Christus en boeken & films - Symboliek

[Questionsoflife 0]

Ik verlang ernaar om Jezus te zien zoals hij is. Niet het geromantiseerde, suffe, saaie, knuffelige, imagojasje wat hem zo vaak in mijn kringen opgespeld wordt. Niet het overtransparante geloof, wat zo concreet en ingekaderd lijkt en vervolgens in jargon doorgestuurd wordt naar haar volgelingen.

Ik doe een pleidooi vanuit mijn positie, subjectief tot het bot, maar misschien ben ik niet alleen.

Ik vind dat de ruimte voor mystiek, magie en de echte grootheid van zijn persoon in vele kerken vergaat tot pulp.

Ik geloof dat de grootsheid en symboliek van zijn persoon vandaag de dag beter vertolkt wordt door hedendaagse films (Matrix, Narnia etc.) en oude boeken (LOTR) dan door vele hedendaagse preken.

Ik zoek Jezus als een waardig leider, inspirerend, voor in de strijd, teder, moedig. Deze Jezus ontmoet ik niet in kerken, maar ik zie hem wel in de uitwerking van zijn personage in veel moderne films/literatuur.

Ik wil een leider als Aragorn, met de mystiek van Aslan en de kwetsbaarheid van Frodo.

Ik wil dat zijn verhaal het mijne raakt en dat er hoop en liefde ontstaat, ik wil het gevoel hebben om in een vlaag van liefde achter hem als leider aan te lopen, een aantrekkelijkheid in zijn persoon wat mij de moed en kracht geeft te volgen.

Ik vind dat Jezus een negatief imago heeft. Een imago wat geen recht doet aan de man die we voor ons hebben. We lijken vaak een soort zekerheid te hebben waarmee wij hem lijken te claimen, we zeggen zijn gedachtegangen te doorzien, we doorgronden zijn handelen.

Ik hoor het in de manier hoe we lofzingen, ik voel het in het bidden, ik zie het in de manier hoe de boekenhandels uitpuilen met 4 stappenprogramma's over hoe Jezus alles voor je kan doen.

Jezus sluit niet aan bij onze cultuur, Nederland loopt weg bij hem. Ik ook, kan niet houden van de Jezus zoals hij vaak in kerken verkondigt word. Ik vind hem saai, suf en onaantrekkelijk.

Daarom zoek ik mijn heil in vertolkingen van zijn persoon in voorgenoemde boeken. Ik denk dat we veel kunnen leren van symbolische Christusvertolnkingen, Harry Potter, Gandalf en Neo, wat ze ons bieden is een andere bril om naar Jezus te kijken.

Als wij vervolgens met deze bril het evangelie in duiken, dan kan er een wereld voor je open gaan.

Ik geloof dat wat ons aanspreekt in helden, indirect een stukje is wat Jezus in compleetheid heeft en biedt.

En als je daar als christelijk Nederland ook maar een stukje van kan laten zien, dan heb je de leider waarvan je wel moet houden.

Voor mensen die geïnteresseerd zijn;

http://imuseatthat.blogspot.com.es/2012 ... rough.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Christ_figure

[Humanist 0]

Herkennen gelovigen zich hier in deze mening?: "Jezus sluit niet aan bij onze cultuur, Nederland loopt weg bij hem. Ik ook, kan niet houden van de Jezus zoals hij vaak in kerken verkondigt word. Ik vind hem saai, suf en onaantrekkelijk."

[Robert Frans 1.542]

Ik herken er wel iets in ja. Ik lees weleens op de website TVTropes, waarin allerlei conventies op televisie, in film, literatuur, theater, etc. worden behandeld, met tal van voorbeelden. En Jezus zelf komt daar ook in voor, in verschilllende van dat soort tropes.

Het is dan leuk om te zien hoe badass hij dan kan worden afgeschilderd (en de kerk ook trouwens) en hoe episch de verhalen in de Schrift kunnen zijn.

Simpel voorbeeld uit de Schrift: over Openbaringen wordt de ene langdradige discussie na de andere gehouden over allerlei betekenissen en droge theologische spitsvondigen. Maar toen ik voor de eerste keer dat boek las, begreep ik er misschien niet veel van, maar ik vond het fantastisch.

Ik bedoel, wat kan er nu genialer zijn dan zo'n verhaal vol reusachtige, fantasievolle monsters, kosmische oorlogen, mysterieuze tekenen, epische teksten en rampen en tussendoor ook momenten van plotselinge stilte of intense aanbidding? Dat is nog eens een visioen!

Net zoals die grootse verhalen uit het Oude Testament. Al die oorlogen, listen, intriges, reusachtige rampen, schitterende gedichten... echt jammer dat het dan vaak zo verzandt in geneuzel over weet ik wat. Wat kunnen wij westerlingen toch kortzichtig daarin zijn, met onze oordelen en moralistische preekjes, ook niet-gelovigen!

En met Jezus is het eigenlijk niet anders. Hij is echt badass als je eens met onbevangen blik, vol verwondering, naar zijn woorden en daden kijkt. Hoe hij de tempel even schoonveegt, door slechts enkele woorden mensen tot tranen toe hun levens laat veranderen, hoe hij de meest ontzagwekkende wonderen verricht en... hoe hij zelfs nog iemand nota bene uit de dood opwekt.

De vergelijking met fantasyfiguren is dan ook niet helemaal toevallig, want de fantasy gebruikt ook juist heel veel elementen uit vooral de katholieke kerk. Hemelse of helse taferelen, machtige engelen en duivelse monsters, duistere, gothische kathedralen of kastelen (inclusief monnikenzang!), elementen uit de talrijke volksverhalen uit de Middeleeuwen, het is geweldig om dat allemaal zo terug te zien.

Jezus zelf kom je dan ook in allerlei gedaanten tegen, inclusief het zichzelf offeren voor de redding van heel het rijk. Het zijn prachtige hedendaagse beelden waar je volop van kunt genieten en waar je heel veel uit kunt halen.

Als je dan al dat moois beschouwt, tja, dan kan de gemiddelde zondagsdienst in een halfvolle kerk ineens wat, ja, tegenvallen. Alle goede bedoelingen ten spijt.

En misschien als je ook in je eigen hart kijkt, zul je denk ik ook wel merken dat er weinig overblijft van al die epische beloften en mogelijkheden. De weg met Christus is toch vooral innerlijk, verborgen.

En ergens vind ik dat contrast ook wel boeiend, omdat het denk ik altijd wel zo is geweest. Dat wat je in de gemiddelde dorpskerk ziet, al kuchend en schuifelend, gewoon onderdeel is van dat machtige, schrikwekkende legioen dat op het punt staat de duivel eens en voor al voorgoed het zwijgen op te leggen.

Het is alsof de Kerk zo echt een geheim herbergt, dat je alleen kan zien als je er zelf deel van uitmaakt. In heel haar geschiedenis, ook al zo indrukwekkend mooi en huiveringwekkend tegelijk (een heel ríjk werd opgebouwd!) ligt dat geheim verborgen, dat juist in het hele gewone, wat sullige en soms saaie gebeuren, onvoorstelbaar veel gebeurt.

De Schrift laat daar al veel van zien. Hedendaagse verhalen laten daar ook al veel van zien, niet zelden zelfs onbewust (hoe verborgen wil je het hebben?).

Als je die verwondering wil aanhouden, dan kan het helpen om bijvoorbeeld de psalmen te bidden en je te beseffen dat ze allemaal ook Jézus' woorden zijn. Allemaal. Kan een totaal ander beeld geven.

Probeer de bekende bijbelse verhalen eens gewoon te lezen als mooie, spannende en epische verhalen waar je geen mening over hoeft te formuleren. Lees ze gewoon, zie ze voor je ogen gebeuren en verwonder je erover.

Maar uiteindelijk zul je Hem echt volledig kennen in je eigen leefwijze. In de strijd tegen het kwaad in je hart, in het verder durven gaan dan je voor mogelijk hield, in het bijzondere tweespel tussen hoop en vrees, berouw en blijdschap, zonde en vergeving, een machtige, hoogverheven God en een nabije, heel menselijke God.