Verslag Flavor Festival 2013

[Redactie 0]

Van donderdag 15 augustus tot en met zondag 18 augustus was op landgoed Velder in de buurt van Boxtel, de eerste versie van het Flavor Festival, een voortzetting van een christelijk muziekfestival dat jarenlang bekend stond onder de naam Flevo. Vier dagen lang genieten van muziek in allerlei soorten en maten, lezingen, workshops en een heerlijke ongedwongen festivalsfeer.

Van Flevo naar Flavor

Een groep van enthousiaste vrijwilligers en oud-Flevo bezoekers besloot na het ter ziele gaan van Flevo dat dit niet het einde mocht zijn van het grootste christelijke muziekfestival van Nederland. Zij begonnen met het organiseren van het Flavor Festival, met beperkte middelen en een grote dosis enthousiasme en doorzettingsvermogen. In het nadenken over dit festival ging men terug tot wat de kern was van het organiseren van een festival en naarmate er meer aanmeldingen kwamen, werd er op die basis steeds verder voortgebouwd.

En het resultaat mag er zijn! Het festival is kleiner geworden, wat het een veel gezelligere en bijna knusse sfeer geeft. Zo staan de tenten op de camping letterlijk op een paar meter afstand van het festivalterrein. De podia zijn veel kleiner geworden, wat maakt dat je heel dicht bij de artiesten in de buurt kunt komen. En gezegd moet ook worden dat de meeste artiesten van Flavor veel beter tot hun recht komen op een klein podium dan op de grote podia die Flevo hiervoor had, podia waarop een aantal bands soms leek te verdrinken. De hekken zijn grotendeels verdwenen, douchen is weer gratis en terrein is gezellig en overzichtelijk.

Het programma

Op het hoofdpodium waren een groot aantal artiesten te zien met een historie op het oude Flevo. Zo was op vrijdagavond The Violet Burning één van de headliners, oude veteranen die nog steeds als geen ander weten hoe ze een intense rauwe maar ook intieme rockshow moeten neerzetten. Zaterdagmiddag was het podium voor Rachel Louïse, een singer-songwriter die je met haar prachtige stem laat wegdromen en met haar soms wat zweverige charisma ook heel de tent mee weet te krijgen.

Flavor was echter ook ‘Volkoren’, een Nederlands label dat haar eigen podium kreeg. Volkoren betekent aan de ene kant prachtige luistermuziek met intelligente teksten, waar je het liefst nog met een kopje thee op de grond naar zou luisteren.  Aan de andere kant is Volkoren snoeiharde metal en hardcore. Allebei voor de liefhebbers, een gulden middenweg doen ze niet aan. Minder geslaagd leek echter de opzet om veel deejays naar Flavor te halen, het bleef soms angstvallig leeg wanneer een aantal deejays hun set draaiden.

Flavor is echter ook de grens opzoeken tussen waar kerk en muziek elkaar raken. Dat betekent aan de ene kant dat er Taizé-vieringen zijn, waar de rust wordt gezocht, om daar God te vinden. Maar dat betekent ook een loudtugy. Een viering met keiharde dubstep en drum ’n bass, waarbij de muziek elke gedachte overstemt terwijl ondertussen een niet aflatende stroom van christelijke teksten naar binnen wordt gepompt.

En Flavor is lezingen over de gamification van het geloof, heilige huisjes in het christendom, de hel, journalistiek en  C.S. Lewis. Het zijn workshops songwriting, streetbeats, zumba en gospelzingen. Het is de presentatie van de straatbijbel en het homo-ontbijt. Teveel om op te noemen eigenlijk.

Ik zit ondertussen tussen weer thuis. Mijn spieren zijn stram, mijn stem is schor en mijn hoofd voelt nog steeds verdoofd. Ik heb genoten en ben er volgend jaar zeker weer terug te vinden!

Eli7

Terug naar frontpage

[Eli7 0]

En ik zie nu al de eerste 'spelfout'. Kennelijk was mijn hoofd echt nog te verdoofd.

[Thorgrem 430]

Leuk. Als er volgend jaar weer een vrijwillig persfotograaf nodig is bied ik me wel aan.

[Raido 0]

Volgend jaar (want die gaat er zijn) moeten we gewoon met een afvaardiging van Credible gaan. Ik heb gemerkt hoe fijn het is om met iemand op een festival te zijn, die ervaring had ik nog niet heel erg.

Mijn vrouw is medewerker en bij vorige Flevo festival had zijn shifts van 8 uur waardoor we elkaar weinig zagen. Dit jaar was dat wel iets anders, maar ik heb heerlijk met Eli7 genoten van HB, Loudturgy, Mensenkinderen en nog wat andere zaken.

Oh ja, Jesus Loves Electro (wat volgens ons overigens volkomen onschriftuurlijk is, in tegenstelling tot rock en metal. Jezus is de Rots en ergens in Psalmen staat 'Schel Metaal')

[Redactie 0]

Van donderdag 15 augustus tot en met zondag 18 augustus was op landgoed Velder in de buurt van Boxtel, de eerste versie van het Flavor Festival, een voortzetting van een christelijk muziekfestival dat jarenlang bekend stond onder de naam Flevo. Vier dagen lang genieten van muziek in allerlei soorten en maten, lezingen, workshops en een heerlijke ongedwongen festivalsfeer.

Van Flevo naar Flavor

Een groep van enthousiaste vrijwilligers en oud-Flevo bezoekers besloot na het ter ziele gaan van Flevo dat dit niet het einde mocht zijn van het grootste christelijke muziekfestival van Nederland. Zij begonnen met het organiseren van het Flavor Festival, met beperkte middelen en een grote dosis enthousiasme en doorzettingsvermogen. In het nadenken over dit festival ging men terug tot wat de kern was van het organiseren van een festival en naarmate er meer aanmeldingen kwamen, werd er op die basis steeds verder voortgebouwd.

En het resultaat mag er zijn! Het festival is kleiner geworden, wat het een veel gezelligere en bijna knusse sfeer geeft. Zo staan de tenten op de camping letterlijk op een paar meter afstand van het festivalterrein. De podia zijn veel kleiner geworden, wat maakt dat je heel dicht bij de artiesten in de buurt kunt komen. En gezegd moet ook worden dat de meeste artiesten van Flavor veel beter tot hun recht komen op een klein podium dan op de grote podia die Flevo hiervoor had, podia waarop een aantal bands soms leek te verdrinken. De hekken zijn grotendeels verdwenen, douchen is weer gratis en terrein is gezellig en overzichtelijk.

Het programma

Op het hoofdpodium waren een groot aantal artiesten te zien met een historie op het oude Flevo. Zo was op vrijdagavond The Violet Burning één van de headliners, oude veteranen die nog steeds als geen ander weten hoe ze een intense rauwe maar ook intieme rockshow moeten neerzetten. Zaterdagmiddag was het podium voor Rachel Louïse, een singer-songwriter die je met haar prachtige stem laat wegdromen en met haar soms wat zweverige charisma ook heel de tent mee weet te krijgen.

Flavor was echter ook ‘Volkoren’, een Nederlands label dat haar eigen podium kreeg. Volkoren betekent aan de ene kant prachtige luistermuziek met intelligente teksten, waar je het liefst nog met een kopje thee op de grond naar zou luisteren.  Aan de andere kant is Volkoren snoeiharde metal en hardcore. Allebei voor de liefhebbers, een gulden middenweg doen ze niet aan. Minder geslaagd leek echter de opzet om veel deejays naar Flavor te halen, het bleef soms angstvallig leeg wanneer een aantal deejays hun set draaiden.

Flavor is echter ook de grens opzoeken tussen waar kerk en muziek elkaar raken. Dat betekent aan de ene kant dat er Taizé-vieringen zijn, waar de rust wordt gezocht, om daar God te vinden. Maar dat betekent ook een loudtugy. Een viering met keiharde dubstep en drum ’n bass, waarbij de muziek elke gedachte overstemt terwijl ondertussen een niet aflatende stroom van christelijke teksten naar binnen wordt gepompt.

En Flavor is lezingen over de gamification van het geloof, heilige huisjes in het christendom, de hel, journalistiek en  C.S. Lewis. Het zijn workshops songwriting, streetbeats, zumba en gospelzingen. Het is de presentatie van de straatbijbel en het homo-ontbijt. Teveel om op te noemen eigenlijk.

Ik zit ondertussen tussen weer thuis. Mijn spieren zijn stram, mijn stem is schor en mijn hoofd voelt nog steeds verdoofd. Ik heb genoten en ben er volgend jaar zeker weer terug te vinden!

Eli7

Terug naar frontpage

[Raido 0]

Hehe, de naam Lowlands viel ook nog op Flavor. In de rij voor de Beam Silent Disco. Wanneer christenen samenkomen lijkt toch altijd een beetje je kerk, er werden namelijk pepermuntjes doorgegeven. Ik kon het uiteraard niet laten om aan de wijze woorden van de grote filosoof O. Henk te denken:

dus ik loop één of andere discotheek binne staat er

een vent met een doos peperemunt achter de deur.

En die most ik van 'm kope anders mocht ik niet naar binne zei die.

500 gulde most ik betale, voor die zooi.

Affijn ik steek dat peperemuntje in m'n mond,

en ik word me daar toch een partij ziek.

De medewachter drukte mij op het hart dat je dat op Lowlands kon verwachten, niet op Flavor. Misschien had mijn Flavor Crew shirt + polsbandje er ook wat mee te maken...

[Eli7 0]

Met mijn persbandje om heb ik die ervaring iig ook niet gehad, maar misschien gingen we daarvoor wel naar de verkeerde concerten... Echter om deze ervaring samen met Raido te mogen delen, maakte het wel veel mooier dan wanneer ik daar alleen had moeten rondlopen. Bovendien mocht ik genieten van het eten en het gezelschap van de schoonpa van Raido en zijn zwagers.