Mannen en vrouwen [deel 3 van 3]

[Redactie 0]

Mannen en vrouwen. Er zijn oneindig veel boeken geschreven over hun onderlinge verhouding. Laat ik ook mijn bijdrage leveren aan de eeuwenoude discussie door drie belangrijke Bijbelteksten die er iets over zeggen kort langs te gaan. Ter afsluiting deel 3: Efeziërs 5

Efeziers 5:24,25
24 En zoals de kerk het gezag van Christus erkent, zo moeten vrouwen in ieder opzicht het gezag van hun man erkennen. 25 Mannen, heb uw vrouw lief, zoals Christus de kerk heeft liefgehad en zich voor haar heeft prijsgegeven

Dé tekst die de verhouding tussen mannen en vrouwen in het Nieuwe Testament beschrijft als geen ander. Ook deze tekst hebben theologen volledig onterecht op de één of andere manier weten te misbruiken om de overheersing door de man te rechtvaardigen. Dit soort Bijbelmisbruik is stuitend, aangezien de tekst eigenlijk zo duidelijk anders is bedoeld.

In de verzen 24 en 25 wordt volgens mij de kern van de kwestie mannen en vrouwen heel helder beschreven. Hieruit blijkt dat de man inderdaad een bepaalde mate van leiding heeft in het huwelijk. Hij is gemaakt als een initiatiefnemer. En dat gezag van de man moet de vrouw erkennen. Ze moet hem in zijn waarde laten in die rol en die niet voor hem invullen. Ze moet respect hebben voor de man en zich aan hem toevertrouwen, zoals ze zich aan Christus toe moeten vertrouwen.

Maar daarbij houdt het niet op. De man krijgt immers ook een opdracht. Hij krijgt de opdracht om zijn vrouw lief te hebben zoals Christus Zijn gemeente heeft liefgehad. En hoe had Christus zijn gemeente lief? Terwijl hij het verdiende om gediend te worden, diende Hij de gemeente. Zijn liefde was totaal zelfopofferend. Niet Zijn eigen belang ging voor, maar het belang van de gemeente en de wil van de Vader. Hij ging omwille van de gemeente een gruwelijke lijdensweg tegemoet, ja zelfs tot in de dood.

De man krijgt de opdracht om diezelfde liefde naar de vrouw toe te hebben. Dan mag hij wel een bepaalde mate van initiatief, eindverantwoordelijkheid of gezag hebben, maar hij wordt opgeroepen om deze in te zetten in de dienst van de onbaatzuchtige liefde naar zijn vrouw. De man wordt geroepen om net zoals Jezus de gemeente vrij heeft gezet, de vrouw in de vrijheid te leiden. Dat zet het erkennen van het gezag van de man door de vrouw in het juiste perspectief. Natuurlijk zal ze zich aan hem toevertrouwen als hij op die manier de leiding neemt om haar volkomen tot haar recht te laten komen.

Man en vrouw zijn daarom niet gelijk, maar wel absoluut gelijkwaardig. In hun wezen, hun hart, zijn ze verschillend en juist daarom vullen ze elkaar zo goed aan. De taken verschillen, maar de positie is gelijkwaardig.

Timon

Terug naar frontpage

[Robert Frans 1.542]

Iemand die met bejaarden werkt, zei me eens dat het haar opviel dat mannen meestal veel meer toegewijd zijn aan hun vrouw als deze ziek is dan andersom. Ze heeft meerdere keren gezien en van haar collega's gehoord dat als een vrouw ziek wordt, de man vaak tot het soms echt bittere eind voor haar blijft zorgen, ook als het eigenlijk echt niet meer kan. Maar als de man ziek wordt, dan blijkt de vrouw nog weleens wat ongeduldig met hem te worden en wil ze vooral toch ook tijd voor haarzelf. Ze wil dan wel voor hem zorgen, maar het moet haar niet te zwaar worden.

Ik vind dat wel een bijzondere waarneming. Blijkbaar kan een man zich net zo toewijden aan zijn vrouw als de vrouw aan haar kind. En bewaart de vrouw misschien toch iets meer afstand tot haar man, zonder aan liefde af te doen, zoals de man toch iets meer afstand tot zijn kind heeft. Ik heb dus het idee dat het gebod van Paulus bij veel mannen al wel in het bloed zit, zeker dus als de vrouw ernstig ziek wordt. Zonder natuurlijk te zeggen dat een vrouw minder van haar man zou houden of minder trouw zou blijven, en zonder dit als ijzeren wet te laten gelden, want nuances zullen er altijd zijn. Net zoals een man over het algemeen ook gewoon van zijn kind houdt.

[creyenn 0]

Mooi stuk. De wereldse kijk op leiding is vertekend omdat leiding geven vaak terecht wordt geassocieerd met het gebruiken van je macht om je eigen zaakjes zo goed mogelijk voor elkaar te hebben door de juiste inzet van ondergeschikten, zonder zelfopoffering. Hoe anders is Jezus inderdaad.

[Fee 0]

Iemand die met bejaarden werkt, zei me eens dat het haar opviel dat mannen meestal veel meer toegewijd zijn aan hun vrouw als deze ziek is dan andersom. Ze heeft meerdere keren gezien en van haar collega's gehoord dat als een vrouw ziek wordt, de man vaak tot het soms echt bittere eind voor haar blijft zorgen, ook als het eigenlijk echt niet meer kan. Maar als de man ziek wordt, dan blijkt de vrouw nog weleens wat ongeduldig met hem te worden en wil ze vooral toch ook tijd voor haarzelf. Ze wil dan wel voor hem zorgen, maar het moet haar niet te zwaar worden.

Ik vind dat wel een bijzondere waarneming. Blijkbaar kan een man zich net zo toewijden aan zijn vrouw als de vrouw aan haar kind. En bewaart de vrouw misschien toch iets meer afstand tot haar man, zonder aan liefde af te doen, zoals de man toch iets meer afstand tot zijn kind heeft. Ik heb dus het idee dat het gebod van Paulus bij veel mannen al wel in het bloed zit, zeker dus als de vrouw ernstig ziek wordt. Zonder natuurlijk te zeggen dat een vrouw minder van haar man zou houden of minder trouw zou blijven, en zonder dit als ijzeren wet te laten gelden, want nuances zullen er altijd zijn. Net zoals een man over het algemeen ook gewoon van zijn kind houdt.

Eerlijk gezegd vind ik dat je hier ver doordenkt op een observatie van een paar mensen. Ik herken me total niet in dit beeld wat je hier schetst, van mijn eigen ervaringen. Die zijn ook maar beperkt, daar niet van. Maar alleen al het feit dat vrouwen vaak ouder worden geeft dat men meer ervaring heeft met vrouwen die een man verzorgen dan andersom. En dan kan een zorgende man misschien een meer vertederend beeld zijn dan een zorgende vrouw.

Om daar dan zo ver op door te redeneren vind ik ...lastig.