De Vader is groter dan Ik.

[Hopper 685]

Jullie hebben Mij horen zeggen dat Ik wegga en weer terugkom. Als jullie werkelijk van Mij hielden, zouden jullie blij zijn dat Ik naar de Vader ga, want de Vader is groter dan Ik. (Johannes 14:28)

De Vader is groter dan Ik.   Waarmee Jezus te kennen geeft dat hij niet de Vader is.   

Om het ene woord, het Woord waarnaar de mens verlangt, te kunnen spreken, moet de mens zwijgen. Pas als de ziel stil is, kan het Woord, dat Christus zelf is, gezegd worden. Het zuiverste zelf van de mens spreekt zich uit als weerspiegeling van Gods aanwezigheid.

Bron:  https://www.theologie.nl/om-werkelijk-te-kunnen-spreken-moet-je-zwijgen/

Een Woord dat ons eigen zuiverste zelf is. ‘Niet ik, maar Christus leeft in mij’, zoals Paulus dit omschrijft in zijn brief aan de Galaten. Christus is het mensgeworden Woord van God. Christus is de ‘Ik ben’, de belichaamde aanwezigheid van God.  Het is hetzelfde ‘hier ben ik’ van Abraham, Mozes en Jesaja: Gods werkelijkheid die ons bewoont.

Wil Jezus echter het woord voeren in de ziel, dan moet zij alleen zijn en zelf zwijgen om Jezus te horen spreken. Welnu, Hij gaat dus naar binnen en begint te spreken. (…) Wat zegt de Heer Jezus? Hij zegt wat hij is. Wat is hij dan? Hij is een woord van de Vader. In ditzelfde woord spreekt de Vader zich uit en de hele goddelijke natuur en al wat God is. (…) In het spreken van het woord spreekt hij zichzelf en alle dingen uit in een ander persoon en geeft hem dezelfde natuur die hij zelf heeft.

De Vader is een sprekende werking, en het Woord  is een werkende uitspraak.   Waarmee de Vader als de Zoon werkt in de mens.   In het beeldloze Zijn, (Ik ben die Ik ben) zijn de Vader en de Zoon één.   In dit licht bezien begrijpen we de Johannes Proloog ook beter.  De Vader is een Licht in zichzelf (1 Timoteüs 6:16) , de Zoon is het Licht der wereld. (En daarmee in de mens)  Zij zijn niet hetzelfde en toch één, immers in dit volkomen Licht is geen duisternis.