stille tijd

[brood3662 0]

Ik ben op zoek naar mezelf en god.

Iemand zei : dan moet je stille tijd houden, maar wat houdt dat in voor jullie ? Ik weet niet goed wat het is .. Alvast bedankt !

[Gast Anon_phpbb]

stille tijd is eigenlijk een moment voor jezelf en god

wanneer? op een in te plannen tijdstip op een dag, week of iets dergelijks... (ik raadt het wel aan om het periodiek te doen zodat er een ritme in komt)

hoe lang? mag je zelf bepalen.

wat? een momentje stilte

hoe? zet je mobiel uit/ of wegleggen, pc etc ook. evt bijbel kun je gebruiken.

en gewoon even een moment nemen om god beter te leren kennen en jezelf

[Ursa 1]

Precies, stilte nemen, even de chaos van alledag aan de kant zetten en bijbellezen/bidden, al dan niet met behulp van een (dag)boekje.

[Leeuw van Venetie 0]

Hallo brood,

Nog even en de vastentijd komt er weer aan,je kunt er bijv. ook voor kiezen om in deze periode te "verstillen",met andere woorden vasten.Dat kan zijn minder of geen TV,zoals de vorige reacties ook al vermeldden,geen/weinig mobiel of PC,minder eten,en roken en alcohol tot een minimum beperken (of gewoon helemaal niet kan ik je aanbevelen).

Maar dan wel meer bidden,Bijbel lezen,als je katholiek bent of wilt worden kun je biechten.

Je zoekt - wel,ik hoop dat je zult vinden!

[Josephina 0]

Ik maak tegenwoordig dankbaar gebruik van deze website: http://www.pray-as-you-go.org/

Dagelijks een stukje uit de Bijbel, prachtige muziek (in allerlei stijlen) en weinig moeite. Gewoon een kwestie van alles aan het begin van de week op je Ipod zetten.

[Jerommel 0]

Stille tijd = meditatie.

Je stelt je daarbij wat meer open voor 'het ongeziene'.

Mogelijk riskant dus.

Geduld, zie mijn onderschrift.

[Gast Anon_phpbb]

Stille tijd = meditatie.

Je stelt je daarbij wat meer open voor 'het ongeziene'.

Mogelijk riskant dus.

Geduld, zie mijn onderschrift.

het ongeziene?

hoezo meditatie?

waarom riskant?

[Boterbloem 0]

Ik vind het ook wel riskant, maar dan in positieve zin

Ikzelf heb een gezin met 2 actieve kinderen die ook nog wel regelmatig uit bed komen. Stille tijd is erg moeilijk te plannen in het huis en daarbij werkt mijn man onregelmatig wat dan ook niet meewerkt.

Hoe ik mijn stille tijd neem (waarvan ik, nu ik het een poosje niet heb gehad merk dat het erg belangrijk is) is door wanneer mijn man thuis is door de polder te gaan lopen, het is een wandeling van een dik uur tot anderhalf uur en soms lees ik vooraf iets waar ik over nadenk, soms maak ik mijn hoofd compleet leeg en focus ik mij enkel op God, soms bid ik de hele weg, soms een combinatie van dit alles. Ik word er erg rustig van en het bouwt mijn relatie met God op. Soms laat Hij ook van zich horen en ik merk bij mijzelf dat dat meer gebeurd in stille tijd dan anders...

Of nee, niet dat het meer gebeurd, ik merk het dan op, terwijl het normaal soms raar kan lijken als God mij ergens op wijst.

Stille tijd vond ik eerst zo duf, maar het is zo geweldig en heerlijk.

Net een beetje als toen ik net verliefd was op mijn man en je even bij elkaar kon zijn, eventjes samen. Zo voelde op den duur de stille tijd ook. Even extra dicht bij God zijn door de rest af te sluiten.

[Robert Frans 1.543]

Stille tijd houden met God is nooit riskant. Integendeel, nergens is het veiliger dan bij Hem. Wie in het gebed of de meditatie Hem zoekt, zal Hem vinden en de duivel ver achter zich laten. Uiteraard zal deze proberen je van de stille tijd af te houden op allerlei slinkse manieren, maar als je gewoon doorzet blijf je veilig en wel bij God.

[Jerommel 0]

Nee, met God niet.

Maar weet je zeker dat je "op God in tuned"?

En zal het God op jou doen in tunen?

Misschien zijn er wel meer kapers op de kust, die dat wél willen doen.

Ik dacht meteen aan:

Ef 6:12 want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.

(edit:)

Hm... Ik vind wel dat ik er zo een misschien iets té negatief verhaal van maak...

Want het is natuurlijk wel zo dat God heus wel een beetje voor je uitkijkt, althans, dat geloof ik wel. Tot op zekere hoogte natuurlijk, maar jouw wens om bij of met God te zijn zal God jou enigszins doen behoeden voor 'de verkeerde geesten'.

Maar verzoek God hier niet in, zou ik zeggen.

[Robert Frans 1.543]

Jerommel, als ik mij biddend of mediterend op God richt, dan richt ik mij natuurlijk op God. Net zoals ik mij op dit moment ook tot jou richt in mijn schrijven en niet stiekem op een andere user. En als ik mij op God richt, dan heeft Hij zich allang op mij gericht. In feite zijn zijn ogen nooit van mij afgewend, of ik nu bid of niet. Ik heb dus geen enkele angst als ik stille tijd houd, want ik weet dat ik veilig ben bij God.

[Jerommel 0]

Ben het wel met je eens, geloof ik.

Hoewel...

Het punt is dat niemand er een uitspraak over kan doen m.b.t. tot specifieke gevallen.

Niemand weet immers wat en hoe de relatie tussen een willekeurige gelovige en God is.

Maar dat weet de gelovige zelf eigenlijk ook niet 100% zeker.

Dat is een consequentie van geloven i.t.t. weten, niewaar?

Maar waar ligt de grens?

De grens tussen retraite met het oogpunt om met God te zijn, andere uitwassen met het oogpunt iets van God te zien of voelen?

En is retraite nodig om met God te zijn?

Brengt het ons werkelijk nader tot God?

Of gebeurt dat door in zijn wegen te wandelen?

[Robert Frans 1.543]

Sluit het één het ander uit? Ik geloof dat gebed en goede werken elkaar juist volmaakt aanvullen. Zonder goede werken blijft je gebed vruchteloos, maar zonder gebed blijven je goede werken vruchteloos. Niet dat mensen die niet bidden slechte mensen zijn, maar het gebed is toch wel essentiëel in je relatie met God. En dan dus echt gebed waarvoor je je terugtrekt en waarbij alleen met het gebed bezig bent en verder niets.

Is het in een huwelijk goed wanneer de twee echtgenoten bij tijd en wijle op vakantie of gewoon thuis zich enkel mét elkaar bezighouden en niet enkel vóór elkaar? Dat ze het werk en de maatschappelijke verplichtingen even links laten liggen en even of enige tijd gewoon alleen met zijn tweetjes willen zijn? Mij lijkt van wel. Ze hoeven dan misschien niet eens allerlei bijzondere dingen te doen. Gewoon samen zijn kan al voldoende zijn.

Moet je je voorstellen dat binnen het huwelijk één der echtgenoten zegt: "Ik wil best graag samen met je zijn, maar we moeten dan wel voortdurend bezig met van alles zijn. Als we zomaar stil een boek zouden lezen of gewoon elkaar aan zouden kijken, dan zul je net zien dat jij aan andere vrouwen gaat denken, of eigenlijk met hén samen bent en niet met mij." Zou dat niet een beetje een vreemd en nogal wantrouwig verzoek zijn?