De ex...

[Jipperd 0]

Mijn vriend heeft 3 jaar geleden een korte tijd een vriendin gehad, dat was zijn eerste echte vriendinnetje. Ik ken haar zelf niet meer dan van gezicht, we hebben handjes geschud en daar houdt het bij op.

Van een paar van zijn vrienden heb ik begrepen dat hij nogal kapot was toen het uitging, vooral ook omdat zij nogal snel een ander vriendje had. Aan sommige opmerkingen of daden van mijn vriend merk ik dat hij soms nog steeds bang is dat ik ben zoals zij. Hij wil ook nog steeds de bevestiging dat ik bij hem wil blijven, in elk geval voor een hele lange tijd.

Toen ik een tijdje geleden een beetje aan het rondsnuffelen was in zijn la met prulletjes, kwam ik een ring tegen die ze hadden laten maken toen. Ik wilde dat ding heel graag weghebben. Niet zozeer omdat het een ring van een ex was, maar wel van díé ex. Hij heeft die ring wel weggegooid uiteindelijk, omdat hij zelf ook wel snapte dat het niets opschoot.

Maar stiekem voel ik mezelf soms gewoon zo onzeker. Ik ben echt bang dat ik tekort schiet, of gewoon minder leuk, lief, goed, fijn of wat dan ook ben. De bevestiging krijg ik wel, genoeg zelfs, maar toch.

Herkenbaar voor iemand?

[Jyoti 0]

Een rotgevoel, zo onzeker zijn. Ik herken het wel uit eerdere relaties, zeker toen ik nog wat jonger was was ik gruwelijk onzeker. Het hielp ook niet dat iemand waarmee ik ruim 2 jaar een relatie had, mij bleek te bedriegen (en niet als in een keer een dronken zoen, maar als in maandenlang achter mijn rug met haar naar bed gaan) en dat hakte er behoorlijk in, daarna vond ik het ontzettend moeilijk om er nog vertrouwen in te kunnen hebben dat iemand mij gewoon leuk genoeg vond. Ik merk ook bij mezelf dat ik aandacht van mannen heel lang gebruikt heb als een stukje zelfbevestiging, als ik sjans had op een feestje was dat bevestiging dat ik aantrekkelijk was maar als ik een blauwtje liep was ik er heel zeker van dat dat betekende dat niemand mij leuk kon vinden.

Maar nu het goede nieuws: geleidelijk aan kom je daar ook wel uit, tenminste zo was het bij mij. Ik kan nog steeds erg onzeker zijn, maar nu zijn dat eerder buien in plaats van dat het zeg maar de standaard ingesteldheid is. Schaam jezelf ook niet om die onzekerheid, je mag onzeker zijn en je mag jezelf de ruimte geven om daar rustig in te groeien. Heb je het erover met je vriend? Dat lijkt me wel heel belangrijk.

Trouwens, heb je dit topic niet liever in PP wegens mogelijk persoonlijke zaken die niet het hele internet aangaan, of speelt dat niet zo'n rol hierbij?

[Dubito 0]

Jouw vriend heeft het erg getroffen met zo'n zingende "rookster, luilak, uitsteller, chaotisch, een wandelende typ-ramp, lief en vrolijk."

Allemaal goede eigenschappen, behalve dat roken! Stop met roken

oh en ik moet bekennen dat ik niet weet wat een wandelende typ-ramp is, maar die moet je virend dan maar op de koop toe nemen...

[Jipperd 0]

Quote:

Op donderdag 22 juli 2010 18:28:59 schreef Dubito het volgende: Jouw vriend heeft het erg getroffen met zo'n zingende "rookster, luilak, uitsteller, chaotisch, een wandelende typ-ramp, lief en vrolijk." Allemaal goede eigenschappen, behalve dat roken! Stop met roken oh en ik moet bekennen dat ik niet weet wat een wandelende typ-ramp is, maar die moet je virend dan maar op de koop toe nemen...

Ach, zo erg ben ik niet meer, die tekst is oud (en ik ga eens een profielwijziging doen, denk ik), ik kook en doe de was hier, en ik maak schoon, mogen die jongens nog wel eens leren (hij+huisgenoot).

Mar goed, ik heb het er wel met hem over, en hij doet er ook alles aan om te laten weten dat het niet is zoals ik me voel soms, misschien juist omdat ik onzeker als een 12-jarige-die-naar-de-brugklas-gaat-zonder-vrienden, hij weet ervan, en dat waardeer ik wel. Plus, hij geeft ook wel genoeg aan dat ik voor hem meer beteken dan zij ooit voor hem gedaan heeft. soms stel ik me aan.

[Kurt 0]

Stoppen met roken? Nee joh! Nergens voor nodig.

Maar serieus, zijn angst is ergens wel verklaarbaar. Negatieve ervaringen kunnen lang blijven hangen en dat is vervelend voor jou in dit geval, maar je kunt alleen maar zorgen dat je zijn vertrouwen (dat heeft hij wel, anders zou hij nu niet je vriendje zijn) niet beschaamt. Laat zien dat jij niet zo bent als zijn ex. En ik geloof dat je sowieso een hartstikke lief meisje bent en dat je vriendje het getroffen heeft. Laat 'm maar goed zien hoe goed hij het getroffen heeft.

En vraag er eens naar, misschien.

[*nath* 0]

Meid, ik herken je gevoel. Dat heb ik zelf ook heel erg gehad. Maar het is niet voor niets dat hij niet meer met haar samen is en jij nu samen bent met hem. En hij heeft zelfs die ring voor jou weggedaan. Dat is echt een goed gebaar.

Heb het er met hem over, dat je er moeite mee hebt. Dat kan soms erg verhelderend werken. En wie weet zegt hij dan precies de woorden die je zo graag eens van hem zou horen.

[Gast Anon_phpbb]

Voor mij is je verhaal wel herkenbaar. Mijn vriend was als de doods dat ik hetzelfde zou doen als zijn ex(na 4 jaar vreemdgaan) En ik kwam er na een paar maanden achter dat hij hun ring nogsteeds droeg. Het was (zachtgezegd) oorlog.

Ik heb er met hem een paar keer heel goed over gepraat, zijn onzekerheid en de mijne kwamen naar voren. Ik heb hem ook een paar keer vertelt dat ik door zijn onzekerheid onzekerder werd. Door het praten kom je samen een heel eind.

[Jipperd 0]

Gisteren toch maar eens het gesprek gestart over zijn gevoelens over deze situatie.

Het belangrijkste punt voor hem is inderdaad de onzekerheid die hij heeft overgehouden aan haar. De persoon zelf doet hem niets meer, maar voor hem is het inderdaad de angst dat hem ooit hetzelfde kan gebeuren, ook al weet hij rationeel gezien dat dat gewoon totaal niet het geval is. Komt wel goed, denk ik

(overigens is dit topic gestart met zijn toestemming, en hoeft ook niet op PP, hij wil dit ook gewoon meelezen)

[*nath* 0]

Wat fijn, dat je weet waar het door komt.

Ben je opgelucht?

[Jipperd 0]

Jawel, eigenlijk wel, het was een bevestiging van wat ik eigenlijk al dacht, stiekem

[Jyoti 0]

Fijn.

[*nath* 0]

Nou, dat is dan fijn, meid.