Pinkeltje

Ik vermaak me de laatste dagen donders goed met Assassin's Creed moet ik zeggen. (Ik heb eindelijk een pc die dat spel goed kan draaien ) Het doet me denken aan Prince of Persia: Sands of Time, maar de besturing is veel makkelijker.

Corpere sano in cubicolo sano?

Beetje saaiig. Hoewel dat ook kon liggen aan het feit dat manlief en ik nog niet helemaal beter waren en pas op het laatste moment hadden besloten te gaan. De voorpret is de helft van de fun. Maar ik miste de normale fairsfeer een beetje.

Geen kostuums ook, ik ging volledig in zwart met dochterlief volledig in het wit aan me vastgeknoopt, manlief in z'n gewone kleren.

Ik was er ook, maar het viel mij ook een beetje tegen. Er was niet zoveel te doen behalve standjes en mensen kijken. Hoewel ik dan de magnifieke vikingshow in slecht engels buiten beschouwing laat. Die lui waren best heel aardig bezig.

Heb je last van beroepsdeformatie als je niet naar een psychotherapeut wilt omdat er massa's spelfouten op zijn website staan?

Ik denk dat je dan last hebt van gezond verstand.

Btw. Meer zon, meer ijsjes!

* Zet stoeltjes en tafeltjes van de bar buiten op het terras neer

Kom maar op met die zon!

Het was vrij lastig ja en het werd er ook niet boeiender op. 't Is een redelijk fantasieloze studie.

Gefeliciteerd!

Als je een etiket hebt, kan dat duidelijkheid scheppen. Een soort algemene duidelijkheid, want uiteindelijk blijft het zo dat elke mens uniek is.

Om eens een heel onschuldig etiket te gebruiken: mijn pa en ik hebben allebei migraine. Het is handig dat we dat weten want dat verklaart voor de buitenwereld waarom we tijdelijk 'ziek' zijn. Toch verschillen onze migraines onderling heel erg. Zo heeft mijn vader gewoon een dag flink hoofdpijn en een dag daarna een kater en heb ik naast hoofdpijn ook nog last van misselijkheid en ik heb er een dag langer last van.

De vraag is dus: wat is het nut van zo'n etiket? Bij bovenstaand voorbeeld is het fijn om te weten dat je hoofdpijn hebt, maar verder kun je weinig concrete conclusies trekken. Het verklaart wel wat, maar verder heeft het etiket een andere invulling voor elk persoon.

En afgezien van het bovenstaande verhaal, is het enorm vervelend als mensen een is-gelijkteken zetten tussen jou en je aandoening.

Ik denk wel dat mijn geloof beter is. Dat is arrogant maar bekijk het eens van deze manier: als ik niet geloofde dat mijn geloof beter was kon ik evengoed moslim of atheist zijn omdat het dan allemaal een kwestie van "bij je passen" of "aansluitend op de achtergrond" zou zijn. Dat is het hier niet.

Ik kan me hier wel in vinden. Als je er niet van overtuigd van was dat je bij de 'beste' kerk zat, dan zat je er toch niet bij? Aan de andere kant is het m.i. ook belangrijk om oogkleppen te vermijden. Er zijn meerdere kerkgenootschappen die de juiste leer verkondigen, zij het misschien op een andere manier.

Ik vind het puntje "je thuis voelen in" altijd een beetje eng. Is het de bedoeling dat je je thuis voelt in je kerk? Natuurlijk! Maar in hoeverre moet je gevoel maatgevend zijn voor je kerkkeuze? Zowel de ratio als het gevoel zijn dingen die beïnvloed kunnen worden door de satan en jezelf.

Dit is natuurlijk dé tijd om de Johannes Passion weer eens op te zetten

Wat mij vooral opviel was hoe moeilijk het is om bepaalde dingen in je nieuwe, vrije leven een plaats te geven. Van huis uit was ik gewend om voor en na het eten te bidden en ook nog bijbel te lezen. Toen ik op mezelf ging wonen vond ik het veel moeilijker om dat zo vaak te doen. Ik vergat steeds vaker te bidden, de bijbel verstofte in de vensterbank en dat gebeurde helemaal niet bewust. Je moet zelf echt een bepaalde discipline aanleren in die dingen. Het helpt erg als je huisgenoten hebt die actief christen zijn en het helpt ook om bijbelstudie te volgen (bij een studentenvereniging of bij een kerk). Dat houdt je een beetje bij de les.

Verder verandert je wereld natuurlijk best wel als je gaat studeren aan een openbare instelling. Je komt allemaal mensen tegen met verschillende denkbeelden en die laten zich niet makkelijk overreden tot jouw standpunt. Misschien hebben ze zelfs wel gelijk...

Je studententijd is bij uitstek de tijd om je goed te verdiepen in allerlei opvattingen en standpunten, daar leer je van en het maakt op langere termijn dat je sterker in je schoenen staat. En soms betekent dat je het geloof loslaat, it happens.

Ik vond het zelf heel prettig dat ik bij een christelijke studentenvereniging zat waar je over zulke dingen in een vertrouwde kring kon praten en ook je twijfels kon uiten. Het is best belangrijk om zo'n basis te hebben waar je op terug kunt vallen.

Hoi

Groningen is de leukste studentenstad van Nederland. Woon je toevallig ook nog in de christelijke achterbuurt van Groningen?

Welkom Pinkeltje! Leuke naam

Heb je een favoriete psalm?

Mmm, dat is een moeilijke... onberijmd is het sowieso 23 (en daarin ben ik vast niet de enige) en van psalmen voor nu vind ik 128 erg tof.

Haha, jullie zijn zeker allebei 23

Ik maakte maar een grapje, maar hij is nu wel alweer een jaar dichterbij het bejaardentehuis

Dit helpt niet echt

Ik deed HBO-Rechten, maar het wou niet zo goed lukken.

Ik heb al 3 mensen gespot die ik ken. Welk een geluk Klein wereldje

23 is niet oud

Mag ik een bakje koffie?

Ik ben Pinkeltje en ik ben 23 jaar. Ik ben net gestopt met mijn studie waardoor ik vreselijk veel vrije tijd heb. Zodoende leek het me wel leuk om me aan te melden op Credible. Ik heb wel het een en ander gehoord al over dit forum, in positieve zin , en ik wil nu eens kijken hoe het hier is.

Ik ben gereformeerd en ik houd van psalmen voor nu.