Kerkshoppen arrogant

[Michiel 14]

"Sommigen willen een meer spannende kerk. Anderen verlaten hun kerk vanwege bepaalde leerstellingen. En weer andere christenen verlaten hun gemeente in een sleur van ontevredenheid: na een paar maanden of jaren zoekt men weer iets nieuws. Deze arrogante houding ten opzichte van het plaatselijk kerklidmaatschap komen we onder (evangelische) christenen vandaag de dag regelmatig tegen. Maar vragen we onszelf wel af of deze houding Bijbels is?," vraagt de christelijke schrijver Michael Svigel zich af.

De columnist beschouwt het verzaken van het kerklidmaatschap als een "moderne epidemie". Svigel merkt in de eerste plaats op dat mensen in Gods Woord van kerk veranderden om verscheidene redenen. "Mensen verlieten hun gemeente als gevolg van een verhuizing. In Handelingen 18 verlieten Aquila en Priscilla hun lokale kerk vanwege hun verhuizing naar een nieuwe stad. Ten tweede vertrokken mensen uit hun gemeente vanwege nieuwe kansen en bedieningen. Zendelingen startten elders lokale kerken. Dit zien we onder meer terug in Handelingen 10:23 en 2 Korinthiërs 8:16-18."

Kerkelijke tucht
Hij merkt echter ook twee negatieve redenen voor kerkverlating op uit de Bijbel. "Mensen verlieten de kerk vanwege gebrek aan discipline," schrijft hij verwijzend naar passages over de kerkelijke tucht (Mattheüs 18:15-17) en zedeloosheid in de gemeente (1 Korinthiërs 5:11-13). "Maar dit gebeurde altijd met als uitgangspunt dat de persoon in kwestie zich zou bekeren en terugkeren in de gemeente." Svigel wijst ook op valse leraren en ketters, die vanuit de kerkelijke gemeente aanhangers vergaren. Andere aanleidingen om een kerkelijke gemeente te verlaten, komt hij niet tegen. "Als gelovigen de Bijbel als gids beschouwen, is er geen reden om uit ontevredenheid of woede de kerk te verlaten."

"Natuurlijk kunnen we er niet vanuit gaan dat de Bijbel alle legitieme redenen om de gemeente te verlaten, bedekt. We mogen echter niet vergeten dat de lokale kerk nodig is voor geestelijke groei (Hebreeën 10:24-25)." Een kerklidmaatschap zou even serieus moeten worden genomen als een huwelijksrelatie, vindt hij. Svigel geeft drie praktische tips als het gaat over kerkverlating. "Vraag om raad. Bespreek uw mogelijkheden met de kerkleiders. Vraag vertrouwde christelijke vrienden of mentoren of de vertrekreden legitiem is. Mogelijk kan een probleem worden opgelost zonder een kerkelijke gemeente te verlaten."

Voorzichtig en kritisch
Een voorzichtige en kritische benadering geeft de schrijver mee als tweede tip. "Net als in huiselijke gezinnen worden mensen ook in hun kerkelijke gemeente gekwetst. Neem geen beslissing die gebaseerd is op woede, angst, wrok of pijn maar toets het aan Gods Woord. Maak niet overal een 'leerstellige kwestie' van. Iedereen verschilt van mening, maar niet iedere onenigheid is de moeite waard om de kerk te verlaten. Houdt uw ogen gericht op datgene wat centraal staat: het evangelie van Jezus Christus. En wees genadig in discutabele kwesties."

"Tenslotte, ga op zoek naar Gods wil. Hoewel God wil dat wij trouw zijn aan onze kerkelijke gemeente en van ons een positieve bijdrage verlangt, kunnen we dat niet beperken tot Gods leiding in ons leven. Af en toe wil God mensen ergens anders plaatsen voor Zijn eigen doeleinden. Maar ook daarin dienen we voorzichtig te zijn, te communiceren met leidinggevenden in de kerk en zoeken naar raad. Kerkshoppen zonder ernstig en eerlijk op zoek te gaan naar Gods wil, is minachting ten opzichte van God. De Heer zal ons leiden in het nemen van verstandige en godsvruchtige beslissingen over onze betrokkenheid bij de plaatselijke kerk."

"Dus, denkt u na over het verlaten van uw kerkelijke gemeente? Denk daar nog eens goed over na.

Dit gedeelte is afkomstig uit het boek RetroChristianity: Reclaiming the Forgotten Faith van Michael Svigel.

Bron: CIP

Terug naar frontpage

[creyenn 0]

Ik ben maar wat blij dat ik jaren geleden mijn bizar zware kerk heb verlaten. Ik denk dat er toendertijd maar een plek voor samenkomsten in de omgeving was, dus dat is moeilijk vergelijken ook met nu. Paulus heeft het altijd over de gemeente in [plaatsnaam].

Ik denk zelf dat een kerk die een weinig geloof hoop of liefde uitdraagt prima verlaten mag worden.

[Hongerige Wolf 0]

Wat een a-historische kletskoek. In de vroege kerk waren er überhaupt minder kerken, en dus ook minder kans dat je in een kerk terecht komt of geboren wordt waar ze onzin verkopen. Wanneer dat het geval is, heb je een prima reden om een kerk te verlaten na er goed over nagedacht te hebben. Het Nieuwe Testament daar dan bij slepen op deze manier is echt appels met peren vergelijken, en misschien zelfs wel weinig respectvol t.o.v. de Schrift. Wanneer je regelmatig van kerk verandert, ligt het natuurlijk wel wat anders. Dan ligt het waarschijnlijk ook wel aan jezelf.

[Michiel 14]

Wat een a-historische kletskoek. In de vroege kerk waren er überhaupt minder kerken, en dus ook minder kans dat je in een kerk terecht komt of geboren wordt waar ze onzin verkopen. Wanneer dat het geval is, heb je een prima reden om een kerk te verlaten na er goed over nagedacht te hebben. Het Nieuwe Testament daar dan bij slepen op deze manier is echt appels met peren vergelijken, en misschien zelfs wel weinig respectvol t.o.v. de Schrift. Wanneer je regelmatig van kerk verandert, ligt het natuurlijk wel wat anders. Dan ligt het waarschijnlijk ook wel aan jezelf.

Je begint met het kletskoek te noemen en aan het einde kom je precies uit op het punt dat hier gemaakt wordt. Het wisselen van gemeenschap omdat het gras groener is bij de buren. Hier wordt een punt gemaakt dat een ondoordachte wissel van gemeenschap indruist tegen het gemeente zijn met elkaar. Is dat kletskoek en a-historisch?

[Peter79 286]

Ik heb ooit ook eens zo'n verhaal geschreven als de openingspost. Ik vind het ook goed als iemand het opschrijft, maar het moet ook weersproken worden. Het is namelijk "praten over" en er moet rekening mee gehouden worden dat kerkshoppers alles wat in de OP staat, overwogen hebben. Daarom is de titel "kerkshoppen arrogant" niet meer dan een aandachtstrekker.

"Sommigen willen een meer spannende kerk. Anderen verlaten hun kerk vanwege bepaalde leerstellingen. En weer andere christenen verlaten hun gemeente in een sleur van ontevredenheid: na een paar maanden of jaren zoekt men weer iets nieuws.

Het is inderdaad een heel divers gezelschap, die kerkshoppers. Wat zou er toch achter zitten?

Deze arrogante houding ten opzichte van het plaatselijk kerklidmaatschap komen we onder (evangelische) christenen vandaag de dag regelmatig tegen.

Deze kwalificatie komt als een boemerang terug bij de plaatselijke kerk. Actie = -reactie. Wij-zij denken. Ga je zo met mensen om, kijk dan niet vreemd op dat ze ook zo met jou omgaan.

Maar vragen we onszelf wel af of deze houding Bijbels is?," vraagt de christelijke schrijver Michael Svigel zich af.

De vraag naar de Bijbel is denk ik de enige vraag die de kerkshoppers met elkaar verbindt. En moet je je dan afvragen of hun houding Bijbels is of wat is je eigen houding vanuit de Bijbel.

De columnist beschouwt het verzaken van het kerklidmaatschap als een "moderne epidemie".

Epidemie, weer zo'n negatief, stemming makend woord. Gebruik het woord verschijnsel als je nog met kerkshoppers in gesprek zou willen.

Een kerklidmaatschap zou even serieus moeten worden genomen als een huwelijksrelatie, vindt hij. Svigel geeft drie praktische tips als het gaat over kerkverlating. "Vraag om raad. Bespreek uw mogelijkheden met de kerkleiders. Vraag vertrouwde christelijke vrienden of mentoren of de vertrekreden legitiem is. Mogelijk kan een probleem worden opgelost zonder een kerkelijke gemeente te verlaten."

= goeie raad. Het is voor iedere betrokkene, ook de niet-kerkshopper raadzaam de kwestie bespreekbaar te maken.

Een voorzichtige en kritische benadering geeft de schrijver mee als tweede tip. "Net als in huiselijke gezinnen worden mensen ook in hun kerkelijke gemeente gekwetst. Neem geen beslissing die gebaseerd is op woede, angst, wrok of pijn maar toets het aan Gods Woord. Maak niet overal een 'leerstellige kwestie' van. Iedereen verschilt van mening, maar niet iedere onenigheid is de moeite waard om de kerk te verlaten.

Vraag ernaar. Voor veel mensen is het pijnlijk als ze zich gedrongen voelen hun kerk te verlaten.

Houdt uw ogen gericht op datgene wat centraal staat: het evangelie van Jezus Christus.

En als mensen niet anders kunnen, begeleid hen dan bij het vinden van een gemeente waar Jezus Christus centraal staat.

En wees genadig in discutabele kwesties.""Tenslotte, ga op zoek naar Gods wil. Hoewel God wil dat wij trouw zijn aan onze kerkelijke gemeente en van ons een positieve bijdrage verlangt, kunnen we dat niet beperken tot Gods leiding in ons leven.

Het argument van trouw is leeg als het hart niet meer klopt. Stop met het "trouw-argument" want daarmee is de kerkshopper per definitie ontrouw.

Af en toe wil God mensen ergens anders plaatsen voor Zijn eigen doeleinden. Maar ook daarin dienen we voorzichtig te zijn, te communiceren met leidinggevenden in de kerk en zoeken naar raad. Kerkshoppen zonder ernstig en eerlijk op zoek te gaan naar Gods wil, is minachting ten opzichte van God.

Ook een boemerang...

De Heer zal ons leiden in het nemen van verstandige en godsvruchtige beslissingen over onze betrokkenheid bij de plaatselijke kerk.""Dus, denkt u na over het verlaten van uw kerkelijke gemeente? Denk daar nog eens goed over na.Dit gedeelte is afkomstig uit het boek RetroChristianity: Reclaiming the Forgotten Faith van Michael Svigel.Bron: CIPTerug naar frontpage

Waar twee onenigheid hebben, hebben twee schuld. Nergens steekt deze schrijver hand in eigen boezem.