Zwaktes die tot sterktes worden

[LodewijkNapoleon 0]

Ik weet niet precies hoe ik het mooi kan plaatsen, maar wat ik me heel erg kan voorstellen, en wat ik ook voel dat er met mij lijkt te gebeuren, is dat God de zwakke punten van een mens om kan zetten naar juist sterke eigenschappen.

Dat kunnen zwakke punten in jezelf zijn, maar ook erge dingen die je kunnen overkomen. Ik bedoel van die dingen die je, als je je geloof (en dat woord 'geloof' kun je heel breed zien) er niet in betrekt, dan wordt je er harder van, cynischer. Maar lukt dat wél, dan groei je er als mens juist enorm door. Sta je meer liefdevol in je leven, kun je wellicht anderen helpen die hetzelfde doormaken.

Maar bijvoorbeeld ook dat je, als je je kwetsbaarheid toont in een 'moeilijk' gesprek, dat dat gesprek ineens een hele andere wending kan nemen.

Nou ja, wie het in een breder raamwerk kan plaatsen, graag.

[de vegaloog 0]

Eh... ik bedoel wat je begrijpt, geloof ik. Als ik mijn leven terugkijk, dan zie ik veel negatieve dingen. Buitenbeentje op de lagere school, pispaaltje op de middelbare school, scheiding, waarna mijn exvrouw een heksvrouw werd en mijn kinderen tegen mij zijn opgezet, steeds weer problemen met mensen, tot ik begin vorig jaar eindelijk 'de' diagnose kreeg. En is mijn leven nu makkelijker en mooier? Nee. En toch sta ik niet bekend als negatief, hard en cynisch. Ik kán het wel, maar ik heb er weinig lol in. Ik heb door alle omstandigheden, en vooral door mijn RK overtuiging, van mijn verleden een litanie gemaakt van dingen die ik nóóit wil doen, en karaktertrekken die ik nóóit wil aankweken. Ja, ik zie het leven vaak pessimistisch, en door mijn verleden let ik vooral op gevaar, dreiging, en slechte kanten van alle zaken. Maar ik kan intens genieten van de dingen die wél door mijn beugel passen. En dat probeer ik diegenen over wie ik de leiding heb, mijn kind, mijn leerlingen, mijn koorleden, bij te brengen.

Helaas lukt het mij (nog) niet, om positief in het leven te staan, hoe graag ik het ook wil. Toch wil ik het me iedere dag voornemen, en ik hoop, met Gods genade, dat het me eens op een dag opvalt, dat ik louter mooie dingen zie, en dat ik de lelijke kanten wegwuif als niet ter zake doende, precies zoals ik het aan anderen probeer aan te leren.

[Gast Anon_phpbb]

-

[anastasia 0]

Elke zwakte die je denkt te hebben kan juist een sterkte zijn. Vaak zijn het juist de dingen waar je sterk in denkt te zijn, die blijken je valkuilen te zijn. Al levende heb ik geleerd mild te zijn over mezelf. Soms struikel ik weer eens, ach ja, dat is er ook nog. Soms ook heb ik het idee dat God even zijn been uitstrekt of een touwtje spant op enkelhoogte als ik al te gemakkelijk met mezelf omga "Bedankt, was ik bijna vergeten"(met soms daaraan toegevoegd "maar het komt wel hard aan" Waarbij ik dan reflecterend de eerdere kleine duwtjes heb genegeerd ).

Kortom, ik heb geleerd om me bewust te zijn als ik dingen weer eens ga indelen in postieve ervaringen en negatieve. Meestal zijn er alleen ervaringen en wat ik er mee doe of wat ik verwachtte van eerdere halndelingen maakt het dat ik het als positief of negatief ervaar.Mijn grootste zwakte is sterk zijn. "Ik kan het zelf wel regelen, ik kan het zelf wel aan, ik kom er wel uit." Werken aan overgave.

[LodewijkNapoleon 0]

@CvW; dankje!

Quote:

Op vrijdag 07 november 2008 10:16:24 schreef anastasia het volgende: Mijn grootste zwakte is sterk zijn. "Ik kan het zelf wel regelen, ik kan het zelf wel aan, ik kom er wel uit." Werken aan overgave.

Óók al aan gedacht.

link

[de vegaloog 0]

Quote:

Op vrijdag 07 november 2008 09:24:08 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Vegaloog, ik weet niet of je het je voldoende realiseert, dus ik zeg het maar eens: weet wel dat je een positief en lichtend baken bent in een wereld van negativiteit en cynisme. Wat ik trouwens ook bij Pius zie: de pijn die je ervaren hebt, verbonden in een oprecht katholiek geloof, maken je misschien bij tijden lastig in de omgang, maar maken je zeker tot een bron van warmte en inspiratie. * Cornelius van Wijck wil maar zeggen blij te zijn zowel Pius als de Vegaloog "ontmoet" te hebben

@ CvW: Nee, dat realiseer ik me niet. Misschien wíl ik het me ook niet realiseren, of kán ik het me (nog) niet realiseren. Ik heb nog genoeg verdriet en pijn voor jáááren. En over dat 'bij tijden lastig in de omgang' zeg ik nu maar even niks.

Iig dank voor je woorden. Ik ben sprakeloos. En dat is op dit forum voor het eerst.

[Naeva 182]

Quote:

Op donderdag 06 november 2008 22:35:19 schreef Pius_XII het volgende: Ik bedoel van die dingen die je, als je je geloof (en dat woord 'geloof' kun je heel breed zien) er niet in betrekt, dan wordt je er harder van, cynischer.

Dit herken ik wel een beetje bij mezelf.

Een van de zwaktes waar ik zelf het meeste last van heb is letterlijk mijn kwetsbaarheid: ik ben makkelijk te kwetsen. Ik ben bang dat andere mensen mij als persoon, of in wat ik doe, niet goed vinden en ik vind al snel een aanleiding om dat bevestigd te zien. Daarom durf ik niet altijd te doen/zeggen wat ik eigenlijk zou willen.

Het helpt soms wel om dingen van een afstandje te bekijken. Aan de andere kant wil ik als persoon eigenlijk niet "koeler" worden omdat dingen me vaak onzeker of verdrietig maken. Het werkt ook niet echt. Ik merk dat als ik probeer niet kwetsbaar te zijn (vooral: me onverschilliger op te stellen), ik me juist weer minder mezelf voel.

Ik heb wel een idee over hoe ik deze zwakte als kracht kan "gebruiken" maar ik weet niet goed hoe ik dat moet verwoorden.

[LodewijkNapoleon 0]

Heeft het hele 'jezelf klein maken' er ook niet mee te maken? De afgelopen periode, en nu nog wel, is erg zwaar bij tijd en wijle, maar ik groei er ook ontzettend door. Ik wil die psychotische verschijnselen niet meer terug, en ik wil daar wel alles voor doen. Ook dingen die ik een beetje raar vindt, of eng, confronterend, vernederend enzo, ik zet me er gewoon overheen, omdat het doel belangrijker is.