Hebben wij de Geest geblust?

[Michiel 14]

De Geest van God is over ons uitgestort met Pinksteren en de Geest openbaart zich op zijn tijd en manier. Paulus schrijft over de geestesgaven in de brieven aan de Korinthiers, maar hij waarschuwt ons ook:

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:30 En bedroef de Heilige Geest van God niet, door Wie u verzegeld bent tot de dag van de verlossing.

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:19 Blus de Geest niet uit.

Hebben wij de Geest nog of hebben wij deze bedroeft en geblust?

[Eulogía 0]

Ik geloof inderdaad dat er delen in de wereld zijn, of anders gezegd: dat er een deel van het Lichaam van Christus is - de gemeente, waar de Geest deels uitgeblust is. De Geest kan in een individueel christenleven worden uitgeblust, of in een kerk.

[Ursa 1]

Vanwaar dat je deze vragen stelt Michiel? Merk je in je eigen kerk dat de Geest bedroefd en/of geblust is? Als ik naar de context kijk gaat het dan vooral om de aanwezigheid en/of tolerantie van zonde in de gemeente.

[Dave 0]

De Geest van God is over ons uitgestort met Pinksteren en de Geest openbaart zich op zijn tijd en manier. Paulus schrijft over de geestesgaven in de brieven aan de Korinthiers, maar hij waarschuwt ons ook:

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:30 En bedroef de Heilige Geest van God niet, door Wie u verzegeld bent tot de dag van de verlossing.

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:19 Blus de Geest niet uit.

Hebben wij de Geest nog of hebben wij deze bedroeft en geblust?

De Geest leeft in ieder wedergeboren christen. De mate waarin je de Geest ervaart heeft meestal te maken met hoe je leeft in intimiteit met de Heer. Maar juist onderwijs is ook heel belangrijk, want de Geest kan alleen maar getuigen van de waarheid.

[Quest 90]

de Geest is aanwezig als je wat anders kan oplepelen dan het standaard verhaaltje wat in je gemeente wordt verteld, dat is maar in heel uitzonderlijke gevallen het geval, voor de overige christenen rest slecht de zekerheid van geloof.

[Michiel 14]

Vanwaar dat je deze vragen stelt Michiel? Merk je in je eigen kerk dat de Geest bedroefd en/of geblust is? Als ik naar de context kijk gaat het dan vooral om de aanwezigheid en/of tolerantie van zonde in de gemeente.

Omdat ik me afvraag of wij de Geest nog wel hebben en deze niet geblust hebben. Het was naar aanleiding van jouw topic dat deze vraag naar boven kwam.

[Ursa 1]

OK. Mijns inziens is de Geest niet bepaald door, of afhankelijk van, de 'grote dingen', zoals profetie, tongentaal en wonderen. De Geest is aan het werk in iedere gelovige, en doet dat zonder bombarie. Het is door Hem dat de vruchten zichtbaar worden: goedheid, liefde, zelfbeheersing, trouw, betrouwbaarheid.

Ik denk dat als je zondigt en daar niks aan doet, of niks aan wilt doen, dat je dan de Geest bedroeft. Wat denken jullie?

[Eulogía 0]

Ik denk dat als je zondigt en daar niks aan doet, of niks aan wilt doen, dat je dan de Geest bedroeft. Wat denken jullie?

Dat denk ik ook. Ook denk ik dat het zondig is en dat het de Geest bedroeft als iemand of een kerk geen interesse heeft voor de charismata en dat dan de Geest ook weg blijft met de charismata. Hij geeft de charismata aan degenen die er naar verlangen en er naar hongeren/dorsten en Hij geeft de charismata niet aan mensen die er hun schouders voor ophalen, zoals Esau zijn schouders ophaalde over de zegen en het eerstgeboorterecht. Hij geeft de zegen aan degenen die ernaar streven als Jakob.

Ik geloof dat dit niet alleen geldt voor de charismata, maar voor alle gaven die God wil geven.

[Hendrik-NG 220]

Ik denk dat als je zondigt en daar niks aan doet, of niks aan wilt doen, dat je dan de Geest bedroeft. Wat denken jullie?

Dat denk ik ook. Ook denk ik dat het zondig is en dat het de Geest bedroeft als iemand of een kerk geen interesse heeft voor de charismata en dat dan de Geest ook weg blijft met de charismata. Hij geeft de charismata aan degenen die er naar verlangen en er naar hongeren/dorsten en Hij geeft de charismata niet aan mensen die er hun schouders voor ophalen, zoals Esau zijn schouders ophaalde over de zegen en het eerstgeboorterecht. Hij geeft de zegen aan degenen die ernaar streven als Jakob.

Ik geloof dat dit niet alleen geldt voor de charismata, maar voor alle gaven die God wil geven.

Ik denk alleen dat de Geest niet "automatisch" komt met "alle charismata" op het moment dat "wij daar maar voor open staan"... In de zin van "alles wat je maar zou wensen op Geestelijk gebied zal in vervulling gaan"...

Als ik tenminste Paulus goed begrijp: 1 Kor 12:27 Welnu, u bent het lichaam van Christus en ieder van u maakt daar deel van uit. 28 God heeft in de gemeente aan allerlei mensen een plaats gegeven: ten eerste aan apostelen, ten tweede aan profeten en ten derde aan leraren. Dan is er het vermogen om wonderen te verrichten, de gave om te genezen en het vermogen om bijstand te verlenen, leiding te geven of in klanktaal te spreken. 29 Is iedereen soms een apostel? Of een profeet? Is iedereen een leraar? Kan iedereen wonderen verrichten? 30 Of kan iedereen genezen? Kan iedereen in klanktaal spreken en kan iedereen die uitleggen?

31 Richt u op de hoogste gaven. Maar eerst wijs ik u een weg die nog voortreffelijker is.

In het Lichaam van Christus mogen wij allen delen in de gaven die aan de enkeling worden geschonken. Wij mogen (moeten?) ons intussen wel op die gaven richten... Maar daarbij is er een weg "die nog voortreffelijker is": die van de "agapè" (liefde).

Hij zegt daarbij (volgens mij met het oog op het voorgaande) in het volgende hoofdstuk: "Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan. De liefde zal nooit vergaan".

Ik wil niets afdoen aan de charismata van de Geest (geschenken miskennen is bijzonder ondankbaar, en dat wil ik niet zijn!!), maar moeten we ons niet allereerst richten op Gods "agapè", en die delen met elkaar???

Ik denk dat we versteld zullen staan als we ons op die manier op God en op elkaar richten. "Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden."

[Eulogía 0]

De liefde is inderdaad het belangrijkst. Helaas blijven veel gelovigen 'hangen' in een streven naar liefde, in plaats van te leven in liefde en daarnaast te leven in de charismata.