Gods werkzame kracht of Geest?

[Hendrik-NG 220]

Ja, je kent wel de uitdrukking 'in de naam van de koning' wat betekent 'uit (erkenning) van de autoriteit van de koning'.

Leuk dat je dit argument naar voren schuift...

In eerdere gesprekken met Jehova's Getuigen was ik nu degene die dat argument aanvoerde tegen de claim van JG dat men bij "het aanroepen van de naam van JHWH om gered te worden" letterlijk die naam dient aan te roepen, terwijl ik keer op keer aangeef dat dat m.i. betekent "dat men God kan/dient te houden aan zijn beloften, en dat men daardoor redding kan vinden"...

Maar: goed om te zien dat ook jij teksten toe kan passen (tegenover een letterlijke uitleg) als je dat zo te pas komt bij het uiteenzetten van de theologie van je denominatie!

[Hendrik-NG 220]

Welke naam is dat dan?

Jehovah/Jahweh (naam van de Allerhoogste), Jezus (naam van zoon van God).

Dat zijn twee namen. Waar Mat 28 overduidelijk spreekt over één naam... Lees: JHWH...

[Hendrik-NG 220]

Jezus identificeerde de Heilige Geest ook als een 'kracht'.......

(Handelingen 1:8) . . .maar GIJ zult kracht ontvangen wanneer de heilige geest op U gekomen is, en GIJ zult getuigen van mij zijn zowel in Jeruzalem als in geheel Judea en Samaria en tot de verst verwijderde streek der aarde. . .

Ik zie Hem hier eerder de Heilige Geest associëren met kracht... Bij jouw uitleg past eerder een uitspraak als "de Heilige Geest zal als een kracht op u neerkomen", o.i.d. Maar dat staat er niet ondubbelzinnig!

[broer konijn 0]

En ik denk dat het vooral een zaak is van wedergeboorte. Een mens kan niet uit God zijn, Een mens moet afsterven, Dus wat er nieuw uit God is, heeft als identiteit niet de mens die immers afsterft, maar God. De mens die afgestorven is en een nieuwe identiteit krijgt die heeft een identiteit die in het vlees gebonden is, maar in overgave aan God geheel uit God kan zijn. Daarmee wordt de mens niet gelijk aan God en ook niet als God. Maar wel wordt de mens dan een nieuwe geboorte waarin het nieuwe gevuld wordt door de heilige Geest. Nee niet geheel vervuld helaas, Maar soms bij tijden wel eventjes en ook slechts op een bepaalde manier. Daarom heeft de heilige Geest een naam gekregen, en die is niet Jahweh of God of Heilige Geest, maar die is Trooster. Dat is God in kracht tot bijstand en troost in de mens. In de brieven aan de Corinthiërs blijkt hoe sterk die kracht is, want Paulus beroept zich erop, als normatief voor zijn gelijk. In meer brede zin genomen is het God die verschijnt in de mens om een weerspiegeling in de mens te geven van de heerlijkheid die de mens eens zal zijn/meemaken. Dat is geen gevoel, dat is geen inbeelding, Dat is echt. Net zo echt als Simson ook beresterk werd. En daarom personificeren we de heilige Geest en identificeren we Deze met God. Maar het is vanuit de aard van zijn de Kracht van God die in de ziel van de mens tot een nieuwe schepping wordt van mens met God. Waarvan we helaas vaak nog te weinig zien in ons eigen vlees. maar Christus zegt, dat het geloof het verschil maakt, welk geloof stadspoorten met deurposten van Gazastad naar Hebron kan dragen, kruisen van massief hout tot geestelijke ontilbaarheden kan doen dragen, en welk geloof zelfs bergen kan verzetten. Dat gaat dieper dan slechts het willen of kunnen doen, maar dat heeft te maken met gezindheid en vervulling met de heerlijkheid van God.

[Dannyr 37]

Bovendien is pas in de 4de eeuw na Christus de Heilige Geest als persoon en God geformuleerd en aangenomen, nota bene onder leiding/invloed van een heidense keizer.

In een aantal concilies waarin de bisschoppen hopeloos met elkaar oneens waren.

En? Ik haalde puur bijbelse argumenten aan. Geen enkele keer Constantijn enz.. Baseerde mij geheel op de bijbel niks meer en niets minder.

Daarbij staat er in de bijbel dat Jehovah 1 naam is en dat men dingen mag vragen in de Naam van : de Vader/de Zoon en de Heilige Geest.

Vreemd dat men dan een kracht gelijkstelt aan de Vader en de Zoon. Daarbij spreekt men over de naam en niet de nam(en) vd Vader/Zoon en Heilige Geest. Dus ze zijn 1(1 naam dus)

[eclammers 0]

Bovendien is pas in de 4de eeuw na Christus de Heilige Geest als persoon en God geformuleerd en aangenomen, nota bene onder leiding/invloed van een heidense keizer.

In een aantal concilies waarin de bisschoppen hopeloos met elkaar oneens waren.

En? Ik haalde puur bijbelse argumenten aan. Geen enkele keer Constantijn enz.. Baseerde mij geheel op de bijbel niks meer en niets minder.

Daarbij staat er in de bijbel dat Jehovah 1 naam is en dat men dingen mag vragen in de Naam van : de Vader/de Zoon en de Heilige Geest.

Vreemd dat men dan een kracht gelijkstelt aan de Vader en de Zoon. Daarbij spreekt men over de naam en niet de nam(en) vd Vader/Zoon en Heilige Geest. Dus ze zijn 1(1 naam dus)

----------------------------------

Hé Danny, maar je erkent wel dat het pas met name door toedoen van keizer Constantijn en foute geestelijke leiders in de 4de eeuw is geformuleerd. Een verdraaiing van de Schriften.

[eclammers 0]

En ik denk dat het vooral een zaak is van wedergeboorte. Een mens kan niet uit God zijn, Een mens moet afsterven, Dus wat er nieuw uit God is, heeft als identiteit niet de mens die immers afsterft, maar God. De mens die afgestorven is en een nieuwe identiteit krijgt die heeft een identiteit die in het vlees gebonden is, maar in overgave aan God geheel uit God kan zijn. Daarmee wordt de mens niet gelijk aan God en ook niet als God. Maar wel wordt de mens dan een nieuwe geboorte waarin het nieuwe gevuld wordt door de heilige Geest. Nee niet geheel vervuld helaas, Maar soms bij tijden wel eventjes en ook slechts op een bepaalde manier. Daarom heeft de heilige Geest een naam gekregen, en die is niet Jahweh of God of Heilige Geest, maar die is Trooster. Dat is God in kracht tot bijstand en troost in de mens. In de brieven aan de Corinthiërs blijkt hoe sterk die kracht is, want Paulus beroept zich erop, als normatief voor zijn gelijk. In meer brede zin genomen is het God die verschijnt in de mens om een weerspiegeling in de mens te geven van de heerlijkheid die de mens eens zal zijn/meemaken. Dat is geen gevoel, dat is geen inbeelding, Dat is echt. Net zo echt als Simson ook beresterk werd. En daarom personificeren we de heilige Geest en identificeren we Deze met God. Maar het is vanuit de aard van zijn de Kracht van God die in de ziel van de mens tot een nieuwe schepping wordt van mens met God. Waarvan we helaas vaak nog te weinig zien in ons eigen vlees. maar Christus zegt, dat het geloof het verschil maakt, welk geloof stadspoorten met deurposten van Gazastad naar Hebron kan dragen, kruisen van massief hout tot geestelijke ontilbaarheden kan doen dragen, en welk geloof zelfs bergen kan verzetten. Dat gaat dieper dan slechts het willen of kunnen doen, maar dat heeft te maken met gezindheid en vervulling met de heerlijkheid van God.

-----------------

Dag broer wat een mooie post!

Je haalt veel aspecten aan, ik ben het met je eens de HG is een kracht afkomstig van de Allerhoogste.

Overigens is wedergeboorte iets wat door God d.m.v. de HG geschiedt en niet wat vele denken dat zij zelf kunnen kiezen om wedergeboren te worden. Het is toch God die kiest wie Hij als adoptieve kinderen wil aannemen. Maar goed dat is een andere discussie.

Je hebt gelijk een mens moet t.a.v. de (verontreinigende door Satan geregeerde) wereld en zijn zondige leven symbolisch sterven om door God goedgekeurd te kunnen worden, evenals Jezus gestorven is. Om deze redenen moet een christen dan niet meer voor zichzelf leven maar voor God en Christus.

De Heilige Geest (Roe′ach en pneu′ma) is inderdaad die kracht die God uitzendt om te vertroosten (parakleton) en te helpen.

Deze kracht schenkt God alleen aan Zijn dienstknechten, mensen die oprecht moeite doen om naar eer en geweten Zijn heilige wil te doen.

Mooi dat je het voorbeeld aanhaalt van rechter Simson, een speciale dienstknecht van God die Israël moest bevrijden, een Nazireeër evenals Jezus er één was.

groet,

Ed

[Hendrik-NG 220]

De Heilige Geest (Roe′ach en pneu′ma) is inderdaad die kracht die God uitzendt om te vertroosten (parakleton) en te helpen.

Zo "inderdaad" is dat niet. Enkel als je eerst de stap hebt gezet om "krachten/eigenschappen van God" te personificeren (of: de bereidheid hebben om in dergelijke termen te spreken), en vervolgens elke keer als de Schrift spreekt over personen de vertaalslag te maken naar "dat zal dan wel moeten gaan om een personificatie van een kracht of eigenschap van God!".

Er gaan dus twee "geloofsstappen" (in de betekenis: "aanname") vooraf aan die stellige uitspraak "inderdaad" van je!!! Ook al voer je tig keer aan dat b.v. in de Misjlei Gods Wijsheid gepersonifieerd wordt: dat wil niet per se zeggen dat de Schrift dan altijd op die manier spreekt!! Vooral die tweede stap die ik hierboven schetste is geen "vanzelfsprekendheid"!! Daar spreken we altijd onze "voorgangers" na...!

(Of we breken met hen, en gaan wat anders zeggen, natuurlijk...)

En intussen betekent dat Griekse woord παÏάκλητος (parakletos) nog altijd helper, advocaat. Iemand, gezonden door God, die hulp biedt... Er staat niet dat God vertroosting biedt: Hij stuurt een Trooster om ons bij te staan, zo wordt ons geleerd...

Dan kan het natuurlijk zo zijn dat jij gelijk hebt, maar het kan ook nog steeds heel goed zijn dat je er faliekant naast zit...

Intussen kies ik er maar voor om "mijn voorgangers" na te spreken in deze kwestie... Naar eer en geweten...

[Dannyr 37]

En? Ik haalde puur bijbelse argumenten aan. Geen enkele keer Constantijn enz.. Baseerde mij geheel op de bijbel niks meer en niets minder.

Daarbij staat er in de bijbel dat Jehovah 1 naam is en dat men dingen mag vragen in de Naam van : de Vader/de Zoon en de Heilige Geest.

Vreemd dat men dan een kracht gelijkstelt aan de Vader en de Zoon. Daarbij spreekt men over de naam en niet de nam(en) vd Vader/Zoon en Heilige Geest. Dus ze zijn 1(1 naam dus)

----------------------------------

Hé Danny, maar je erkent wel dat het pas met name door toedoen van keizer Constantijn en foute geestelijke leiders in de 4de eeuw is geformuleerd. Een verdraaiing van de Schriften.

Wat Constantijn beweerd ed. doet niet zoveel ter zake. Ik richt mij vooral op de schrift en de schrift alleen. En daaruit kan ik herleiden dat de HG een persoon is.

Zelfs zonder Constantijn is dat ter herleiden uit de wijze waarop de schrift spreekt over de HG en Hem allerlei persoonlijke eigenschappen toedicht(zoals spreken en zenden ed.)

Ik weet dat JG beweren dat alles pas ontstond bij Constantijn. Maar als dat hele stukje geschiedenis er niet aan vooraf was gegaan(van Contantijn en de geestelijken die alleen bevestigden wat daarvoor al geloofd werd op basis van de schrift, want meer dan dat deden ze niet, ze verzonnen niet opeens een nieuwe gedachte oid)

..dan nog zou ik op basis van de schrift alleen het al heel apart vinden dat de HG duidelijk tot mensen spreekt en hen zendt(in handelingen) en dan geen persoon is volgens sommigen.

Personificeren doe je alleen als er aanleiding voor is.

[Hendrik-NG 220]

Hé Danny, maar je erkent wel dat het pas met name door toedoen van keizer Constantijn en foute geestelijke leiders in de 4de eeuw is geformuleerd. Een verdraaiing van de Schriften.

Wat Constantijn beweerd ed. doet niet zoveel ter zake. Ik richt mij vooral op de schrift en de schrift alleen. En daaruit kan ik herleiden dat de HG een persoon is.

Zelfs zonder Constantijn is dat ter herleiden uit de wijze waarop de schrift spreekt over de HG en Hem allerlei persoonlijke eigenschappen toedicht(zoals spreken en zenden ed.)

Ik weet dat JG beweren dat alles pas ontstond bij Constantijn. Maar als dat hele stukje geschiedenis er niet aan vooraf was gegaan(van Contantijn en de geestelijken die alleen bevestigden wat daarvoor al geloofd werd op basis van de schrift, want meer dan dat deden ze niet, ze verzonnen niet opeens een nieuwe gedachte oid)

..dan nog zou ik op basis van de schrift alleen het al heel apart vinden dat de HG duidelijk tot mensen spreekt en hen zendt(in handelingen) en dan geen persoon is volgens sommigen.

Uiteindelijk is de deze discussie net zo oeverloos als een discussie zou zijn over de eigenschappen van "licht": gaat het daarbij nu om materie, of om een golfbeweging? En met dat kleine woordje "of" ga je daar de mist mee in...

En dan blijkt de Schrift over de Geest te spreken zoals over Christus; wat Hem betreft twijfelt niemand er aan dat Hij "als persoon" op aarde rond heeft gewandeld. Maar ook kan van Hem gezegd worden dat Hij "krachtig in ons kan werken" (zie b.v. 1 Cor 1:24 Maar voor wie geroepen zijn, zowel Joden als Grieken, is Christus Gods kracht en wijsheid)...

En zo ook van de Geest. Over Wie niet alleen gesproken wordt als "kracht van God", maar ook als "bezitter en schenker van kracht":

Rom 15:13 Moge God, die ons hoop geeft, u in het geloof geheel en al vervullen met vreugde en vrede, zodat uw hoop overvloedig zal zijn door de kracht van de heilige Geest - á¼Î½ δυνάμει ΠνεÏματος Ἁγίου (en dunamei Pneumatos Hagiou - let op de genitief: van de Geest).

Dat men "pas vanaf Constantijn zo is gaan spreken" is trouwens onjuist. Ik heb net "Origenes" (ca. 200 AD) er nog eens op nageslagen, en ook hij spreekt over de Geest "als over een persoon" - op zo'n onbevangen manier dat die als vanzelf het vermoeden oproept "dat men nooit anders heeft gedaan"... En ook over de Geest als "kracht" - op zo'n onbevangen manier dat die als vanzelf het vermoeden oproept "dat men nooit anders heeft gedaan"...

[broer konijn 0]

..dan nog zou ik op basis van de schrift alleen het al heel apart vinden dat de HG duidelijk tot mensen spreekt en hen zendt(in handelingen) en dan geen persoon is volgens sommigen.

Personificeren doe je alleen als er aanleiding voor is.

Inderdaad. Een engel is een persoon. De heilige Geest daalde als een duif op Jezus Christus. De heilige geest brandde als een vuur op de hoofden bij het pinkstergebeuren. De heilige Geest kwam in een wolkkolom of een vuurkolom. De heilige Geest werd door het heilig avondmaal en de wijn. Personificatie van de dingen waarin de Geest zich vertoont, als God, is hier niet een zaak van onze voorstelling.

Onze protestantse traditie is daar ook al helder in sinds de middeleeuwen:

Hand.13

1 En er waren te Antiochie, in de Gemeente, die daar was, enige profeten en1 leraars, namelijk Barnabas, en Simeon, genaamd Niger, en Lucius van Cyrene, en Manahen, die met Herodes den2 viervorst opgevoed was, en Saulus.

2 En als zij den Heere dienden, en3 vastten, zeide de Heilige4 Geest: Zondert Mij5 af beiden Barnabas en Saulus tot het werk, waartoe Ik hen geroepen heb.

3 Toen vastten en baden zij, en hun de handen opgelegd hebbende,6 lieten zij hen gaan.

4 Dezen dan, uitgezonden zijnde van den Heiligen Geest, kwamen af tot Seleucie,7 en van daar scheepten zij af naar Cyprus.

1) profeten en

Sommigen nemen deze twee woorden voor ééne zaak, anderen onderscheiden de alzo, dat profeten geweest zijn die door ingeven des Heiligen Geestes buitengewone gaven hadden, om toekomende dingen te voorzeggen en de Heilige Schrift te verklaren; maar leraars, die gewone beroeping en gaven hadden om de gemeente in den gehelen godsdienst te onderwijzen en regeren. Zie 1 Cor. 14:1; Ef. 4:11.

2) Herodes den

Namelijk Herodes Antipas, die Johannes de Doper heeft gedood, Matth. 14:1; Mark. 6:14; Luk. 3:19, en Christus bespot en weder tot Pilatus gezonden heeft; Luk. 23:11. Waaruit blijkt dat deze Manahen een man van aanzien, ook naar de wereld geweest is.

3) dienden, en

Het Griekse word Leitourgein, dat hier gebruikt wordt, betekent meest allerlei openbaren dienst doen, en wordt toegeschreven aan de overheden, Rom. 13:6, en de engelen, Hebr. 1:14, en wordt hier daaronder verstaan de publieke dienst van predikatie of profetering, met de publieke gebeden en de bediening der sacramenten, met hetgeen daaraan kleeft.

4) zeide de Heilige

Namelijk door de voorzegde profeten.

5) Zondert Mij

Namelijk van den dienst dezer gemeente, waar andere leraars genoeg zijn, om hen te zenden naar de heidenen, waartoe Ik hen van het begin verordineerd heb; Hand. 27:16, enz.

6) opgelegd hebbende,

Niet om hen daarmede tot apostelen te verkiezen, waartoe zij al tevoren van God verkoren waren, Hand. 13:1, en Hand. 9:15, maar om hen in deze zending tot de heidenen met gebeden en oplegging der handen te versterken.

7) Seleucie,

Dit was ene stad van Syrië, nabij Antiochië, gebouwd door den koning Seleucus, vanwaar men lichtelijk naar Cyprus kon overvaren.

8) Salamis,

Dit was ene stad van Cyprus, aan het oosten van het eiland tegenover Syrië, nu genoemd Famagosta.

Ik wil je zeker niet ontmoedigen als het gaat om de eenheid van God, want ook jouw stem hebben we hard nodig tegen denksystemen die verder willen gaan dan wat we precies zeggen. Maar de heilige Geest zoals deze wordt genoemd in Handelingen 13, is volgens de inzichten van de 17e eeuw tot de gemeente gekomen via de profeten die er in die plaats waren, en ook in het verband van deze tekst zijn voorgesteld en benoemd. Zie hierboven, kanttekening nummer 4 op Handelingen 13.

Besef ook de aard van de verschijning en de logica van de samenhang. Als dan God verschijnt in (geldt als) een persoon, zouden we dan niet per definitie spreken over een engel of een gedaante van God??! Zou dat niet al uit de aard van de verschijning blijken?! Waarbij dan de verschijningen op andere wijze, door de mens, of door dingen en beelden, als werken van de heilige Geest gelden. Maar het is dezelfde God, die het doet. Maar de uiterlijke verschijning is afhankelijk van de wijze waarop God werkt, door een engel, door een kracht, door een gedaante, door een Woord. Denk bijvoorbeeld aan Paulus roeping om naar Macedonia te komen. Ik weet zeker dat dat ook voor jou geldt als een roeping door de heilige Geest:

Hand.16:9

En van Paulus werd in den nacht een gezicht gezien: er was een Macedonisch man staande, die hem bad en zeide: Kom over in Macedonie, en help ons.

10 Als hij nu dit gezicht gezien had, zo zochten wij terstond naar Macedonie te reizen, besluitende daaruit, dat ons de Heere geroepen had, om denzelven het Evangelie te verkondigen.

Uiteindelijk is de deze discussie net oeverloos als een discussie zou zijn over de eigenschappen van "licht": gaat het daarbij nu om materie, of om een golfbeweging? En met dat kleine woordje "of" ga je daar de mist mee in...

Met dat laatste geheel 100% eens. Maar niet geheel oeverloos of nutteloos. Vergelijk het met het oude Jeruzalem. Hoge muren en bescherming in tijden van zegen. Maar in tijden van dwaling werden ook de muren geslecht en kwam Jeruzalem weerloos te liggen. In dit beeld zijn muren van dogmatiek van nul en gene waarde ten tijde van afval en dwalingen. De muren worden in Europa neergehaald. Maar dat is een beeld. De realiteit is dat de wereld al helemaal open ligt, en dat de geestelijke legers en machten vrijuit gaan waar ze willen. Dus we kunnen niet een keurig systeem hooghouden. Maar wel kunnen we ons verdedigen tegen systemen die ons willen klein houden, Maar dat doen we dan in openheid, gericht op de geesten, en niet in geslotenheid gericht op de mensen in wie die geesten huizen.

Waarbij het boek Job nog tot ons voorbeeld dient: De satan krijgt macht en kracht om elk mens aan te vallen. Maar de ziel kan hij niet raken tenzij door het verlaten van God door die ziel zelf. De satan weet dus als David aan de macht komt of Mozes of Salomo dat God hier een Werk verricht. En God moet accepteren dat de satan ook daadwerkelijk het vlees te pakken krijgt. De satan weet wie de sterken van God zijn, en hij ziet zijn kansen en krijgt die ook, en hij verleidt ze. Dat weten we bijvoorbeeld van Jezus die rechtstreeks macht kreeg aangeboden van de satan. Maar deze in gehoorzaamheid niet aannam. Dus de satan kan daadwerkelijk dat wat van God is macht over uitoefenen, en als dat niet lukt dan brengt hij Gods kinderen voor de leeuwen aan kruisen of op brandstapels. Want hij heeft er dan ook niets meer aan, en vervalt in zijn roeping om dan maar zijn eigen einde concreet naderbij te brengen. Liever echter heeft de satan nog een lang en beheersbaar rijk. Maar Gods heilsplan gaat gewoon door, en het is daardoor dat de satan wordt gefrustreerd en zal verliezen. Want God werkt tot in het zwakste en het kleinste en via die weg creëert hij wegen waarop de satan geen invloed kan uitoefenen.

Waarmee ik maar zeggen wil: het geloof maakt dat christenen worden als de verschillende facetten van een diamant. Daarvan kunnen we in ijver een monochromatisch licht proberen te maken, maar dat doodt tegelijk een deel van de glans en luister. Het mooiste van een diamant brengt ook het meest verscheidene. Maar niet in geestelijke slapheid en zwakke geestelijke zaken, maar juist in uitblinkende sterkte en onverwoestbaarheid van geestelijke zaken. Dat is het beeld. En dat beeld is ons een voorbeeld, om de sterkte te zoeken in facetten, en de grootste gemene deler aan God over te laten.

We praten wel eens bij elkaar langs, dus laat hier duidelijk gezegd zijn dat ik juist waardeer dat je je versterkt in je standpunt dat je in eer en geweten hebt, en niet om deze te relativeren of te verzwakken. Hoogtepunten kunnen daar komen waar de pieken maximaal zijn.

[Hendrik-NG 220]

Waarbij dan de verschijningen op andere wijze, door de mens, of door dingen en beelden, als werken van de heilige Geest gelden. Maar het is dezelfde God, die het doet. Maar de uiterlijke verschijning is afhankelijk van de wijze waarop God werkt...

Ik kwam trouwens zojuist bij Origenes een interessante gedachte tegen over deze kwestie (die ik nog eens nader wil onderzoeken, als ik er aan toe kom):

Ik denk dat de activiteit van de Vader en de Zoon betrekking heeft op de heiligen en de zondaars, op de rationele mensen en de wezens zonder ratio, en ook op dat wat niet leeft, ja op alles wat bestaat. De activiteit van de Geest daarentegen strekt zich op geen enkele manier uit tot het niet-levende, en ook niet tot datgene wat wel leeft, maar niet over ratio beschikt. Die activiteit is ook niet te ontdekken bij hen die wel beschikken over ratio, maar 'in de macht zijn van hem die het kwaad zelf is' (1 Joh 5:19) en niet tot inkeer zijn gekomen. Volgens mij is de heilige Geest alleen actief bij hen die zich bekeren tot het goede, die 'wandelen op de weg van Christus Jezus' (1 Kor 4:17), dat wil zeggen zij die goede daden verrichten en 'in God blijven' (1 Joh 4:13).

Dat de activiteit van de Vader en de Zoon zich uitstrekt tot heiligen en zondaars, blijkt uit het feit dat allen die beschikken over ratio, deel hebben aan het Woord (dat is de Ratio) van God en daardoor als het ware zaden van Wijsheid en Rechtvaardigheid in zich dragen - 'en dat is Christus' (Gal 3:16) etc.

Origenes - Peri Archôn 3.5/3.6 ("De Basis"; Damon 9789055739684; pag 119)

[eclammers 0]

Het is misschien moeilijk te erkennen dat de grootste deel van de christelijke wereld door een heidense keizer 17 eeuwen geleden nu nog steeds wordt beïnvloed.

Hij heeft de staatsreligie in het leven geroepen. De grote christelijke kerken/stromingen en hun lidmaten volgen nog steeds blindelings de dogma's die daar hun grondslag hebben gevonden.

Ik heb mij daar gelukkig van losgemaakt of beter gezegd de ware God heeft mij van Satan's klauwen bevrijdt.

fijne dag,

Ed

[Dannyr 37]

Het is misschien moeilijk te erkennen dat de grootste deel van de christelijke wereld door een heidense keizer 17 eeuwen geleden nu nog steeds wordt beïnvloed.

Hij heeft de staatsreligie in het leven geroepen. De grote christelijke kerken/stromingen en hun lidmaten volgen nog steeds blindelings de dogma's die daar hun grondslag hebben gevonden.

Ik heb mij daar gelukkig van losgemaakt of beter gezegd de ware God heeft mij van Satan's klauwen bevrijdt.

fijne dag,

Ed

Ik volg niet een heidense keizer, maar gewoon Gods woord. Althans waar in mijn bijdragen citeer ik een heidense keizer?

Ik citeerde de bijbel en wat Gods woord ons zegt over de HG. Niets meer en niets minder