Mijn voornemens

[Redactie 0]

Ik wil niet meer die meester dienen die alleen maar vraagt en maar weinig teruggeeft. Die meester die enkel angst aanjaagt en alle belangrijke normen en waarden afschaft als zij hem niet goed uitkomen. Die meester die hele landen in zijn wurgende greep houdt, die niet te verzadigen is en overal het gewone volk keihard alles afneemt waarvoor het gewerkt heeft. Die volken tegen elkaar opzet en hoogmoed veroorzaakt bij zijn trouwste dienaren.

Ik wil niet meer die meester dienen die elke discussie verbiedt, maar zelf geen echte mening heeft. Die meester die mensen vervolgt of hun werk afneemt als zij anders handelen dan hij, ook als dat nergens voor nodig is. Die meester die mensen het zelf laat uitzoeken, maar vervolgens hen straft als zij vervolgens wél een duidelijke koers volgen en de discussie willen aangaan. Die volken tegen elkaar opzet en hoogmoed veroorzaakt bij zijn trouwste dienaren.

Ik wil niet meer die meester dienen die alleen maar vindt wat de meerderheid vindt. Die meester die je zware lasten oplegt als je tot een minderheid behoort en je bestraft als je het waagt de meerderheid niet te volgen. Die meester die zich gemakkelijk laat ompraten als je maar met genoeg mensen bent, maar goede argumenten afwijst als ze maar door één iemand worden gegeven. Die volken tegen elkaar opzet en hoogmoed veroorzaakt bij zijn trouwste dienaren.

Dit zijn mijn voornemens voor het nieuwe jaar. Ik wil deze meesters niet meer dienen. Dus zullen zij mij zwartmaken, mijn woorden verdraaien en mij negatieve motivaties toedichten als ik anders handel. Als ik vol passie spreek, dan spreek ik vanuit de onderbuik. Spreken zij vol passie, dan spreken zij vanuit het hart. Spreek ik ongenuanceerd, dan ben ik fundamentalistisch en bekrompen. Spreken zij ongenuanceerd, dan zijn zij radicaal en eerlijk.

Ik wil deze meesters niet meer dienen. Die meesters die je overal tegenkomt. In de Schrift, in de Kerk en in de samenleving. In ideologieën en in anti-ideologieën. In absolutisme en in relativisme. In dictaturen en in democratieën. Maar tot mijn schrik bemerk ik juist daardoor hoe diep deze meesters in mijn ziel verankerd zijn. Hoe ontzettend moeilijk het is om werkelijk zo vrij te leven, om de eigen koers te varen met God. Want ik ben zélf die meesters.

Robert

Terug naar frontpage

[Maria K. 51]

Wooowwww.

[Sanne69 28]

Vreemd eigenlijk dat zo veel mensen er voor kiezen de meesters te dienen die je zo treffend beschrijft. En ook als je er zelf voor gekozen hebt om een andere meester te dienen, je toch elke dag opnieuw de strijd moet aangaan. Als je dat doet, zul je niet populair zijn. Hoe mensen dan op jou reageren heb je ook duidelijk omschreven. Jezus heeft het wel al voorzegd hoe mensen op zijn volgelingen zouden reageren. - Zie Johannes 15:18-20.

Hoewel dat natuurlijk niet altijd leuk is, belooft Jezus wel echte vrijheid. Ik ervaar dat ook zo. Een doel in het leven, handvaten om door dit leven te komen en een schitterende hoop op de toekomst.

Eén van mijn favoriete teksten is Mattheus 11:28-30. Het is een uitnodiging van Jezus aan allen die zwoegen en zwaar beladen zijn. Hij vraagt wel of wij zijn juk opdoen. Dat vraagt dus inspanning. Dat gaat tegen je gevoel in, want als je zwaar beladen bent, heb je er eigenlijk geen behoefte aan om een juk op je te nemen. Toch belooft hij als je het doet dat je "verkwikking" zult vinden. En zo is dat. Die andere meesters beloven soms wel veel, maar wat je krijgt is gebakken lucht. Ik ga voor die ene meester, elke dag opnieuw.