Artistiek offer

[Redactie 0]

Lacrimosa, van Mozart

Mozart. Een muzikaal genie, wiens werken eeuwen na dato nog steeds volop beluisterd worden.
Velen zouden het eeuwig zonde vinden als zijn werken ooit verloren zouden gaan. Zijn talent wordt geprezen en door vele musici nagestreefd.
Toch zullen weinig mensen hun jeugd met die van Mozart willen ruilen. Mozart werd namelijk dag en nacht gedrild door zijn vader.
Altijd moest hij oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Hij kon, zoals men dat nu zegt, niet echt gewoon kind zijn.
Alleen door die urenlange oefeningen elke dag, zin of geen zin, kon hij zo'n talent worden. Want talent is wel degelijk grotendeels aan te leren, als je maar heel veel oefent.
Ook nu zijn er kinderen die door hun ouders een strenge leefwijze opgelegd krijgen, om zo hun talenten verder te ontwikkelen. In landen als China zijn er zelfs hele academies waar bijvoorbeeld piepjonge meisjes de hele dag alleen maar met gymnastiek bezig zijn.
Meestal kijken we wat meewarig op zulke initiatieven neer en keuren we ze eigenlijk af. Maar we genieten toch ook weer van de prachtige talenten die daardoor ontwikkeld worden.
Er zijn maar heel weinig mensen die weigeren Mozart te luisteren, omdat hij zo gedrild werd. En ook bij de Olympische Spelen onderzoeken maar weinig mensen of die en die atleet wel een leuke jeugd hebben gehad.
Het gaat uiteindelijk om de prestaties, om de show, om de kunst. En daarvoor mogen mensen heel ver gaan, met fantastische resultaten tot gevolg.
Die opofferingsgezindheid vinden we dan eigenlijk wel mooi.

Voor genialiteit, artistiek of academisch, moet offers worden gebracht, zoveel is duidelijk.
Om echt uit te blinken moet je oefenen en het beste al van kinds af aan. Een gedisciplineerde en toegewijde leefwijze is dan absoluut noodzakelijk.
Dit geldt ook in het normale leven. Wie zo volmaakt mogelijk goed en rechtvaardig wil leven, moet daarvoor veel vrije tijd opofferen en veel ook erg leuke dingen laten.
Christus' radicale uitspraken daarover zijn er niet om ons tot irritante, onverdraagzame gelovigen te maken, maar geven nu eenmaal een harde werkelijkheid weer.
De meesten van ons hebben echter niet zo'n ijzeren discipline en proberen met wat ze hebben het beste ervan te maken. Is dat dan erg?
Niet per se.
Binnen het christendom is er over het algemeen veel vrijheid om op eigen wijze zich toe te wijden aan een leven met God. Niet iedereen hoeft het klooster of de missie in.
Net zoals je ook een groots talent kunt ontwikkelen mét een leuke jeugd.
Maar elke geloofsheld laat weer duidelijk zien: om echt uit te blinken in heiligheid, zul je die kinderen moeten navolgen. Veel gebed, veel opofferingsgezindheid, veel gevaar.
Mensen zullen je dan misschien ook meewarig aankijken en menen dat je niet gezond bezig bent. Ze zullen zich ongetwijfeld zelfs aan je gaan ergeren, ook als je alreeds zachtmoedig bent.
Maar zullen zij uiteindelijk ook niet graag mensen hebben om naar op te zien, die werkelijk behulpzaam, liefdevol en heldhaftig zijn?
Die opofferingsgezindheid vinden ze dan eigenlijk wel mooi.

Robert

Terug naar frontpage

[student 45]

Een mooi stuk, komt overigens uit het Requiem.

[Olorin 155]

Inderdaad. En dan zeggen ze dat kerkmuziek saai is.

Ow trouwems, dit nummer is ook bekend uit the Big Lebowski.