Aandacht van (te veel) jongens

[Ursa 1]

Maarja, wat moet ik hier nou mee?

Als je graag een christelijk meisje wilt zijn, lijkt het mij niet passen om door te gaan zoals je nu doet.

Als je geen christelijk meisje wilt zijn, gewoon genieten en je niet druk maken.

Dat is wel de keuze dan inderdaad.

[Robert Frans 1.653]

Schijnbaar doe je toch iets waardoor je jongens extra aantrekt, Lisanne. Je kunt natuurlijk niet alles op de jongens afschuiven en zelf het onschuldige nu-eenmaal-erg-leuke meisje spelen. Uit je schrijven hier versta ik dat je erg open staat voor contact met jongens, dat je her en der ook al wat gezoend of geknuffeld hebt en dat je ze als vriendinnen behandelt. Nu ben je een meisje en het is redelijk bekend dat meiden onder elkaar veel meer lichamelijk contact hebben dan jongens onder elkaar en sneller met elkaar diepere gevoelens delen. Jongens knuffelen véél minder en slaan elkaar eerder vriendschappelijk op de schouders, spreken vooral over mooie vrouwen en gezamenlijke interesses en zullen in elk geval in Nederland nooit elkaar zoenen of elkaars hand vasthouden. Homostellen daargelaten natuurlijk.

Misschien heb je dat zelf niet in de gaten, maar als je inderdaad echt met een jongen omgaat zoals met een goede vriendin, dan zal hij inderdaad al snel het idee hebben dat je een relatie met hem wilt, omdat hij dus vaak helemaal niet zo close omgaat met zijn beste vrienden. Jongens zijn anders dan meiden en het kan wellicht heel verhelderend zijn om je meer in te verdiepen in hoe jongens vriendschappen beleven en wat ze daarbinnen wel en niet doen. Waardoor je misschien minder snel verkeerde signalen zal afgeven en ook weer meer kennis opdoet over hoe zij vervolgens op vrouwen reageren die toenadering zoeken.

[Dubito 0]

Je moet een hoofddoekje omdoen en binnen blijven. En je ouders vinden wel een goede man voor je, over een paar jaar......

[WonderfulStar 0]

Als iemand er leuk uit ziet, aardig is, gezellig is of jou het idee geeft dat hij je interessant vindt betekent niet per direct dat hij potentieel relatie-materiaal is. Je hoeft niet hoor. 'Wie moet ik kiezen...' Je hoeft helemaal niemand te kiezen. En als je vier jongens tegelijk leuk vindt zou ik me toch eens afvragen hoe serieus je er zelf tegenover staat.

[Patrick Matthias 0]

Ik denk dat je meot beginnen om een keer 'nee' te zeggen tegen die Kerel/Player nr. 1 van je lijstje. Fysieke aantrekkingskracht is leuk, maar uiteindelijk (ik heb het zelf ook gehad met een meisje) voelde het wel erg leeg. Waarom doe je het? De aandacht is leuk, maar blijkbaar had ik tegelijkertijd geen respect voor de gedachte achter een tongzoen. Wat heb je namelijk nog aan een ander te bieden als je daarvoor met iedereen maar afzoende. Als christen is dat tot je huwelijk bijbels gezien wel de grens. Verschil tussen de handeling en gevoel heb ik niks mee: Het gaat erom dat de handeling symbool staat voor een gevoel dus als je die handeling makkelijk 'weggeeft' geef je ook je gevoel aan heel veel mensen.

Ik zat pas op een verdwaasde avond BNN Loverboys te kijken, en daar waren vrouwen een tikkeltje extremer: Ze doken met iedereen in bed, seksverslaafd waren ze. Nee zeggen vonden ze allemaal lastig, dachten ze. In de praktijk bleek het makkelijker en voelde het uiteindelijk beter. Daarom het advies aan het begin van m'n post nog herhalen: Nee zeggen. Dat geeft je veel meer een gevoel van eigenwaarde en maakt je moeilijker te 'overwinnen' om in de taal van Casanova te spreken. Dan ben je gelijk van het probleem 'verschillende jongens' af, je wordt automatisch kritischer denk ik.

[Patrick Matthias 0]

O ja, ik zou me ook afvragen hoe je staat tegenover ongeloof in een relatie. Ik heb dat voor mij heel duidelijk gedefiniëerd: niet geloven is niet erg, maar ik verlang wel interesse in het geloof als ik een relatie met iemand aanga. Trouwen met iemand die niet gelooft is voor mij echter onmogelijk dus moet er in de verkeringperiode wel wat gebeuren. Wie met mij trouwt trouwt met Jezus omdat hij een groot onderdeel is van mijn leven.

[WonderfulStar 0]

O ja, ik zou me ook afvragen hoe je staat tegenover ongeloof in een relatie. Ik heb dat voor mij heel duidelijk gedefiniëerd: niet geloven is niet erg, maar ik verlang wel interesse in het geloof als ik een relatie met iemand aanga. Trouwen met iemand die niet gelooft is voor mij echter onmogelijk dus moet er in de verkeringperiode wel wat gebeuren. Wie met mij trouwt trouwt met Jezus omdat hij een groot onderdeel is van mijn leven.

Dit vind ik dan weer een rare eis. Je wilt wel een relatie aan gaan met iemand die niet gelooft, maar diegene moet zich dan wel bekeren anders wordt het niets.

Eerst iemand accepteren, en vervolgens eisen dat diegene verandert.

Begin dan geen relatie met een ongelovige...

[Patrick Matthias 0]

O ja, ik zou me ook afvragen hoe je staat tegenover ongeloof in een relatie. Ik heb dat voor mij heel duidelijk gedefiniëerd: niet geloven is niet erg, maar ik verlang wel interesse in het geloof als ik een relatie met iemand aanga. Trouwen met iemand die niet gelooft is voor mij echter onmogelijk dus moet er in de verkeringperiode wel wat gebeuren. Wie met mij trouwt trouwt met Jezus omdat hij een groot onderdeel is van mijn leven.

Dit vind ik dan weer een rare eis. Je wilt wel een relatie aan gaan met iemand die niet gelooft, maar diegene moet zich dan wel bekeren anders wordt het niets.

Eerst iemand accepteren, en vervolgens eisen dat diegene verandert.

Begin dan geen relatie met een ongelovige...

Als je het zo bekijkt is dat wel raar ja. maar dat het mogelijk is zie ik op heel veel plekken om me heen. Het is ook niet zo dat ik het diegene zou opdringen, maar als ze na een jaar zegt dat ze geen interesse op kan brengen voor mij geloof dan is het ondanks alles toch einde verhaal voor mij. Het is denk meer je accepteert diegene volledig om wie ze is, anders begin je geen relatie met diegene, maar ze moet vroeg of laat wél Jezus als haar Verlosser aannemen. Mijn ex heeft dat ookg edaan en ook al is het om andere redenen uitgegaan zit ze nog steeds in de kerk. Een relatie is effectieve manier van evangelisatie, alleen is evangelisatie dan niet je doel. Iemand die je volledig accepteerd om wie ze is hoeft ook niet heel veel te veranderen, ze krijgt juist iets extra's bovenop het fantastisdche persoon wat ze al is.

[WonderfulStar 0]

Interesse voor geloof is iets anders dan bekering...

Je accepteert diegene volledig om wie ze is maar ze MOET Jezus toch als haar verlosser aannemen.

Je spreekt jezelf tegen, je accepteert haar alleen als ze zich bekeert. En zo niet dan is het over.

En dat noem je dan geen opdringen?

[Patrick Matthias 0]

Ik zie zelf ook dat er een échte tegenstrijdigheid in zit ja, daar heb je natuurlijk wel gelijk in. Ik denk dan dat de mate waarin je iemand accepteert afneemt. Als een meisje niet de interesse kan opwekken voor het geloof dan gaat dat bij mij wrikken, dat vind ik moeilijk. Ik akn daarom ook niet met een niet-gelovige partner trouwen.

Als je een relatie met een meisje aangaat dan ga je die aan omdat je haar toch juist wél volledig accepteerd en omdat je helemaal verliefd bent. Op dat moment realiseer je je wel dat iemand niet christelijk is, maar omdat je alles van haar zó ontzettend leuk vind hoop je dat dat komt. En die kans die geef ik dan aan haar en mezelf. En dat hoeft écht niet plotsklaps veranderd te zijn, maar als zij kleine stapjes kan zetten houd ik het prima uit. Kan ze dat niet gaat dát bij mij wrikken zoals ik net al aangaf en is het op termijn dat wat de overhand gaat voeren en niet de criteria waarop ik een diegene heb geaccepteerd. Dan wordt de mate waarin je haar accepteerd dus minder.

Trouwen met een niet gelovige partner zou ik dus neit kunnen, maar om nou iemand af te schieten voor een verkering op basis van geloof vind ik gewoon wel ver gaan, ik denk dat het verschil hem daarin zit. Die gedachte is ook de bron, kun je daar in komen?

[WonderfulStar 0]

Nou ik zou dan eerder zeggen dat je beter niet achter je losgeslagen hormonen aan kan lopen omdat je realistisch gezien weet dat je haar toch niet helemaal accepteert.

[Patrick Matthias 0]

Snap dat je zo denkt, maar ik vind het zonde om de liefde waarmee ik m'n hele leven kan delen te laten lopen. Ik geloof dat als er iets speelt met een meisje dat dat gegeven kan (!) zijn door God, en daarom luister ik altijd naar m'n gevoelens van m'n meisje. Ik zeg kan, omdat er ook alleen fysieke aantrekkingskracht kan zijn als ik een meisje leuk vind, daarom probeer ik wel kritisch en rationeel te zijn en soms buiten m'n gevoelens te stappen, met behulp van een vriend lukt dat wel. Blijkt dan dat het goed zit en als God het zo heeft bedoeld dat ik samen met haar ben geloof ik écht wel dat een meisje gaat geloven. Het heeft dus ook te maken met het vertrouwen op God!

Als ze bijvoorbaat zegt dat ze mij wel lief vindt maar dat ze dat geloof er niet bij hoeft te hebben dan kap ik het wel gelijk af, in dat geval zou je volledig gelijk hebben.

[Jeroen° 0]

Je moet niet vergeten stil te staan bij de redenen waarom het voor een christen moeilijk is om met een niet-christen een relatie te hebben.

Er is een heel groot deel van je leven dat je niet met de ander kunt delen. Dat is moeilijk in een relatie en het besef dat dit altijd zo zal blijven is toch moeilijk.

Daarnaast heb je als christen een duidelijke basis voor je moraal. Vaak genoeg denk je als christen "het staat in de bijbel dus het is goed om te doen" in het vertrouwen dat er een goede reden voor is. In het geval van bijvoorbeeld moraal rond seks en het huwelijk helpt het niet als jouw redenen niet tellen voor de ander. Goed omgaan met seksualiteit is al moeilijk genoeg van zichzelf. Zelfs als je het ook zonder te verwijzen naar de bijbel kunt uitleggen voor jezelf en de ander is het de vraag of de ander het niet alleen accepteert, maar ook begrijpt. Maar goed, dit hoeft niet bij iedereen een probleem te zijn.

Dan is er nog de vraag hoe je je kinderen opvoedt. Ook dit hoeft niet een probleem te zijn. Maar wel een relevante vraag.

En dan is er nog de onzekerheid over het hiernamaals. Het kan wel erg pijnlijk zijn om hierin geen rust te kunnen vinden. Natuurlijk is dit ook het geval bij gewone vrienden en kennissen, maar iemand die zo dichtbij je staat is toch iets van een andere orde. Ik ben zelf een kleinkind van iemand die het grootste deel van haar leven geen christen was. Godzijdank heeft God haar aan het eind van haar leven opgezocht. Ik stelde me pas de vraag wat er met mijn oma zou gebeuren als ze doodging toen ze ziek werd. Maar ik weet dat mijn moeder, ooms en opa er lange tijd veel zorgen over hebben gehad.

Ik zou me wel tien keer bedenken voor ik verkering zou nemen met iemand die geen christen is. Maar als ik wel verkering zou hebben met zo iemand en het zou om die redenen uit gaan, dan zou dat niks te maken hebben met acceptatie of eisen stellen en het zou ongetwijfeld een moeilijk besluit zijn om er een punt achter te zetten.

[Robert Frans 1.653]

Het punt, Jeroen, is volgens mij dan ook niet of je wel of niet met een andersgelovige een relatie zou moeten aangaan. De vraag is of je, als je met een gelovige wilt trouwen, je dan een relatie kunt beginnen met een andersgelovige, doch wel van haar wilt vragen dat ze zich bekeerd omwille van een mogelijk huwelijk. Wellicht kun je dan beter gewoon ook geen relatie met een andersgelovige beginnen, als je uiteindelijk enkel met een gelovige wilt trouwen. Eerst een relatie aanvangen en vervolgens een bekering verwachten als ze met je wil trouwen, lijkt mij persoonlijk niet zo kies.

[Patrick Matthias 0]

Ik zit er zo eens over na te denken, maar ik moet toch toegeven dat ik inmiddels meer naar jullie (RobertF, Jeroen, WS) gelijk neig. Soms hebben dat soort dingen wel eens tijd nodig om te zinken

Bedankt voor de discussie!

[Gast Anon_phpbb]

Ik herken je 'probleem' aangezien ik dit zelf ook heb gehad.

En of je het nu leuk vindt of niet, het ligt misschien ook gedeeltelijk bij jezelf.

Een kleine 10 jaar terug wilde ik ook heel graag mannelijke aandacht hebben, dit kreeg ik ook! Ik had veel verschillende contacten, was constant bezig met jongens. Met wie ik wel of geen relatie wilde hebben en ik kon geen knopen doohakken. Ik hield jongens aan het lijntje en voelde me soms een player.

Maar het gotendeel van deze jongens waren absoluut niet de moeite waard. Mooie praatjes, je een bijzonder gevoel geven maar nu weet ik wel beter... Wijsheid komt met de jaren

Soms zijn de jongens maar op 1 ding uit en wanneer je het contact afkapt zijn ze ook zo weer over je heen. Dat zegt genoeg toch..

Ik ken die jongens verder niet waar jij mee omgaat dus ik kan hier niet over oordelen maar geloof me dat het je heel veel rust zal geven als je die jongens gewoon even laat voor wat ze zijn.

Maar nog even om terug te komen op 'het ligt ook bij jezelf', dit kan in hele kleine dingen zitten: oogcontact, een glimlach, 'te' vriendelijk zijn, kortom: er voor open staan.

Vind je het ook moeilijk om 'nee' te zeggen?

Tegenwoordig heb ik veel minder behoefte aan aandacht en op één of andere manier trek je dan een bepaalde muur om je heen. Zolang er geen oogcontact is, zal een jongen (of man) minder snel op je af komen. En wat heel belangrijk is; wees eerlijk! Het is heel gezellig om veel contacten met jongens te hebben maar het kan ook gecompliceerd worden. Het kan je intentie zijn om vrienden te worden met een jongen maar je kan niet met iedereen bevriend zijn.

Misschien moet je ook bij jezelf nagaan wat het nou eigenlijk toevoegd om contact met een bepaalde jongen te hebben.

Het kan zijn dat jullie maar weinig overeenkomsten hebben en niet veel te bespreken hebben, waarom zou je er dan mee doorgaan?

Afkappen kan even pijnlijk zijn voor zo'n jongen maar daar komt hij ook wel weer bovenop hoor Beter in het begin afkappen dan na een paar maanden wanneer er bij 1 van de 2 meer gevoelens bij zijn komen kijken.

Als hij je echt leuk vindt en hij is écht de moeite waard, dan laat hij het er niet gelijk bij zitten en zal hij zijn best doen jou te overtuigen.

Ik geloof dat er voor iedereen wel een ware rondloopt. De één komt hem op haar 16e tegen, de ander op haar 50e.

Maar ik zou niet de opties open laten bij 4 verschillende jongens. Als bij 1 van deze 4 de ware had gezeten, had je dit toch al wel moeten weten?

[xlisanne 0]

Ik denk dat je meot beginnen om een keer 'nee' te zeggen tegen die Kerel/Player nr. 1 van je lijstje. Fysieke aantrekkingskracht is leuk, maar uiteindelijk (ik heb het zelf ook gehad met een meisje) voelde het wel erg leeg. Waarom doe je het? De aandacht is leuk, maar blijkbaar had ik tegelijkertijd geen respect voor de gedachte achter een tongzoen. Wat heb je namelijk nog aan een ander te bieden als je daarvoor met iedereen maar afzoende. Als christen is dat tot je huwelijk bijbels gezien wel de grens. Verschil tussen de handeling en gevoel heb ik niks mee: Het gaat erom dat de handeling symbool staat voor een gevoel dus als je die handeling makkelijk 'weggeeft' geef je ook je gevoel aan heel veel mensen.

Ik zat pas op een verdwaasde avond BNN Loverboys te kijken, en daar waren vrouwen een tikkeltje extremer: Ze doken met iedereen in bed, seksverslaafd waren ze. Nee zeggen vonden ze allemaal lastig, dachten ze. In de praktijk bleek het makkelijker en voelde het uiteindelijk beter. Daarom het advies aan het begin van m'n post nog herhalen: Nee zeggen. Dat geeft je veel meer een gevoel van eigenwaarde en maakt je moeilijker te 'overwinnen' om in de taal van Casanova te spreken. Dan ben je gelijk van het probleem 'verschillende jongens' af, je wordt automatisch kritischer denk ik.

Ik geef jou hierin echt wel geleik. ik moet gwn eerder nee durven zeggen.

Maar dat vind ik wel erg moeilijk. je zet me wel aan het denken. bedankt daarvoor!

&ik heb nee gezegd. tegen 2 van de 4.. En ald derde heb ik tegen de eerste jongen, de zo gehete player, niets meer van me laten horen, en hij ook niet. (dat is maar goed ook, want ik weet niet wat ik zou doen als hij wat van zich zou latenhoren.. laat staan als ik hem tegen zou komen)

En dan hebben we jongen nummer 4. Ik heb nu 2 dates met hem gehad.

Dus uiteindelijk komt het tog wel goed, maar vooral door nee te hebben gezegd. alleen deze laatste jongen ga ik nog verder mee daten.

Hij is ook de enige echt gelovige jongen, en hij is veel respectvoller & heeft meer inhoud dan de meeste jongens. (waar ik mee om ga dan)

Hoe ik denk over een relatie met een ongelovige partner?

Liever niet. Ik wil het liefste een gelovige partner, maar ik sluit de ongelovige mannen/jongens niet uit.

Ik denk dat iedereen bekeerd kan worden, maar dan eis ik wel dat de persoon in kwestie er voor openstaat.

want net zoals Patrick zegt, je trouwt met mij & met Jezus. Dat heb ik wel.

Maar zolang een jongen/man open staat voor mijn geloof, mijn geloof respecteerd, en respect heeft voor mijn princiepes (zoals bijvoorbeeld geen geslachtsgemeenschap voor het huwelijk te hebben) dan kan ik het altijd proberen.

iedereen heel erg bedankt!

[Archillion 0]

Goed nieuws Lisanne, leuk dat er nu nog maar één is én dat het de gelovige jongen is.

Hopelijk laat de andere jongen niks meer van zich horen.

[Miesje 0]

Ik denk dat je meot beginnen om een keer 'nee' te zeggen tegen die Kerel/Player nr. 1 van je lijstje. Fysieke aantrekkingskracht is leuk, maar uiteindelijk (ik heb het zelf ook gehad met een meisje) voelde het wel erg leeg. Waarom doe je het? De aandacht is leuk, maar blijkbaar had ik tegelijkertijd geen respect voor de gedachte achter een tongzoen. Wat heb je namelijk nog aan een ander te bieden als je daarvoor met iedereen maar afzoende. Als christen is dat tot je huwelijk bijbels gezien wel de grens. Verschil tussen de handeling en gevoel heb ik niks mee: Het gaat erom dat de handeling symbool staat voor een gevoel dus als je die handeling makkelijk 'weggeeft' geef je ook je gevoel aan heel veel mensen.

Ik zat pas op een verdwaasde avond BNN Loverboys te kijken, en daar waren vrouwen een tikkeltje extremer: Ze doken met iedereen in bed, seksverslaafd waren ze. Nee zeggen vonden ze allemaal lastig, dachten ze. In de praktijk bleek het makkelijker en voelde het uiteindelijk beter. Daarom het advies aan het begin van m'n post nog herhalen: Nee zeggen. Dat geeft je veel meer een gevoel van eigenwaarde en maakt je moeilijker te 'overwinnen' om in de taal van Casanova te spreken. Dan ben je gelijk van het probleem 'verschillende jongens' af, je wordt automatisch kritischer denk ik.

Ik geef jou hierin echt wel geleik. ik moet gwn eerder nee durven zeggen.

Maar dat vind ik wel erg moeilijk. je zet me wel aan het denken. bedankt daarvoor!

&ik heb nee gezegd. tegen 2 van de 4.. En ald derde heb ik tegen de eerste jongen, de zo gehete player, niets meer van me laten horen, en hij ook niet. (dat is maar goed ook, want ik weet niet wat ik zou doen als hij wat van zich zou latenhoren.. laat staan als ik hem tegen zou komen)

En dan hebben we jongen nummer 4. Ik heb nu 2 dates met hem gehad.

Dus uiteindelijk komt het tog wel goed, maar vooral door nee te hebben gezegd. alleen deze laatste jongen ga ik nog verder mee daten.

Hij is ook de enige echt gelovige jongen, en hij is veel respectvoller & heeft meer inhoud dan de meeste jongens. (waar ik mee om ga dan)

Hoe ik denk over een relatie met een ongelovige partner?

Liever niet. Ik wil het liefste een gelovige partner, maar ik sluit de ongelovige mannen/jongens niet uit.

Ik denk dat iedereen bekeerd kan worden, maar dan eis ik wel dat de persoon in kwestie er voor openstaat.

want net zoals Patrick zegt, je trouwt met mij & met Jezus. Dat heb ik wel.

Maar zolang een jongen/man open staat voor mijn geloof, mijn geloof respecteerd, en respect heeft voor mijn princiepes (zoals bijvoorbeeld geen geslachtsgemeenschap voor het huwelijk te hebben) dan kan ik het altijd proberen.

iedereen heel erg bedankt!

Ik vind in elk geval dat je heel eerlijk over jezelf praat. Niet veel mensen durven te zeggen dat ze aandacht willen.

Misschien moet je proberen om de rol van God hierin te betrekken. Hiermee bedoel ik, de reden zoeken waarom je graag aandacht wilt (is niet vreemd hoor, iedereen heeft dat nodig). Maar het is ook een manier van omgaan met het leven, als je begrijpt wat ik bedoel.

Misschien kan je proberen je relatie met God te werken als vriend en vader. En Hem de juiste voor jou te laten kiezen; i.p.v je er zelf op te richten. Misschien moet je dat gedeelte even loslaten....Ik weet dat de behoefte naar een vriend groot kan zijn en is. Maar God zal je niet teleurstellen.... En bang zijn als je hen dit uitlegt hen als vriend te verliezen; dan weet je meteen of het de ware is of niet. Immers zal de ware voor jou bestemd zijn en jou niet laten gaan.