LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 13 augustus 2008 Auteur Rapport Share Geplaatst 13 augustus 2008 Klinkt goed. Link naar bericht Deel via andere websites
Sacerdos 0 Geplaatst 14 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 14 augustus 2008 Aanvaarding van het lijden zal altijd afgewezen moeten worden daar de mens niet voor bestemd is om te lijden in tegendeel;het lijden is een gevolg van de zondeval. Link naar bericht Deel via andere websites
Raido 0 Geplaatst 14 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 14 augustus 2008 Quote: Op donderdag 14 augustus 2008 10:08:56 schreef Sacerdos het volgende: Aanvaarding van het lijden zal altijd afgewezen moeten worden daar de mens niet voor bestemd is om te lijden in tegendeel;het lijden is een gevolg van de zondeval. Aanvaarding van het lijden op die manier is inderdaad niet de bedoeling van de schepping. Geheel terrecht merk je mijns inziens op dat het lijden een gevolg van de zondeval is. Aanvaarding en acceptatie zijn in de Nederlandse taal naar mijn weten synoniemen. In acceptatie en aanvaardig klinkt allebei het onvermijdelijke door. Acceptatie wordt in de Van Dale handelingen en omstandigheden als onvermijdelijk, vergeeflijk enz. aanvaarden. Aanvaarden heeft meerdere betekenissen. zich niet meer verzetten of op zich nemen. Het vervelende met deze termen is dat het ook riekt naar 'het gewoon vinden' of 'het goed vinden'. Lijden (persoonlijk al dan niet) is niet goed (alleen al omdat het 'van den beginne alzo niet geweest is', als andere mensen lijden hoef je dat niet goed te praten. Wanneer iemand wordt vermoord op straat kun én mag je niet zeggen 'het lijden hoort bij het leven, je moet het maar aanvaarden'. Dat is zo ... 'je moet niet zeuren' en dat is duidelijk niet het uitgangspunt is die je christen met betrekking tot het lijden hoort te hebben. De term 'aanvaarding van het lijden' is denk ik verwant aan de 'theologia crucis' de theologie van het kruis. Wat je binnen het calvinisme en het katholicisme in elke geval tegen zult komen. Jezus Christus zegt: 'Neem uw kruis op en wandel' niet 'Werp uw kruis af en wandel'. Dat is voor mij een van de kernen voor de 'aanvaarding van het lijden'. In die aanvaarding moet altijd het element zijn van de zondekennis. Zonder de beleving van eigen schuld aan het bestaan van het lijden is er ook geen aanvaarding. Die aanvaarding gaat niet om het goedpraten van het lijden het gaat om de wetenschap te staan en te leven in een 'verbroken schepping' een schepping 'onder de heerschappij van de zonde'. Weten als mens niet het goede te willen doen en vanuit een onvolkomen geloof tóch te vertrouwen op God; ook dat is lijden. Op die manier moeten wij als christenen met lijden om gaan. Aanvaarding in de zin van 'weten dat we leven in een gebroken schepping'. Wetende dat zelfs de groten in de genade zondige mensen waren en dat zonde doen én God intens verdriet doet én dat het door het geloof (hoe klein ook!) vergeven is. Je moet er geen smoes van maken 'ik zondig omdat ik niet anders kan'. Paulus is daar nogal fel over als hij schrijft in Romeinen 3 Want indien de waarheid Gods door mijn leugen overvloediger is geworden, tot Zijn heerlijkheid, wat word ik ook nog als een zondaar geoordeeld? En zeggen wij niet liever (gelijk wij gelasterd worden, en gelijk sommigen zeggen, dat wij zeggen): Laat ons het kwade doen, opdat het goede       daaruit kome? Welker verdoemenis rechtvaardig is. Samengevoegd: Quote: Op woensdag 13 augustus 2008 14:04:44 schreef Karin het volgende: Ter aanvulling misschien. In het boek 'vruchtdragen voor Hem' van Ds. C.G. Vreugdenhil staat ook wel iets hierover. Heiliging door lijden meen ik dat hij het noemde. Misschien zijn er mensen die het boek kennen? Ik heb het niet bij de hand en weet het niet meer precies . Wat leuk Dat is een dominee uit de Gereformeerde Gemeenten. Van die man gaat zoveel uit Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 6 november 2008 Auteur Rapport Share Geplaatst 6 november 2008 Hoever ik nu ben: Het lijden is er, dat wil zeggen, als je het goede wil doen, dan kost dat moeite, altijd een hoop moeite. Maar door gebed én ondersteuning van God en anderen kan je dat kruis dragen. Daarnaast is het ook nog eens zo dat het uitstellen of niet willen aanvaarden van dat 'pad' eerst 'makkelijker' lijkt, maar uiteindelijk nog meer moeite kost dan het aanvaarden. Link naar bericht Deel via andere websites
Étoile 0 Geplaatst 6 november 2008 Rapport Share Geplaatst 6 november 2008 Ah ja, ik zou hier nog iets neerzetten . Nog interesse in ? Het is geen verbluffend nieuw inzicht hoor. Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 6 november 2008 Auteur Rapport Share Geplaatst 6 november 2008 Quote: Op donderdag 06 november 2008 22:35:57 schreef Karin het volgende: Ah ja, ik zou hier nog iets neerzetten . Nog interesse in ? Het is geen verbluffend nieuw inzicht hoor. Ik hoor het graag. Link naar bericht Deel via andere websites
de vegaloog 0 Geplaatst 7 november 2008 Rapport Share Geplaatst 7 november 2008 De oma van mijn jongste heeft op haar toilet een spiegeltje met; "De korste weg uit de problemen is er dwars doorheen". Ik heb een keer tegen haar gezegd; "Maar de makkelijkste weg uit de problemen is erómheen!" We moeten het lijden niet opzoeken, want masochisme is niet bepaald een christelijke eigenschap. Maar opmerkingen als; "lijden aanvaarden is tegen Gods wil ingaan" vind ik helemaal van met een koeienvlaai gepoederd zijn. Hoe zit dat met Christus? Zocht Hij zijn lijden op? En al die heiligen die Hem navolgden? En met de gestigmatiseerden; St. Franciscus van Assisi, Padre Pio, enz? En de visionairs, die vaak letterlijk geslagen werden; Katharina Maria Emmerich, Marthe Robin? Gewoon een paar voorbeelden. Hoe zit het bij deze figuren met het lijden? Volgens mijn, op vegalogische wijze altijd bescheiden, mening heeft God hen het lijden opgelegd als een scapulier. En ja; ik geloof dat je door lijden aan God op te dragen gelouterd kunt worden, en je tijd in het vagevuur ná je dood behoorlijk kunt verkorten. (Kom maar op, met opmerkingen over lijdensverheerlijking en onderdrukking van de slaven! ) Link naar bericht Deel via andere websites
anastasia 0 Geplaatst 7 november 2008 Rapport Share Geplaatst 7 november 2008 Quote: Op donderdag 06 november 2008 18:43:09 schreef Pius_XII het volgende: Hoever ik nu ben: Het lijden is er, dat wil zeggen, als je het goede wil doen, dan kost dat moeite, altijd een hoop moeite. Maar door gebed én ondersteuning van God en anderen kan je dat kruis dragen. Daarnaast is het ook nog eens zo dat het uitstellen of niet willen aanvaarden van dat 'pad' eerst 'makkelijker' lijkt, maar uiteindelijk nog meer moeite kost dan het aanvaarden. Ben ik het dus niet mee eens. Het goede doen kost geen moeite, het kwade doen evenmin. De illusie hebben dat je weet wat het goede is en dat dan willen uitvoeren, dat is wat het lastig en moeilijk maakt. Ik aanvaard dan ook het lijden niet, tenminste niet anders dan als bewijs van mijn gehechtheden. Ik lijd door mijn verwachtingen, door mijn oordelen, niet door situaties an sich. Jezus en de heiligen zochten het lijden niet op, maar m.i. ervoeren ze hun lijden nu ook niet direct als zodanig. Het was zoals het zijn moest. Overgave. Link naar bericht Deel via andere websites
LodewijkNapoleon 0 Geplaatst 7 november 2008 Auteur Rapport Share Geplaatst 7 november 2008 Quote: Op vrijdag 07 november 2008 09:11:16 schreef anastasia het volgende: Ben ik het dus niet mee eens. Ik denk dat dit ook een punt is waarop onze geloven, op theoretisch vlak tenminste, het meest uiteenlopen. Quote: Het goede doen kost geen moeite, het kwade doen evenmin. De illusie hebben dat je weet wat het goede is en dat dan willen uitvoeren, dat is wat het lastig en moeilijk maakt. Maar dit gaat dan uit van de vooraannama dat er geen universeel goed en kwaad is. Dat goed en kwaad slechts menselijke en beperkte predikaten zijn en dat zowel goed en kwaad in ultimo samenkomen in een Al-achtig iets. In een katholiek beeld is het kwaad daar waar God niet is, of niet in is, kort gezegd. En als alles weer in alles is verenigd, dan is het ultiem goed, en niet neutraal. Dat is nogal een ander uitgangspunt. Quote: Ik aanvaard dan ook het lijden niet, tenminste niet anders dan als bewijs van mijn gehechtheden. Ik lijd door mijn verwachtingen, door mijn oordelen, niet door situaties an sich. Als je de wereld theleologisch bekijkt, dan zijn die zaken ook verbonden he? Het 'ding an sich bestaat niet' Quote: Jezus en de heiligen zochten het lijden niet op, maar m.i. ervoeren ze hun lijden nu ook niet direct als zodanig. Het was zoals het zijn moest. Overgave. Je verzoenen met het lijden sluit het lijden niet uit he? Het ligt er een beetje aan hoe je het beestje een naam geeft natuurlijk. Maar stel nu dat ik de marteldood moet ondergaan. En stel nu dat ik me ermee heb verzoend. Dan nog ervaar ik lichamelijke en wellicht geestelijke pijn. Ik kan het dan plaatsen, misschien zelfs verwelkomen, maar de pijn wordt er niet anders van. Het krijgt alleen betekenis. Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten