Alle activiteit

Het moment van handelen is cruciaal. Zo herinner ik me een dag dat mijn broertje werd aangevallen door een paar jongens. Ik greep in, en hoewel ik won, kwam ik er zelf niet zonder blauwe ogen en een dikke kaak vanaf. De volgende dag stond ik op het werk met die blauwe ogen en die dikke kaak — probeer dat maar eens uit te leggen. Het laat zien hoe snel het beeld van controle en gemak kan veranderen door onverwachte gebeurtenissen, ondanks ervaring en deskundigheid. In al deze situaties geldt hetzelfde: duidelijkheid, directe consequenties en voorspelbaarheid zijn de sleutel. Of het nu gaat

Zolang het zelfstandig denken aan banden kan gelegd worden, is er structuur in overvloed.

Juist daarom vond ik mijn werk als groepsleider met licht verstandelijk gehandicapten met gedragsproblematiek relatief gemakkelijk. Als je consequent bent, timing begrijpt en geen morele lading achteraf toevoegt, ontstaat er rust en duidelijkheid. En de rest maar vragen hoe het toch kwam dat mijn diensten altijd zo probleemloos verliepen.

In het werk van Foucault staat ook zo'n stukje, toegepast op mensen.

Een hond leeft vrijwel volledig in het hier en nu. Straf die niet direct (binnen seconden) gekoppeld is aan het gedrag, wordt door de hond niet begrepen als oorzaak-gevolg. “Met de neus door de stront halen op een later moment” leert hem dus niet wat hij fout deed, maar hooguit dat ik onvoorspelbaar ben. Gelukkig kwam ik direct onder de douche gestapt zodra ik geluid hoorde dat mij achter de oren deed krabben. Ik betrapte hem op het moment van overtreding en de consequentie werd direct ingezet.

Enjoy.

Morgen heeft zo zijn eigen zorgen. Dus eerst wandelen met de hond. Hoewel deze laatst mijn kaasblok heeft opgegeten in een onbewaakt moment.

Dat zien we morgen dan wel weer, we kunnen enkel maar hopen.

Het een en ander hangt nogal aan elkaar van subjectiviteiten.

Kleine wasjes, grote wasjes.

Het kanaaltje met lokaal nieuws schijnt het belangrijkste te worden gevonden. Want wat interesseert het mij of er iemand in Amsterdam onder de auto komt. In mijn eigen straatje daarentegen staat de wereld op zijn kop. Wie weet ken ik hem wel.

Of de avonturen van Teen en Tander, niets wordt aan het toeval overgelaten.

Met parachute. En er moet natuurlijk ook een kanaaltje voor Sesamstraat worden bewaard, of voor Fabeltjeskrant.

Wachten geblazen.

De uitkomst voor later bewaard.

De loting is voorbij, dat is voor straks.

Als de idioot 's nachts om drie uur wakker wordt, dan moet ie voetbal kunnen zien.

Ja, zoals in de bollenkubus van Hoekveld, er is ruimte genoeg.

Je zou het ook kunnen trekken met vliegende ganzen, maar enigszins omslachtig.

Wonderbaarlijk is het, en het gewicht van bonte beren aanzienlijk veel lichter dan vliegende ganzen.

Jawel, glasvezel verdringt koper, zoals Chriet al beweerde. Vele malen vriendelijker voor de rug om te trekken. Ik kan het weten als ex-kabeltrekker. Glasvezel is vele malen sneller en wordt met een parachute geschoten. Bij aanleg van glasvezel wordt de kabel vaak ingeblazen in een lege mantelbuis met perslucht. Aan het uiteinde van de glasvezel zit een luchtplug / parachute-achtig element dat door de luchtdruk wordt meegetrokken.

Zelfs in zeptoseconden, het verandert niet.

Ik bedoel in centimeters.

In die zin verwordt hoop tot een metafysisch concept, en individuele trajecten tot een leerschool, het navigerende zelf belastend met een taak die als tijdloos kan gepercipieerd worden, maar ook, hypergevoelig, quasi onmogelijk realiseren kan.

Of een hersenspinsel. Kijk, kun je nog wat Chriet Titulaeren: Scheelt een hoop lopen met al die schotels. Hoe groot was of is die van jou?