Na-puberen

[Gast Anon_phpbb]

ja idd.. een fulltime baan maakt je pas echt volwassen.. en burgerlijk.. en saai. Maar moet dat allemaal zo snel mogelijk dan? Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo goed dat zo'n jongen van 18 in 1 klap volwassen is.

[Kluivertnr1 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:11:36 schreef Luxuria het volgende: ja idd.. een fulltime baan maakt je pas echt volwassen.. en burgerlijk.. en saai. Maar moet dat allemaal zo snel mogelijk dan? Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo goed dat zo'n jongen van 18 in 1 klap volwassen is.

Voor mij hoeft dat ook niet zo snel mogelijk, maar ja, soms gaat het door omstandigheden gewoon anders.

En ja, volwassen worden kan je ook thuis doen. Je hoeft per definitie echt niet uit huis te gaan om zogezegd volwassen te worden. Het kan helpen, maar dat hoeft niet.

[LodewijkNapoleon 0]

@Anastasia, let je ff op?

Ik haak hier even bij aan:

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 15:57:07 schreef Tamar het volgende: Het lijkt meer op een verlengde puberteit. Zeker hier in Nederland hoef je tegenwoordig niet snel meer volwassen te worden. Kijken naar het verschil tussen mijn moeder en mij, zij was op haar 17de het huis uit, er was geen tijd meer om verder te puberen want ze moest voor zichzelf zorgen, verantwoordelijk gedrag vertonen. Ik daarentegen heb tot mijn 20ste thuis gewoond, had wel taken die ik moest doen maar weinig verantwoordelijkheden, ik heb dus veel langer kunnen puberen. Simpelweg omdat ik (nog) niet volwassen hoefde te zijn.

Ok, maar wat ik nog niet helemaal kan plaatsen, dat is mijn observatie dat ik bij gebrek aan beter maar even als 'terugval' benoem. Kijk, ik was op m'n 18e ook nog lang niet volwassen, maar ik weet niet, ik begon met puberen rond m'n 14e ofzo en ik denk dat het rond m'n 21 wel echt over was. Maar de tijd daartussen is het best wel gradueel geweest, langzame opbouw van puberverschijnselen, en daarna weer een langzame afbouw.

Wat ik waar lijk te nemen, is dat soms bij mensen die uit hechte (Christelijke vaak) gezinnen komen, op een heel volwassen niveau mee kunnen praten, lijken te handelen. Maar dan volgt er een korte periode waarin er weer even een soort mini-pubertijd (ja termen schieten tekort) komt. En dat lijkt allemaal vrij abrupt te gaan.

Ik ken dit verschijnsel niet, dus het blijft een beetje gissen met duidden en verklaren. Ik zou dan inderdaad denken dat men een basis heeft meegekregen die zo sterk is, dat men niet zozeer de behoefte voelde om af te zetten, maar dat men ook nog niet geheel los van die basis opereerde, zeg maar dat de 'volwassenheid' in feite nog een soort navelstreng was.

Dan komt er een periode (inderdaad, zoals b.v. uit huis gaan), dat dat stuk ondersteuning vrij abrupt wegvalt, dus ook een stuk operatiekader. En dat dán de positiebepaling voornamelijk gaat plaatsvinden vanuit primaire emoties, wat dan weer vaak neerkomt op het veel beter weten waar men tegen is dan waar men voor is.

Dit alles is slechts een schets van een mij niet zo bekend verschijnsel he?

[Mister_L 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 14:00:56 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...]Moet ik mezelf herhalen?

Nee hoor, dat doe je al genoeg

Quote:

[...]Goed onderwijs, algemene ontwikkeling, grote interesse in geschiedenis.

ik zeg al niks meer

Quote:

[...]Wat had je graag als onderbouwing gehad?

Iets meer dan een paar begrippen het topic in schoppen. Heb je het onderzocht? een onderzoek gezien? of resultaten ervan? Zo niet, dan vind ik het maar een vage veronderstelling

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:11:36 schreef Luxuria het volgende: ja idd.. een fulltime baan maakt je pas echt volwassen.. en burgerlijk.. en saai.

Ik weet het niet, volgens mij is dat juist het echte strijdtoneel. Het is een blanco veld, waarin je je kan ontplooien of juist niet. Als je jonger bent, dan is het niet zo moeilijk om je te onderscheiden, maar tegelijkertijd is het ook vaak nog wat banaal, en toch een vrij grove verdeling over subgroepjes. Als je ouder wordt, dan vind de vorming van het individu veel meer innerlijk plaats, vind ik persoonlijk ook heroischer hoor.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:29:39 schreef Pius_XII het volgende: @Anastasia, let je ff op? Ik haak hier even bij aan: [...] Ok, maar wat ik nog niet helemaal kan plaatsen, dat is mijn observatie dat ik bij gebrek aan beter maar even als 'terugval' benoem. Kijk, ik was op m'n 18e ook nog lang niet volwassen, maar ik weet niet, ik begon met puberen rond m'n 14e ofzo en ik denk dat het rond m'n 21 wel echt over was. Maar de tijd daartussen is het best wel gradueel geweest, langzame opbouw van puberverschijnselen, en daarna weer een langzame afbouw. Wat ik waar lijk te nemen, is dat soms bij mensen die uit hechte (Christelijke vaak) gezinnen komen, op een heel volwassen niveau mee kunnen praten, lijken te handelen. Maar dan volgt er een korte periode waarin er weer even een soort mini-pubertijd (ja termen schieten tekort) komt. En dat lijkt allemaal vrij abrupt te gaan. Ik ken dit verschijnsel niet, dus het blijft een beetje gissen met duidden en verklaren. Ik zou dan inderdaad denken dat men een basis heeft meegekregen die zo sterk is, dat men niet zozeer de behoefte voelde om af te zetten,

Of gewoon omdat het niet kón?

[Mister_L 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:11:36 schreef Luxuria het volgende: ja idd.. een fulltime baan maakt je pas echt volwassen.. en burgerlijk.. en saai.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:33:22 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ik weet het niet, volgens mij is dat juist het echte strijdtoneel. Het is een blanco veld, waarin je je kan ontplooien of juist niet.

Ja ik zie dat dus juist precies andersom. Dan is het geen blanco veld meer, dan is het eigenlijk al te laat om je nog echt te ontplooien .. dan berust je er in dat dit het leven is wat voor je bepaald is, en dan op je 40ste realiseer je je ineens 'is dit nu alles?' . Daarom wil ik ook binnen nu en een paar jaar beslissingen nemen, want ik denk echt dat als je dat niet voor je 30ste doet je dan helemaal vastzit in een bepaald leven en heel veel kracht nodig hebt om dan nog iets te veranderen.

maar mss bedoel je wel iets heel anders nu.

[anastasia 0]

Tja, ik kom uit een hecht gezin en heb nooit gepuberd, wel van alles uitgeprobeerd toen ik uit huis was. goede dingen en hele stomme dingen, maar allemaal ervaringen die ik niet zou willen missen, zelfs de allerzwartste niet. Het was niet zo dat het thuis niet kon, maar je deed het niet , omdat je ouders zo lief waren.

Een vriendin van mij kwam ook uit een hecht gezin, maar dan van de verstikkende soort. Die is toen ze uit huis ging giga onderuit gegaan, omdat ze van toeten noch blazen wist.

Iemand van 17-18 is soms heel volwassen, voornamelijk op die gebieden waar al relevante erving mee is opgedan en ook verwerkt, maar er zijn tal van gebieden waar er nog vreselijk veel ervaring op te doen is en uit te zoeken hoe men met HEL wil omgaan.

[Mister_L 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:55:56 schreef anastasia het volgende: wel van alles uitgeprobeerd toen ik uit huis was. goede dingen en hele stomme dingen

Dat noemen ze dus ook puberen

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:57:31 schreef Mister_L het volgende: Dat noemen ze dus ook puberen

[anastasia 0]

Neej, want ik deed hetop een heel volwassen wijze....ik had nooooooooit conflicten Ik had het dus over puberen, zoals het woord meestal wordt gebruikt, dat overal tegen aanbotsen en afzetten....Duh, er was weinig om j etegen af te zeten in de jaren 70....alles mocht min of meer. Veel vriendjes hebben en vrije seks en blowen was eigenlijk conformistisch gedrag

[Mister_L 0]

Toch vind ik het onder puberen vallen

[anastasia 0]

Ik was braaf, ik hield me aan wat er van me verwacht werd Daarom vind ik de term adolescent gedrag ook beter. Bij typisch puber is het beeld toch echt van die losgelsagen tieners die om het geringste mot hebben met het gezag (dat was in de jaren 70 erg moeilijk...de docenten waren vaak hipper dan jij)

[Mister_L 0]

Was fase 1 van het puberen niet de ontkenningsfase?

[Kluivertnr1 0]

De ware puberteit.

[Liset 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 17:42:19 schreef Kluivertnr1 het volgende: De ware puberteit. [afbeelding]

Ik snap em niet.

[Étoile 0]

ik ook niet

[Kluivertnr1 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 19:28:12 schreef Liset het volgende: [...] Ik snap em niet.

Pubers zijn meestal nogal knorrig als hun pa of ma ze iets vragen, op sommige momenten dan toch. Dus niet echt vrolijk.

Edit: Dus na het puberen zijn ze weer wel vrolijk.

[Taam 1]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:29:39 schreef Pius_XII het volgende: @Anastasia, let je ff op? Ik haak hier even bij aan: [...] Ok, maar wat ik nog niet helemaal kan plaatsen, dat is mijn observatie dat ik bij gebrek aan beter maar even als 'terugval' benoem. Kijk, ik was op m'n 18e ook nog lang niet volwassen, maar ik weet niet, ik begon met puberen rond m'n 14e ofzo en ik denk dat het rond m'n 21 wel echt over was. Maar de tijd daartussen is het best wel gradueel geweest, langzame opbouw van puberverschijnselen, en daarna weer een langzame afbouw. Wat ik waar lijk te nemen, is dat soms bij mensen die uit hechte (Christelijke vaak) gezinnen komen, op een heel volwassen niveau mee kunnen praten, lijken te handelen. Maar dan volgt er een korte periode waarin er weer even een soort mini-pubertijd (ja termen schieten tekort) komt. En dat lijkt allemaal vrij abrupt te gaan. Ik ken dit verschijnsel niet, dus het blijft een beetje gissen met duidden en verklaren. Ik zou dan inderdaad denken dat men een basis heeft meegekregen die zo sterk is, dat men niet zozeer de behoefte voelde om af te zetten, maar dat men ook nog niet geheel los van die basis opereerde, zeg maar dat de 'volwassenheid' in feite nog een soort navelstreng was. Dan komt er een periode (inderdaad, zoals b.v. uit huis gaan), dat dat stuk ondersteuning vrij abrupt wegvalt, dus ook een stuk operatiekader. En dat dán de positiebepaling voornamelijk gaat plaatsvinden vanuit primaire emoties, wat dan weer vaak neerkomt op het veel beter weten waar men tegen is dan waar men voor is. Dit alles is slechts een schets van een mij niet zo bekend verschijnsel he?

Het is naar mijn idee niet zo dat je na-pubert, meer dat je in meerdere of mindere mate pubert. Je begint heel sterk, het wordt minder want je wordt volwassen en dan heb je een laatste vlaag waarin je het laatste beetje pubertijd eruit gooit.

[Andere Jas 2]

...en het heet studententijd en schijnt voor de meeste mensen de mooiste tijd van hun leven te zijn.

[Sacerdos 0]

Er was een vrouw zij was al 98 en was in haar na puberratie,eindelijk ging ze na een geneesheer,maar het was al te laat boven de 95 komt men er niet mee van af en gaat het vlees verlaten als puber.Een verschrikkelijk einde.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:47:47 schreef Luxuria het volgende: Ja ik zie dat dus juist precies andersom. Dan is het geen blanco veld meer, dan is het eigenlijk al te laat om je nog echt te ontplooien .. dan berust je er in dat dit het leven is wat voor je bepaald is, en dan op je 40ste realiseer je je ineens 'is dit nu alles?' . Daarom wil ik ook binnen nu en een paar jaar beslissingen nemen, want ik denk echt dat als je dat niet voor je 30ste doet je dan helemaal vastzit in een bepaald leven en heel veel kracht nodig hebt om dan nog iets te veranderen. maar mss bedoel je wel iets heel anders nu.

Hmmm... ja... Wat zal ik zeggen, aan het Christendom heb je, qua uitdaging zo ontzettend veel, dat je je niet gauw verveeld. Ik bedoel, los van of je het katholieke geloof aanhangt of niet, als een geloof zulke enorm hoge idealen stelt, én deze als in principe haalbaar ziet, nou dan biedt dat een hoop ruimte voor idealisme, dat kun je denk ik wel veilig vaststellen.

Ik bedoel, je kunt zien dat ik een hoop worstel, maar het geeft óók aan dat er nog zoveel te realiseren valt, en de reis naar heiligheid kent ook veel mooie stukken.

[Gast Anon_phpbb]

oh zo.. ja dat is wel waar. Maar dan heb je je dus wel min of meer vastgelegd.. je bent dan christen, je werkt ergens.. en verder moet je dan nog perfect worden in je geloof. Maar voor belangrijke KEUZES is het vaak al te laat, niet echt een blanco veld dus.. dat bedoelde ik.. maar ik snap jou nu ook wel hoor.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 23:15:18 schreef Luxuria het volgende: oh zo.. ja dat is wel waar. Maar dan heb je je dus wel min of meer vastgelegd.. je bent dan christen, je werkt ergens.. en verder moet je dan nog perfect worden in je geloof. Maar voor belangrijke KEUZES is het vaak al te laat, niet echt een blanco veld dus.. dat bedoelde ik.. maar ik snap jou nu ook wel hoor.

Toch een kleine toevoeging...

Dit is ook weer zo'n mooie paradox in het Christendom... Want je legt wat randvoorwaarden vast, maar daarbinnen ontstaat er, juist door de vaste randvoorwaarden een werkelijk énorme ontplooingsruimte. Terwijl het in het postmoderne Nederland juist tegenovergesteld lijkt. In theorie heb je een enorme keuzevrijheid, maar dat is zoveel dat men niet kan kiezen, dat zo ontzettend lang uitstelt dat je niets meer te kiezen hebt. Eigenlijk ben je dan aangekomen bij de positie die jij neerzet.