oude en nieuwe leven

[fryslan 0]

hallo allemaal,

via deze topic wil ik jullie advies/mening vragen over het volgende 'probleem'. Ik heb me altijd wel christen genoemd maar wees altijd met mijn vingertje naar andere mensen. een vriendin wees mij erop en dat raakte mij behoorlijk. sindsdien ben ik anders gaan kijken en heeft het 3 jaar geduurd voordat ik mijn slechte vruchten in heb geleverd en de goede vruchten heb mogen ontvangen om dichtbij God te blijven. Ik leefde niet als een beest, maar was wel jaloers, manipuleerde,wilde populair zijn, wilde aandacht van iedereen, en was eigenwijs etc.Ik zocht mijn geloof bij mensen en niet bij God.Nu heb ik een jongen ontmoet en ik zie een spiegelbeeld van mijn oude leven. Hij heeft een sterkte uitstraling en is erg aanwezig.Wil graag aandacht van iedereen in de vorm van knuffels aan anderen geven, complimenten aan de vrouwen geven. Hij is enorm eigenwijs en weet wat hij wil. Alles moet gaan zoals hij zelf graag wil.Hij noemt zich christen maar doet nog erg zijn eigen zin. Als ik hierover wil praten of iets erover zeg dan doet hij de deur dicht en wil hij niet praten want een ander heeft toch nooit gelijk.

Ik zie veel dingen bij Hem uit mijn oude leven. Ik ben verliefd op hem maar durf geen relatie aan..het dilemma is namelijk: ga ik met iemand uit mijn oude leven( in de hoop dat God hem ook verandert)of moet ik wachten op iemand die bij mijn nieuwe leven past...graag advies.alvast bedankt

[Henriëtte 0]

Waarom niet bij hem hetzelfde doen als die vriendin bij jou deed? Misschien opent het zijn ogen wel.

[fryslan 0]

ik heb hem wel dingen gezegd en hij ziet het wel aan mijn houding, maar hij wilde op een gegeven moment niet meer afspreken. Toen ik vertelde dat ik er klaar mee was kreeg ik na 2.5 week een sms: ik denk vaak aan je...nu 3 maanden later weer afgesproken op verzoek van hem..was hartstikke leuk maar ik zie geen verandering...hij weet het wel,maar doet er ( nog) niks mee...

[joon 0]

Super dat je een duidelijk standpunt inneemt.

Je zegt dat je er klaar mee bent, en hem ook laat.

Laten we hopen dat hij inziet dat hij fout zit met zijn levensstijl..

Als God deze jongen voor jou heeft bestemd, dan zal hij ook voor jou zijn. En als het Gods plan is om die jongen tot verandering te brengen (zoals Hij jou tot verandering heeft gebracht), dan zal dat zeker gebeuren.

Hoe het voor de rest moet lopen (relatie aangaan maar eerst wachten totdat hij verandert is, of toch al relatie aangaan zoals hij nu is, of helemaal geen relatie), daarvoor moet je met God spreken. daarbij kan ik jou niet helpen of advies geven, want dat verschilt van mens tot mens

[fryslan 0]

bedankt voor je reactie Joon. Soms is het goed om even alles op een rijtje te zetten. Ik bid al heel lang voor deze relatie..en gevoel zegt iets anders dan mijn verstand.Al moet ik zeggen dat ik zelf ook wat angstig ben..want ben bang dat ik mezelf niet kan zijn bij die jongen. Ik wil niet ondergesneeuwd worden en bang voor hem zijn etc. Misschien zie ik zelf ook wel teveel apen en beren hoor.Maar zoals hij is, zo ben ik niet meer en wil ik ook niet zijn. Hij wilde toch weer met mij afspreken, dus dat is wel een goed teken..maar nu komen mijn gevoelens en beslissing ook weer in een tweespan..want ik ben gewoon erg verliefd op die jongen..

[joon 0]

Je zegt: mijn gevoel zegt iets anders dan mijn verstand. Je houdt van hem, maar je verstand zegt dat het geen haalbare relatie is, of wat bedoel je precies?

Je houdt van hem, maar je kan zijn gedrag moeilijk tolereren omdat het jouw oude leven eigenlijk is?

je vermeldt ook dat hij telkens aandacht nodig heeft in de vorm van knuffels geven, complimenten geven. Zou je daarmee kunnen omgaan?

Gevoelens zijn één ding, maar stel dat hij niet verandert, kan je dat dan aan voor een lange tijd?

Één ding die ik uit mijn vorige relatie heb geleerd: betrek er God echt oprecht bij. Leg Hem jouw twijfels voor. En als God nee zegt tegen die relatie, ga er niet tegen in, want Hij heeft zoveel beters voor je

[fryslan 0]

hoi,

vanaf het begin ga ik met deze relatie naar God. En ik kom er gewoon niet uit. De ene keer voel ik dat dit de ware is, maar wordt tegengehouden door mijn verstand.Zijn levensstijl vind ik moeilijk en anders dan die van mij.In theorie is hij het vaak met mij eens, maar in de praktijk zie ik daar niks van..Ik ben ook bang dat mijn vriendin hem af zal keuren om zijn houding/gedrag. Die heeft zoveel mensenkennis en inzicht in mensen..en die wil ook een stabiele/lieve man voor mij..maar het probleem is dat ik vaak niet op zulke mannen val..we blijven maar bidden:)

[WonderfulStar 0]

Ga geen relatie met hem aan in de hoop dat hij nog verandert.

Hij is hij, zoals hij is. Je bent verliefd op hem geworden zoals hij is. Als je een relatie met hem wilt, accepteer hem en zijn gedrag dan. Als je dat niet kunt, of wilt dat hij zich anders gaat gedragen, begin er dan niet aan. Ik zeg niet dat hij niet kan veranderen, maar ik vind het erg laag om een relatie met iemand te beginnen, terwijl hij blijkbaar niet 'goed genoeg' is, en hij zal moeten veranderen om het een kans van slagen te geven.

Hij past niet in jouw leven nu. Maar toch wil je hem, dus probeer je hem passend te maken?

Overigens lijk je nog wel sterk met je vinger naar die jongen te wijzen. 'Hij nóemt zich christen', 'ik ziet nog geen verandering', een opsomming van alles wat hij 'fout' doet..

Je eist dat hij veranderd, moppert over dat hij niet wil luisteren naar hoe jíj vind dat hij zou moeten zijn, en klaagt dat hij er nog niets aan gedaan heeft.

Wat wil je nou eigenlijk van deze jongen?

[joon 0]

Dat meisje vraagt advies/mening, WonderfulStar.

Je mag jouw mening geven, maar blaf haar aub niet af. Zelfs ik durf nu met moeite nog te antwoorden.

Je hebt wel ergens gelijk, ze probeert hem nogal aan te passen naar haar zin.

Maar is dat niet voor iedereen zo, als je iemand leuk leert kennen? Want anders zou miss en mister perfect wel echt bestaan!

[MysticNetherlands 298]

Hoi Fryslan,

ik snap dat je erg in de war bent. Ik persoonlijk, afgaande op een paar posts over t altijd lastige internet, denk dat t geen goed begin is als je nu al zo veel vraagtekens en irritaties hebt bij zijn houding. Een relatie is meer dan alleen maar verliefdheid.

[Ursa 1]

Dat meisje vraagt advies/mening, WonderfulStar.

Je mag jouw mening geven, maar blaf haar aub niet af. Zelfs ik durf nu met moeite nog te antwoorden.

Ik vind dat WS scherpe vragen stelt, en denk dat dat ook goed is. Ik denk dat fryslan die vragen vooral kan gebruiken om kritisch naar zichzelf te kijken.

@fryslan: wat ik dacht bij je verhaal is dat het voor iemand als hem misschien wel interessant en een uitdaging is als iemand tegen hem ingaat. Tenminste, ik denk dat hij gewend is dat iedereen jaknikt en onder de indruk is. Dus wellicht ben je daarom juist interessant voor hem.

[joon 0]

Dat meisje vraagt advies/mening, WonderfulStar.

Je mag jouw mening geven, maar blaf haar aub niet af. Zelfs ik durf nu met moeite nog te antwoorden.

Ik vind dat WS scherpe vragen stelt, en denk dat dat ook goed is. Ik denk dat fryslan die vragen vooral kan gebruiken om kritisch naar zichzelf te kijken.

Ik zeg ook niet dat ze die niet mag stellen.. maar lijkt nogal aanvallend overkomen..

Maar Fryslan heeft er inderdaad wel iets aan

nu terug ontopic!

[WonderfulStar 0]

Ik bedoel het niet als aanval.

Het komt misschien hard over, maar ik probeer fryslan aan het denken te zetten.

Dit is mijn mening, en het advies is om daar dan eens over na te denken.

Als iemand om advies vraagt, moet je dat dan met fluwelen handschoenen aanreiken?

Als een mening wordt gevraagd, mag je dan alleen zeggen wat iemand wil horen?

[Robert Frans 1.653]

Ik schrik heel eerlijk gezegd wel een beetje van hoe je die jongen beschrijft, Fryslan. Dat hij anders leeft dan jij, dat lijkt mij toch ook logisch, maar is hij dan echt meteen zo slecht? Misschien is hij wél een echte christen, doet hij helemaal niet enkel zijn eigen zin en is hij juist ook heel integer, maar heeft hij gewoon een ander, meer open karakter en leeft hij gewoon anders. Dat kan namelijk ook, want het christendom schrijft niet een keurslijf voor waar iedereen precies aan moet voldoen.

Zoals jij leeft hoeft absoluut niet de enige juiste wijze van leven te zijn en misschien nog niet eens een juiste wijze. Niemand is immers volmaakt, ook jij niet, dus iemands onvolmaaktheden zeggen helemaal niets over of hij wel of geen echte christen zou zijn. Je zegt daarbij veel in hem te herkennen van "je oude leven," maar dat is nu juist precies iets wat je níét moet doen. Twee mensen kunnen namelijk heel erg op elkaar lijken, maar toch dag en nacht verschillen. Je kunt nooit iemand beoordelen op basis van hoe jij vroeger was en dacht.

Je zegt dat hij veel aandacht geeft aan mensen en gul is met knuffels en complimenten. Jij deed dat vroeger misschien omdat je aandacht wilde, maar hij kan dat gewoon doen omdat hij een open, aardig en zacht karakter heeft en zijn vriendschap en of liefde meer lichamelijk uit. Persoonlijk lijken het mij goede, aantrekkelijke eigenschappen waar ik ook op goede wijze wat meer van zou willen hebben. Zo lijkt hij dus hetzelfde te doen als jij destijds, maar is zijn intentie totaal anders en dus niet te vergelijken met die van jou. En dat geldt zo bij al zijn eigenschappen die je in hem herkent. Hij is jou niet en jij bent hem niet.

Probleem is dat wij ook alleen jouw kant van het verhaal horen. Die jongen wordt hier niet gehoord, dus in feite kunnen wij enkel in algemeenheden spreken en kennen we jou noch die jongen. Ik begrijp dan ook totaal niet hoe sommige deelnemers hier ook al de jongen zomaar veroordelen, jouw zomaar om je gedrag prijzen en openlijk hopen dat hij zich bekeert. Hoe durven ze, met Jezus woorden over het oordelen in gedachten? Ik wil niet zeggen dat je zou liegen, Fryslan, maar jouw kant van het verhaal is ook maar jouw kant van het verhaal en we behoren van het goede uit te gaan, ook bij die jongen.

Mijn advies is daarom ook deze: aanvaard de jongen zoals hij is, of negeer je verliefdheid. Verliefdheid is lang niet altijd een goede raadgever, dus je mag haar gewoon negeren als ze aandringt. En soms móét je haar zelfs negeren als je weet dat er geen gezonde relatie uit voort kan komen. Veroordeel hem niet langer, schrijf niet meer negatief over hem op fora of websites als deze en besef je dat jezelf ook onvolmaakt bent en dus niet hoger te prijzen bent dan wie ook. Houdt in gedachten dat niemand voor jou hoeft te veranderen, maar dat jij beter voor Christus kunt veranderen.

[fryslan 0]

hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties en het lastige van internet is dat je de persoon niet goed kent en verhalen anders kan interpreteren etc. Ik wil duidelijk maken dat IK deze jongen niet wil veranderen en ik vind die jongen niet slecht!maar ik vraag een mening of het goed is om een relatie met deze jongen aan te gaan. Ik kijk heel kritisch naar mezelf en heb therapie moeten volgen om een eigen persoon te worden, een christen te worden.en daar horen de goede vruchten van de geest bij. dus ik weet wel waarover ik praat en weet mijn eigen valkuilen en tekortkomingen wel. Dit alles overweeg ik en merk gewoon het verschil tussen hem en mij( en dit is niet oordelend bedoeld),ik vraag me af of dit wel samen kan....

@ Ursa, ik denk dat je wel gelijk hebt. Hij heeft weleens gezegd dat zijn exen nooit tegen hem in gingen en altijd maar ja knikten. Nu gaat het anders en dat vindt hij moeilijk...

[WonderfulStar 0]

Dat er verschil tussen jullie zit is heel duidelijk, op welke manier dan ook.

Vraag is waarom dit een probleem zal opleveren.

Kun jij wel of niet omgaan met zijn openheid naar andere mensen?

Kun jij wel of niet omgaan met zijn eigenwijze karakter?

Wat zijn de dingen die jou in hem aantrekken?

En wat zijn de dingen die maken dat je twijfelt?

Wij kunnen hier ook geen goed advies geven, over wel of geen relatie beginnen, nog steeds omdat we jullie allebei niet kennen.

Vraag jezelf af: Kun jij hem nemen zoals hij is, zoals nu, 100% met alles er op en er aan? Kun je accepteren dat hij wat vrijer is dan jij? Kun jij bij jezelf blijven, in een relatie met iemand die jou herinnert aan hoe jij ooit was (ongeacht of zijn karakter en gedrag daarmee vergelijkbaar zijn, hij herinnert je er aan)? Kun je open staan voor zijn mening en manier van leven, zonder dat je dat zelf ook zo moet doen? Zou je het accepteren als hij nooit verandert?

En daar weet alleen jij het antwoord op.