Is de wereld een schijnwerkelijkheid?

[Ds Dre 0]

Hoe kan uit het niets een schijnwerkelijkheid onstaan? Schijn is toch ook iets.

[-JmB- 0]

Klinkt tamelijk gnostisch allemaal.....

[Michiel 14]

Admod note: Moved GA >> LB

[Caesarion 0]

Quote:

Op donderdag 18 juni 2009 19:14:25 schreef Ds Dre het volgende: Hoe kan uit het niets een schijnwerkelijkheid onstaan? Schijn is toch ook iets.

Iets uit niets? Scheppend dus?

[trialk 0]

Quote:

Op donderdag 18 juni 2009 22:07:44 schreef [JmB] het volgende: Klinkt tamelijk gnostisch allemaal.....

De historie van de Katharen gaat ook vrij ver terug in de tijd Mont- segur,daar zou e.e.a. zich idd. hebben afgespeeld ,de nu dode taal het occitaans werd meen ik nog gesproken,zeer veel Katharen zijn uitgemoord, jammer dat ik nooit zo snel bij al die info kan,zodra het om serieuze onderwerpen gaat doe ik helaas te lang over elk stukje (dat is weer een heel ander verhaal), ' t is een beperking van me die vaak leidt tot het z.g. trialkjargon

kan iemand een link(ik ben behoorlijkdigibetisch nerzetten),dan wordt wellicht de bedoeling van de starter van het topic duidelijk

[trialk 0]

En ik kan ook nog steeds geen leestekens plaatsen

---

Samengevoegd:

Katharen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ga naar: navigatie, zoeken

Katharen worden verbannen uit CarcassoneDe Katharen of Albigenzen vormden een christelijke religieuze groepering die actief was tijdens de late Middeleeuwen in Occitanië, het zuiden van Frankrijk en - minder bekend - ook in West-Duitsland. De Katharen beschouwden zich als de ware christelijke Kerk, waarin Jezus de centrale plaats innam. Op basis van hun dualistische opvattingen wezen ze het Oude Testament af. De God die daar ten tonele wordt gevoerd, is schepper van de (slechte) stoffelijke wereld, de Demiurg, zo leerden zij. De Albigenzen werden als ketters gezien en door de Rooms-katholieke Kerk en door de Franse koningen bloedig vervolgd.

[trialk 0]

ik zal een willekeurige' link proberen [/u rl]

---

Samengevoegd:

Quote:

ik zal een willekeurige' link proberen [/u rl]

en helaas zie ik niets kan iemand me de url uitleggen

---

Samengevoegd:

en dan maar een erg lange " toevoeging,er wordt door sommigen veel gelezen,o.a. ook door trialk,als hij niet zelf tikt

@**Geschiedenis

Vanaf de tiende eeuw worden zowel de Westerse als de Oosterse Kerken geconfronteerd met een heropleving van gnostische stromingen. Ook het Katharisme vindt zijn oorsprong in deze dualistische geloofsopvattingen zoals de gnostiek, het paulicianisme en de leer van de bogomielen uit Bulgarije. Het bogomilisme ontwikkelde zich in Bulgarije zelfs tot staatskerk. Ook in Occitanië konden de Katharen aanvankelijk uitgroeien tot een echte "tegenkerk". Het toenmalige culturele klimaat in Zuid-Frankrijk dat gekenmerkt werd door pluriformiteit en verdraagzaamheid, speelt daarin een grote rol. Al deze stromingen ondervonden grote tegenstand van de Rooms-katholieke Kerk, ook de Katharen in Zuid-Frankrijk, aanvankelijk zonder succes.

In 1145 wordt Bernard van Clairvaux naar Zuid-Frankrijk gestuurd om de Katharen te overtuigen zich terug bij de Katholieke Kerk aan te sluiten. Zijn preken vinden geen gehoor. Hij wordt zelfs enkele malen door de plaatselijke bevolking uitgejouwd. Het zelfde dient gezegd te worden van de prediking in 1206 door Dominicus Guzman, de latere stichter van de Dominicanerorde.

Paus Innocentius III komt tot het besluit dat tegen de Albigenzen krachtiger moest worden opgetreden. In 1209 slaagt hij erin een leger te verzamelen voor een kruistocht naar Occitanië. De Franse koning koning Filips- August geeft zijn baronnen toestemming om mee te strijden. Hij neemt zelf niet aan de kruistocht deel. Het ontkennen van de autoriteit van de Katholieke Kerk door de Albigenzen, samen met de wereldlijke ambities van de paus en de conflicten tussen de Occitaanse adel en de koning van Noord-Frankrijk zorgden voor de Albigenzische Kruistochten.

Aanvankelijk staat het leger onder opperbevel van Arnaud-Amaury, abt van de abdij van Citaux. Onder zijn leiding wordt in juli 1209 de volledige bevolking van Béziers uitgemoord, volgens hemzelf en toenmalige kronieken 20 000 mensen. Aan hem wordt de uitspraak toegeschreven 'Doodt hen allen, God zal de zijnen herkennen'. Dat was zijn antwoord op de vraag voorafgaand aan het bloedbad van Béziers hoe men goede katholieken kon onderscheiden van Katharen. In juli 1210 worden in Minerve 140 Katharen levend verbrand. Het is de eerste massale verbranding van Katharen. Later - en nadat andere edelen uit het kruisvaardersleger geweigerd hadden - neemt Simon de Montfort, een lage edelman uit Noord-Frankrijk, de militaire leiding op zich. Met Simon de Montfort wordt de kruistocht een echte veroveringsoorlog en wordt de inbreng van de Kerk naar het tweede plan verschoven. De godsdienstkwestie verdwijnt hiermee naar de achtergrond. In juni 1215 verovert Simon de Montfort Toulouse en kan hij zich meester van Zuid-Frankrijk noemen. In november 1215 bevestigt het vierde concilie van Lateranen de overwinning van de Montfort; hij krijgt de titel van graaf van Toulouse. Hij sneuvelt echter in 1218. De verdreven edelen, de faidits, komen op aansporen van Raymond VII, de zoon van de verdreven graaf Raymond VI van Toulouse, in opstand en verdrijven de kruisvaarders in 1223. Op 15 januari 1224 verlaat Amaury de Montfort, zoon van Simon de Montfort, met de laatste kruisvaarders Carcassonne.

In 1226 lukte het paus Honorius III de Franse koning Lodewijk VIII, bijgenaamd Lodewijk de Leeuw, te overtuigen zelf een kruistocht te leiden. Zijn vader had dit steeds geweigerd. Dankzij ingenieuze propaganda ontvangen de faidits de koning welwillend. Lodewijk VIII overlijdt echter het zelfde jaar en het leger van de koning wordt uit Occitanië verdreven.

De nieuwe koning Lodewijk IX van Frankrijk, de Heilige Lodewijk, is nauwelijks twaalf jaar als hij zijn vader opvolgt. Zijn moeder Blanca van Castilië treedt op als regentes. Zij heeft aanvankelijk weinig belangstelling voor een nieuwe kruistocht.

In 1243 start toch een derde kruistocht tegen de Albigenzen. Château de Montségur, het laatste bolwerk van de Katharen, valt in 1244. 215 parfaits worden verbrand op de brandstapel. Met de verovering van Montségur zijn de hoogtijdagen van het Katharisme over. Het Katharisme gaat dan ondergronds en als nieuw strijdmiddel tegen de Katharen wordt door de Rooms-katholieke Kerk de inquisitie opgericht. Het zal daarna echter nog 80 jaar duren voor ook de laatste Kathaarse parfait is verbrand.

In 1232 heeft paus Gregorius IX bevel gegeven aan de Dominicanen om de taak van de inquisitie op zich te nemen. Deze inquisitie gaat na de val van Montségur de hoofdrol spelen in de vervolging van de Albigenzen. Wat resteerde van parfaits en croyants wordt opgeruimd. Dit gaat door tot het begin van de 14e eeuw, toen Jacques Fournier, de bisschop van Pamiers, de latere Paus Benedictus XII, in en rond Montaillou de laatste Katharen opspoorde.

Guillaume Bélibaste (geb. 1280) geldt als de laatst verbrande Kathaarse parfait. Hij werd op de brandstapel gezet in 1321 in Villerouge-Termenès. In dit plaatsje is nu met geldelijke steun van de Europese Gemeenschap een museum opgericht dat geheel aan hem en het Katharisme is gewijd.

[bewerken] Katharen en manicheïsme

De rooms-katholieke kerk beweerde in de tijd van de katharenvervolging dat de katharen manicheeërs waren, aanhangers van Mani. Kerkvader Augustinus, die zelf een tijdje manicheeër was geweest, had een een soort determineertabel van ketterijen opgesteld, met daaronder het manicheïsme. Van alle ketterijen vond Augustinus het manicheïsme het meest verwerpelijk. En alleen van die ketterse stroming moesten volgens hem de aanhangers gedood worden. Daar beriep de RK-kerk zich op bij het vervolgen van de katharen. Het doden van katharen kreeg daardoor binnen de RK-kerk een juridisch geldige status. Daar is aardig wat literatuur over verschenen en de conclusie is duidelijk: van enige relatie tussen de katharen en het manicheïsme is niets gebleken. In wetenschappelijk literatuur wordt die relatie dan ook niet meer aangehangen. Niettemin komt men de bewering van de rooms-katholieke kerk dat de katharen manicheeërs waren nog veelvuldig tegen.

[bewerken] Naamgeving

Degenen die wij tegenwoordig gewoonlijk 'katharen' noemen kenden zelf dat woord niet eens en gebruikten het dus ook niet om zichzelf daarmee aan te duiden. Zijzelf noemden zich gewoonweg christenen of "vrienden van God". In de kronieken van de tijdgenoten van de Katharen en in de inquisitieverslagen werden ze Albigenzen genoemd, naar de stad Albi. In de volksmond noemde men ze in hun eigen tijd bonhommes of bonnefemmes, de "goede mannen", "goede vrouwen", en dat ten onderscheid van de vertegenwoordigers van de Rooms-katholieke Kerk.

Halverwege de 12e eeuw komt het woord "kathaar" voor de eerste keer voor in een preek van de Duitse monnik Eckbert von Schonau. Maar hij heeft het dan over christenen in het Rijnland die afgeweken zijn van de rechte leer die hij "Katharos" noemt. Een halve eeuw later wordt dat woord ook gebruikt buiten Duitsland in geschriften van tegenstanders van hun afwijkende leer. Gebruik in de toenmalige Languedoc is niet teruggevonden. Alain de Lille, een katholieke theoloog, schreef in "De Fida Catholica" ("Over het katholieke geloof", Montpellier 1200) onder meer : "Men noemt ze Katharen van catus (kat) omdat ze het achterste van een kat kussen..." Katten werden geassocieerd met satanisme. In het Rijnland en ook in onze streken werd een kat gezien als de verpersoonlijking van Satan.

In 1848 schrijft Charles Schmidt, een Elzasser, de "Geschichte der Valdesier und Katharer"; in het Frans wordt de titel "Histoire et doctrine de la sekte des Cathares ou Albigeois" (1848). Pas daarna wordt het gebruikelijk om degenen die eerst Albigenzen werden genoemd 'kathaar' te gaan noemen. Het woord "kathaar" in de betekenis waarin we het thans over katharen hebben, werd dus pas voor het eerst gebruikt in de 19e eeuw, vele eeuwen na de tijd van de katharen zelf.

Vanuit de esoterie heeft men meer recent de link gelegd tussen "kathaar" en het Griekse woord "catharos" wat "gereinigd" betekent. Een argument werd gevonden bij Augustinus die een Afrikaanse manicheïsche sekte beschrijft die zich "catharoi" of "zuiveren" noemde; deze leefden echter in de 4e eeuw. Er is geen enkele historische aanwijzing dat de Albigenzen zelf het woord "catharos" of "catharoi" als een positieve aanduiding voor hun aanhangers gebruikten.

Iets gelijkaardigs is terug te vinden betreffende het woord "parfait" of "volmaakte". De kathaarse geestelijken noemden zichzelf niet "volmaakten", maar gewoon "christenen" of "ware christenen". Het Franse woord "parfait" is afkomstig van de inquisitie. Iemand die het consolamentum had ontvangen, werd door de inquisitie een "volmaakte ketter" genoemd, in het Latijn "hereticus perfectus", later ingekort tot "perfectus" of "parfaitâ€. De term "parfait" is dus een aanduiding van de inquisitie, en niet van de Katharen zelf.

[bewerken] Beginselen van de leer

De Kathaarse leer is gnostisch van oorsprong. Zoals de andere gnostici zijn de Katharen dualisten, ze gaan er van uit dat er "twee scheppingen" bestaan: de goede, geestelijke schepping en de slechte, stoffelijke schepping. Hun visie is dat de wereld zoals wij die kennen slechts een schijnwereld is. Alle stoffelijke zaken zijn vernederend voor het goddelijke dat in iedere mens aanwezig is. De Katharen kennen zowel een goede als een slechte God. De slechte god was JHWH, de god van het Oude Testament, die de wereld geschapen had en de geesten had gevangen in stoffelijke lichamen, ze vulde met ellende en lijden. De goede god was de God van Jezus, die liefde predikte. Voor de Katharen was het volstrekt ondenkbaar dat God zijn eigen zoon naar de aarde zou sturen om door zijn lijden en dood de mensen te verlossen. Het kruis is voor hen een verwerpelijk martelwerktuig waarmee gepoogd werd de missie van Christus te doen mislukken. Zijn missie was de Boodschap brengen. De eucharistie is voor de Katharen geen sacrament. Zij kennen wel de zegening van het brood bij het begin van de maaltijd (als herinnering aan de missie van Christus), maar ze verwerpen zonder meer het idee van de transsubstantiatie waarbij Christus aanwezig zou zijn in de hostie. Het is voor hen ondenkbaar dat God zich in zoiets laags en stoffelijks als een stuk brood zou manifesteren. De Katharen geloofden in reïncarnatie.

De Katharen kenden drie niveaus van toegang tot de leer:

Een chrétien had, na een noviciaat, het consolamentum ontvangen. Dit was het enige sacrament voor de Katharen. Het was een vorm van inwijding in de Heilige Geest en gebeurde door handoplegging. Hierdoor werd de goddelijke geest in de mens in contact gebracht met de Heilige Geest, waardoor de mens in staat werd zijn goddelijke oorsprong te ervaren. Na het consolamentum moest hij leven volgens een strikte regel. Deze regel was ascetisch van aard: verbod om dierlijk voedsel te eten en het gebod om een evangelische moraal te beoefenen: verbod om te vloeken, te liegen en te doden. Het "consolamentum" kon pas ontvangen worden op volwassen leeftijd; de Katharen meenden dat dit bewust moest gebeuren, in alle vrijwilligheid.

Een croyant geloofde in de juistheid van de Kathaarse leer, maar onderging geen wijding. De Kathaarse Kerk legde de croyant geen enkel gebod of verbod op. Dat bracht de roomse Kerk ertoe de Katharen laksheid te verwijten. De stervenden konden een vereenvoudigde vorm van het consolamentum ontvangen.

Een auditeur was diegene die niet geloofde in de Kathaarse leer, maar er wel welwillend tegenover stond. De meeste Occitaanse faidits (edelen) waren auditeurs.

Kinderen die stierven hadden het consolamentum niet ontvangen. Toch konden ook zij volgens de Katharen de hemel bereiken; door reïncarnatie kregen ze een tweede kans.

Het Katharisme is te beschouwen niet als een stroming - zeker niet in Occitanië - maar als een (gnostische) godsdienst. Het gnosticisme is een stroming binnen het christendom. In het gnosticisme - dus ook in de Kathaarse godsdienst - was er geen plaats voor de Kerk als plaatsvervanger voor God op Aarde. In tegendeel: een ieder droeg de "goddelijke vonk" in zichzelf en had de plicht om anderen daarvan op de hoogte te brengen. Ook het lijden van Christus aan het kruis en het kruis zelf werd door de Katharen niet gevolgd. Daarmee werd de centrale machtspositie van de Kerk in de samenleving door de katharen op het spel gezet. De Kerk beschouwde dit zowel als een aanval op de na te streven eenheid, en als een bedreiging voor haar overheersende religieuze positie in het geloof van de christenen. Daarom was de vervolging door de Rooms-katholieke Kerk ook zo fel: er werden kruistochten georganiseerd met de opzet om deze godsdienst uit te roeien, en toen dat met geweld niet lukte werd speciaal voor de vervolging van de Katharen de kerkelijke inquisitie opgericht en geïnstitutionaliseerd. Deze inquisitie heeft meer dan honderd jaar lang in Occitanië onderzoeken, verhoren en martelingen uitgevoerd waaraan de vervolgden stierven, langdurig de gevangenis in gingen of gebrandmerkt werden door het dragen van een geel insigne. Hiermee werd bewerkstelligd dat een opkomende gnostische godsdienst werd vernietigd[1].

[bewerken] Externe link

studiecentrum Als Catars vzw België en Nederland

[bewerken] Referenties

? Katharen in Europa : een reis doorheen het katharisme, 2e druk 08-2004, Buyten, Yves Van; Vanderzeypen, Willy, ISBN 906271014X

[bewerken] Bronnen, noten en/of referentiesBronnen, noten en/of referenties:

Malcolm Lambert: Medieval Heresy (Black Sparrow Press, 1977)

Malcolm Lambert: The Cathars (Black Sparrow Press, 1998)

R.I. Moore: Ketters, heksen en andere zondebokken (Ambo, 1998)

Anne Brenon: Petit Précis de Catharisme (ed. Loubatières, 1996)

Anne Brenon: Les Cathares - pauvres du Christ ou apôtres de satan ? (Découvertes Gallimard, nr 319)

Anne Brenon: Le vrai visage du Catharisme (ed. Loubtières, 1998)

Anne Brenon & Jean-Philippe de Tonnac: Cathares. Le contre-enquête (Parijs: Albin Michel, 2008)

Jean Duvernoy: Cathares, Vaudois et Béguins, dissidents du pays d'Oc (Editions Privat, 1994)

René Weiss: De laatste katharen (Utrecht: Spectrum, 2001)

Jean Duvernoy: le Catharisme (uitgeverij Privat) (deel 1 : La religion (1976) en deel 2 : L'histoire (1979))

Michel Roquebert: L'épopée cathare (4 delen : Privat, 5e deel is Les Cathares après la chute de Montségur, Perrin)

René Nelli: La vie quotidienne des Cathares du Languedoc au XIII siècle (Hachette, 1969)

Bram Moerland: Katharen en de val van Montségur (Synthese, 2002)

John van Schaik: De katharen: feit en fictie (Kampen, Ten Have, 2007)

Hanny Alders: In het spoor van de Katharen (Conserve, 1999)

Malcolm Barber: “De katharenâ€, ISBN 9043009482

Yves Van Buyten & Willy Vanderzeypen: “Katharen in Europaâ€, ISBN 9059040368

Claude Lebedel: “De tragedie van de katharenâ€, ISBN 9062719619

Commons

Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden in de categorie Cathars van Wikimedia Commons.

[Michiel 14]

Quote:

Op vrijdag 19 juni 2009 03:03:11 schreef trialk het volgende: en helaas zie ik niets kan iemand me de url uitleggen

Tuurlijk kan dat via de FAQ... (daar is die voor )

[anastasia 0]

De wereld is de illusie....Ja, Bram leent wel eens wat van de HIndu's en buddhisten. Maya: (Skt.): dit Sanskrietwoord wordt meestal als illusie gedefinieerd, maar maya is enkel het middel, met behulp waarvan we de wereld der verschijnselen meten en taxeren. Het is oorzaak van een illusie, wanneer deze wereld der vormen valselijk als statisch en onveranderlijk wordt waargenomen. Als zij daarentegen voor datgene wat zij is, wordt aangezien, namenlijk als een levende stroom, gebaseerd op Leegte, dan is maya Bodhi of ingeboren wijsheid.

link

Maya wordt meestal gelijk gesteld aan 'onwetendheid' maar krijgt ook vaak de betekenis van 'illusoire kracht' of 'illusie voortbrengende kracht'. Volgens de advaita (een van de drie stromingen binnen de Vedanta scholen) is er slechts één realiteit, die Brahman wordt genoemd. Brahman is zowel het materiaal als de directe oorzaak van het universum. Hoewel het Brahman van aard onpersoonlijk is, krijgt het een persoonlijke God. Deze God zou de functie hebben de wereld te scheppen, in stand te houden en te ontbinden. Deze God maakt gebruik van de maya als een kosmisch scheppende kracht om een wereld van de schijn te te scheppen. Uit metafysisch gezichtspunt is de maya dus de mysterieus scheppende karacht waarmee God in ons de illussie schept dat de empirische wereld reeël is. Uit kentheoretisch gezichtspunt wordt dezelfde maya opgebat als onwetendheid, omdat de maya de ware aard van de dingen voor ons verhult. (De verbeelding van het denken, Contact 1995 p 93-94)

Schopenhauer noemt de Maya de sluier der begoocheling ("Es ist die Maja, der Schleier des Truges"):

«De wereld is mijn voorstelling» - dit is een waarheid die voor elk levend en kennend wezen geldt, ofschoon alleen de mens haar in het reflexieve, abstracte bewustzijn kan brengen; doet hij dit dan is bij hem het stadium van de filosofische bezinning ingetreden. (..)

In wezen is deze opvatting al oud: Heraclitus bejammerde daarin de eeuwige stroom der dingen; Plato sprak er met geringschatting over als het altijd wordende maar nooit zijnde; Spinoza noemde het simpele accidenten van de enige zijnde en blijvende substantie; Kant stelde het aldus gekende als louter verschijnsel ["Erscheinung"] tegenover het ding op zichzelf; en ten slotte zegt de aloude Indische wijsheid: «Het is Maya, de sluier der begoocheling, die de ogen van de stervelingen omhult en hun een wereld toont waarvan men noch kan zeggen dat ze is, noch dat ze niet is; want ze is als een droom, als de weerspiegeling van de zon op het zand die door de reiziger van veraf voor water wordt aangezien, of ook als een stuk touw op de grond, waarin hij een slang ziet.» (Deze vergelijkingen vindt men op ontelbare plaatsen in de veda's en purana's terug.) Maar wat al deze wijze mannen bedoelen en waarvan ze spreken, is niets anders dan wat wij op dit moment ook behandelen, namelijk de wereld als voorstelling, vallend onder de wet van de toereikende grond.

(De wereld als wil en voorstelling, deel 1, boek 1, § 3, Wereldbibliotheek 1997 p 61)

In de geboorte van de tragedie voert Nietzsche twee kunstgoden op uit de Grieks wereld op: Apollo en Dionysos. Ze belichamen twee driften, die van de droom en die van de roes. De een is gehuld in de sluier van Maya, bij de ander is deze gescheurd:

" Apollo, als de god van de vormgevende kracht, is tevens de waarzeggende god. Hij, die naar zijn wortel de 'schijnende' is, de lichtgod, heerst ook over de schone schijn van de innerlijke wereld van de fantasie. De hogere waarheid, de volmaaktheid van dit soort toestanden - in tegenstelling tot de moeizaam te begrijpen werkelijkheid van alledag -, evenals van de in de slaap en de droom helend en helpend aanwezige natuur, hebben hetzelfde symbool als de waarzeggende kunst en in het algemeen de kunsten waardoor het leven mogelijk en waardevol wordt.

Maar ook de dunne lijn, die het droombeeld niet mag overschrijden om niet pathologisch te werken, omdat anders de schijn ons zou voorliegen dat zij de lompe werkelijkheid zou zijn - ook die mag niet ontbreken in het beeld van Apollo. Het is de grens stellende gematigdheid, het vrij zijn van alle wilde aandriften, de wijze rust van de god van het beeldende. Zijn oog moet zijn' als de zon', volgens zijn oorsprong. Ook toornig en met ontstemde blik, draagt hij de wijding van de schone schijn. Zo zal in een zeer uitzonderlijke zin gelden voor Apollo wat Schopenhauer zegt over de mens die door de sluier van Maja bevangen is (Welt als Wille und Vorstellung I, p. 416):

"Zoals op de kolkende zee, die, onbegrensd naar alle kanten, gierend de golven tot bergen verheft en weer naar beneden stort, in een bootje een schipper zit en het zwakke vaartuig vertrouwt, zo zit rustig in zijn eentje, midden in een wereld van lijden, de mens, die steunt en vertrouwt op het principium individuationis ".

Van Apollo zou men kunnen zeggen, dat in hem op de meest verheven wijze het ongeschokt vertrouwen op dit principium en het rustig bestaan van wie daardoor bevangen is, tot uitdrukking komen. Men zou zelfs Apollo het sublieme godenbeeld van het principium individuationis kunnen noemen uit wiens gebaren en blikken tot ons al de lust en wijsheid Van de 'schijn' met haar schoonheid spreekt.

Op dezelfde plaats heeft Schopenhauer ons ook het grote afgrijzen geschilderd dat de mens bevangt wanneer hij plotseling zijn greep op de kenvormen van de verschijnselen verliest, doordat het op de een of andere manier lijkt alsof de stelling dat alles een grond heeft uitzonderingen toelaat. Wanneer we dit afgrijzen in verband brengen met de zalige verrukking die bij dezelfde inbreuk op het principium individuationis opstijgt uit het binnenste van de mens, ja uit de natuur zelf, dan krijgen we zicht op het wezen van het Dionysische. Dit wordt ons nog het meest nabij gebracht door de analogie met de roes.

(...)

Onder de bekoring van het Dionysische sluit het verbond van mens en mens steeds nauwer aaneen. Maar dat niet alleen: ook viert de vervreemde, vijandelijke of onderworpen natuur weer het feest van de verzoening met haar verloren zoon, de mens. Vrijwillig geeft de aarde haar gaven prijs. Vreedzaam naderen de roofdieren uit het rotsland en de woestijn. De wagen van Dionysus is met bloemen en kransen overladen. Panter en tijger schrijden onder zijn juk. Verander Beethovens jubelzang op de vreugde in een schilderij en wees daarbij niet zuinig met de verbeeldingskracht, wanneer de miljoenen vol huiver in het stof zinken: zo kun je je het Dionysische bij benadering voorstellen. Nu is de slaaf vrij man. Nu worden alle starre, vijandige grenzen doorbroken, die nood, willekeur, of 'onbeschaamde mode' opgericht hebben tussen mens en dier. Bij dit evangelie van de harmonie der werelden voelt een ieder zich niet alleen met zijn naaste verenigd, verzoend en versmolten, maar één, alsof de sluier van Maja gescheurd is en nog slechts de flarden ervan rond het geheimzinnige Oer-Ene wapperen.

Zingend en dansend doet de mens zich kennen als lid van een hogere gemeenschap. Het gaan en het spreken heeft hij verleerd en hij is op weg om dansend en zingend de lucht in te vliegen. Uit zijn gebaren spreekt de betovering. Zoals de dieren spreken, de aarde melk en honing geeft, zo straalt ook hij iets bovennatuurlijks uit. Zoals hij in zijn dromen de goden wandelen zag, zo extatisch en verheven, zo wandelt hij nu zelf. De mens is geen kunstenaar meer, hij is kunstwerk geworden. In de huiver van de roes openbaart zich het kunst geweld van heel de natuur, tot hoogste zaligheid van het Oer-Ene. De edelste klei het kostbaarste marmer wordt hier gekneed en gehouwen: de mens. Bij de beitelslagen van de Dionysische wereldkunstenaar klinkt de Eleusische mysterieroep: "Stort u neder, miljoenen. Wereld, voelt ge uw schepper?"

link

Wordt het zo leuker discussieren?

Oh, ja, voor ik het vergeet op de theosofie pagina's kun je natuurlijk ook nog "een schat aan wijsheden" vinden

[Ixinix 0]

Quote:

Op vrijdag 19 juni 2009 03:03:11 schreef trialk het volgende: ik zal een willekeurige' link proberen [/u rl] Samengevoegd: [...] en helaas zie ik niets kan iemand me de url uitleggen Samengevoegd: en dan maar een erg lange " toevoeging,er wordt door sommigen veel gelezen,o.a. ook door trialk,als hij niet zelf tikt @**Geschiedenis Vanaf de tiende eeuw worden zowel de Westerse als de Oosterse Kerken geconfronteerd met een heropleving van gnostische stromingen. Ook het Katharisme vindt zijn oorsprong in deze dualistische geloofsopvattingen zoals de gnostiek, het paulicianisme en de leer van de bogomielen uit Bulgarije. Het bogomilisme ontwikkelde zich in Bulgarije zelfs tot staatskerk. Ook in Occitanië konden de Katharen aanvankelijk uitgroeien tot een echte "tegenkerk". Het toenmalige culturele klimaat in Zuid-Frankrijk dat gekenmerkt werd door pluriformiteit en verdraagzaamheid, speelt daarin een grote rol. Al deze stromingen ondervonden grote tegenstand van de Rooms-katholieke Kerk, ook de Katharen in Zuid-Frankrijk, aanvankelijk zonder succes. In 1145 wordt Bernard van Clairvaux naar Zuid-Frankrijk gestuurd om de Katharen te overtuigen zich terug bij de Katholieke Kerk aan te sluiten. Zijn preken vinden geen gehoor. Hij wordt zelfs enkele malen door de plaatselijke bevolking uitgejouwd. Het zelfde dient gezegd te worden van de prediking in 1206 door Dominicus Guzman, de latere stichter van de Dominicanerorde. Paus Innocentius III komt tot het besluit dat tegen de Albigenzen krachtiger moest worden opgetreden. In 1209 slaagt hij erin een leger te verzamelen voor een kruistocht naar Occitanië. De Franse koning koning Filips- August geeft zijn baronnen toestemming om mee te strijden. Hij neemt zelf niet aan de kruistocht deel. Het ontkennen van de autoriteit van de Katholieke Kerk door de Albigenzen, samen met de wereldlijke ambities van de paus en de conflicten tussen de Occitaanse adel en de koning van Noord-Frankrijk zorgden voor de Albigenzische Kruistochten. Aanvankelijk staat het leger onder opperbevel van Arnaud-Amaury, abt van de abdij van Citaux. Onder zijn leiding wordt in juli 1209 de volledige bevolking van Béziers uitgemoord, volgens hemzelf en toenmalige kronieken 20 000 mensen. Aan hem wordt de uitspraak toegeschreven 'Doodt hen allen, God zal de zijnen herkennen'. Dat was zijn antwoord op de vraag voorafgaand aan het bloedbad van Béziers hoe men goede katholieken kon onderscheiden van Katharen. In juli 1210 worden in Minerve 140 Katharen levend verbrand. Het is de eerste massale verbranding van Katharen. Later - en nadat andere edelen uit het kruisvaardersleger geweigerd hadden - neemt Simon de Montfort, een lage edelman uit Noord-Frankrijk, de militaire leiding op zich. Met Simon de Montfort wordt de kruistocht een echte veroveringsoorlog en wordt de inbreng van de Kerk naar het tweede plan verschoven. De godsdienstkwestie verdwijnt hiermee naar de achtergrond. In juni 1215 verovert Simon de Montfort Toulouse en kan hij zich meester van Zuid-Frankrijk noemen. In november 1215 bevestigt het vierde concilie van Lateranen de overwinning van de Montfort; hij krijgt de titel van graaf van Toulouse. Hij sneuvelt echter in 1218. De verdreven edelen, de faidits, komen op aansporen van Raymond VII, de zoon van de verdreven graaf Raymond VI van Toulouse, in opstand en verdrijven de kruisvaarders in 1223. Op 15 januari 1224 verlaat Amaury de Montfort, zoon van Simon de Montfort, met de laatste kruisvaarders Carcassonne. In 1226 lukte het paus Honorius III de Franse koning Lodewijk VIII, bijgenaamd Lodewijk de Leeuw, te overtuigen zelf een kruistocht te leiden. Zijn vader had dit steeds geweigerd. Dankzij ingenieuze propaganda ontvangen de faidits de koning welwillend. Lodewijk VIII overlijdt echter het zelfde jaar en het leger van de koning wordt uit Occitanië verdreven. De nieuwe koning Lodewijk IX van Frankrijk, de Heilige Lodewijk, is nauwelijks twaalf jaar als hij zijn vader opvolgt. Zijn moeder Blanca van Castilië treedt op als regentes. Zij heeft aanvankelijk weinig belangstelling voor een nieuwe kruistocht. In 1243 start toch een derde kruistocht tegen de Albigenzen. Château de Montségur, het laatste bolwerk van de Katharen, valt in 1244. 215 parfaits worden verbrand op de brandstapel. Met de verovering van Montségur zijn de hoogtijdagen van het Katharisme over. Het Katharisme gaat dan ondergronds en als nieuw strijdmiddel tegen de Katharen wordt door de Rooms-katholieke Kerk de inquisitie opgericht. Het zal daarna echter nog 80 jaar duren voor ook de laatste Kathaarse parfait is verbrand. In 1232 heeft paus Gregorius IX bevel gegeven aan de Dominicanen om de taak van de inquisitie op zich te nemen. Deze inquisitie gaat na de val van Montségur de hoofdrol spelen in de vervolging van de Albigenzen. Wat resteerde van parfaits en croyants wordt opgeruimd. Dit gaat door tot het begin van de 14e eeuw, toen Jacques Fournier, de bisschop van Pamiers, de latere Paus Benedictus XII, in en rond Montaillou de laatste Katharen opspoorde. Guillaume Bélibaste (geb. 1280) geldt als de laatst verbrande Kathaarse parfait. Hij werd op de brandstapel gezet in 1321 in Villerouge-Termenès. In dit plaatsje is nu met geldelijke steun van de Europese Gemeenschap een museum opgericht dat geheel aan hem en het Katharisme is gewijd. [bewerken] Katharen en manicheïsme De rooms-katholieke kerk beweerde in de tijd van de katharenvervolging dat de katharen manicheeërs waren, aanhangers van Mani. Kerkvader Augustinus, die zelf een tijdje manicheeër was geweest, had een een soort determineertabel van ketterijen opgesteld, met daaronder het manicheïsme. Van alle ketterijen vond Augustinus het manicheïsme het meest verwerpelijk. En alleen van die ketterse stroming moesten volgens hem de aanhangers gedood worden. Daar beriep de RK-kerk zich op bij het vervolgen van de katharen. Het doden van katharen kreeg daardoor binnen de RK-kerk een juridisch geldige status. Daar is aardig wat literatuur over verschenen en de conclusie is duidelijk: van enige relatie tussen de katharen en het manicheïsme is niets gebleken. In wetenschappelijk literatuur wordt die relatie dan ook niet meer aangehangen. Niettemin komt men de bewering van de rooms-katholieke kerk dat de katharen manicheeërs waren nog veelvuldig tegen. [bewerken] Naamgeving Degenen die wij tegenwoordig gewoonlijk 'katharen' noemen kenden zelf dat woord niet eens en gebruikten het dus ook niet om zichzelf daarmee aan te duiden. Zijzelf noemden zich gewoonweg christenen of "vrienden van God". In de kronieken van de tijdgenoten van de Katharen en in de inquisitieverslagen werden ze Albigenzen genoemd, naar de stad Albi. In de volksmond noemde men ze in hun eigen tijd bonhommes of bonnefemmes, de "goede mannen", "goede vrouwen", en dat ten onderscheid van de vertegenwoordigers van de Rooms-katholieke Kerk. Halverwege de 12e eeuw komt het woord "kathaar" voor de eerste keer voor in een preek van de Duitse monnik Eckbert von Schonau. Maar hij heeft het dan over christenen in het Rijnland die afgeweken zijn van de rechte leer die hij "Katharos" noemt. Een halve eeuw later wordt dat woord ook gebruikt buiten Duitsland in geschriften van tegenstanders van hun afwijkende leer. Gebruik in de toenmalige Languedoc is niet teruggevonden. Alain de Lille, een katholieke theoloog, schreef in "De Fida Catholica" ("Over het katholieke geloof", Montpellier 1200) onder meer : "Men noemt ze Katharen van catus (kat) omdat ze het achterste van een kat kussen..." Katten werden geassocieerd met satanisme. In het Rijnland en ook in onze streken werd een kat gezien als de verpersoonlijking van Satan. In 1848 schrijft Charles Schmidt, een Elzasser, de "Geschichte der Valdesier und Katharer"; in het Frans wordt de titel "Histoire et doctrine de la sekte des Cathares ou Albigeois" (1848). Pas daarna wordt het gebruikelijk om degenen die eerst Albigenzen werden genoemd 'kathaar' te gaan noemen. Het woord "kathaar" in de betekenis waarin we het thans over katharen hebben, werd dus pas voor het eerst gebruikt in de 19e eeuw, vele eeuwen na de tijd van de katharen zelf. Vanuit de esoterie heeft men meer recent de link gelegd tussen "kathaar" en het Griekse woord "catharos" wat "gereinigd" betekent. Een argument werd gevonden bij Augustinus die een Afrikaanse manicheïsche sekte beschrijft die zich "catharoi" of "zuiveren" noemde; deze leefden echter in de 4e eeuw. Er is geen enkele historische aanwijzing dat de Albigenzen zelf het woord "catharos" of "catharoi" als een positieve aanduiding voor hun aanhangers gebruikten. Iets gelijkaardigs is terug te vinden betreffende het woord "parfait" of "volmaakte". De kathaarse geestelijken noemden zichzelf niet "volmaakten", maar gewoon "christenen" of "ware christenen". Het Franse woord "parfait" is afkomstig van de inquisitie. Iemand die het consolamentum had ontvangen, werd door de inquisitie een "volmaakte ketter" genoemd, in het Latijn "hereticus perfectus", later ingekort tot "perfectus" of "parfaitâ€. De term "parfait" is dus een aanduiding van de inquisitie, en niet van de Katharen zelf. [bewerken] Beginselen van de leer De Kathaarse leer is gnostisch van oorsprong. Zoals de andere gnostici zijn de Katharen dualisten, ze gaan er van uit dat er "twee scheppingen" bestaan: de goede, geestelijke schepping en de slechte, stoffelijke schepping. Hun visie is dat de wereld zoals wij die kennen slechts een schijnwereld is. Alle stoffelijke zaken zijn vernederend voor het goddelijke dat in iedere mens aanwezig is. De Katharen kennen zowel een goede als een slechte God. De slechte god was JHWH, de god van het Oude Testament, die de wereld geschapen had en de geesten had gevangen in stoffelijke lichamen, ze vulde met ellende en lijden. De goede god was de God van Jezus, die liefde predikte. Voor de Katharen was het volstrekt ondenkbaar dat God zijn eigen zoon naar de aarde zou sturen om door zijn lijden en dood de mensen te verlossen. Het kruis is voor hen een verwerpelijk martelwerktuig waarmee gepoogd werd de missie van Christus te doen mislukken. Zijn missie was de Boodschap brengen. De eucharistie is voor de Katharen geen sacrament. Zij kennen wel de zegening van het brood bij het begin van de maaltijd (als herinnering aan de missie van Christus), maar ze verwerpen zonder meer het idee van de transsubstantiatie waarbij Christus aanwezig zou zijn in de hostie. Het is voor hen ondenkbaar dat God zich in zoiets laags en stoffelijks als een stuk brood zou manifesteren. De Katharen geloofden in reïncarnatie. De Katharen kenden drie niveaus van toegang tot de leer: Een chrétien had, na een noviciaat, het consolamentum ontvangen. Dit was het enige sacrament voor de Katharen. Het was een vorm van inwijding in de Heilige Geest en gebeurde door handoplegging. Hierdoor werd de goddelijke geest in de mens in contact gebracht met de Heilige Geest, waardoor de mens in staat werd zijn goddelijke oorsprong te ervaren. Na het consolamentum moest hij leven volgens een strikte regel. Deze regel was ascetisch van aard: verbod om dierlijk voedsel te eten en het gebod om een evangelische moraal te beoefenen: verbod om te vloeken, te liegen en te doden. Het "consolamentum" kon pas ontvangen worden op volwassen leeftijd; de Katharen meenden dat dit bewust moest gebeuren, in alle vrijwilligheid. Een croyant geloofde in de juistheid van de Kathaarse leer, maar onderging geen wijding. De Kathaarse Kerk legde de croyant geen enkel gebod of verbod op. Dat bracht de roomse Kerk ertoe de Katharen laksheid te verwijten. De stervenden konden een vereenvoudigde vorm van het consolamentum ontvangen. Een auditeur was diegene die niet geloofde in de Kathaarse leer, maar er wel welwillend tegenover stond. De meeste Occitaanse faidits (edelen) waren auditeurs. Kinderen die stierven hadden het consolamentum niet ontvangen. Toch konden ook zij volgens de Katharen de hemel bereiken; door reïncarnatie kregen ze een tweede kans. Het Katharisme is te beschouwen niet als een stroming - zeker niet in Occitanië - maar als een (gnostische) godsdienst. Het gnosticisme is een stroming binnen het christendom. In het gnosticisme - dus ook in de Kathaarse godsdienst - was er geen plaats voor de Kerk als plaatsvervanger voor God op Aarde. In tegendeel: een ieder droeg de "goddelijke vonk" in zichzelf en had de plicht om anderen daarvan op de hoogte te brengen. Ook het lijden van Christus aan het kruis en het kruis zelf werd door de Katharen niet gevolgd. Daarmee werd de centrale machtspositie van de Kerk in de samenleving door de katharen op het spel gezet. De Kerk beschouwde dit zowel als een aanval op de na te streven eenheid, en als een bedreiging voor haar overheersende religieuze positie in het geloof van de christenen. Daarom was de vervolging door de Rooms-katholieke Kerk ook zo fel: er werden kruistochten georganiseerd met de opzet om deze godsdienst uit te roeien, en toen dat met geweld niet lukte werd speciaal voor de vervolging van de Katharen de kerkelijke inquisitie opgericht en geïnstitutionaliseerd. Deze inquisitie heeft meer dan honderd jaar lang in Occitanië onderzoeken, verhoren en martelingen uitgevoerd waaraan de vervolgden stierven, langdurig de gevangenis in gingen of gebrandmerkt werden door het dragen van een geel insigne. Hiermee werd bewerkstelligd dat een opkomende gnostische godsdienst werd vernietigd[1]. [bewerken] Externe link studiecentrum Als Catars vzw België en Nederland [bewerken] Referenties ? Katharen in Europa : een reis doorheen het katharisme, 2e druk 08-2004, Buyten, Yves Van; Vanderzeypen, Willy, ISBN 906271014X [bewerken] Bronnen, noten en/of referentiesBronnen, noten en/of referenties: Malcolm Lambert: Medieval Heresy (Black Sparrow Press, 1977) Malcolm Lambert: The Cathars (Black Sparrow Press, 1998) R.I. Moore: Ketters, heksen en andere zondebokken (Ambo, 1998) Anne Brenon: Petit Précis de Catharisme (ed. Loubatières, 1996) Anne Brenon: Les Cathares - pauvres du Christ ou apôtres de satan ? (Découvertes Gallimard, nr 319) Anne Brenon: Le vrai visage du Catharisme (ed. Loubtières, 1998) Anne Brenon & Jean-Philippe de Tonnac: Cathares. Le contre-enquête (Parijs: Albin Michel, 2008) Jean Duvernoy: Cathares, Vaudois et Béguins, dissidents du pays d'Oc (Editions Privat, 1994) René Weiss: De laatste katharen (Utrecht: Spectrum, 2001) Jean Duvernoy: le Catharisme (uitgeverij Privat) (deel 1 : La religion (1976) en deel 2 : L'histoire (1979)) Michel Roquebert: L'épopée cathare (4 delen : Privat, 5e deel is Les Cathares après la chute de Montségur, Perrin) René Nelli: La vie quotidienne des Cathares du Languedoc au XIII siècle (Hachette, 1969) Bram Moerland: Katharen en de val van Montségur (Synthese, 2002) John van Schaik: De katharen: feit en fictie (Kampen, Ten Have, 2007) Hanny Alders: In het spoor van de Katharen (Conserve, 1999) Malcolm Barber: “De katharenâ€, ISBN 9043009482 Yves Van Buyten & Willy Vanderzeypen: “Katharen in Europaâ€, ISBN 9059040368 Claude Lebedel: “De tragedie van de katharenâ€, ISBN 9062719619 Commons Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden in de categorie Cathars van Wikimedia Commons.

bedankt voor deze tekst , zelf vond ik het te lang om over te typen en hier neer te zetten

Mooi he die Gnostische godsdienst , ik denk dat de wereld er een stuk mooier uit had gezien als zij niet uitgemoord waren en zich volledig o ntwikkeld hadden in deze tijd.

Gelukkig zijn er nu bepaalde orde`s die de gnostische godsdienst weer levend houden.

[Eulogía 0]

Uitmoorden vind ik een beetje overdreven, maar gnosticisme/gnostiek brengt de wereld geen goeds.

[Ixinix 0]

Quote:

Op vrijdag 19 juni 2009 12:38:46 schreef Barbapapa het volgende: Uitmoorden vind ik een beetje overdreven, maar gnosticisme/gnostiek brengt de wereld geen goeds.

En waarom brengt De Gnostische godsdienst dan niet veels goed? waar uit blijkt dat?

En hebben de huidige religies dan wel veel goeds voortgebracht in de huidige wereld? denk aan de kruistochen ,in de naam van god mocht er gedood worden?? (heb u naaste lief) of de heilige jihad? of de vele doden die gevallen zijn door Aids en waarbij werd afgeraden door de paus om geen condooms te gebruiken en zo zijn er nog tal van afschuwlijke gebeurtenissen die in de naam van god hebben plaats gevonden.

Wist je trouwens dat de RKK ook heel veel cristenen heeft gemarteld en vermoord in het verleden?

Er zijn maar weinig religies die geen bloed aan hun handen hebben met oog op het verleden.

Bovendien vanuit het Gnostische oogpunt gezien hadden zij iedereen lief , ze leefde toendertijd in hun hoogtepunt dagen in de ideaale multiculturele samenleving, sindsdien is het nooit meer gelukt om zo een goede en geslaagde multiculturele samenleving te vormen.

[Eulogía 0]

Quote:

Op vrijdag 19 juni 2009 12:54:49 schreef Ixinix het volgende: denk aan de kruistochen ,in de naam van god mocht er gedood worden?? (heb u naaste lief) of de heilige jihad? of de vele doden die gevallen zijn door Aids en waarbij werd afgeraden door de paus om geen condooms te gebruiken en zo zijn er nog tal van afschuwlijke gebeurtenissen die in de naam van god hebben plaats gevonden. Wist je trouwens dat de RKK ook heel veel cristenen heeft gemarteld en vermoord in het verleden? Er zijn maar weinig religies die geen bloed aan hun handen hebben met oog op het verleden.

Hier kunnen katholieken (of moslims) op dit forum misschien het best antwoord op geven.

Quote:

Bovendien vanuit het Gnostische oogpunt gezien hadden zij iedereen lief , ze leefde toendertijd in hun hoogtepunt dagen in de ideaale multiculturele samenleving, sindsdien is het nooit meer gelukt om zo een goede en geslaagde multiculturele samenleving te vormen.

Volgens de Bijbel moet een christen naasten en vijanden lief hebben, dus daar is geen verschil tussen.

[Nunc 0]

Quote:

Op vrijdag 19 juni 2009 12:54:49 schreef Ixinix het volgende: [...] En waarom brengt De Gnostische godsdienst dan niet veels goed? waar uit blijkt dat?

kijk bv. maar naar de landen waar de meeste mensen boeddhist zijn (veel overeenkomsten met gnostiek). Van de 6 of 7 landen waar meer dan 2/3 van de mensen boeddhist is, hebben er 3 militaire dictaturen.

gnostiek klinkt heel aardig in principe, maar dat geldt voor het christendom ook. Maar in de praktijk blijkt dat mensen duister, zondig en pervers zijn, en een mooi principe weten te perverteren tot iets kwaads. Verder was de gnostiek sterk anti-vrouwelijk. Volgens het gnostische evangelie van Thomas zouden vrouwen alleen gered kunnen worden als ze zouden worden zoals een man.

Quote:

En hebben de huidige religies dan wel veel goeds voortgebracht in de huidige wereld? denk aan de kruistochen ,in de naam van god mocht er gedood worden?? (heb u naaste lief) of de heilige jihad?

ik heb niks te maken met de "heilige jihad", en ik zal ook zeker niet beweren dat de islam een godsdienst is die veel goeds brengt. Voor wat betreft de kruistochten wil ik je wijzen op wat ik hierboven schreef: dat slechte mensen een goede ideologie kunnen perverteren. Het christendom gebied op geen enkele manier een kruistocht. Mensen hebben het christendom misbruikt (vaak onbewust, denkend dat ze iets goeds deden) om te moorden.

(Overigens waren de kruistochten de europese reactie op honderden jaren van islamitische veroveringen, plunderingen en aanvallen op europees grondgebied. Dat rechtvaardigt ze niet, maar het geeft wel aan dat het een gewelddadige reactie was op gewelddadige aanvallen).

Quote:

of de vele doden die gevallen zijn door Aids en waarbij werd afgeraden door de paus om geen condooms te gebruiken

Als de paus iets afraadt, dan is dat wel sex buiten het huwelijk. Je kunt niet klagen dat mensen aan de ene kant niet naar hem luisteren (en bij de hoeren aids oplopen, etc) en tegelijkertijd aan de andere kant wel en geen condoom willen gebruiken.

Quote:

en zo zijn er nog tal van afschuwlijke gebeurtenissen die in de naam van god hebben plaats gevonden.

heerlijk, algemene vaagheden. Klinkt dreigend, maar zegt concreet vrij weinig.

Quote:

Wist je trouwens dat de RKK ook heel veel cristenen heeft gemarteld en vermoord in het verleden?

ja, en ik denk niet dat dat christelijk was.

Quote:

Er zijn maar weinig religies die geen bloed aan hun handen hebben met oog op het verleden.

inclusief boeddhisten, gnostici, etc.

Quote:

Bovendien vanuit het Gnostische oogpunt gezien hadden zij iedereen lief , ze leefde toendertijd in hun hoogtepunt dagen in de ideaale multiculturele samenleving, sindsdien is het nooit meer gelukt om zo een goede en geslaagde multiculturele samenleving te vormen.

zou kunnen. Ik ken de samenleving uit die tijd niet goed genoeg om er een oordeel over te geven.

[Nunc 0]

er is iets misgegaan met je post. Misschien kun je het repareren, voordat we erop gaan reageren?

[anastasia 0]

Volgens het gnostische evangelie van Thomas zouden vrouwen alleen gered kunnen worden als ze zouden worden zoals een man.

Ten eerste is de algemene opinie dat dit een latere toevoeging is en historici menen dat vrouwen bij de gnostische stromingen juist wel mochten spreken en dat dit het afgrijzen opwekte van de katholieke kerk, die zoals je weet alleen mannen in het ambt toestaat.

Bisschop Tertullianus schreef daarover eind tweede eeuw in opperste verontwaardiging:

De ketterse vrouwen zijn zelfs brutaal genoeg - met onbedekt hoofd! - om anderen te onderwijzen, om deel te nemen aan discussies, misschien wel om te dopen.

Enne kreeg de democratie hier nu niet juist voeten aan de grond toen de kerk in macht af nam? Het christendom staat nu ook niet direct bol van de vrouwen rechten, zeker niet in wat meer orthodoxe kringen.

[Eulogía 0]

Democratie in de kerk is uit den boze. Het volk regeert niet, alleen God regeert. In sommige kerken worden ambtsdragers democratisch gekozen, maar dat is niet Gods wil. Maar dat terzijde

[trialk 0]

Quote:

Op vrijdag 19 juni 2009 07:37:10 schreef Michiel het volgende: [...]Tuurlijk kan dat via de FAQ ... (daar is die voor )

bedankt Michiel,ik zal het eens gaan bestuderen,

terzijde voor alle meelezers : Er wordt erg vaak veel ' afgegeven op oude en natuurrlijk nieuwe gnostieke bewegingen,terecht?,dat weet ik niet,in mijn profiel druk ik me tegenwoorig wat duidelijker uit.

Ooit ben ik natuurlijk ook met gnostici,en welke doet er weinig toe in aanraking gekomen,waarop ik dat ook maar eens ben gaan lezen,helaas eenheid is er nergens behalve in die landen waar men de christenen onderdrukt.1 ondergrondse kerk is dan vaak genoeg.

Voorlopig lees ik weer even gewoon mee,en als altijd

beproeft alle dingen en behoud het goede

[anastasia 0]

De discussie was of de wereld een illusie is. In zekere zin wel natuurlijk. Gaf Jezus niet het advies om wel IN de wereld te zijn,maar niet VAN de wereld.

Dat is ook wat er met MAYA wordt bedoeld. Als je verstrikt raakt in alles wat de wereld te bieden heeft, dan verlies je het zicht op wat werkelijk is. Wees in de wereld, dus niet een afzondering, je terug trekken uit de wereld, maar er zonder hechting aan deelnemen.

De wereld is in zoverre een illusie, MAYA, dat het tijdelijk is. De aarde zal ooit vergaan, ons zonnestelsel zal ooit vergaan, zelfs het heelal zal mogelijk ooit vergaan, in die zin is "de wereld" illussie, tijdelijk, niet het eeuwige zijnde.

[Nunc 0]

Quote:

Op vrijdag 19 juni 2009 14:56:05 schreef anastasia het volgende: Volgens het gnostische evangelie van Thomas zouden vrouwen alleen gered kunnen worden als ze zouden worden zoals een man. Ten eerste is de algemene opinie dat dit een latere toevoeging is

dat weet ik, maar dat is niet relevant. Het is door gnostici die het pseudo-evangelie waardeerden, toegevoegd. Zij (die gnostici) achtten het relevant dat het erin stond.

Quote:

en historici menen dat vrouwen bij de gnostische stromingen juist wel mochten spreken en dat dit het afgrijzen opwekte van de katholieke kerk, die zoals je weet alleen mannen in het ambt toestaat.

voor zover ik weet was dat afhankelijk van welke gnostische stroming je bekijkt.

Quote:

(..) Enne kreeg de democratie hier nu niet juist voeten aan de grond toen de kerk in macht af nam? Het christendom staat nu ook niet direct bol van de vrouwen rechten, zeker niet in wat meer orthodoxe kringen.

vrouwen worden in ieder geval niet pas gered als ze als een man zijn En je kunt je ook afvragen in hoeverre men in het verleden (en nu) het christendom juist heeft toegepast.

[anastasia 0]

Yup, maar bij de gnostische stromingen wordt een vrouw ook niet pas gered als ze een man is, maar als ze "als een man is" hetgeen je ook eenvoudig kunt lezen: als ze hetzelfde onderwijs krijgt als een man, dezelfde rechten als een man, dezelfde mogelijkheden als een man. Als je het zo opvat, dan is het zeer emancipatorische

Een vrouw kan eenvoudig gered worden, als ze dezelfde opties krijgt als een man, a.h.w. "als een man wordt, manlijk wordt" Dus niet onwetend wordt gehouden en alleen als broedmachine wordt gezien. Petrus vondt dat vrouwen er niet bij hoorden, Jezus zei volgens deze latere toevoeging wat anders

Maar het topic is nog altijd: is deze wereld een schijnwerkleijkheid en ik zeg "in zekere zin"

[Eulogía 0]

Ik zie wel een tegenstelling, maar ik zie die tegenstelling anders.

Ik zie niet een tegenstelling 'schijnwerkelijkheid - werkelijkheid', maar ik zie een tegenstelling 'werkelijkheid - hogere werkelijkheid'.

Wat de TS een schijnwerkelijkheid noemt, noem ik de werkelijkheid. Ik geloof alleen dat er een hogere werkelijkheid is.

Kol 3,2

Bedenkt de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn.

2 Kor 5,7

want wij wandelen in geloof, niet in aanschouwen

Er is een aardse, wereldse, stoffelijke, natuurlijke, vleselijke werkelijkheid van de wereld.

Daarboven is een hogere werkelijkheid, de werkelijkheid van het Koninkrijk van God, de werkelijkheid van redding, rust, vrede, blijdschap, gezondheid, voorspoed, bescherming, vrijheid enz. .

De mensheid kan zelf kiezen in hoeverre de mens leeft in de werkelijkheid van de wereld, of de hogere werkelijkheid van het Koninkrijk van God. 'Eens als de bazuinen klinken' zullen alle gelovigen volkomen in de hogere werkelijkheid gaan leven, maar gelovigen kunnen nú al beginnen te leven in het Koninkrijk van God en te gaan leven in de beloften die aan de gelovigen zijn gegeven.

Als mensen bijvoorbeeld nog ziek zijn, leven ze nog deels in de werkelijkheid van de wereld om hen heen, maar als mensen de belofte van genezing van het Koninkrijk van God aannemen, zullen ze op het gebied van genezing gaan leven in de hogere werkelijkheid van het Koninkrijk van God.

Rom.4

19 En zonder te verflauwen in het geloof heeft hij opgemerkt, dat zijn eigen lichaam verstorven was, daar hij ongeveer honderd jaar oud was, en dat Sara's moederschoot was gestorven

Abraham keek niet naar de werkelijkheid van de wereld om hem heen, maar hij geloofde in de belofte van de hogere werkelijkheid (het Koninkrijk van God) dat hij in hoge ouderdom nog een zoon zou hebben.

We zouden God tekort doen als we alles om ons heen een illusie zouden noemen. God schiep de bomen, planten, bloemen, bergen enz. en dat is daadwerkelijk om ons heen, maar er is wel veel meer wat God voor ons heeft. Niet alleen het materiele om ons heen schiep Hij, maar er is ook de geestelijke werkelijkheid van het Koninkrijk van God waar de gelovigen een erfdeel in hebben - naast het materiële erfdeel.

[Nunc 0]

Quote:

Op zaterdag 20 juni 2009 13:39:48 schreef anastasia het volgende: Yup, maar bij de gnostische stromingen wordt een vrouw ook niet pas gered als ze een man is, maar als ze "als een man is" hetgeen je ook eenvoudig kunt lezen: als ze hetzelfde onderwijs krijgt als een man, dezelfde rechten als een man, dezelfde mogelijkheden als een man. Als je het zo opvat, dan is het zeer emancipatorische (..)

ja, als je het zo opvat. Lees Thoma's pseudo-evangelie, en kijk of de schrijvers daarvan het ook zo opvatten. Met herdefnieren van begrippen kun je altijd alles wel in je eigen staatje krijgen. We hebben het hier toch over gnostiek, niet over onze eigen herdefinitie van gnostiek?

[anastasia 0]

Nee hoor, maar laten we wel wezen, over de bijbel hebben we ook nog steeds discussies over hoe we het kunnen lezen, opvatten etc. Binnen de gnosis heeft de vrouw recht van spreken. Om aan één tekstplaats te concluderen dat de gnosis vrouw vijandig was, dat is bezijden de waarheid.

Er was juist een controverse tussen Rome (Petrus)en de vorm van de zich daar ontwikkelende kerk en haar opvattingen en de gnostici. Volgens Rome (Petrus wordt hier opgevoerd als symbool van Rome, in veel gnostische geschriften is het bijna altijd Petrus die vrouwvijandig is) mochten alleen mannen ambten in de kerk uitoefenen. Ook Paulus vermaant vrouwen regelmatig.

Om maar even een tekst aan te halen:

"Voor Tertullianus, een fel bestrijder van de gnostiek, was Eva de oorzaak van die zondeval. Hij schreef aan de vrouwen uit zijn gemeente:

Weten jullie dat elk van jullie een Eva is? De toorn Gods rust op jullie geslacht tot op deze dag; en jullie schuld zal noodzakelijk blijven voortbestaan. Jullie zijn de poorten van de duivel. Jullie hebben zelf de vloek van die boom over je uitgeroepen. Jullie waren de eersten die de wet van Mozes overtraden. En jullie waren het die hem hebben verleid toen de duivel dat zelf niet durfde; jullie hebben Adam, het beeld van God vernietigd. Om wat jullie zelf verdienen, de dood, moest de Zoon van God sterven. (Tertullianus, De Cultu Feminarum, I.I - 2)

Maar de gnostiek geeft aan Eva een geheel andere rol. Zij is degene die Adam uit de diepe slaap van de onwetendheid wekte en hem daarmee de gnosis bracht. In het Gemeime Boek van Johannes een tekst uit de Nag Hammadi-gechriften, zegt Eva tegen Adam nadat ze van de boom van kennis van Goed en Kwaad gegeten heeft:

Sta op en herinner jezelf. Volg mij, je eigen wortel.

In Oorsprong van de Wereld, een andere tekst uit Nag Hammadi, wordt verteld hoe Eva ziet dat Adam slaapt. Ze wordt daardoor met medelijden bewogen en ze zegt:

Adam, leef! Sta op!

Adam wordt wakker en als hij Eva ziet zegt hij:

Jij zult de moeder van de levenden genoemd worden, omdat jij degene bent die mij het leven schonk.

Hier zien we dus een uiterst positieve waardering voor Eva. Eva wordt in de gnostische teksten zelfs vaak beschreven als superieur aan Adam. De vrouwen speelden een navenant positieve rol in de gnostische gemeenschappen, tot aan de Katharen toe. Zij konden gelijkwaardig aan mannen alle sacramentele functies vervullen.

De hierboven al geciteerde kerkvader Tertullianus schrijft verontwaardigd over de gelijkwaardige rol van de vrouwen onder de gnostici:

De ketterse vrouwen zijn zelfs brutaal genoeg - met onbedekt hoofd! - om anderen te onderwijzen, om deel te nemen aan discussies. ((Tertullianus, Recepten tegen ketterij, 41)

Vrouwen spelen ook een opmerkelijk positieve rol in het gnostische Evangelie van Thomas. Die tekst bestaan uit 114 uitspraken van Jezus gewoonlijk in de vorm van vraag en antwoord. De meeste vragen worden gesteld door ‘de leerlingen’, die verder niet bij naam genoemd worden. Maar in twee logions is het een bij haar naam genoemde vrouw die een vraag aan Jezus stelt, Maria Magdalena in logion 21 en Sakomé in logion 61. Van enige vrouwvijandigheid is hier zeker geen sprake. Anders van toon lijkt logion 114. Daar vraagt Petrus aan Jezus om Maria Magdalena weg te sturen ‘want vrouwen zijn het leven niet waard’. Jezus wijst Petrus echter terecht en zegt dat hij haar ‘tot man zal maken', dat wil zeggen dat hij haar een status zal geven die gelijkwaardig is aan mannen.

Eenzelf polemiek met Petrus treffen we aan in het gnostische Evangelie van Maria Magdalena. Maria Magdalena vertelt daarin dat ze Jezus ontmoet heeft in een visioen. Petrus zegt daarop:

'Hij heeft toch niet gesproken met een vrouw, verborgen voor ons en niet in het openbaar, opdat we onszelf omkeren en allemaal naar haar luisteren? Heeft Hij haar verkozen boven ons?'

Toen huilde Maria, ze zei tot Petrus: 'Mijn broeder Petrus, wat denk je dus? Denk je dat ik, alleen, ze bedacht heb in mijn hart of dat ik de Verlosser bedrieg?

Levi antwoordde, hij zei tot Petrus: 'Petrus, sinds eeuwigheid ben je driftig. Ik zie je nu terwijl je redeneert tot de vrouw zoals die tegenstanders. Als de Verlosser haar waardig heeft gemaakt, wie ben jij zelf dan om haar te verwerpen? Ongetwijfeld, de Verlosser kent haar grondig. Daarom heeft Hij haar meer liefgehad dan ons.'

Petrus is in deze teksten de representant van de zich dan vormende kerk van Rome, die vrouwen niet tot het priesterambt toelaat. De rol van de vrouw is bij de institutionalisering van de kerk van Rome een voortdurend twistpunt geweest met de gnostici. Daarin nemen de gnostici en Rome tegengestelde standpunten in.

Voor gnostici is het lichamelijke verschil tussen mannen en vrouwen van geen betekenis. Het gaat hen om de ziel. En die is voor mannen en vrouwen van dezelfde geestelijke substantie en dus niet alleen gelijkwaardig maar ook gelijk in wezen."

link

Maar nogmaals Nunc, is deze wereld een shcijnwereld?

[Ixinix 0]

Quote:

Op zaterdag 20 juni 2009 22:30:20 schreef anastasia het volgende: Nee hoor, maar laten we wel wezen, over de bijbel hebben we ook nog steeds discussies over hoe we het kunnen lezen, opvatten etc. Binnen de gnosis heeft de vrouw recht van spreken. Om aan één tekstplaats te concluderen dat de gnosis vrouw vijandig was, dat is bezijden de waarheid. Er was juist een controverse tussen Rome (Petrus)en de vorm van de zich daar ontwikkelende kerk en haar opvattingen en de gnostici. Volgens Rome (Petrus wordt hier opgevoerd als symbool van Rome, in veel gnostische geschriften is het bijna altijd Petrus die vrouwvijandig is) mochten alleen mannen ambten in de kerk uitoefenen. Ook Paulus vermaant vrouwen regelmatig. Om maar even een tekst aan te halen: "Voor Tertullianus, een fel bestrijder van de gnostiek, was Eva de oorzaak van die zondeval. Hij schreef aan de vrouwen uit zijn gemeente: Weten jullie dat elk van jullie een Eva is? De toorn Gods rust op jullie geslacht tot op deze dag; en jullie schuld zal noodzakelijk blijven voortbestaan. Jullie zijn de poorten van de duivel. Jullie hebben zelf de vloek van die boom over je uitgeroepen. Jullie waren de eersten die de wet van Mozes overtraden. En jullie waren het die hem hebben verleid toen de duivel dat zelf niet durfde; jullie hebben Adam, het beeld van God vernietigd. Om wat jullie zelf verdienen, de dood, moest de Zoon van God sterven. (Tertullianus, De Cultu Feminarum, I.I - 2) Maar de gnostiek geeft aan Eva een geheel andere rol. Zij is degene die Adam uit de diepe slaap van de onwetendheid wekte en hem daarmee de gnosis bracht. In het Gemeime Boek van Johannes een tekst uit de Nag Hammadi-gechriften, zegt Eva tegen Adam nadat ze van de boom van kennis van Goed en Kwaad gegeten heeft: Sta op en herinner jezelf. Volg mij, je eigen wortel. In Oorsprong van de Wereld, een andere tekst uit Nag Hammadi, wordt verteld hoe Eva ziet dat Adam slaapt. Ze wordt daardoor met medelijden bewogen en ze zegt: Adam, leef! Sta op! Adam wordt wakker en als hij Eva ziet zegt hij: Jij zult de moeder van de levenden genoemd worden, omdat jij degene bent die mij het leven schonk. Hier zien we dus een uiterst positieve waardering voor Eva. Eva wordt in de gnostische teksten zelfs vaak beschreven als superieur aan Adam. De vrouwen speelden een navenant positieve rol in de gnostische gemeenschappen, tot aan de Katharen toe. Zij konden gelijkwaardig aan mannen alle sacramentele functies vervullen. De hierboven al geciteerde kerkvader Tertullianus schrijft verontwaardigd over de gelijkwaardige rol van de vrouwen onder de gnostici: De ketterse vrouwen zijn zelfs brutaal genoeg - met onbedekt hoofd! - om anderen te onderwijzen, om deel te nemen aan discussies. ((Tertullianus, Recepten tegen ketterij, 41) Vrouwen spelen ook een opmerkelijk positieve rol in het gnostische Evangelie van Thomas. Die tekst bestaan uit 114 uitspraken van Jezus gewoonlijk in de vorm van vraag en antwoord. De meeste vragen worden gesteld door ‘de leerlingen’, die verder niet bij naam genoemd worden. Maar in twee logions is het een bij haar naam genoemde vrouw die een vraag aan Jezus stelt, Maria Magdalena in logion 21 en Sakomé in logion 61. Van enige vrouwvijandigheid is hier zeker geen sprake. Anders van toon lijkt logion 114. Daar vraagt Petrus aan Jezus om Maria Magdalena weg te sturen ‘want vrouwen zijn het leven niet waard’. Jezus wijst Petrus echter terecht en zegt dat hij haar ‘tot man zal maken', dat wil zeggen dat hij haar een status zal geven die gelijkwaardig is aan mannen. Eenzelf polemiek met Petrus treffen we aan in het gnostische Evangelie van Maria Magdalena. Maria Magdalena vertelt daarin dat ze Jezus ontmoet heeft in een visioen. Petrus zegt daarop: 'Hij heeft toch niet gesproken met een vrouw, verborgen voor ons en niet in het openbaar, opdat we onszelf omkeren en allemaal naar haar luisteren? Heeft Hij haar verkozen boven ons?' Toen huilde Maria, ze zei tot Petrus: 'Mijn broeder Petrus, wat denk je dus? Denk je dat ik, alleen, ze bedacht heb in mijn hart of dat ik de Verlosser bedrieg? Levi antwoordde, hij zei tot Petrus: 'Petrus, sinds eeuwigheid ben je driftig. Ik zie je nu terwijl je redeneert tot de vrouw zoals die tegenstanders. Als de Verlosser haar waardig heeft gemaakt, wie ben jij zelf dan om haar te verwerpen? Ongetwijfeld, de Verlosser kent haar grondig. Daarom heeft Hij haar meer liefgehad dan ons.' Petrus is in deze teksten de representant van de zich dan vormende kerk van Rome, die vrouwen niet tot het priesterambt toelaat. De rol van de vrouw is bij de institutionalisering van de kerk van Rome een voortdurend twistpunt geweest met de gnostici. Daarin nemen de gnostici en Rome tegengestelde standpunten in. Voor gnostici is het lichamelijke verschil tussen mannen en vrouwen van geen betekenis. Het gaat hen om de ziel. En die is voor mannen en vrouwen van dezelfde geestelijke substantie en dus niet alleen gelijkwaardig maar ook gelijk in wezen." link Maar nogmaals Nunc, is deze wereld een shcijnwereld?

Mooier kan het er niet staan , bedankt Anastasia

Officeel heet deze topic : Is jahweh een schijnwerkelijkheid , maar de moderator heeft de titel veranderd in : Is de wereld een schijnwerkelijkheid.

Op deze wereld zijn zoveel schijnwerkelijkheden, zoveel waarheden.

Eigenlijk zou je goede verhalen moeten neerzetten ipv waarheden, en de echte waarheid met je hart gaan zoeken , zonder boeken of iemand die het je influistert, want ook die heeft het tenslotte uit boeken of is het ingefluistert.