Geen therapie maar tralies

[LodewijkNapoleon 0]

Geen therapie, maar tralies

Er zitten op dit moment nog ruim achthonderd onschuldige jongeren in de gevangenis. En dat is in strijd met de Rechten van de Mens. Dat zegt de Nationale Ombudsman vanavond in het tv-programma Spraakmakende Zaken. Het gaat om jongeren die eigenlijk psychische hulp nodig hebben, maar door de wachtlijsten niet terecht kunnen in klinieken. Ze worden daarom zonder enige vorm van therapie, soms maandenlang, in de bak gezet.

De Nationale Ombudsman, Alex Brenninkmeijer, vindt dat schandalig. \"Ik schaam me dood dat dit in Nederland gebeurt\", zegt hij. Vier jaar geleden kaartte hij het probleem ook al aan, maar er is sindsdien niets verbeterd. Toen André Rouvoet minister werd, vroeg Brenninkmeijer om maatregelen tegen deze \"wantoestand\". De minister beloofde hem dat er snel meer plek zou komen bij hulpinstanties, zodat jongeren niet meer in de bak hoeven te zitten. Maar de ombudsman verwacht dat er met het huidige tempo pas in 2010 voldoende plaats is.

In de uitzending vanavond vertelt de 15-jarige Jade dat zo'n opsluiting erg traumatisch is voor een jongere. Ook zij moest drie maanden een jeugdgevangenis in, omdat er geen plek voor haar was in een kliniek. Ze kreeg daar dezelfde behandeling als de criminelen. Zo werd ze bij binnenkomst en na ieder bezoekje grondig onderzocht op verboden spullen. Toen ze daartegen protesteerde, moest ze de isoleercel in.

bron: NOS

Uitzending Spraakmakende zaken

6-delige serie gesprekken waarin Paul Rosenmöller zijn gasten ontvangt in Paviljoen het Oosten in Amsterdam, waar hij met hen praat over brandende kwesties uit het recente verleden. Afl.1 : Geen therapie maar tralies. Het tienermeisje Jade en haar vader Lawrence zijn de hoofdgasten. Jade werd na een moeilijke periode uit huis geplaatst. Maar ze kwam door de lange wachtlijsten in de jeugdzorg niet voor behandeling in een kliniek terecht, maar in de gevangenis. Daar moest het veertienjarige, in psychische nood verkerende meisje, vele vernederingen doorstaan. Presentatie: Paul Rosenmöller.

Uitzendinggemist: Spraakmakende Zaken

Meer achtergrondinfo:

KLIK

Wat ik hier voor vragen bij heb:

* Gaat dit erger worden? Ondanks uitbreiding van de behandelfaciliteiten.

* Is dit een goed voorbeeld van dat de overheid een falend maatschappelijk middenveld moet vervangen?

* Hoe kun je dit in een bredere maatschappelijke context plaatsen.

* Wat zouden individuele Christenen hieraan kunnen bijdragen vanuit hun geloof? Hebben we daar een taak in?

[Étoile 0]

Ergens denk ik dat iemand in veel gevallen beter in een jeugdgevangenis kan zitten dan thuis. Maar dat is slechts mijn mening. Van m'n moeder, die in een jeugdgevangenis werkt, weet ik wel dat er verschillende groepen zijn en ze de crimineeltjes en de uit huisgeplaatsten zoveel mogelijk scheiden. Maar het is geen ideale omstandigheid inderdaad. De vraag is wel wat beter is.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 12:25:02 schreef Karin het volgende: Ergens denk ik dat iemand in veel gevallen beter in een jeugdgevangenis kan zitten dan thuis. Maar dat is slechts mijn mening.

Dát zou best kunnen.

Quote:

Van m'n moeder, die in een jeugdgevangenis werkt, weet ik wel dat er verschillende groepen zijn en ze de crimineeltjes en de uit huisgeplaatsten zoveel mogelijk scheiden. Maar het is geen ideale omstandigheid inderdaad. De vraag is wel wat beter is.

Speciale opvangplaatsen is mijn eerste gedachte. Maar tegelijkertijd denk ik dat het probleem zélf dieper zit, inderdaad een beetje in de richting van het ontbreken van een sterke maatschappelijke moraal.

Maar goed, een klein idee, misschien kunnen we ze als Credible kerstkaartjes sturen, onder het motto 'beter iets dan niets'?

[Nynthe 1]

Begeleider in hart en nieren die ik ben grijpt me dit altijd aan. Ik heb de meest verschrikkelijke pubers voor me gehad, maar als je goed kijkt, zie je nog steeds een puber die met goede begeleiding een heel ander leven had kunnen hebben.

Ik denk dat dit probleem niet zomaar op te lossen is zolang mensen niet ingaan zien dat dit probleem heel veel gebieden beslaat.

Zo ben ik ervan overtuigd dat er een chronisch gebrek is aan vaders, echte mannen. Mannen die hun gezin leiden, ze opvoeden met liefde en ze laten zien wat het is om een verantwoorde volwassene te zijn. Nou moeten de mannen hier niet meteen op de achterste benen gaan staan, maar praktijk is gewoon dat vaders makkelijker hun gezin/kind verlaten dan moeders. Als je de verhalen hoort, zijn er zoveel gevallen van mensen die niet goed met omstandigheden om kunnen gaan omdat ze dat nooit geleerd is en/of omdat ze het verkeerde voorbeeld hebben gehad.

Het lijkt de maatschappij ook geen flikker meer te kunnen intresseren wat er achter de deuren van de buurman gebeurt. Maar wel schade en schande spreken als er iets gebeurt. Nu is er niets dat het goedpraat, maar in veel gevallen is het ook de omgeving die belangrijke signalen gemist heeft waar zoveel dingen mee voorkomen hadden kunnen worden.

Ook is het heel frustrerend dat de overheid maar blijft bezuinigen op de zorg. Bijna iedere vergadering weer krijgen we dat zinnetje te horen: 'Jongens, het is een geweldig idee, maar we hebben er simpelweg het budget niet voor.' waardoor we veroordeeld zijn tot het bieden van basiszorg. Die extra aandacht die je wilt geven schiet erbij in in veel gevallen. En je blijft het maar horen telkens, bezuinigen bezuinigen bezuinigen.

Er wordt niet meer geinvesteerd in goede opleidingen zodat er hulpverleners van hoge kwaliteit zullen zijn, je wordt aan alle kanten gehinderd door regeltjes voor de meest onzinnige dingen en als je echt iets wil regelen stuit je op een muur van regels, wachttijden, wetgevingen enz enz.

Ik snap gewoon niet waarom er op zorg bezuinigd wordt. Beseft de overheid dat niet dat ieder mens vroeger of later daarmee te maken krijgt? Haal de zorg onderuit en dan ga je pas echt een groot probleem krijgen.

Door al die dingen is de werkdruk ook heel hoog. Ik zie op veel afdelingen en anderen instanties dat mensen bezwijken onder die druk waardoor bewoners hun vertrouwde gezicht overspannen naar huis zien gaan. Weer een invaller voor hun neus waar ze zich onveilig bij voelen.

Ach, en het trieste is dat ik nog zo veel dingen op zou kunnen noemen waardoor je gewoon gehinderd wordt in het bieden van échte goede zorg aan mensen.

[LodewijkNapoleon 0]

Als insider, zou je misschien eens na willen denken over, wellicht, kleine gebaren die gewone mensen zoals wij misschien bij kunnen dragen? Ik heb daar dus echt geen idee van, behalve dat dingetje wat ik hierboven heb genoemd...

[Nynthe 1]

Je hebt veel maatjes projecten in verschillende gemeentes. Omdat er gewoon stomweg geen geld en tijd is, hebben verzorgers/begeleiders vaak geen tijd om iets leuks te doen met iemand.

Daarvoor heb je maatjes. Dat kan op heel veel niveaus zijn. Simpel iemand voor een uurtje oppikken om een visje op de markt te eten met iemand, brieven schrijven, te helpen met een band plakken of wat dan ook. Want er zijn ook niet altijd ouders, familie of vrienden die dat met iemand doen waardoor ze anders constant in een isolement zitten. Niet alleen in instellingen, maar ook mensen die zelfstandig thuis wonen maar heel erg eenzaam zijn. link

De laatste tijd proberen wij op de afdeling namelijk telkens geld los te krijgen voor extra begeleidingsuren om iets leuks met iemand te doen, maar het is er gewoon niet. En wij zien iemand dan steeds eenzamer worden.

Ik ga hier eens goed over nadenken en rondvragen. Kan vast wel met wat hele specifieke dingen komen!

[Nadiya 5]

Het is een feit, er zitten veel jongeren in jeugdgevangenissen die onder het civiel recht vallen, de OTS. Uit eigen ervaring kan ik zeggen de jongeren worden daar binnen hetzelfde behandeld als de jongeren die strafrechtelijk zitten. En ze proberen wel jongeren die OTS en PIJ bijvoorbeeld zitten uit elkaar te halen, maar dat proberen ze he. Want dat is dus niet zo. Ze zitten gewoon bij elkaar.

OTS'ers worden ook gevisiteerd of ze iets wel of niet bij zich hebben en de strafrechtelijke ook. Het ligt er ook aan of je op een behandeling groep zit of op een crisisgroep. En therapie, pff strafrechtelijke jongeren krijgen zelfs soms samen therapie met de ots'ers. Als je op een crisisopvang zit krijg je geen therapie of je nou onder het civiel recht valt of strafrecht.

[Dwarrel 43]

filmpje op youtube

link onderstaande tekst

sturly info-link (=doorkliklink)

Ivan

Hij zit eindelijk in de gesloten jeugdinrichting waar hij behandeld kan worden - Ivan. 16 Jaar oud en opgelucht dat hij uit de jeugdgevangenis weg is. Twee en een halve maand zat hij daar. Voor niks. Hij had geen strafbaar feit gepleegd. Geen veroordeling door de rechter gekregen.

Zelfs in Nederland kan het gebeuren dat je onschuldig wordt opgesloten. In afwachting van een plek elders verblijven een kleine 1000 jongeren in een jeugdgevangenis. Dat betekent dat ze opgesloten zitten. Niet kunnen eten wanneer ze willen, niet kunnen douchen als ze daar zin in hebben. En het belangrijkste, niet naar buiten kunnen, niet vrij zijn.

Uit de brieven die Ivan in de jeugdgevangenis aan zijn vriendin Jane van 15 schreef blijkt hoe hij zich voelde. Nergens zin in. Boos. En gefrustreerd dat niemand hem van te voren had verteld dat dit zo kan gaan. Twee weken maximaal zou zijn verblijf in de gevangenis duren. Het werden er tien. Tien weken waarin hij zich steeds slechter voelde. Zo slecht dat hij geen bezoek meer verdragen kon. En tegen Jane zei dat ze maar niet meer komen moest.

Als we hem interviewen gaat het beter. Hij zit nu op een plek waar hij de behandeling krijgt die hij nodig heeft. Zodat hij plannen kan maken voor later. Dan wil hij samenwonen met Jane. Hij wil een baan en er iets moois van maken samen. Kinderen en een eigen huis. Later als het goed met hem zal gaan. Ik hoop dat het hem lukt. Dat hij de frustratie die hij voelt de baas wordt en snapt dat ie er zelf wat van moet maken.

Marijke Vreeburg werkt bij de IKON en maakt een van vijf films uit de serie Mensjesrechten.

'Ivan' door Marijke Vreeburg is de eerste film uit de serie Mensjesrechten. Van 10 tot en met 14 december elke dag één van de films op dit blog en op televisie na NOVA rond 22.50 uur op Nederland 2