Kauwen op Jezus

[Nunc 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 15:55:09 schreef Pius_XII het volgende: [...] Maar in Joh. 6 gaat het specifiek om kauwen/vreten van Hem. Ik zou zeggen, dat is raar, vreemd, ongepast als het een soort beeldspraak is. Maar harde woorden om naar te luisteren? Nee, dat niet. Ik zou eerder m'n lachen moeten inhouden. Tenzij Hij het écht meent...

dan mis je wellicht even dat Jezus hier volkomen exclusiviteit claimt. Hij zegt dat Hij het leven geeft (6:33, 40, etc), dat men in Hem moet geloven (6:29), dat Hij uit de hemel neergedaald is (6:38) etc. In die context verwondert het me niet dat de Joden aanstoot namen aan het beeld van het eten/kauwen/vreten van Jezus. Redenen genoeg om de rede van Jezus "hard" (6:60) te vinden, lijkt me.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 22:24:28 schreef Nunc het volgende: [...] dan mis je wellicht even dat Jezus hier volkomen exclusiviteit claimt. Hij zegt dat Hij het leven geeft (6:33, 40, etc), dat men in Hem moet geloven (6:29), dat Hij uit de hemel neergedaald is (6:38) etc. In die context verwondert het me niet dat de Joden aanstoot namen aan het beeld van het eten/kauwen/vreten van Jezus. Redenen genoeg om de rede van Jezus "hard" (6:60) te vinden, lijkt me.

Het waren zelfs Zijn leerlingen die protesteerden, dat waren niet zozeer degenen die nog onbekend waren met Zijn exclusiviteitsclaim toch? Bovendien;

Nu begonnen de Joden heftig met elkaar te discussiëren: ‘Hoe kan die man ons zijn lichaam te eten geven!’

Hier had Jezus toch iets poëtisch kunnen zeggen in de trant van dat het een allegorisch zinnebeeld was? Zo van dat het écht Zijn lichaam was ofzo. Dat doet 'ie niet, Hij zet het zelfs zwaarder aan:

Daarop zei Jezus: ‘Waarachtig, ik verzeker u: als u het lichaam van de Mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt u geen leven in u.

Géén geintje, nee wáárachtig Zijn lichaam; vréten, kauwen. Misschien nu dan tijd voor een nuancerende 'allegorische' lezing?

Wie mijn lichaam eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en hem zal ik op de laatste dag uit de dood opwekken. Mijn lichaam is het ware voedsel en mijn bloed is de ware drank. Wie mijn lichaam eet en mijn bloed drinkt, blijft in mij en ik blijf in hem.

Nee, Hij gaat maar door en door. Bovendien worden het allemaal wel vrij specifieke handelingen aan verbonden. Bovendien heeft Hij het over Zijn lichaam en Zijn bloed. Als dat nog slechts beeldspraak is, dan valt het onderhand te vergelijken met een grap waarvan de clue helemaal uitgelegd moet worden.

Of is het zo dat al die afzonderlijke elementen in de Gereformeerde lezing ook ergens symbool voor staan?

[E-line 0]

Hij vergelijkt zichzelf met het manna, dat door God was gegeven. Manna moest je ook opeten, anders overleefde je de woestijnreis niet.

De claim die Jezus hier doet, is daarmee bijzonder aanstootgevend. Hij zegt in feite gewoon: jullie zullen mij moeten accepteren, door mijn offer moeten leven, anders ga je eraan.

En inderdaad, dat is confronterend: niet andere offers, niet het feit dat God Israël had uitgekozen, niet eigen daden, niet het aannemen van de woorden van God in de bijbel, maar alleen het offer van Jezus' lichaam volledig accepteren als gave van boven, dat is het brood waar wij van moeten leven.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 22 januari 2009 13:24:39 schreef E-line het volgende: Hij vergelijkt zichzelf met het manna, dat door God was gegeven. Manna moest je ook opeten, anders overleefde je de woestijnreis niet.

Je zegt het zelf al... En de rest van het verhaal hoeft het ook niet te weerspreken he?

[E-line 0]

Je zou je eens kunnen verdiepen in de discussie tussen Calvijn en Zwingli, over de interpretatie van 'dit is mijn lichaam'.

Als je de gereformeerde avondmaals-'formule' snapt, kom je er waarschijnlijk wel uit. Die luidt: 'Het brood dat wij breken is de gemeenschap met het lichaam van Christus. Neemt, eet, gedenkt en gelooft, dat het lichaam van onze Here Jezus Christus gegeven is tot een volkomen verzoening van al onze zonden. (...)

'De beker der dankzegging, waarover wij de dankzegging uitspreken, is de gemeenschap met het bloed van Christus. Neemt, drinkt allen daaruit, gedenkt en gelooft, dat het kostbaar bloed van onze Here Jezus Christus vergoten is tot een volkomen verzoening van al onze zonden,'

Tipje van de sluier: het is méér dan de gedenkmaaltijd zoals Zwingli die in gedachte had, er gebeurt wel degelijk iets.

[LodewijkNapoleon 0]

Ik heb me pas nog ingelezen in de consensus Tigurinus tussen Calvijn en Zwinglianen. Waarbij ik het nog niet helemaal snap hoor.

Maar: "de gemeenschap met het lichaam van Christus" dát vind ik er helemaal moeilijk uit te halen. beeldspraak of geen beeldspraak, katholiek of Zwingli; duidelijk. Maar deze middenpositie, hoe gaat die abstrahering uit de tekst dan ongeveer?

[E-line 0]

Quote:

Op donderdag 22 januari 2009 13:54:50 schreef Pius_XII het volgende: Ik heb me pas nog ingelezen in de consensus Tigurinus tussen Calvijn en Zwinglianen. Waarbij ik het nog niet helemaal snap hoor. Maar: "de gemeenschap met het lichaam van Christus" dát vind ik er helemaal moeilijk uit te halen. beeldspraak of geen beeldspraak, katholiek of Zwingli; duidelijk. Maar deze middenpositie, hoe gaat die abstrahering uit de tekst dan ongeveer?

moet ik nog even op puzzelen hoe ik dat uitleg (en ben ook hard aan het studeren voor een tentamen, dus het kan een paar dagen duren, met excuses!).

Alvast nog een stukje waaraan ik moest denken, die wellicht ook iets kan verhelderen: uit de heidelbergse catechismus:

Quote:

Zondag 18 Vraag 46: Wat belijdt u met de woorden: opgevaren naar de hemel? Antwoord: Dat Christus voor de ogen van zijn discipelen van de aarde naar de hemel is opgenomen en daar ons ten goede is, totdat Hij terugkomt om te oordelen de levenden en de doden. Vraag 47: Is Christus dan niet bij ons tot aan de voleinding van de wereld, zoals Hij ons beloofd heeft? Antwoord: Christus is echt mens en echt God. Naar zijn menselijke natuur is Hij niet meer op aarde, maar naar zijn godheid, majesteit, genade en Geest verlaat Hij ons nooit meer. Vraag 48: Maar als de menselijke natuur niet overal is waar de godheid is, worden dan de twee naturen in Christus niet van elkaar gescheiden? Antwoord: Beslist niet. Want zijn godheid kan door niets ingesloten worden en is overal tegenwoordig. Daaruit volgt dat deze godheid wel buiten haar aangenomen mensheid is, maar toch ook in haar is en persoonlijk met haar verenigd blijft. Vraag 49: Wat is voor ons de waarde van de hemelvaart van Christus? Antwoord: Ten eerste is Hij in de hemel voor het aangezicht van zijn Vader om voor ons te pleiten. Ten tweede hebben wij in Hem ons vlees in de hemel tot een onderpand, dat Hij als het Hoofd ons, zijn leden, ook tot Zich nemen zal. Ten derde zendt Hij ons zijn Geest als tegenpand; door zijn kracht zoeken wij wat boven is, waar Christus zit aan de rechterhand van God, en niet wat op de aarde is.

De Geest verbindt ons aan Christus' lichaam in de hemel.

[LodewijkNapoleon 0]

Ben benieuwd

[E-line 0]

verheldert het al wel iets?

(overigens, heb net een proeftentamen gedaan, 8,8 dus ik mag stoppen met leren )

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 13:00:27 schreef E-line het volgende: verheldert het al wel iets?

Eerlijk? Ik vind het erg moeilijk te snappen. Ik bedoel, 'materiëel' kan ik het onthouden, naspreken wat er bedoelt wordt, maar ik zal er toch nog even op moeten studeren.

Quote:

(overigens, heb net een proeftentamen gedaan, 8,8 dus ik mag stoppen met leren )

[Eulogía 0]

Ik kan me wel voorstellen dat het voor volgelingen van Jezus harde woorden kunnen zijn. Ook in deze tijd zijn er mensen die Zijn woorden hard vinden.

Als je iemand niet mag, kun je zijn/haar 'bloed wel drinken'. En Jezus zegt dat je Zijn bloed wel moet drinken en Zijn lichaam wel tussen je tanden moet vermorzelen om gemeenschap met Hem te hebben en om deel te hebben aan Zijn eeuwig leven.

Een plaatsvervangend offer heeft plaatsgevonden.

Ook nu nog zijn er mensen die wel accepteren dat Hij voor ons leed en onze zonden droeg, maar die niet accepteren dat Hij ziek werd gemaakt, opdat wij gezond zijn en dat Hij arm werd, opdat wij rijk zouden zijn.

Jes 53,10

Maar het behaagde de HERE hem te verbrijzelen. Hij maakte hem ziek. Wanneer hij zichzelf ten schuldoffer gesteld zal hebben, zal hij nakomelingen zien en een lang leven hebben en het voornemen des HEREN zal door zijn hand voortgang hebben.

Jes. 53

4 Nochtans, onze ziekten heeft hij op zich genomen, en onze smarten gedragen; wij echter hielden hem voor een geplaagde, een door God geslagene en verdrukte. 5 Maar om onze overtredingen werd hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op hem, en door zijn striemen is ons genezing geworden.

2 Kor 8,9

Tenslotte kent u de liefde die onze Heer Jezus Christus heeft gegeven: hij was rijk, maar is omwille van u arm geworden opdat u door zijn armoede rijk zou worden.

Als je trouwens gelooft dat Hij je zonden op Zich heeft genomen, kun je ook geloven dat Hij ziekte en armoede heeft weggenomen. Ziekte en armoede zijn gevolgen van de zonde (vloeken), dus als Hij de oorzaak heeft weggenomen, zijn ziekte en armoede ook weggenomen.