Joh. 15

[LodewijkNapoleon 0]

Mijn lievelingshoofdstuk. En misschien vooral deze zinsnede:

Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad. Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. Jullie zijn mijn vrienden wanneer je doet wat ik zeg. Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem ik jullie, omdat ik alles wat ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb.

Niet zolang geleden hadden we een stel predikanten op bezoek en het ging ook hierover. Een hoop vage antwoorden en dat heb ik ze ook gezegd. Het verbaasde me dat men zo gemakkelijk heen stapte over het gearceerde. Jezus; hoogste v/h hoogste, noemt ons vrienden en legt meteen een maatstaf voor wat vriendschap hoort te zijn: Je leven geven voor je vrienden. Nu kun je natuurlijk lang praten over wat dat nu concreet inhoudt en dat is ook prima. Maar wat ik m nu afvraag; hoe resoneert dat nu bij jullie? Dat Diegene die het allerhoogste is wat er bestaat ons vrienden noemt? Ons ook met die intimiteit tegemoet treedt? En als vriend een appél op ons doet om ons leven aan Hem te geven?

Wat zegt het, bovendien, over vriendschap en trouw in het algemeen?

[Eulogía 0]

Het gaat inderdaad heel ver.

[BookerT 0]

Ik moet zeggen dat ik het heel moeilijk vind om God als een Vriend te zien. Ik zie Hem toch meer als een boekhouder.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 19 september 2009 00:22:22 schreef BookerT het volgende: Ik moet zeggen dat ik het heel moeilijk vind om God als een Vriend te zien. Ik zie Hem toch meer als een boekhouder.

Wel; je bent niet alleen hoor, hulde voor je eerlijkheid.