Gemeen

[Barnabas 178]

Je kunt twee kanten op met het woord gemeen

Aan de ene kant een nare eigenschap maar aan de andere kant is het heel mooi om iets gemeen te hebben. Dat heeft te maken met het gemeenschappelijk hebben van zaken, het beleven van de gemeenschap der heiligen. Zoals in de eerste gemeente de heiligen samen een gemeenschap vormden waarbij niemand zei dat iets van hem of haar was.

In een Pslam (133;1) spreekt David erover hoe lieflijk het is wanneer broeders tezamen wonen. Het tezamen wonen is het beleven van de gemeenschap der heiligen en dat is dus een lieflijke zaak. Lieflijk houd verband met gevoeligheid, tederheid ed.. Zoals Johannes in de schoot van Jezus was tijdens het laatste avondmaal en Johannes de discipel was die door Jezus zeer bemind werd.

Het beleven van gemeeenschap is een algemene sociale behoefte die vervult wordt in de Heilige Geest door de gemeenschap der heilgen. Het ontberen van de Heilge Geest in relaties veroorzaakt een tekort aan liefde en schade in de relaties waardoor lieflijkheid tot gemeenheid wordt en uitmond in ruzie.

Wanneer er ruzie ontstaat is het mogelijk dat op te lossen door de vrijheid te nemen om ruzie te maken. De vrijheid te nemen om eerlijk te zeggen wat er scheelt. Daarbij de ander ruimte te geven het hart te luchten. Verzoening is daarna door te luisteren, te erkennen en het recht te zoeken dat in Christus is.

[Hopper 813]

Het is niet zo dat je twee kanten op kunt met het woord 'gemeen' , het woord 'gemeen' heeft (minimaal) twee verschillende betekenissen in de Nederlandse taal.

Gemeenplaats is een afgezaagde uitdrukking waar iedereen mee aan kan komen.

Gemeenschap is als twee mensen seksueel samen komen, maar is ook een samenleving of bijeenkomst van diverse mensen.

In het woord gemeente vinden we het ook terug.   Dan is het een samenleving op gemeentelijk niveau.

Het woord gemeen staat in deze betekenis voor samenkomen op allerlei wijzen.   In spirituele zin kunnen we met Christus samenkomen.   Dan hebben we iets gemeen met Christus.  Alleen als ik mijn eigen wijze van 'zijn' opgeef , kan ik de wijze van 'zijn' van Christus in geestelijke zin leren kennen.  (Matt 16:25)  Alleen dan heb ik iets (de zijnswijze) gemeen, wat tevens een samenheid is.   En dan heb ik niet alleen iets gemeen met Christus, maar met iedereen die iets gemeen heeft met Christus.   (Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen.)