij zei me ook van dat ik het echt wel moet verwerken, en niet moet laten varen in de zin dat het Gods plan was en dus meant-to-be. Het verlicht de pijn een beetje, maar het is toch ongelooflijk pijnlijk

Ik vind het heel erg raar dat ik geen mailtje heb gekregen ivm jullie reactie. Waarom ik ervaar dat het Gods oplossing is? Ik had God steeds om een antwoord gebeden, maar zo precies half half. Tot enkele dagen voor de breuk, toen vroeg ik echt aan God voor een oplossing. Ik zat ook met mijn studiekeuze bezig, waardoor ik echt Gods plan wou zien. Ik had die vraag gesteld, maar ik was er niet zo hard mee bezig om de oplossing te zien. Totdat mijn vriend het uitmaakte, eerst besefte ik het nog niet. Toen hij me belde om langs te komen, wist ik direct waarvoor het was. Ik heb geen traan gelaten

Er was enkele maanden terug een verhaal op cjp.nl over een persoon op een van de verdiepingen die geraakt werd door de vliegtuigen. Hij was ongelovig, maar hij stond voor het raam toen hij het vliegtuig zag afkomen. Op dat moment heeft hij tot God geroepen: God, help mij. Hij is de enige van heel dat verdiep dat het overleefd heeft, en is daardoor tot bekering gekomen. Je zei van alle christenen laten overleven in het WTC. Dat is haast niet mogelijk inderdaad. Je kunt ook, wat je zegt, veralgemenen, en dan zou geen enkele Christen mogen/kunnen sterven. Er komt een moment waarop God jou terug

Als ik God bv. om hulp heb gebeden bij een examen, en ik merk dat het goed gegaan is, dan dank ik God daarvoor. Maar ik ga niet zeggen dat ik het nooit een keer vergeet. Er zijn, denk ik, wel dingetjes waar God voor zorgt bij jou, maar je niet echt beseft dat het door God gegeven is. Kan iemand mij snappen wat ik bedoel?

Voor mij is dit inderdaad in de eerste plaats een soort van gelegenheid om je gedachten over je geloof te vertellen. Ikzelf ben een zeer verlegen persoon, ik durf niet echt over mijn geloof/gedachten/twijfels praten met mensen die ik ken, uit vrees om raar te worden bevonden. Wat denkt die nu weer? Daarom dat ik lid van dit forum ben geworden, omdat ik zo erover kan vertellen én ook kan zien met wat voor dingen anderen bezig zitten.. Buiten het feit dat hier christenen zitten, kunnen hier ook perfect ongelovigen/anders-gelovigen zitten. Ik denk dat je steeds open moet staan voor andermans i

Heel toepasselijk voor mij de laatste dagen.. Er is een gebeurtenis geweest die mijn leven de laatste tijd op zijn kop heeft gezet. Mijn niet-gelovig vriendje en ik zijn uiteen (omwille van het verschil van geloof). Ook al zijn we uiteen, de bede van mijn hart is dat hij God moge vinden. Soms slaat de twijfel zo hard toe. Wat als God niet bestaat? Dan ben ik diegene die een relatie van 3jaar om zeep heeft geholpen. Wat als God niet bestaat? Dan geloof ik in een fictieve persoon die mijn vriendje nooit zal vinden, en het dus nooit meer goed komt tussen ons. Maar dan roep ik echt tot God

kan ze daar wat mee? denk het niet LaLaLa93, ga anders naar http://www.psycholoog.net/forum daar kunnen ze je beter helpen Als Christen kan je daar wel wat mee. Als ongelovige is dit misschien moeilijk te snappen of zeer raar, maar het helpt wel degelijk. toch bij mij