Relatie met een moslim

[Assepoester 0]

@ Vrede, allereerst: mooi dat je geïnteresseerd bent in het Christendom. Ik hoop dat je je weg bij Jezus zult vinden.

Dan even inhoudelijk over je post: ik denk niet dat ík iemand echt kan bekeren, ik kan er wel een rol in spelen, maar uiteindelijk is het God die voor zijn schapen zorgt, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik wil hem zeker kennis laten maken met het Christendom maar ik wil het hem niet opleggen. Ik weet zelf uit ervaring dat dat ook averechts kan werken. Zoals blijkt uit mijn openingspost: toen die jongen dat hele verhaal tegen mij afstook voelde ik me een beetje aangevallen, en dat schrikte me juist af. Ik wil niet hetzelfde effect veroorzaken.

[Vrede 0]

@Assepoester, ben hard op weg de weg te vinden heb een topic al eerder geopend over mijn mogelijke bekering zou u nog wat advies voor me hebben kan je dat daar doen. Ben er verlegen om, heb namelijk wat dingen die me toch tegen te houden te bekeren.

Ik ben het helemaal eens met wat u zegt ik heb mezelf denk ook verkeerd verwoord. Doelde meer op dat je gewoon leuke diepgaande gesprekken met hem voert. Bijvoorbeeld door te vragen wat hij er van vind dat jij Christen bent. Gewoon diepgaande (leuke) gesprekken, op geen enkele wijze bedoelde ik ook dat je moest aanvallen of opleggen. Ik hoop dat als je het er vaak met hem over hebt dat die er over gaat nadenken en jij zelf natuurlijk ook. Wie weet wat er uitkomt.

[Assepoester 0]

Ik heb gereageerd op je topic.

En je hoeft geen u te zeggen hoor. Of kom je misschien uit België?

Ja, ik denk dat je ook wel gelijk hebt hoor, wat betreft het voeren van gesprekken. Ik merk soms dat het makkelijker lijkt om moeilijke onderwerpen uit de weg te gaan, maar dat is natuurlijk ook geen oplossing.

[Vrede 0]

Leuk dat je reageert had ik net nodig:) ga zo kijken wat voor wijs advies je hebt achtergelaten:)

Excuus het vousvoyeren gebeurd beetje automatisch, zal overgaan op tutoyeren.

Ja het dialoog op een leuke liefdevolle manier lijkt me ook goed. Het maakt

misschien ook wel uit in welke levensfase jullie beiden zich bevinden. Tieners

denken niet hetzelfde over dingen als volwassen wijsheid komt met de jaren. Daar

gelaten dat ik natuurlijk niet jouw leeftijd of van je partner weet.

[Assepoester 0]

Maakt niet uit hoor. Je bent wel netjes zeg.

Mijn vriend is bijna 26 en ik ben 21. Hij werkt al fulltime en ik ben bijna klaar met studeren dus we zitten denk ik al in een redelijke 'volwassenfase' van ons leven.

Soms hebben we ook wel echt hele fijne gesprekken hoor. Dat heeft er in de eerste instantie ook toe geleid dat ik me meer in het geloof ging verdiepen. Maar de laatste tijd hebben we er niet zoveel meer over gepraat. Maar hij gaat dit jaar voor de tweede keer kerst bij ons vieren, dus op zich wel een mooi moment om er een gesprek over te hebben.. Uitleggen waarom we dat vieren etc. =)

[Vrede 0]

Dank je, Laat me bescheidenheid even varen en zal maar zeggen goede opvoeding gehad;p.

Ja dat kan je wel volwassen noemen mannen zijn het meestal wat later dus je weet het niet zeker haha. Ja dat bedoel ik dus je geeft zelf aan door die gesprekken ging jij je verdiepen in je geloof, ik denk als je meer van die fijne gesprekken hebt dat er wat moois uit komt. Kerst is inderdaad een goed moment zou het alleen niet doen tijdens de drukte aan tafel, voelt die zich misschien niet op zijn gemak.

[Assepoester 0]

Nee, dat was ik ook niet van plan hoor, om 't aan tafel te bespreken.

Toch moet ik zeggen dat het twijfelen geblazen blijft.. Niet alleen over 't verschil in religie, maar ook over 't algemeen: passen we wel bij elkaar, zijn ook de culturele verschillen niet te groot, verschil in opleiding, verschil in alles..?? Aan de andere kant, we hebben ons vanaf 't begin door de verschillen heen weten te bijten, da's ook niet niks.. Maar goed, ik ben er op dit moment nog niet aan toe een definitieve keuze te maken, simpelweg omdat ik het gewoon niet weet.

[Vrede 0]

Om je niet nog meer aan het twijfelen te zetten maar moet het toch zeggen, als je nu al twijfelt is het heel handig om alles te bespreken per direcht met hem elk punt waar je mee zit. Je zal denken wat een advies:P, maar studeer dus psychologie wat ik eerder aangaf en zit in me laatste jaar nu. Het is belangrijk om de twijfels uit te spreken, hoe langer je er mee blijft zitten hoe meer je naar die twijfels gaat neigen. Dit is wetenschappelijk bewezen en zuig ik dus niet nu uit me duim haha. Dus raad je aan overal waar je mee zit zo snel mogelijk te bespreken weet je gelijk waar je aan toe bent. En een beetje twijfel is uiteraard normaal.

[Assepoester 0]

Er zijn weer wat vorderingen in de situatie.

We hebben vandaag een best wel heftig gesprek gehad. Aan de ene kant heel positief, we hebben samen uit de Bijbel en de Koran gelezen en kwamen tot de conclusie dat er wel veel overeenkomt.

Maar ik heb ook (nogmaals) aangegeven dat ik nooit van plan ben me te bekeren, en dat ik mijn kinderen ook niet islamitisch op kan voeden. Dit ten eerste omdat ik gewoonweg geen moslim ben en ze daar dus ook bar weinig over kan vertellen, maar ook omdat ik ze het christendom wil meegeven. Ik sta eventueel open voor een opvoeding waar beide religies/culturen zijn opgenomen, maar daar staat hij minder voor open.

Aangezien we redelijk serieus met de toekomst bezig zijn heb ik aangegeven dat ik wil dat we op korte termijn een oplossing vinden en bepalen of onze wegen samen verder gaan of zullen scheiden. Makkelijk zal dit niet zijn want ik houd wel heel veel van hem, maar Jezus gaat wat dat betreft voor. Helemaal wanneer er kinderen in het spel zijn, die mogen niet opgroeien in een huis waar papa en mama ruzie maken om religie. Grote kans dat ze uiteindelijk ongelovig eindigen.

Ik heb eerlijk gezegd dat ik op het moment erg twijfel aan onze toekomst samen.

Ik ben best wel verdrietig, maar heb er ook vertrouwen in dat het zal gaan zoals het moet gaan.

[joon 0]

Heel erg veel Sterkte Assepoester

Ik herken de situatie perfect..

[Assepoester 0]

Dank je, meis.

[Annatar 0]

Ik heb veel bewondering voor de manier waarop je met deze moeilijke kwestie omgaat. Wat het uiteindelijke gevolg van jullie overweging ook wordt ik heb veel respect voor jullie allebei!

[Assepoester 0]

Dank je wel voor je bemoedigende woorden, Bonaventura.

[Vrede 0]

Assepoester,

Je zit in een zeker lastig parket, je houdt van Jezus maar ook van je vriend

Jezus gaat natuurlijk voor maar je vriend laat je niet zo makkelijk los(daar hij echt fysiek in je leven staat).

Toch een advies dat ik je mee wil geven, bid met een open hart (en echt open niet bevooroordeeld of hopend op een uitkomst die jij wilt) tot de Almachtig Alwetende(ik laat bewust de benaming Jezus,God of andere namen voor God weg), vraag hem om leiding, en als je oprecht bent en oprecht met je hart zal hij je leiden in deze situatie en je leven.

[joon 0]

ik kwam even dit tegen, en ik moest direct aan jou denken:

http://www.hetkruis.org/agenda/islam-in-huis-dagen/

[Mr M 0]

Heel veel ervaring over dit onderwerp.

Niet doen, Niet doen en Niet doen.

Voor verdere uitleg vraag het aan mij. Ik zal mijn argumenten zeer grondig onderbouwen.

Door liefde kan je blind worden !

[MasterJapie 0]

Grote kans dat ze uiteindelijk ongelovig eindigen.

Pfoe, daar moet je toch niet aan denken..

Ik denk dat het enorm lastig is om een relatie aan te gaan met iemand die een andere levensbeschouwing aanhangt. Vooral als beide levensbeschouwingen een ultimatum van je eisen (Of je gelooft in dit en aanbid deze God, of je zal voor eeuwig branden/voor altijd dood zijn, nooit echt gelukkig zijn, etc). Dat zorgt ervoor dat geen van beiden concessies willen doen als het gaat om het opvoeden van kinderen met een bepaalde levensbeschouwing. Twee verschillende religies kunnen immers niet allebei waar zijn. Ongelovig en gelovig gaat meestal iets beter samen, want als ongelovige heb je niet echt zo'n gevoel van "als m'n kind iets anders gelooft zal er iets vreselijks met hem gebeuren", maar toch denk ik dat ik zo'n relatie niet aan zou kunnen. Je moet wel heel verliefd zijn wil je af en toe je trots/principes even opzij zetten om een relatie te laten werken.