"jezelf zijn" in relaties

[Jyoti 0]

Ik heb vreemd genoeg niet het idee enorm bang te zijn voor de dood, hoewel dat waarschijnlijk niet komt door acceptatie maar doordat het ver en abstract lijkt. Mijn eigen dood tenminste, voor die van anderen ben ik wel bang. Maar nu ga ik hopeloos off-topic in mijn eigen topic.

[Gast Anon_phpbb]

ik bedoel meer, dat de rest van je angsten eigenlijk irrelevant zijn

[Aviator 0]

Quote:

Op maandag 26 juli 2010 14:09:30 schreef Cornelius van Wijck het volgende: acteer wie je wil zijn, en je bent het. Dat is de korte samenvatting

Heel herkenbaar voor mij...

Begin twintig keek ik heel erg naar mensen om mij heen tegen wie ik opkeek. Er waren eigenschappen waarvan ik dacht "dat wil ik ook".

Hierdoor ging ik mezelf onder de loep nemen en daardoor veranderde ik gedrag en uiteindelijk denk ik ook dat dit "nieuwe gedrag" een van nature zelve wordt.

Ik denk dat het met jezelf onder ogen komen te maken heeft en ook met het bewust iets aannemen en aanleren tot het onderbewust zijn het overneemt en je veranderd. Of bedoelde je totaal iets anders?

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 20:23:00 schreef Aviator het volgende: [...]Heel herkenbaar voor mij... Begin twintig keek ik heel erg naar mensen om mij heen tegen wie ik opkeek. Er waren eigenschappen waarvan ik dacht "dat wil ik ook". Hierdoor ging ik mezelf onder de loep nemen en daardoor veranderde ik gedrag en uiteindelijk denk ik ook dat dit "nieuwe gedrag" een van nature zelve wordt. Ik denk dat het met jezelf onder ogen komen te maken heeft en ook met het bewust iets aannemen en aanleren tot het onderbewust zijn het overneemt en je veranderd. Of bedoelde je totaal iets anders?

nee, ik bedoelde precies dit

[Holla 0]

Quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 19:08:24 schreef wateengedoe2 het volgende: Mooi en nuttig topic! Niet zoveel nieuws meer toe te voegen aan wat er al gezegd is. Het onderscheid tussen jezelf anders voor willen doen omdat je denkt dat je partner je anders niet hoeft, en je best doen omdat dat prettig is voor hem (decorum) is denk ik het belangrijkste punt. Ik weet dat mijn vriend mij accepteert - incl mijn slechte eigenschappen - en het maakt me heel blij en gelukkig als ik iets kan doen waardoor hij zich als mens, als man en als mijn partner extra gewaardeerd voelt.

Ik denk dat dat inderdaad de kern is. Je moet je veilig genoeg voelen in je relatie om volledig jezelf te kunnen zijn. Maar tegelijkertijd is het goed om uit liefde voor de ander bepaalde eigenschappen of gewoontes wat in te dammen.

[Naeva 182]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 20:23:00 schreef Aviator het volgende: Begin twintig keek ik heel erg naar mensen om mij heen tegen wie ik opkeek. Er waren eigenschappen waarvan ik dacht "dat wil ik ook". Hierdoor ging ik mezelf onder de loep nemen en daardoor veranderde ik gedrag en uiteindelijk denk ik ook dat dit "nieuwe gedrag" een van nature zelve wordt.

Dat is voor mij ook herkenbaar. Nu heb ik dat veel minder, dat ik het idee heb dat ik moet veranderen of nog iemand moet worden. Ik kan mezelf recht in de ogen kijken (als dat fysiek mogelijk was, dan ) en gewoon denken 'oké'. Niet dat ik alles leuk vind aan mezelf of nooit meer onzeker ben, maar het houdt me gewoon veel minder bezig. Het zal wel met leeftijd te maken hebben, maar in mijn beleving heeft mijn getrouwd-zijn daar ook wel een positieve invloed heb, en in wat lichtere mate vriendschappen ook. Ik weet en ervaar daardoor dat iemand mij kan accepteren zoals ik ben, en andersom, dus het is oké.

[Aviator 0]

@ Naeva: Ik denk dat het ook wel met leeftijd te maken heeft, een bepaalde fase die je als het ware doormaakt tijdens het zelfstandig op eigen benen staan ofzo.

[Naeva 182]

Ja, denk ik ook. Maar ik heb wel het idee dat het makkelijker is om die fase af te sluiten als je positieve ervaringen in relaties opdoet. En verder is het ook gewoon een keuze om te leven zoals jij gelooft dat het goed is.