Gods liefde en straf

[audacity 0]

Dit topic open ik na aanleiding van wat ik vorige week zondag in een preek hoorde. Namelijk dat God soms mensen straft om ze naar zich toe te trekken. Vervolgens ben ik afgelopen week de brief van Hosea aan het lezen, dat vol staat met het feit dat God mensen straft, zodat ze zich uiteindelijk een keer bekeren. Wat vinden jullie, straft God? Of doet God dat niet? Of kunnen wij Gods handelen soms als straf ervaren terwijl het niet zo is? Een beperking in de mogelijkheid tot handelen kan als een straf van God worden ervaren, terwijl het je ook naar God toe kan drijven? Zomaar wat gedachten, schiet ze af, prik ze lek, doe je ding.

[Timon 0]

Ik ben daar momenteel ook een beetje mee bezig

Ik denk dat God zelf niet het kwade stuurt, maar het wel toe laat. En zeker ook met het doel om mensen naar Hem toe te trekken. Satan kan natuurlijk niets doen tenzij God het toestaat en ik denk dat God zijn beschermende handen nog wel eens van ons af trekt op het moment dat we denken Hem niet nodig te hebben. Niet dat Hij dan zelf meteen slaat met ziekte, financiele tegenslag etc, maar ik zie het dan zo voor me dat Hij satan een bepaalde ruimte toe staat om die narigheid te brengen.

Want uiteindelijk is God er niet om alleen maar te waken over ons geluk; onze gezondheid, vriendschappen en financieen. Ik geloof best dat Hij daarin ons ook beschermt en zegent. Maar dat staat bot gezegd niet bovenaan het prioriteitenlijstje. God wil onze harten, Hij wil een relatie met ons. En daar heeft Hij heel veel voor over. Hij had het er voor over dat Zijn Zoon Jezus ervoor aan het kruis ging, dan zal Hij een beetje narigheid in ons leven er ook wel voor over hebben om ons naar Hem toe te trekken. Jezus is óók een gepassioneerde Bruidegom die er alles voor over heeft dat wij bij Hem komen.

En ja, dat is dus soms ook het dwarsbomen van onze eigen plannen, zodat we uiteindelijk terug worden geworpen op God.

[audacity 0]

de preek naar aanleiding ik over dit onderwerp ben gaan nadenken, ging over de verloren zoon. Het verhaal is wel algemeen bekend. De verloren zoon had kennelijk de varkens en de schillen en alle ellende nodig, voor hij op het punt kwam om terug te gaan naar zijn vader. Hoe vaak is het niet met ons, dat we onszelf eerst flink in de nesten moeten werken, voor we uberhaupt over God lijken te gaan nadenken. Dan ga je wel nadenken over de vraag, hoe vaak ik het nog moet verprutsen voor ik God betrek in mijn leven.

[LodewijkNapoleon 0]

ja wat heet straf? Ik denk dat je het daar eerder over moet hebben...

Als de hemel, of concreter; God's liefde je enige doel is, dan is alles wat je er toe brengt geen straf maar eerder een zetje in de goede richting.

[anastasia 0]

God straft niet, God geeft vrijheid. Degenen die braaf blijft en precies doet wat gevraagd wordt zal nooit de uitbundige liefde ervaren die degene die de wereld intrekt om al wat daar is te ervaren -het plezier, het tekort, de uitspattingen, de armoede- om vervolgens ervaringen rijker en met een beter begrip terug te keren en omarmt te worden.

Degene die blijft snapt niet waarom degene die vertrokken is zoveel zegeningen en aandacht krijgt als hij terugkeert. Hij voelt zich eigenlijk "bestraft"

[Raido 0]

Ik moet dan altijd aan een Psalm denken, Psalm 108:5 in het bijzonder.

Hij zal Zijn volk niet eindeloos kastijden,

      Noch eeuwiglijk Zijn gramschap ons doen lijden;

      Hij is het, die ons Zijne vriendschap biedt.

      Hij handelt nooit met ons naar onze zonden;

      Hoe zwaar, hoe lang wij ook Zijn wetten schonden,

      Hij straft ons, maar naar onze zonden niet.

En Psalm 6 ook wel eigenlijk..

O HEER', Gij zijt weldadig;

Straf mij niet ongenadig

In Uwen toornegloed,

Ai, matig Uw kastijden;

Sla mij met medelijden,

Gelijk een vader doet.

[zendeling 118]

Het is de natuur die mensen confronteert met hun verleden waardoor menselijk geestelijk verder komen. God wil alleen dat wij naar Hem toe groeien, maar hij deelt niet zelf pijn en lijden uit aan mensen om dat te kunnen laten gebeuren, dat doet de natuur namens Hem. Het is wel zo dat de natuur niets kan doen zonder toestemming van God. Direct ingrijpen van God in de natuurlijk gang van zaken gebeurt alleen in uitzonderlijke gevallen bij mensen die een directe devotionele relatie met God hebben.

[Eulogía 0]

Quote:

Op dinsdag 03 maart 2009 00:49:09 schreef Harm-Jan het volgende: Ik moet dan altijd aan een Psalm denken, Psalm 108:5 in het bijzonder. Hij zal Zijn volk niet eindeloos kastijden,       Noch eeuwiglijk Zijn gramschap ons doen lijden;       Hij is het, die ons Zijne vriendschap biedt.       Hij handelt nooit met ons naar onze zonden;       Hoe zwaar, hoe lang wij ook Zijn wetten schonden,       Hij straft ons, maar naar onze zonden niet.

Psalm 6 komt denk ik wel redelijk overeen, maar als ik psalm 108 bekijk (onberijmd), dan lees ik volgens mij wat anders. Klopt de nummering wel?

[audacity 0]

Quote:

Op zaterdag 07 maart 2009 14:23:16 schreef Barbapapa het volgende: [...] Psalm 6 komt denk ik wel redelijk overeen, maar als ik psalm 108 bekijk (onberijmd), dan lees ik volgens mij wat anders. Klopt de nummering wel?

het is psalm 103:5

[Eulogía 0]

O.k. Bedankt.