Alle activiteit

Ja, en zelfs goud kan dan metaforisch worden opgevat voor iets nog veel kostbaarder. Gelukkig woon ik in een deel van Nederland waar die route ook letterlijk bestaat: smalle weggetjes, modder, struiken die in de weg zitten. Doorbuffelen dus, en de hond vindt het fantastisch.

Je bent op weg naar de Gouden Stad, zo lijkt het.

Er zijn inderdaad veel wegen, maar de brede weg loopt uiteindelijk dood. Daarom kies ik liever de smalle weg met de nauwe poort en de meeste weerstand, die heeft een bestemming die mij bijzonder aangenaam lijkt.

Ieder zijn/haar ding zoals je zei, er zijn immers nog veel meer wegen.

Je maakt van illusie logica. Doe mij de tochten met de hond dan maar.

Beetje zoals horizonversmelting, als een treinspoor dat in de verte in een punt uitkomt.

Een eeuwig huis aan een eeuwige weg verplaatst zich niet, maar is er altijd.

Matteüs 10:14 is helder: als je niet ontvangen wordt, schudt het stof van je voeten. Dit is geen symbolische vervloeking, maar een vorm van mentale hygiëne. Het betekent: laat los, neem niets persoonlijk, verspil geen energie aan mensen die niet willen, en ga waar wel ruimte is.

Geometrie is iets vreemds inderdaad, en we kunnen er onmogelijk naast kijken.

Het nadeel van een huis op deze aarde: rondjes zijn onvermijdelijk. Tenzij het huis aan een eeuwige weg ligt en steeds weer op die streep verschijnt.

Ja, het zou allemaal veel simpeler kunnen zijn, dat is al lang geweten.

Meestal wordt zelfs een rondje vermeden door met de bakfiets aan de hand een route te lopen. Dan gaat de hond aan het einde van de streep in de bak en fietsen we gewoon weer verder. Op naar het volgende interessante stuk. Dan wordt het een kwestie van niet steeds dezelfde route naar huis. Een rondje blijft een rondje, laat je geen rad voor ogen draaien.

Alternatief is steeds hetzelfde rondje, en altijd wat anders zien.

Toen zijn eigen dorp Nazareth Hem afwees (Marcus 6:1–6), deed Hij daar weinig en trok verder naar dorpen waar mensen meer bereid waren te luisteren. Jezus koppelde zijn tijd en energie aan vruchtbaarheid, niet aan koppige tegenstand.

De hond en ik maken onze rondjes. Elke dag een ander rondje, zo blijven we scherp, blijft het spannend en voorkomen we duizeligheid. Jij ook een fijne dag, ik hoop zonder te moeten overgeven door de duizeligheid.

Alvast fijne wandeling, die nul blijft nog wel even bestaan.

Ah, een vinger tekort… nou, ik wind maar geen doekjes om de resterende vingers, ik merk dat we hier niet uitkomen. Een mogelijk middel tegen duizeligheid is de andere kant op draaien… maar draai niet te lang, anders word je weer duizelig. Laten we het hierbij laten.

Op je hand kan je tot vijf tellen, en als je aftelt tot nul heb je een vinger tekort. Moeilijk?

In Lukas 9:51–56 wordt Jezus niet ontvangen in een Samaritaans dorp. Zijn reactie was eenvoudig: Hij ging naar een ander dorp. Geen escalatie. Geen poging om mensen te overtuigen die niet openstonden. Dit laat zien dat het niet zijn strategie was om weerstand te bevechten, maar om ontvankelijkheid te zoeken.

Ah, ik zie dat we in cirkels blijven draaien. Als het verband echt duidelijk is, kun je het dan in één zin samenvatten? Zo niet, dan laat ik je maar in je eentje cirkeltjes draaien en duizelig worden.

In het begin is meestal vooraan, waar het start.

Dan verwijs je misschien even naar dat deel, want mij is nog niet duidelijk welk psychologisch mechanisme jij koppelt aan etnomathematica.

Denk dat het eerder al eens vermeld werd, en anders in het begin.

Dan heb ik je punt verkeerd geïnterpreteerd. Leg je nog eens helder uit wat jij precies vereenvoudigd ziet worden in relatie tot psychologie en etnomathematica?

Grapjas, het staat in het begin, de vereenvoudiging.