joon

Hej! Helemaal hetzelfde meegemaakt ik had een goede vriend waar ik echt alles meedeed (ok, die alles niet te letterlijk nemen). ik zag hem wekelijks, en de gevoelens kwamen ook op. Ik had dit tegen een vriendin gezegd, die op haar beurt haar mond niet kon houden en hem allemaal vertelde. Toen hij het mij vlakaf vroeg of ik gevoelens voor hem had, draaide ik me om en loog: nee, uit schrik voor zijn reactie. Toen zei hij ook van niet.. Maar een week later waren we toch een koppel, want langs zijn kant waren er toch ook gevoelens. Ik durfde het hem nooit zeggen dat ik gevoelens, maar toen i

Ik denk dat ieder gezond persoon dit wel doet Maar of je daardoor verder van God gaat, daar heb ik geen idee van

klopt, maar Joon suggereert dat God DE oplossing voor alles is ipv bv een psycholoog Voor mij - als gelovige - is dit zo. Ik zeg nu wel niet dat je voor geen kwaaltje naar de dokter mag/kan gaan. Er zijn dokters, maak er gebruik van. Maar ook als zij geen oplossing kunnen bieden, dan is God er nog

Thx voor de reacties.. het is een bevestiging van wat al een tijdje in mijn hoofd speelde. Tijdens onze relatie bad ik altijd dat hij tot geloof mocht komen, het is echt een vurig verlangen. Jammerlijk genoeg is het niet gelukt. Toen het uitging had ik plots de volgende gedachte: als je God om iets vurig bid, moet je het durven loslaten en dan pas kan hij ervoor zorgen.. Dat mijn vriend ongelovig was, knaagde wat, God wil dit immers niet. Maar ik heb nooit zelf de stap gezet om het uit te maken, ik durfde hem niet loslaten. Nu dat gebeurt is, kan God hem mss tot bekering brengen. Ik moet he

Ik kan, op dat vlak, toch wat bemoediging gebruiken ik vertelde eergisteren iets aan een vriend over het verhaal dat Abraham zijn zoon Isaak moest offeren van God.

Als Christen kan je daar wel wat mee. Als ongelovige is dit misschien moeilijk te snappen of zeer raar, maar het helpt wel degelijk. toch bij mij dus jij denkt bv depressieve mensen die steevast blijven bidden, vroeg of laat door God 'genezen' worden, zonder interventie van een psycholoog? Dat is perfect mogelijk. Toen ik naar het eerste middelbaar ging, had ik echte paniekaanvallen. Ik ging daarvoor op school bij een psycholoog, ondertussen werd er ook voor me gebeden. De paniekaanvallen verdwenen, maar telkens als ik wist dat ik naar die psycholoog moest, kwamen die paniekaanvallen ter

Hej Allemaal, Telkens ik een nieuw topic start, dan gaat het steeds over hetzelfde. Dat komt omdat het op dit moment een zeer grote impact heeft op mijn leven en gedachten. Enkele weken terug, gingen ik en mijn niet-gelovige vriend uiteen doordat het verschil op geloofsvlak gewoon té hard ging door wegen op onze toekomst. (met gevoelens nog aanwezig langs beide kanten) Voor mij was dit Gods plan.. Maar ik blijf toch voor hem bidden opdat hij toch God mag vinden. Ook heb ik niets liever dat het opnieuw in orde komt tussen ons, op voorwaarde natuurlijk dat hij zou geloven. Ik heb hierom tot

Vroeger vooral metal. Heb lang naar HIM geluisterd, tijdje stilgelegen, nu nog soms een keer. COB, Sabaton (heerlijk), Alestorm, The Killers, muse, Epica, nightwish. Maar ook bart peeters nu heb ik niet echt meer de behoefde om die muziek te luisteren. Het lijkt alsof, als ik naar die muziekgenre luister, dat het minder met me gaat op geloofsvlak. De muziek van Reni en elisa kan ik echt wel smaken

Op de wikipagina staat haar discografie, mss moet je ook eens op de engelse wikipagina gaan, daar staat mss wat meer. Ik heb even gekeken: ze speelde op Greenbelt in 1994.

Ik had schrik om naar de foto's te zien. onwaarschijnlijk en bijna niet te geloven dat dit kon gebeuren. Zo'n verandering Jammer dat zo'n ingrijpen door God, door niet-gelovigen als toeval wordt gezien..

Je klinkt net zoals mijn ex-vriendje ik had hem dat ook gezegd dat ik het zal als Gods plan, en dat het zo moest zijn. Hij zei me ook van dat ik het echt wel moet verwerken, en niet moet laten varen in de zin dat het Gods plan was en dus meant-to-be. Het verlicht de pijn een beetje, maar het is toch ongelooflijk pijnlijk

Ik vind het heel erg raar dat ik geen mailtje heb gekregen ivm jullie reactie. Waarom ik ervaar dat het Gods oplossing is? Ik had God steeds om een antwoord gebeden, maar zo precies half half. Tot enkele dagen voor de breuk, toen vroeg ik echt aan God voor een oplossing. Ik zat ook met mijn studiekeuze bezig, waardoor ik echt Gods plan wou zien. Ik had die vraag gesteld, maar ik was er niet zo hard mee bezig om de oplossing te zien. Totdat mijn vriend het uitmaakte, eerst besefte ik het nog niet. Toen hij me belde om langs te komen, wist ik direct waarvoor het was. Ik heb geen traan gelaten

Er was enkele maanden terug een verhaal op cjp.nl over een persoon op een van de verdiepingen die geraakt werd door de vliegtuigen. Hij was ongelovig, maar hij stond voor het raam toen hij het vliegtuig zag afkomen. Op dat moment heeft hij tot God geroepen: God, help mij. Hij is de enige van heel dat verdiep dat het overleefd heeft, en is daardoor tot bekering gekomen. Je zei van alle christenen laten overleven in het WTC. Dat is haast niet mogelijk inderdaad. Je kunt ook, wat je zegt, veralgemenen, en dan zou geen enkele Christen mogen/kunnen sterven. Er komt een moment waarop God jou terug

Als ik God bv. om hulp heb gebeden bij een examen, en ik merk dat het goed gegaan is, dan dank ik God daarvoor. Maar ik ga niet zeggen dat ik het nooit een keer vergeet. Er zijn, denk ik, wel dingetjes waar God voor zorgt bij jou, maar je niet echt beseft dat het door God gegeven is. Kan iemand mij snappen wat ik bedoel?

Voor mij is dit inderdaad in de eerste plaats een soort van gelegenheid om je gedachten over je geloof te vertellen. Ikzelf ben een zeer verlegen persoon, ik durf niet echt over mijn geloof/gedachten/twijfels praten met mensen die ik ken, uit vrees om raar te worden bevonden. Wat denkt die nu weer? Daarom dat ik lid van dit forum ben geworden, omdat ik zo erover kan vertellen én ook kan zien met wat voor dingen anderen bezig zitten.. Buiten het feit dat hier christenen zitten, kunnen hier ook perfect ongelovigen/anders-gelovigen zitten. Ik denk dat je steeds open moet staan voor andermans i

Heel toepasselijk voor mij de laatste dagen.. Er is een gebeurtenis geweest die mijn leven de laatste tijd op zijn kop heeft gezet. Mijn niet-gelovig vriendje en ik zijn uiteen (omwille van het verschil van geloof). Ook al zijn we uiteen, de bede van mijn hart is dat hij God moge vinden. Soms slaat de twijfel zo hard toe. Wat als God niet bestaat? Dan ben ik diegene die een relatie van 3jaar om zeep heeft geholpen. Wat als God niet bestaat? Dan geloof ik in een fictieve persoon die mijn vriendje nooit zal vinden, en het dus nooit meer goed komt tussen ons. Maar dan roep ik echt tot God

kan ze daar wat mee? denk het niet LaLaLa93, ga anders naar http://www.psycholoog.net/forum daar kunnen ze je beter helpen Als Christen kan je daar wel wat mee. Als ongelovige is dit misschien moeilijk te snappen of zeer raar, maar het helpt wel degelijk. toch bij mij

Vreemd. Ik ben alleen nog maar posts tegengekomen die niet in strijd zijn met de 12 artikelen. ik vraag me, met schrik af, of het over mijn post gaat. maar ik zou niet weten wat ik fout zou gezegd hebben

Miesje, bij ons in de kerk/gemeente gebeurt dopen via onderdompeling. normaal vroeger in een gewoon bad, maar nu leggen ze de laatste hand aan een echte doopkuip. (er is bij ons een podium (dus verhoging) en ze hebben er een doopvont onder gebouwd). het is wel in Affligem (België) Ik denk trouwens niet dat er ergens in de Bijbel vermeld staat dat je je "moet" laten dopen in een gemeente. Er staat enkel dat je je "moet" laten dopen, waar maakt (denk ik) eerlijk gezegd niet uit. Zolang je het doet met volle wil en overtuiging. Net zoals hiernet iemand zei: in de rivier. bij ons in de gemeent

ik wist niet dat er hier al een topic over bestond. Gisteren dezelfde vraag gekregen van een (niet-gelovige) vriend, die vroeg of God echt vroeg om onze familie te haten. Ik heb het hem kunnen uitleggen, hoe dat ik dat zag. maar wat er hier stond werkte ook verrijkend. Thx!

Hej Lalala93, Ik vind niet direct terug of je gelovig bent of niet. Mocht je gelovig zijn, dan hoef je geen reden tot paniek te hebben. God zorgt ten alle tijd voor jou. Die paniekaanvallen of slechte gedachten komen niet van Hem, maar van Satan. Vraagt God, telkens weer, als die gedachten opkomen om ze gevangen te nemen. Satan wil jou schrik doen krijgen, en twijfelen, maar steek er een stokje voor. Maar mocht je niet gelovig zijn, dan nog.. Ik kan perfect jouw paniekaanvallen snappen. Ik zit zelf in een woelige periode waardoor ik soms van die paniekaanvallen krijg, of enorme twijfels. Ma

als je dat zegt Lalala93, dan ben ik volledig overtuigd dat jij hetero bent. Ik snap jouw angsten, want ik heb het soms ook voor. maar de gedachte om een meisje te zoenen, nee dank je:)

Ik zou het als vrijwilliger willen doen he zou willen helpen in de opbouw als ze daarmee bezig zijn, of ook gewoon als vrijwilliger helpen

Hej Allemaal, Ik ben een (christelijke) studente burgerlijk ingenieur-architect. Omdat ik graag later in Afrika wil gaan helpen voor de opbouw van scholen, huizen,... zou ik graag volgende zomer al enkele weken naar Afrika gaan voor te helpen. Kent er iemand projecten die zich daarmee bezig houden? (gewone ontwikkelingshulp mag ook) groetjes Joon

Het liedje gaat over een kindje dat ze verloren hebben. Ik luister er deze dagen constant naar, omdat ik me erin kan vinden. Ik heb geen kindje verloren, maar mijn (atheistische) vriend en ik zijn na 3jaar uiteen gegaan, terwijl de liefde langs beide zijden niet wegwas. Maar het was Gods plan (ik vroeg Hem voor een oplossing voor onze relatie), zo ervaar ik het. Maar het doet verdomd pijn ook al weet je het dat het Zijn plan was en Hij er een reden voor heeft, enkel weet je niet dewelke. Reni en Elisa - alleen gelaten Je was zo’n prachtig kindje Zo lekker vrolijk en spontaan In mijn hand